ΜΠΟΡΙΣ ΠΑΣΤΕΡΝΑΚ- ΑΝΤΟΝΥ ΜΠΡΑΟΥΝ

Φαντάζομαι πως αρκετοί θα έχετε διαβάσει τον «Δόκτωρα Ζιβάγκο» και ίσως περισσότεροι θα έχετε δει την ταινία με τον Ομάρ Σαρίφ και τη Τζούλι Κρίστι. Δε νομίζω όμως πως στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό είναι γνωστός ο ΄Αντονυ Μπράουν και η σχέση του με τον Πάστερνακ.
Ο ΄Αντονυ Μπράουν λοιπόν,υπήρξε δημοσιογράφος διάσημος στην εποχή του. Γεννημένος το 1929 στην Αγγλία, έδειξε την κλίση του στη δράση και την περιπέτεια από πολύ νωρίς. Παιδί ακόμη πολέμησε το Ναζισμό παραγεμίζοντας με προπαγανδιστικό υλικό τις βόμβες που έριχναν τα βρετανικά αεροπλάνα στη Γερμανία. Αργότερα η ενασχόληση του με τη δημοσιογραφία τον έφερε μάρτυρα ιστορικών γεγονότων που κάλυψε με μεγάλη επιτυχία πράγμα που του χάρισε το 1960 τον τίτλο του καλύτερου ρεπόρτερ της χρονιάς. ΄Εζησε ζωή πολυτάραχη και ενδιαφέρουσα. Μεταξύ άλλων κάλυψε με τις ανταποκρίσεις του την Ουγγρική εξέγερση του 1956, την Αλγερινή επανάσταση, πήρε την πρώτη συνέντευξη που δόθηκε σε δυτικό από τον πρόεδρο της Αιγύπτου Νάσερ, ταξίδεψε με το πρώτο ατομικό υποβρύχιο, και έλαβε μέρος σε αποστολή στο Νότιο Πόλο. ΄Ηταν στενός φίλος του διαβόητου διπλού πράκτορα Κίμ Φίλμπυ, αλλά και βοήθησε στην αποκάλυψη σκανδάλου διαφθοράς στη Σκότλαντ Γιάρντ και κατασκοπίας στο Ναύσταθμο του Πόρτλαντ. Το 1969 εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ Ουάσιγκτων, δίδαξε στο περίφημο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και, κάλυψε τον πόλεμο του Βιετνάμ. Τέλος άρχισε μια δεύτερη σταδιοδρομία ως επιτυχημένος συγγραφέας ιστορικών βιβλίων με θέματα που είχαν σχέση με την κατασκοπία, το Β.Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό πόλεμο. Ο Μπράουν πέθανε στις ΗΠΑ το 2006 σε ηλικία 77 ετών.

Από τις συνεντεύξεις του που άφησαν εποχή ήταν και η συνέντευξη που πήρε το 1959, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, από τον βραβευμένο με Νόμπελ λογοτεχνίας, συγγραφέα του Ζιβάγγο Πάστερνακ. Η συνέντευξη αυτή και το ποίημα « Το βραβείο Νόμπελ» που του εμπιστεύτηκε ο συγγραφέας που έσπευσε να μεταφράσει και να δημοσιεύσει στη Ντέιλι Μέιλ ο Μπράουν, είχαν ως συνέπεια να χειροτερέψει η μεταχείριση του Πάστερνακ από το σοβιετικό καθεστώς. Χαρακτηριστικό υπήρξε δημοσίευμα των εφημερίδων της εποχής, ως προερχόμενο από τη Μόσχα, κατά το οποίο ο Πάστερνακ διέψευδε φήμες που τον έφεραν να σκέπτεται να ταξιδέψει στη Δύση και δήλωνε ότιενοχλήθηκε ιδίαιτερα με τη δημοσίευση του ποιήματός του. Ο συγγραφέας επίσης φέρεται να ανέφερε ότι είχε γράψει το περίφημο ποίημα, «Το βραβείο Νόμπελ» σε στιγμή καταθλίψεως και ότι προορίζετο για κάποιους φίλους του στο Παρίσι και δεν προέβλεπε να το δημοσιεύσει. Τέλος ο Πάστερνακ βεβαίωνε πως δε θα δεχθεί πλέον δημοσιογράφους οι οποίοι δεν «δεν κάνουν άλλο παρά να χρησιμοποιούν το όνομά του δια προσωπικούς σκοπούς».

Τακτοποιώντας κάποια παλιά αρχεία του πατέρα μου βρήκα ένα απόκομα της Καθημερινής με ημερομηνία 14 Φεβρουαριου 1959 που δημοσιεύεται η περίφημη αυτή συνέντευξη και σκέφτηκα πως θα σας ενδιέφερε ίσως να τη διαβάσετε.
Η συνέχεια λοιπόν εις το επόμενον όπως έλεγαν παλιά στις επιφυλλίδες που δημοσίευαν σε συνέχειες οι εφημερίδες.