Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Chopin και Επισκέπτης


Ίσως κάποιοι από σας έχουν παρατηρήσει ότι στη σελίδα αυτή υπάρχουν κάποια βιντεάκια του utube στα οποία διάσημοι πιανίστες εκτελούν ορισμένα από τα "Νυχτερινά" του Chopin.
Kάποιοι άλλοι ίσως έχουν προσέξει και το πιάνο στο εξώφυλλο του βιβλίου. Για να μην αναρωτιέστε σας λέω από τώρα πως η μουσική του Chopin και ιδιαίτερα τα "Νυχτερινά" συνδέονται αναπόσπαστα με μία από τις ηρωίδες και παίζουν κάποιο ρόλο στην υπόθεση του βιβλίου.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Περιμένοντας τον Επισκέπτη.


Ποιός από εμάς δεν έχει κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο; Κάποια έντονη επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε, κάποια αγάπη που τελείωσε άδοξα, κάποιο αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε; Ποιός μπορεί με το χέρι στην καρδιά να πει,"΄Οχι, εγώ ποτέ δεν ζήτησα κάτι και δεν το απέκτησα, δεν έχασα κάποιον και δεν τον αναζήτησα". ΄Ολοι κάτι ζητάμε. ΄Ολοι κάτι ονειρευόμαστε, είτε το ομολογούμε είτε όχι, είτε είναι φανερό είτε κρυφό μυστικό θαμένο στα βάθη της καρδιάς μας. Πόσο όμως αυτή έλλειψη μπορεί να μας οδηγήσει σε αυταπάτες, σε χίμαιρες; Πόσο μπορεί ένα ανεκπλήρωτο όνειρο να μας κάνει να χάσουμε το νόημα της ζωής; Της ζωής και της ευτυχίας που περνάμε δίπλα της και δεν το συνειδητοποιούμε... Πόσο η προβολή των επιθυμιών μας, η ψευδαίσθηση της εκπλήρωσης του ονείρου μπορεί να μας δώσει ικανοποίηση;
Στη μικρή κοινωνία της Πάτρας του μεσοπολέμου, μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια και οινομική κρίση, με πολλές ομοιότητες με τη σημερινή, εμφανίζεται ξαφνικά ένας άντρας, νέος και ωραίος, σαν τον αρχάγγελο που έχει το όνομά του, ο Μιχαήλ, και ταράζει τη ζωή τριών γυναικών. Κάθε μια βλέπει στο πρόσωπό του ένα χαμένο όνειρο. Ποιός είναι όμως αυτός στ΄αλήθεια; ΄Εχει κάποια σχέση με τη μυστηριώδη δολοφονία που συγκλονίζει τη μικρή κοινωνία της Πάτρας;
Μια σκιά ονείρου η ζωή..."πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρων απατηλώτερα.."

Κάτι λιγότερο από μήνας και ο "Επισκέπτης" θα έρθει στα βιβλιοπωλεια, να τον δείτε, να γυρίσετε τις σελίδες του, να τον γνωρίσετε και να αναρωτηθείτε μαζί με τις γυναίκες που μπήκε στη ζωή τους, ποιός ήταν στ΄αλήθεια ο Μιχαήλ;

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Κιτριές, Πολιανή, επίσκεψη στο χώρο και την Ιστορία








Είναι γεγονός ότι κάθε τόπος κουβαλάει τις δικές του μνήμες, εδώ όμως στη Μεσσηνία νιώθω πιο κοντά την Ιστορία από πουθενά αλλου. Μπορεί να φταίει το ότι είναι ο τόπος μου, αλλά κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ νιώθω κοντά μου τους ίσκιους των ανθρώπων που έζησαν, μόχθησαν και πολέμησαν για να ξαναγεννηθεί η Ελλάδα. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Καλαμάτα συγκινούμαι όταν βλέπω την εκκλησίτσα των Αγίων Αποστόλων και θυμάμαι πως εδώ στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτιου του 1821 έπεσε η πρώτη ντουφεκιά της επανάστασης και στην εκκλησία έγινε η πρώτη δοξολογία, για την απελευθέρωση της πόλης..Κάθε φορά που πάω στην Πύλο και πίνουμε τα ούζα μας στο όμορφο λιμάνι της,δε γίνεται να μη θυμηθούμε πως εδώ παίχτηκε η τελευταία πράξη που σφράγισε την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ελλάδας..
Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση στάθηκε μια επίσκεψη σε φίλη στο σπιτι της στις Κιτριές, ένα τόπο αφάνταστα γοητευτικό, εδώ που οι ντόπιοι περήφανοι σου δείχνουν το "παλάτι" των Μαυρομιχαλαίων..Καθισμένοι με τη φίλη στο χαγιάτι του σπιτιού της ρουφήξαμε την ομορφιά της δύσης στο Μεσσηνιακό κόλπο, εκεί που ο ήλιος σχηματίζει ένα χρυσό μονοπάτι στη θάλασσα ..
Από τις Κιτρίες πήραμε το δρόμο για την Πολιανή, το ορεινό χωριό που γεννήθηκε ο Παπαφλέσσας, ο φλογερός επαναστάτης, αυτός που άναψε το φυτίλι της επανάστασης, με ψέματα και με φοβέρες και που σφράγισε με τη θυσία του στο Μανιάκι.
Γίνομαι συναισθηματική, αλλα δεν μπορώ να μην είμαι. Η Ιστορία είναι πιο δυνατή από εμας, πως μπορούμε να την ξεχνάμε, ιδίως σήμερα που όλα μοιάζουν σα να έχουν ξαναπαιχθεί..
Οι φωτογραφίες δίνουν μια μικρή μόνο ιδέα για την ομορφιά του τόπου.