tag:blogger.com,1999:blog-78405430666738573382024-02-08T05:35:35.762+02:00Ελένη ΤσαμαδούEleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.comBlogger140125tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-74889832287124494152018-01-18T18:04:00.000+02:002018-01-18T18:29:07.439+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΝΩΣΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt; orphans: 2; text-align: justify; widows: 2;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: "helvetica"; font-size: medium;">Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο μου " Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ" θα έχετε χωρίς άλλο καταλάβει πως έχω μεγάλη αδυναμία στον Αλέξανδρο. Χωρίς να παραγνωρίζω τα λάθη του, γιατί έκανε λάθη, όπως όλοι οι μεγάλοι, τον θαυμάζω γιατί όπως και ο Αρριανός λέει στο έβδομο βιβλίο της "Αλεξάνδρου Ανάβασις" (7.30)</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "calibri" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">"..</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "calibri" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ἐμεμψάμην ἔστιν ἃ ἐν τῇ ξυγγραφῇ τῶν Ἀλεξάνδρου ἔργων,</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "calibri" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">ἀλλὰ αὐτόν γε Ἀλέξανδρον οὐκ αἰσχύνομαι θαυμάζων· τὰ δὲ ἔργα ἐκεῖνα ἐκάκισα ἀληθείας τε ἕνεκα τῆς ἐμῆς καὶ ἅμα ὠφελείας τῆς ἐς ἀνθρώπους....</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "calibri" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">οὔτε τι ἔθνος ἀνθρώπων οὔτε τις πόλις ἐν τῷ τότε ἦν οὔτε τις εἷς ἄνθρωπος εἰς ὃν οὐ πεφοιτήκει τὸ Ἀλεξάνδρου ὄνομα.</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "calibri" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"> </span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "calibri" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">αὶ ἡ ἐς τοῦτο ἐξ ἀνθρώπων τιμή τε αὐτοῦ καὶ μνήμη οὐκ ἀνθρωπίνη οὖσα"</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt; orphans: 2; text-align: justify; widows: 2;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: "helvetica"; font-size: medium;">Τον θαυμάζω κυρίως για το όραμα του, τον "πόθο", όπως τον έλεγε, την ασίγαστη δίψα του να γνωρίσει καινούργιους τόπους αλλά και να φέρει τον ελληνικό πολιτισμό παντού απ΄όπου πέρασε, Δεν έχτισε μόνον την Αλεξάνδρεια, αλλά και πολλές άλλες πόλεις με το ίδιο όνομα. Πόλεις ελληνικές ως τα βάθη της Ασίας που τις κόσμησε με θέατρα όπου για αιώνες και μετά το θάνατό του ακουγόταν η ελληνική γλώσσα και οι τραγωδίες. Κατόρθωσε, όπως λέει και ο Αριανός, αυτό που κανείς άλλος δεν επέτυχε μέχρι σήμερα, να ξεπεράσει η μνήμη του τα ανθρώπινα μέτρα και να είναι γνωστός στα πέρατα της οικουμένης και πολλοί λαοί, ακόμη και αυτοί που κατέκτησε, να τον μνημονεύουν και τιμούν μέχρι σήμερα 2500 χρόνια μετά το θάνατό του. Από εκεί και πέρα όμως να παραχαράσσεται η Ιστορία και να θέλουν κάποιοι να τον οικειοποιηθούν και να αρνηθούν την ελληνικότητα των Μακεδόνων, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ο Αλέξανδρος δεν έπαψε ποτέ να είναι και να διακηρύσσει ότι είναι Έλληνας και ούτε ποτέ διαχώρισε τους Μακεδόνες από τους υπόλοιπους ΄Έλληνες. Η αφιέρωση </span></span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: medium; text-align: left;">στην Αθηνά των ασπίδων των Περσών μετά την μάχη του Γρανικού μιλάει από μόνη της </span><span style="font-family: "helvetica"; text-align: left;">Δεν διαχωρίζει τους Μακεδόνες από τους άλλους Έλληνες, όπως κάνει με τους Λακεδαιμονίους</span><i style="font-family: Helvetica; text-align: left;">"</i><br />
<i style="font-family: Helvetica; text-align: left;"><br /></i>
<i style="font-family: Helvetica; text-align: left;">Αλέξανδρος Φιλίππου και οι ΄Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων ες Ασίαν οικούντων." </i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt; orphans: 2; text-align: justify; widows: 2;">
<span style="font-family: "helvetica"; font-size: medium; text-align: left;">Γιαυτό και με ενόχλησε ιδιαίτερα η συγκαταβατική παρατήρηση του κ. Ζάεφ, ότι οι συμπατριώτες του Σκοπιανοί δεν διεκδικούν την " αποκλειστικότητα" του Αλέξανδρου! Τη δήλωση σχολίασε ο φίλος κ. Θωμάς Π.Πέννας, Πρόεδρος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρίας Σερρών-Μελενίκου με σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα "Πρόοδος" των Σερρών( www.eproodos.gr) που παραθέτω αυτούσιο:</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-family: "helvetica"; font-size: medium; font-weight: normal;"> </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: medium; orphans: 2; widows: 2;">"</span><i style="font-family: helvetica; font-weight: normal;"><span style="font-size: large;">Ποιους και πως ένωσε ο Μέγας Αλέξανδρος"</span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt; orphans: 2; text-align: justify; widows: 2;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt; text-align: left;"><br /></span></i>
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt; text-align: left;">Την Κυριακή, 7 Ιανουαρίου τρ. έ., στο τηλεκανάλι του ALPHA ο Πρωθυπουργός τής γείτονος FYROM κ.Ζόραν Ζάεφ, στη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο κ.Βερύκιο, διατύπωσε – εδώ στην Αθήνα – μία νέα προκλητική άποψη των γνωστών φαντασιακών ιδεολογημάτων, που επικρατούν σε μεγάλο ποσοστό στη χώρα τ</span><span style="font-family: "helvetica"; text-align: left;">ου</span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt; text-align: left;">.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Είπε ο κ.Ζάεφ: </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">«Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν πρέπει να μας χωρίζει, αλλά να μας ενώνει». <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Η φράση αυτή, σκόπιμα εσφαλμένη και επικίνδυνα παραπλανητική (σόφισμα), επιδιώκει να περάσει υποκριτικό μήνυμα δήθεν συνδιαλλαγής, στο οποίο έπεσε ο κ.Βερύκιος και δεν ρώτησε τον κ.Ζάεφ: «Πώς μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να ενώσει εμάς με εσάς», αποφεύγοντας βέβαια τη σωστή κατάληξη «εμάς τους Έλληνες με εσάς τους Σλαβοαλβανούς».</span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Οπωσδήποτε ο κ.Ζάεφ γνωρίζει τόσο ιστορία, όσο και τη μέθοδο παραχάραξής της... Οπότε, βέβαια, γνωρίζει ότι ο Αλέξανδρος ανανέωσε δύο φορές (το 336 και 335 π.Χ.) την Κορινθιακή Συμμαχία, με την οποία ο πατέρας του Φίλιππος το 338 π.Χ. δημιούργησε το «Κοινόν τών Ελλήνων» συνενώνοντας τους Έλληνες </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">και μόνο </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">... Και θα γνωρίζει, βέβαια, ο κ.Ζάεφ ότι τα τότε βαρβαρικά φύλα των Παιόνων, των Αγριάνων, των Δάρδανων και των Ιλλυριών – τα γειτονικά τής Μακεδονίας μας, που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή τών σημερινών Σκοπίων – ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος τα κατενίκησαν και τα υπέταξαν... δεν τα ένωσαν στο Κοινό των Ελλήνων, στο οποίο ανήκαν και οι Μακεδόνες. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Τα παραπάνω, λοιπόν, παγκοσμίως αποδεκτά ιστορικά γεγονότα, ο κ.Ζάεφ παραχαράσσει παίρνοντας την </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">«ένωση» </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">από τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο και μας τη γυρίζει προκλητικά με το μήνυμα ότι οι Σκοπιανοί μπορεί να δεχθούν να υποχωρήσουν στο ότι ο Μεγαλέξανδρός τους να γίνει και ολίγον δικός μας... Οπότε δεν χρειάζεται να αλλάξουν οι αλυτρωτισμοί και τα βιβλία τους, να φύγουν τα αγάλματα και οι άλλες ιδεοληψίες τους. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Είθε να έχω καταλάβει λάθος και ο κ.Ζάεφ να υπονόησε ότι όπως ο Αλέξανδρος (και ο Φίλιππος) ένωσε τους Έλληνες, μεταξύ των οποίων και οι Μακεδόνες, έτσι και οι πολίτες τής FYROM, ως Μακεδόνες (κατά πως νομίζουν), αποβλέπουν σε ένωση με εμάς τους Έλληνες, γιατί φοβούνται τη διάσπαση του κρατιδίου τους από τους Αλβανούς και τους Βουλγάρους. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Όπως και να έχουν τα πράγματα, υφιστάμεθα εδώ στην Ελλάδα έντονη ψυχολογική πίεση ότι πρέπει να βιαστούμε γιατί έχουν περάσει 25 χρόνια και το ζήτημα εκκρεμεί και πρέπει αμέτι μοχαμέτι να το κλείσουμε... </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Και λοιπόν; ποιοι υφίστανται αυτά τα χρόνια τη μέγιστη ζημιά, εμείς ή οι Σκοπιανοί; Ασφαλώς οι Σκοπιανοί. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Μας λένε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τη σωστή και πατριωτική θέση τού Συμβουλίου τών Πολιτικών Αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1992, γιατί τα 136 κράτη που αναγνωρίζουν την ονομασία της FYROM ως «Μακεδονία» πιθανόν να γίνουν 200. Και λοιπόν, ποιος θα έχει στα επερχόμενα χρόνια τη μέγιστη ζημιά; Ασφαλώς η FYROM, όντας έξω από τους διεθνείς οργανισμούς έστω και ως «Μακεδονία» και κινδυνεύοντας να διαλυθεί, αρκεί να λειτουργήσουμε καθαρά πατριωτικά και όχι κομματικά ωφελιμιστικά, προστατεύοντας τους εκεί Ελληνόβλαχους και άλλους Έλληνες... Αρκεί να μη κάνουμε το λάθος όπως με τους Πομάκους. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Φύλακες γρηγορείτε υπέρ βωμών, εστιών και ομογενών. Δυστυχώς τα λάθη συνεχίζονται... Ενδεικτικά: Το γεγονός ότι η συλλογιστική που χρησιμοποιείται τώραγια να υποστηρίξει την ονομασία «Νέα Μακεδονία» είναι ίδια με εκείνη που προβαλλόταν επί 10 και πλέον χρόνια για την υποστήριξη της ονομασίας «Άνω Μακεδονία», δεν είναι μόνο δείγμα έλλειψης επιχειρημάτων, αλλά και μεθόδευσης αποπροσανατολισμού με δημιουργία κλίματος εμφυλιακής αμφισβήτησης του πατριωτισμού. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Αντί για πλήρη ενημέρωσή μας, με ξεκάθαρη επιχειρηματολογία, βρισκόμαστε μπροστά σε αλλόκοσμους χαρακτηρισμούς όπως «εθνικισμός», «μαξιμαλισμός» και «συμπόρευση»... Όμως, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν συμπορεύεται με κανέναν. Η Χρυσή Αυγή – συμπτωματικά – συμπορεύθηκε με την Εκκλησία, η θέση της οποίας προϋπάρχει της Χρυσής Αυγής. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Τέλος, θα ήθελα να διευκρινίσω επακριβώς </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">το ελλιπώς προβαλλόμενο και αντικρουόμενο </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">ζήτημα της «Δεδηλωμένης». </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Στην Ελλάδα, έως το 1875 ο Βασιλιάς διόριζε Πρωθυπουργό, κατά την απόλυτη θέλησή του, οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό πρόσωπο ήθελε, ανεξάρτητα από τον αριθμό τών βουλευτών που τον υποστήριζαν. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Το 1875, ο νικητής τών εκλογών Χαρίλαος Τρικούπης επέβαλε στον Βασιλιά Γεώργιο να περιλάβει στον λόγο του (Λόγος του Θρόνου) κατά την εναρκτήρια Συνεδρίαση της τότε νέας Βουλής την ακόλουθη παράγραφο: </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><i>«Ἀπαιτῶν ὡς ἀπαραίτητον προσὸν τῶν καλουμένων παρ’ἐμοῦ εἰς τὴν κυβέρνησιν τοῦ Κράτους, τὴν δεδηλωμένην πρὸς αὐτοὺς ἐμπιστοσύνην τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀντιπροσωπῶν τοῦ Ἔθνους, ἀπεκδέχομαι ἴνα ἡ Βουλὴ καθιστᾶ τὴν ὕπαρξιν τοῦ προσόντος τούτου, οὕ ἄνευ ἀποβαίνει ἀδύνατος ἡ εναρμόνιος λειτουργία τοῦ πολιτεύματος». <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Έτσι καθιερώθηκε η «Αρχή της Δεδηλωμένης», η οποία έκτοτε ισχύει στις ομαλές πολιτειακές καταστάσεις, και σύμφωνα με την οποία η εκάστοτε Κυβέρνηση πρέπει να έχει τη δεδηλωμένη / εκπεφρασμένη (με ψήφο) εμπιστοσύνη </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">της πλειοψηφίας του συνόλου των Βουλευτών τής Βουλής </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">και όχι του κόμματος ή των κομμάτων στα οποία αυτή γενικά στηρίζεται. Δηλαδή, ένα νομοσχέδιο μπορεί να γίνει νόμος με ψήφους 100 Βουλευτών τής Συμπολίτευσης και 80 της Αντιπολίτευσης. Γι’αυτό και μπορεί ένα Κόμμα να κυβερνήσει με 140 Βουλευτές, αν έχει τη στήριξη άλλου εκτός κυβέρνησης, ώστε να συγκεντρώνονται 151 Βουλευτές. </span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<i><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;">Επομένως, αν η ονομασία τής FYROM, που τυχόν θα φέρει στη Βουλή η Κυβέρνηση, ψηφιστεί από την πλειοψηφία τού συνόλου των Βουλευτών της Βουλής (και όχι των κυβερνόντων κομμάτων), η «Δεδηλωμένη» υπάρχει. Κατά συνέπεια, κάθε εκ των προτέρων σχετική συζήτηση είναι τουλάχιστον ανούσια."</span><span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: "helvetica"; font-size: 14pt;"><o:p><i><br /></i></o:p></span></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-90756227172789078252018-01-18T14:48:00.000+02:002018-01-18T18:13:59.687+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12pt;">
<br /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-65200592225572793012017-12-07T10:19:00.001+02:002017-12-07T10:19:06.468+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio4VLl8jyPSsViQ-bNSH6oMktIcC5fYB7q_W_4iez-tF7RvE8aiUI7lxvQD9Ss929PUipt3X_oaMB8ERuMhdKidKuPPU3dUVtRikm-wjIt0QBKx_rNxbbxncC41C6o5Wdw9Zc-GtFkNdY/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25BE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="817" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio4VLl8jyPSsViQ-bNSH6oMktIcC5fYB7q_W_4iez-tF7RvE8aiUI7lxvQD9Ss929PUipt3X_oaMB8ERuMhdKidKuPPU3dUVtRikm-wjIt0QBKx_rNxbbxncC41C6o5Wdw9Zc-GtFkNdY/s320/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25BE.jpg" width="313" /></a></div>
ΔΑΦΝΗ ΣΟΥΜΑΝ: ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)<br />
Καιρό έχουμε να τα πούμε. Θα αναρωτιέστε ίσως τι έγινα, αδιαφορώ, σας ξέχασα; Κάθε άλλο, είμαι όμως αμελής... γνωστό το ελάττωμά μου αυτό και ελπίζω συγνωστό .. <br />
Λέω λοιπόν τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές να σας μιλήσω για κάποια καλά βιβλία που διάβασα τώρα τελευταία. Και ως πρώτο διάλεξα το βιβλίο της Δάφνης Σούμαν " Κόκκινο Καλοκαίρι" που μάλιστα είχα τη χαρά να παρουσιάσω προχθές το βράδυ στον Ιανό μαζί με την Αργυρώ Μαργαρίτη και τον κ. Ηρ.Μήλα. Χάρηκα πολύ που είδα ξανά κάποιους από εσάς εκεί και την αγάπη με την οποία υποδεχθήκατε το καινούργιο βιβλίο της Δάφνης.<br />
Το ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Ψυχογιός" είναι το δεύτερο βιβλίο της που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, για το πρώτο " Η σιωπή της Σεχραζατ" σας είχα μιλήσει παλιότερα. Αυτά λοιπόν είπα προχθές το βράδυ για το βιβλίο και ελπίζω να διαβάσετε και όσοι από σας δεν μπορέσατε να έρθετε να τα ακούσετε.<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Η έμπνευση του συγγραφέα είναι κάτι πολύ
ρευστό, δύσκολο να ερμηνευτεί. Ενα όμως
είναι βέβαιο, ακολουθεί πολλούς και διαφορετικούς δρόμους ανάλογα με τον
συγγραφέα που διαλέγει αυτή να επισκεφτεί. Του ψιθυρίζει ιστορίες του
δημιουργεί εικόνες, του γνωρίζει ανθρώπους και γενικά του γίνεται αυτό που λέμε
“κακός μπελάς” που δεν ησυχάζει αν ο δύστυχος ο συγγραφέας, χρησιμοποιώ γενικό
όρο και για τα δύο φύλα, δεν υποκύψει και αρχίσει να γράφει, στο χαρτί ή στον
υπολογιστή αυτά που ενοχλητική επισκέπτρια του υπαγορεύει. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Στη Δάφνη
Σουμάν όπως και σε μένα μας αρέσουν ιστορίες με μυστικά που έχουν μέσα τους
κρυμμένες άλλες ιστορίες σαν τις ρώσικες κούκλες. Μια ιστορία που οδηγεί σε μια
άλλη και αυτή σε μια άλλη, όλες κάτω από τον ίδιο μανδύα, τη φαντασία και τον προσωπικό τόνο του κάθε συγγραφέα</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;">.</span><span style="font-size: 11pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Οταν η Δάφνη μου έκανε την
τιμή να μου ζητήσει να μιλήσω για το καινούργιο βιβλίο της δέχτηκα με μεγάλη χαρά. ΄Εχω διαβάσει και παρουσιάσει και το
προηγούμενο τη “Σιωπή της Σεχραζάτ” και έχω γοητευτεί από τον τρόπο
γραφής της, την αντικειμενική ματιά με την οποία εξετάζει και παρουσιάζει την
Ιστορία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Άρχισα λοιπόν
την ανάγνωση και χάθηκα….χάθηκα μεσα στα σοκάκια της έμπνευσης και της δύναμης
της περιγραφής της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Στο τελευταίο
βιβλίο της όπως στο
προηγούμενο της τη Σιωπή της Σεχραζάτ υπάρχουν διαφορετικές ιστορίες σε
διαφορετικές εποχές που συμπλέκονται και
εκτυλίσσονται παράλληλα. Η ιστορία ξεκινάει και εξελίσσεται</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">μέσα σε ένα καλοκαίρι που κουβαλάει όμως μέσα του μνήμες άλλων
ημερών και εποχών και ιδιαίτερα ενός καλοκαιριού που βάφτηκε κόκκινο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Κωνσταντινούπολη</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;">,</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> Σταμπούλ, Πόλη, όπως και
να την πεις, είναι μια πόλη με χιλιάδες, μυριάδες πρόσωπα, χιλιάδες, μυριάδες ιστορίες όσες και οι ζωές των ανθρώπων που την
κατοίκησαν, που περπάτησαν στα ίδια σοκάκια που περπατάνε και οι ήρωες της
Δάφνης. Σοκκάκια που έχω και εγώ περπατήσει
με τον άντρα μου παλιότερα. Εκκλησίες
ξεχασμένες και μυστικά νεκροταφεία</span><span style="font-size: 11pt;">, </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Αφέθηκα λοιπόν να με οδηγήσει η
Μελικέ η ηρωίδα, του Κόκκινου Καλοκαιριού, την είδα να μπαίνει στη Ματωμένη
Εκκλησιά, την Μουχλιώτισσα, την εκκλησία που έχτισε η Μαρία των Μογγόλων η
πριγκίπισσα του Βυζαντίου που παντρεύτηκε διά αντιπροσώπου ένα Μογγόλο ηγεμόνα
και έγινε χήρα πριν συναντήσει τον άντρα της. Η Μελικέ ξέρει τον τρόπο να μπει
στην μυστική εκκλησία, εκεί που εμείς δεν μπορέσαμε να μπούμε, της έχει δείξει
το δρόμο η γιαγιά της η μυστηριώδης Σαφινάζ, η μάγισσα, και ο Παυλής ο φύλακας
της έχει δείξει τα μυστικά περάσματα που οδηγούν στη Μεγάλη του Γένους
Σχολή. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Ξαναείδα το Βόσπορο και τα
πλοία που τον διασχίζουν, άλλα να έρχονται
από τη Μαύρη Θάλασσα και άλλα πηγαίνουν προς τα εκεί, άλλα να κάνουν το
γύρο της ακτής με τα αρχοντικά, τα
“γυαλιά”, όπως τα λένε. Υπάρχουν και άλλα βαποράκια που φεύγουν για τα
Πριγκηπονήσια, εκεί που κάθε τόσο καταφεύγει η ηρωίδα της Δάφνης ίσως για να
βρει απαντήσεις στα ερωτήματα που τη βασανίζουν; Ποιός ξέρει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Μαζί με τη
Μελικέ μύρισα και πάλι τον αέρα της Κύπρου που έχω ζήσει και αγαπήσει.Ένιωσα
την εξουθενωτική ζέστη του </span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">καλοκαιριού
της αλλά και την αύρα της θάλασσας
ξαπλώνοντας όπως η ηρωίδα της
μια καλοκαιρινή βραδιά στην αμμουδιά
κάτω από τα αστέρια. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Η συγγραφέας
με δύο τρεις πινελιές δημιουργεί εικόνες και ατμόσφαιρα</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;">.</span><span style="font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> Εικόνες ρεαλιστικές και άλλοτε μαγικές με μια
μικρή δόση υπερβατικού μυστικισμού</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">ξεπηδούν μέσα
από τη γραφή της αφήνοντας τον αναγνώστη να μαντέψει σε ποιό καλοκαίρι
αναφέρεται ο τίτλος του βιβλίου στο προφανές δραματικό εκείνο που σημάδεψε
τόσες ζωές και χώρισε ένα νησί στα δύο ή στο σημερινό αυτό των ταραγμένων
αισθημάτων και αναζητήσεων που βιώνει η ηρωίδα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Tο βιβλίο της
Δάφνης Σουμάν σε κατακτά από τις πρώτες σελίδες, όχι μόνον γιατί θέλεις να δεις τι “έγινε παρακάτω”, σε κατακτά και με τη δύναμη της γραφής της</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;">,</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> με τη στέρεη δομή του, τους χαρακτήρες του, που τους γνωρίζεις σα να είναι πρόσωπα αληθινά, ζωντανά με
σάρκα και οστά, άλλους τους συμπαθείς, και άλλους αντιπαθείς. Τολμώ να πω ότι
ακόμη και την ηρωίδα, τη Μελικέ, υπήρξαν στιγμές που </span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> δυσκολευόμουν να καταλάβω, εντούτοις έβλεπα
πως για αυτή δεν υπήρχαν εύκολες
απαντήσεις και λύσεις. ΄Οπως ακριβώς και στη ζωή, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε
δύσκολες αποφάσεις που θα καθορίσουν την παραπέρα πορεία μας και δεν είναι
εύκολο να πάρουμε μια απόφαση</span><span style="font-size: 11pt;">,
έτσι και στα βιβλία. Στα καλά βιβλία. </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Αυτή είναι η
ειδοποιός διαφορά του καλού από τον μέτριο συγγραφέα. Ο καλός συγγραφέας δεν
διστάζει να τσαλακώσει τον ήρωα ή την ηρωίδα του</span><span style="font-size: 11pt;">. </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Να τον βάλει να έχει διλήμματα, να παίρνει αποφάσεις και
κάποτε να δρα αντίθετα απ΄ότι θα περίμενε ο αναγνώστης. ΄Ετσι πρόχειρα μου
έρχονται στο νου η Σκάρλετ Ο Χάρα στο
“Όσα παίρνει ο άνεμος”, η τραγική Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ, η ανυπότακτη
Κάθριν στα “Ανεμοδαρμένα ΄Υψη” </span><span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: Times New Roman;">η</span></span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> μυστηριώδης και καπριτσιόζα Εστέλ στις Μεγάλες Προσδοκίες... Ομολογώ ότι πάντα
προτιμούσα αυτές τις ηρωίδες με τις αντιφάσεις και τα ελαττώματά τους, από τα
καλά κορίτσια που δρούν προβλέψιμα σύμφωνα με τους κανόνες της κοινωνίας. </span><span style="font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Γιαυτό και </span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">αγάπησα τη
Μελικέ, ένιωσα σα να είχα υποστεί εγώ το τραύμα που της προξένησε σε τρυφερή ηλικία η ανεξήγητη
εγκατάλειψη της από τον πατέρα της και κατανόησα τις αντιδράσεις της. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Δε νομίζω πως
σας αποκαλύπτω κάτι αν σας αποκαλύψω τον
άξονα</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> γύρω από τον οποίο
κινείται η ιστορία. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Οταν μια μέρα
ο πατέρας της Μελικέ εγκαταλείπει το σπίτι του η ως τότε ευτυχισμένη οικογένεια
της διαλύεται και εκείνη
αρνείται ν΄ αποδεχτεί το γεγονός. Τα
βάζει με τον αδελφό της που της μεταφέρει την είδηση πως ο πατέρας τους
δε θα γυρίσει ποτέ ξανά</span><span style="font-size: 11pt;">. </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Στη συνέχεια μια
άλλη τραυματική αποκάλυψη διαλύει οριστικά την εικόνα της ευτυχισμένης, όπως
πίστευε οικογένειας. Η Μελικέ
μεγαλώνει αποκομμένη απ όλους και το μόνο που επιζητά είναι η αγάπη,
μέσα από τον πρώτο έρωτα, ένα γάμο και
πολλούς εφήμερους έρωτες, προσπαθώντας να ξεφύγει από μνήμες και φαντάσματα του
παρελθόντος και αναζητώντας το δικό της
Γκράλ, Αναζητά την αγάπη και τον έρωτα
ενώ στο βάθος αναζητά τον πατέρα που την εγκατέλειψε.</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Εναν πατέρα, απόντα και
παρόντα συνάμα, ένα</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">πατέρα</span><span style="font-size: 11pt;">
</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">που η ηρωίδα, αγαπά ενώ</span><span style="font-size: 11pt;"> πιστεύει</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> πως μισεί, </span><span style="font-size: 11pt;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> Ενα βαθύ τραύμα, το αγιάτρευτο και ανομολόγητο κουβαλάει στην ψυχή της η Μελικέ που καθορίζει τη σχέση της
με όλους, τον αδελφό της, τη μητέρα της, και τον άντρα της. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Η εγκατάλειψη
του πατέρα μπορεί να είναι ένα γεγονός που έχει επηρεάσει τη ζωή της ηρωίδας
και αυτών που είναι κοντά της, όμως πίσω από μια φαινομενικά απλή καθημερινή
ιστορία οικογενειακού δράματος
κρύβονται, άλλα πιο σκοτεινά μυστικά
ανθρώπινων παθών με κορύφωση μια
σύγχρονη τραγωδία ενός πολέμου και ενός διαιρεμένου νησιού. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Και εδώ θέλω
να σταθώ για λίγο, όπως στάθηκα και στο βιβλίο όταν το διάβαζα. Με εντυπωσίασε
η λεπτότητα και η αντικειμενικότητα που
προσεγγίζει η Δάφνη Σουμάν τα γεγονότα
της πρόσφατης ιστορίας της Κύπρου. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Τουρκία η
ίδια, δε διστάζει να μιλήσει για σφαγές, βιασμούς γυναικών, ομαδικούς τάφους
και αγνοούμενους. Μιλάει όμως και για αυτά που προηγήθηκαν, την ΕΟΚΑ Β και τις
“εκκαθαρίσεις” των αντιφρονούντων, Ελλήνων και Τούρκων από ΄Ελληνες δυστυχώς, το
πραξικόπημα και την απόπειρα κατά του Μακαρίου</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;">.</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> Όσοι είναι μιας κάποιας ηλικίας, όπως εγώ,
και έζησαν τα γεγονότα της εποχής εκείνης, όπως τα μαθαίναμε ακούγοντας ΒBC</span><span style="font-size: 11pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"> και</span></span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> Deutsche Welle και
αργότερα ζώντας στην Κύπρο και βλέποντας καθημερινά τους πρόσφυγες και την
Τουρκική σημαία να κυματίζει κοντά στο “Λήδρα Παλλάς” ή </span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">χαραγμένη πάνω στην πλαγιά του Πενταδάκτυλου για </span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">να θυμίζει
πως το μικρό νησί της Αφροδίτης, δεν είναι το “Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο
πέλαγος”, ούτε “ η γη της χαράς και της αγάπης” που τραγούδησε ο
Μπιθικώτσης, αλλά ένα πληγωμένο κορμί
χωρισμένο στα δύο</span><span style="font-size: 11pt;">,
</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">τότε μπορούμε να εκτιμήσουμε την ειλικρίνεια και τη
σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζει το τόσο ευαίσθητο θέμα η συγγραφέας. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Χρειαζόταν
δύναμη και καθαρή ματιά για να δει πέρα από τα κλισέ και τις σκοπιμότητες η
συγγραφέας και να μιλήσει για αυτές τις αληθινά τραυματικές εμπειρίες που
βιώσαν και βιώνουν ακόμα και σήμερα κάποιοι άνθρωποι</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;">,</span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> και μέσα από αυτές να πλέξει και να μας δώσει μια ιστορία
αναζήτησης, και αγάπης, αγάπης πέρα από τα σύνορα και τα ταμπού που καθορίζουν
τη ζωή των περισσότερων από μας, γι αυτό και τη συγχαίρω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Δε θα σας
μιλήσω απόψε για την πλοκή του βιβλίου, γιατί στο βιβλίο αυτό, που είναι
γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, εκείνο που έχει σημασία δεν είναι μόνον η πλοκή του,
που πράγματι είναι γοητευτική, αλλά το αέναο ταξίδι της ψυχής της ηρωίδας, τα
σκοτεινά μονοπάτια της μνήμης που κάθε
τόσο ανασύρει και ανακαλεί προσπαθώντας, ασυνείδητα, να βρει το μίτο που θα τη
βγάλει από το λαβύρινθο και θα την οδηγήσει στην κάθαρση. Ειναι ο έρωτας η πύλη που οδηγεί σε άλλους
δρόμους, στο παραμύθι του καθενός, όπως ισχυρίζεται η μητέρα της;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Πέρασε άραγε
την πύλη η Μελικέ; Και αν ναι ποιό παραμύθι άραγε βρήκε πίσω από την πύλη</span><span style="font-size: 11pt;">; </span><span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;"> Θα βρείτε την απάντηση
διαβάζοντας το βιβλίο, αλλά είμαι σίγουρη πως ο καθένας σας θα έχει και μια
άλλη απάντηση, αυτή που θα ταιριάζει στη δική του ψυχή. Αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε. </span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-right: 17.0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Helvetica; font-size: 11pt;">Εύχομαι να
είναι καλοτάξιδο και αυτό το βιβλίο της Δάφνης Σούμαν, και ελπίζω να το χαρείτε
και εσείς όπως εγώ.</span><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!--EndFragment--></div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-43255309700934442202016-05-31T12:56:00.002+03:002016-05-31T14:36:34.918+03:00Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ - ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΑΡΓΥΡΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Cambria; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">, </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA3Tv58RhH6CLFnzgKsudT1jqrVyuLwhz19AkOKzZpjFpSUIOap9N49pj4GwzeykhGQ-62O5_Rb8tfS2NZzbwee7aEu2xQUh_8WFvaUvHcfvui7VAPS_HTfGwmRpVLkvztdCtNFalmL5Q/s1600/%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%2599%25CE%2591.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA3Tv58RhH6CLFnzgKsudT1jqrVyuLwhz19AkOKzZpjFpSUIOap9N49pj4GwzeykhGQ-62O5_Rb8tfS2NZzbwee7aEu2xQUh_8WFvaUvHcfvui7VAPS_HTfGwmRpVLkvztdCtNFalmL5Q/s320/%25CE%2597+%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259A%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%2599%25CE%2591.png" width="216" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="text-align: left;">Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, πέρα από αγαπημένη φίλη είναι και αγαπημένη συγγραφέας. Έχω διαβάσει και απολαύσει όλα τα βιβλία της, εκτός του εξαντλημένου “Στις γειτονιές του κόσμου” και για αυτό περίμενα με ανυπομονησία να διαβάσω και το καινούργιο, την ΤΡΙΚΥΜΙΑ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ. </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; text-align: left;">Παρ΄ όλο που γνώριζα ήδη το μύθο και την πλοκή του, ή ίσως ακριβώς για αυτό το λόγο, έσπευσα να το αγοράσω από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και αρνήθηκα να δεχθώ να μου σταλεί “τιμής ένεκεν”, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί πιστεύω πως τα βιβλία πρέπει να αγοράζονται και να κυκλοφορούν και δεύτερον γιατί ήθελα να είμαι η πρώτη που θα το αγόραζε και θα έσπαγε το φράγμα της κυκλοφορίας. </span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="line-height: normal;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;">Μάλλον δεν κατάφερα το δεύτερο γιατί απ΄ ότι φαίνεται υπήρξαν και άλλοι που είχαν την ίδια σκέψη και αν κρίνω από την υποδοχή που του έγινε μέσα από τις κριτικές τους ήδη ταξιδεύει χωρίς τρικυμίες, πλησίστιο στον ωκεανό της βιβλιοπαραγωγής . </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;"><br /></span></div>
</div>
<div style="line-height: normal;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ας είναι όμως θα μοιραστώ και εγώ μαζί σας τις σκέψεις και τα αισθήματα που μου γέννησε η ανάγνωσή του, αισθήματα και συγκινήσεις τόσο έντονες που δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Σας ζητώ όμως συγνώμη γιατί άργησα λιγάκι να γράψω την κριτική μου… Την αιτία ίσως τη μαντεύετε, οι τελευταίες πινελιές στο πολύπαθο βιβλίο που γράφω εδώ και τρία χρόνια.. Επί τέλους την Κυριακή έγραψα τη λέξη ΤΕΛΟΣ και απαλλαγμένη, από την αγωνία της γραφής, προσωρινά όμως, γιατί θα επακολουθήσουν, η δεύτερη, τρίτη ίσως και τέταρτη ανάγνωση των όσων έχω γράψει, μέχρι να πάρει την οριστική μορφή του το χειρόγραφο και το δρόμο για τον εκδότη. Ως τότε όμως υπάρχει και χρόνος και για άλλα πράγματα.</span></div>
</div>
<div style="font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 14px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;">Στην “Τρικυμία” τώρα. Η συγγραφέας εμπνεόμενη από το ομώνυμο τελευταίο έργο του Σαίξπηρ ( εγώ επιμένω να τον γράφω με “αι” και όχι “ε”) μας χαρίζει ένα αριστουργηματικό βιβλίο. Ομολογεί πως και αυτό, όπως όλα της άλλως τε, το έχει εμπνευστεί από μια αληθινή ιστορία. Ως ένα σημείο απόλυτα θεμιτό στη λογοτεχνία, όλοι μας άλλως τε από κάποια αφετηρία ξεκινάμε, στην πορεία όμως η ιστορία που έβαλε μπρος το μηχανισμό της έμπνευσης αυτονομείται, αποκτά δική της υπόσταση, παίρνει άλλες διαστάσεις. Σαν τις εικόνες που βλέπει κανείς μέσα από ένα πρίσμα μεταμορφώνεται σε κάτι αλλιώτικο. Η Ιουστίνη παίρνει μια απλή ιστορία ενός καλοκαιρινού έρωτα και τη μεταμορφώνει σε ένα βιβλίο ψυχογράφημα. Με χειρουργική ακρίβεια αλλά και ευαισθησία ανατέμνεται ο έρωτας και οι ψυχές δύο διαμετρικά αντίθετων ανθρώπων, του Πέτρου, του εξωστρεφή και φιλόδοξου νέου γιατρού που κάνει το “αγροτικό” του σε νησί του Αιγαίου, και της Πολέτ, μιας σιωπηλής και επιφυλακτικής και βαθιά πληγωμένης από τη ζωή Ελληνοκαναδής που επισκέπτεται ως τουρίστρια το νησί. Ο έρωτας, κεραυνοβόλος, από τη μεριά του Πέτρου, συμπαρασύρει και τη διστακτική Πολέτ στη δίνη του. Ο έρωτας συνεχίζεται και στην Αθήνα που επιστρέφει ο Πέτρος όταν τελειώνει το “αγροτικό” του. Ο γάμος που ακολουθεί και η καθημερινότητα μεταμορφώνει, βάζει σε άλλο επίπεδο τη σχέση του ζευγαριού. Τώρα αυτή που βιώνει τον έρωτα απόλυτα και σε όλη του την έκταση και ένταση είναι η Πολέτ, ενώ ο Πέτρος, αδύναμος και, γιατί όχι, με τα γνωστά χαρακτηριστικά ελαττώματα πολλών αρσενικών, θέλει να δοκιμάζει και να τολμά πέρα από τα καθιερωμένα ζώντας εν αγνοία της γυναίκας του μια παράλληλη αποσπασματική ζωή, ως το μοιραίο ξαφνικό τέλος. Ο θάνατος του Πέτρου ενεργεί σαν καταλύτης στη ζωή όλων όσων είναι κοντά του, της Πολέτ πρώτα και των γονιών του, αλλά και του παιδιού του που γεννιέται χωρίς να τον γνωρίσει. Από εκεί και πέρα έρχονται απανωτές ανατροπές, τρικυμίες, και πάθη που απειλούν να καταστρέψουν όλους. ‘Ωσπου.. όχι, δε θέλω να σας αποκαλύψω τα μυστικά του βιβλίου, θα σας πω μόνον πως αυτά τα μυστικά, τα καλά κρυμμένα μυστικά, είναι που θα δώσουν μια άλλη ώθηση στη ζωή των ανθρώπων οδηγώντας ορισμένους από αυτούς στην αναζήτηση και την αυτογνωσία και άλλους στην συντριβή και ταπείνωση.. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;">Η Τρικυμία ως φυσικό φαινόμενο και ως ψυχικό συναίσθημα που ταράζει τη ζωή των ανθρώπων παρασύροντας στη δίνη της πλεούμενα και ανθρώπινες ψυχές, κυριαρχεί στο βιβλίο. Η Τρικυμία, είναι στην πραγματικότητα η πραγματική ηρωίδα, το κεντρικό πρόσωπο, ο άξονας του βιβλίου. Αισθήματα και πάθη παρασύρουν, στροβιλίζοντας σε ένα ατέρμονα χορό τους ήρωες του βιβλίου .. Κάποιοι, χάνονται άλλοι σώζονται, ανάλογα με την ικανότητά τους να επιβιώνουν ενάντια σε όλες τις καταστάσεις, ανάλογα με το ηθικό βάρος που κουβαλάνε. ΄Οπως λέει και ο Αλεξανδρινός ποιητής, </span></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;">….</span></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i><span style="font-family: "verdana";">Τ</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,</span></i></span></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-kerning: none;"><i>τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,</i></span></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-kerning: none;"><i>αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,</i></span></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><i><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σο</span><span style="font-family: "verdana";">υ.</span></i></span></div>
<div style="color: #343831; font-family: verdana; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"><i></i></span><br /></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana"; font-size: x-small;">Σ</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη, οι ήρωες και οι ηρωίδες της, θα τους συναντήσουν και τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες και θα έχουν ν΄ αντιπαλέψουν με τον άγριο Ποσειδώνα. Καλά κρυμμένα μυστικά, πάθη που δεν ελέγχονται, καλές προθέσεις που αντί για βοήθεια γίνονται, βαρίδια και βρόγχοι που πνίγουν. Κανείς δεν είναι αθώος, κανείς δεν είναι ελεύθερος από το παρελθόν που κουβαλάει μέσα του. Όλοι κάτι ζητούν απεγνωσμένα, άλλος την αναγνώριση και ικανοποίηση μέσα από τον αγοραίο έρωτα και τυχαίες συνευρέσεις, άλλος, πληγωμένος και στερημένος από παιδί την αγάπη, γαντζώνεται απεγνωσμένα σε αυτό που νομίζει παντοτινό έρωτα μέχρις ότου ο γυάλινος κόσμος που έχει χτίσει γύρω από αυτόν τον έρωτα συντρίβεται σε θρύψαλα τραυματίζοντας τον ίδιο ανεπανόρθωτα, αλλά και άλλους κοντά του…ενώ ένας άλλος ζει στη σκιά αναμνήσεων δημιουργώντας και τρεφόμενος από ψευδαισθήσεις εις βάρος άλλων. Όλοι χορεύουν στο χορό της τρικυμίας των παθών του παρελθόντος και των λαθών του παρόντος… μέχρι την τελική κάθαρση που έρχεται με τρόπο συγκλονιστικό, μοναδικό και μας παρασύρει και εμάς στο χορό της Τρικυμίας που καταλαγιάζει..</span></span><br />
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;">Δάκρυσα και έκλαψα αρκετές φορές διαβάζοντας το βιβλίο της Ιουστίνης. Δεν ήταν ένα φτηνό μελό ρομάντζο που μπορεί να συγκινεί τους αναγνώστες που αρέσκονται σε εύκολες συγκινήσεις. Με εντυπωσίασε και με συγκίνησε η αριστουργηματική γραφή της, η εναλλαγή της αφήγησης, ανάλογα με το πρόσωπο που φωτίζει κάθε φορά. Η ικανότητά της με αδρές πινελιές να δίνει εικόνες τόσο έντονες, όσο οι περιγραφές της τρικυμίας και του περαστικού μπουρινιού στην αρχή του βιβλίου, που κάτι σαν προανάκρουσμα σε προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει, οι σκηνές στη μαγική σπηλιά του νησιού και η ατμόσφαιρα της καλοκαιρινής ραστώνης σε αντίθεση με την πολύβουη και πολύπαθη Αθήνα των Εξαρχείων. Με εντυπωσίασε η διεισδυτική ματιά της συγγραφέως και η ικανότητά της να ανατέμνει και να ψυχογραφεί ανθρώπινες ψυχές, από μια απόσταση, σαν το ψυχίατρο ή τον ψυχολόγο, χωρίς να τις κρίνει, χωρίς να τους υποβάλει λύσεις, οι ίδιοι μόνοι τους πρέπει να βρουν το δρόμο τους, την Τρικυμία πρέπει μόνοι να την ξεπεράσουν , το παρελθόν είναι στο παρόν μας λέει ο Σαίξπηρ στο ομώνυμο έργο του και το παρελθόν είναι παρόν στη ζωή όλων των ηρώων. </span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="color: #343831; line-height: normal;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-kerning: none;">Συγχαρητήρια Ιουστίνη, έγραψες ένα αριστούργημα, διαβάζοντάς το ο αναγνώστης καταλαβαίνει τι είναι αληθινή λογοτεχνία, αλλά και τι κουβαλάει στις αποσκευές του ο συγγραφέας. Δεν αρκεί το ταλέντο, είναι βέβαια προϋπόθεση, χρειάζεται όμως και παιδεία, και διάβασμα πολύ, κλασικών και νεότερων, διαφορετικά το γράψιμο δεν έχει έρμα, είναι κάτι επιφανειακό, επιδερμικό προορισμένο να έχει ημερομηνία λήξεως. Όχι όμως και τα δικά σου και ακόμη περισσότερο τούτο εδώ, “ Η Τρικυμία” σου το βιβλίο της ωριμότητας και της σοφίας.. Συγχαρητήρια και στην εκδότριά σου που μας παρουσίασε με αγάπη σε μια καλαίσθητη έκδοση το βιβλίο σου. Να είναι Καλοτάξιδη πάντα η “Τρικυμία” σου και συνέχισε έτσι αγαπητή Ιουστίνη.</span></div>
<div>
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-20159894929159925782016-04-21T19:26:00.002+03:002016-04-22T01:22:14.483+03:00ΤΟ ΧΝΑΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΣΒΗΣΕ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";"><br /></span>
<span style="font-family: "arial";"><br /></span>
<span style="font-family: "arial";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAFuzgjnD5oqrcNSxpSYqHqaVWGpino15HvNESK4wGBcDqOfUu5mbHBiHzHB7R8DPXPJfFufPCo6Ci8Bpi9iXtOD8fwefBmfaUuBTUZpGmyqVZeLKNvISfL7JSZYkMlq8Nb6xJGLQVP9M/s1600/noel.jpg" imageanchor="1" style="font-family: -webkit-standard; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAFuzgjnD5oqrcNSxpSYqHqaVWGpino15HvNESK4wGBcDqOfUu5mbHBiHzHB7R8DPXPJfFufPCo6Ci8Bpi9iXtOD8fwefBmfaUuBTUZpGmyqVZeLKNvISfL7JSZYkMlq8Nb6xJGLQVP9M/s320/noel.jpg" width="220" /></a></span><br />
<span style="font-family: "arial";"><br /></span>
<span style="font-family: "arial";">Θα σας μιλήσω σήμερα για το
καινούργιο βιβλίο της Νοέλ Μπάξερ, με τον τίτλο ¨Το χνάρι που δεν έσβησε ”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Διόπτρα”. Ενα πολυπρόσωπο σύνθετο
βιβλίο στα χνάρια της μεγάλης λογοτεχνίας που απευθύνεται σε αναγνώστες που δεν
αρκούνται σε μια απλή επίπεδη αφήγηση μιας ιστορίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Η συγγραφέας των επιτυχημένων
και αγαπημένων “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Από δρυ και παλιά πέτρα</i>”,
“<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τη νύχτα που γύρισε ο χρόν</i>ος”, “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ακολουθώντας τη γραμμή της θάλασσας”,</i> με τρόπο μοναδικό συνθέτει και αυτή τη φορά μια ιστορία μέσα από τρείς. Τρείς ιστορίες με ήρωες τρείς διαφορετικούς
ανθρώπινους χαρακτηρες γύρω από τους οποίους κινούνται άλλοι δευτερότεροι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε ένα χρονικό ορίζοντα που απλώνεται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στα κρίσιμα χρόνια του δεύτερο μισού του
εικοστού αιώνα. Χωρίς να μπορεί να χαρακτηριστεί ως καθαρά ιστορικό
μυθιστόρημα, η Ιστορία υπάρχει στο βάθος της εικόνας. Η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συγγραφέας με σεβασμό και πιστότητα καλύπτει
αυτή την ιστορική περίοδο. Τα πάθη και τα λάθη που βιώσε η πατρίδα μας στον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Κατοχή, στον Εμφύλιο και στη Χούντα επηρεάζουν
αναπόφευκτα τις ζωές των ηρώων της, είτε βιώνουν άμεσα οι ίδιοι αυτά τα γεγονότα,
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είτε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>έμμεσα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γιατί αντανακλούν στο
χαρακτήρα άλλων προσώπων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που σχετίζονται
όμως μαζί τους και συνακόλουθα επηρεάζουν και τη δική τους εξέλιξη. Μια
αλληλουχία, δράσεων και αντιδράσεων<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>συνθέτουν τον καμβά της ιστορίας της Υπατίας, του Σίλα και του Άγη. Των
τριών βασικών πρωταγωνιστών του βιβλίου. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Μια αδρή σκιαγράφηση μόνον αυτών των προσώπων για να σας βοηθήσει να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάει το βιβλίο.<b> </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "arial";">Η Υπατία, </span></b><span style="font-family: "arial";">είναι μια γυναίκα που έχει βιώσει από τη στιγμή της γέννησης της την απόρριψη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όχι μία, αλλά πολλές φορές.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Την πρώτη και πιο σημαντική, από τον ίδιο της
τον πατέρα ευθύς μόλις γεννιέται. Η ζωή και η συνθήκες τη μεταμορφώνουν σιγά σιγά σε ένα πρόσωπο σκοτεινό, εκδικητικό και επιθετικό. Οι ιδιότητες αυτές
δεν είναι παρά η πανοπλία που φορά για να κρύψει την άσβεστη ανάγκη της για
αποδοχή και αναγνώριση. Κράμμα θρησκοληψίας και συμπλεγμάτων αδυνατεί να
δημιουργήσει δεσμούς με ανθρώπους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
από θύμα γίνεται θύτης. Η ζωή της Υπατίας ανατρέπεται όταν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γνωρίζει τη Λεώνη, ένα κοριτσάκι της πρώτης
δημοτικού, μαθήτριά της, ορφανή, όπως εκείνη από μητέρα , αλλά,αντίθετα από την
ίδια, η Λεώνη έχει την αμέριστη αγάπη και φροντίδα του πατέρα της. Η Υπατία
προσκολλάται στη μικρή, βλέποντας σε εκείνη τη ζωή που θα ήθελε να είχε η ίδια
αν ο πατέρας της δεν την είχε απορρίψει Η Λεώνη γίνεται έτσι το μόνο τρωτό σημείο
της πανοπλίας της Υπατίας. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 8.0cm; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "arial";">Ο Σίλας</span></b><span style="font-family: "arial";">, ο
πατέρας της Λεώνης, είναι και αυτός θύμα της εποχής και του περιβάλλοντος που
γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ανδρώνεται στη σκιά του χαρισματικού</span><span style="font-family: "arial";"> </span><span style="font-family: "arial";">δίδυμου αδελφού του. </span><span style="display: none; mso-hide: all;">τιο. ﷽﷽﷽﷽﷽δελφοστικουλιοσεων πουαι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που </span><span style="font-family: "arial";">Τον</span><span style="font-family: "arial";"> </span><span style="font-family: "arial";">Σίλα</span><span style="font-family: "arial";">
</span><span style="font-family: "arial";">βαραίνουν</span><span style="font-family: "arial";"> </span><span style="font-family: "arial";">οι τραυματικές,
σωματικές και ψυχικές,</span><span style="font-family: "arial";"> </span><span style="font-family: "arial";">εμπειρίες του πολέμου
στην Αλβανία και της Κατοχικής Αθήνας. Η αντιπαλότητα που πάντα ένιωθε για τον
αδελφό του κορυφώνεται για χάρη μιας γυναίκας, της μητέρας της Λεώνης. Όταν αργότερα γνωρίζει την Υπατία την παντρεύεται πιστεύοντας ότι θα είναι μια εξαιρετική
μητέρα για την Λεώνη. Δε μαθαίνει παρά αργά τα σκοτεινά μυστικά της, τα
αποδέχεται όμως όπως και εκείνη τα δικά του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Η Λεώνη επιστρέφοντας από το Λονδίνο, όπου την είχαν στείλει για σπουδές, αντί για δίπλωμα κουβαλάει ένα
μωρό στην κοιλιά και ένα γαμπρό, τον Σπάρτακο, ένα νέο με αριστερό παρελθόν και ένα λαπρό
επιστημονικό μέλλον που όμως έχει αφήσει <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πίσω
του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Είναι η εποχή της δικτατορίας
των συνταγματαρχών ο Σίλας και η Υπατία ενστερνίζονται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα
“ιδεώδη “ της “ Επαναστάσεως” και επωφελούνται από το νέο σύστημα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Απεχθάνονται τον αριστερό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σώγαμπρό τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με
κάθε τρόπο σφίγγουν τον βρόγχο που τον πνίγει, ενώ εκείνος, άλλο ένα θύμα της γοητείας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της Λεώνης, χάνει σιγά σιγά την προσωπικότητά
του και καταντά ένα ξερό κλαδί, έτοιμο να σπάσει. ΄Εχει αφεθεί να δουλεύει
νύχτα μέρα μια άχαρη δουλειά σε ένα σκοτεινό και ανήλιαγο υπόγειο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "arial";">Ο Αγης,</span></b><span style="font-family: "arial";"> ο
γιός του Σπάρτακου και της Λεώνης, χάνει πολύ νωρίς τον πατέρα γιαυτό και δε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θυμάται τίποτε από εκείνον. Μεγαλώνει κοντά
στους παπούδες του που συστηματικά του χτίζουν μια αρνητική εικόνα του πατέρα
του. Για τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παπούδες, ο πατέρας του
δεν είναι παρά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένας άχρηστος, άχρωμος
άβουλος άνθρωπος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η μητέρα του, η Λεώνη,
η μόνη που θα μπορούσε να του δώσει μια πιο κοντά στην αλήθεια εικόνα, ζεί στον
κόσμο της, στις χειροτεχνίες που ολημέρα κατασκευάζει φορώντας παλαικά νυφικά ή
χορεύοντας σα τη Σαλώμη.. Θα σταθώ λίγο στη Λεώνη που χωρίς να είναι κεντρική
ηρωίδα, είναι η σκιά, η σκοτεινή δύναμη, πίσω από τους ήρωες. Είναι ένα ονειρικό
αλλά και εγωκεντρικό πλάσμα που αγάπησαν, διεκδικώντας τη, ο καθένας για τον
εαυτό του, ο Σπάρτακος και ο φίλος του Μάσκας. Κινείται μεταξύ ονείρου και
πραγματικότητας, Γεννά αισθήματα λατρείας, σα σε θεότητα, σε όποιον τη
γνωρίσει, που όμως εκείνη δεν είναι σε θέση να ανταποδώσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Η Λεώνη ειναι και αυτή με τη
σειρά της θύμα της ομορφιάς και της γοητείας της, αλλά και του κουκουλιού που
έπλεξε γύρω της η ασφυκτική υπερπροστατευτική μητριά της Υπατία.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι όμως και αυτή και θύτης. καταβροχθίζει
τους αρσενικούς που την πλησιάζουν με πρώτο τον άντρα της. Ως ένα σημείο
τείνει να καταβροχθίσει και το γιό της τον ΄Αγη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Η ζωή του ΄Αγη αλλάζει
ριζικά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όταν εντελώς τυχαία βρίσκει στο
υπόγειο του σπιτιού του ένα πανωφόρι που ανήκε κάποτε<span style="color: red;"> </span>στον
πατέρα του. Το πανωφόρι γίνεται ο σπινθήρας που θ΄ανάψει τη φλόγα μέσα του ωθώντας
τον να ζητήσει, να μάθει ποιός είναι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>στ΄αλήθεια ο Σπάρτακος, ο πατέρας που έχασε. Η αναζήτηση του ΄Αγη
περνάει από διαδοχικές συγκλονιστικές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποκαλύψεις.
Αναζητώντας την ταυτότητα του πατέρα του ο νέος στην πραγματικότητα αναζητά
ν΄ανακαλύψει τη δική του ταυτότητα. Οι αποκαλύψεις τον ανδρώνουν, αλλάζουν το
χαρακτήρα του και βάζουν σε άλλη οπτική τις<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>σχέσεις του με τους άλλους γύρω του, Σαν την πεταλούδα που περνάει όλα
τα στάδια της μεταμόρφωσης πριν ξεδιπλώσει τα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λεπτεπίλεπτα στολισμένα φτερά της, έτσι και η ψυχή του ΄Αγη περνά σταδιακά
από την αναζήτηση, στη γνώση, στην απόρριψη και στην αποδοχή μέχρι την τελική κάθαρση..
Υπάρχει κάθαρση;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Δε θα σας αποκαλύψω το τέλος
την ανατρεπτική κορύφωση του βιβλίου. ΄Ενα βιβλίο που σε κάποιους, όπως
σε μένα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα θυμίσει εποχές που ζήσαμε,
ανθρώπους που κάποτε συναντήσαμε και είχαν τα χαρακτηριστικά, άλλος λιγώτερο
άλλος περισσότερο των ηρώων του βιβλίου. Ο ρεαλισμός της περιγραφής των ιστορικών
γεγονότων και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καταστάσεων παντρεύεται με
τρόπο μοναδικό με το μαγικό ρεαλισμό αντάξιο των καλύτερων λατινοαμερικάνικων
μυθιστορημάτων. Η συγγραφέας χτίζει με τρόπο γοητευτικό το μύθο της και
παράλληλα ανατέμνει καρδιές και χαρακτήρες ανθρώπων σε βάθος. “ Το χνάρι που
δεν έσβησε ” είναι ένα βιβλίο που σου γίνεται οικείο και σε συντροφεύει
για καιρό αφού το έχεις τελειώσει, αλλά και που γυρίζεις κάθε τόσο σε αυτό για
να διαβάσεις κάτι που θυμήθηκες βλέποντας ή βιώνοντας μια ανάλογη εμπειρία. Είμαι
σίγουρη ότι θα το αγαπήσετε όπως εγώ και πως ο χρόνος δε θα το σβήσει από τις
καρδιές σας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "arial";">Εύχομαι "Καλοτάξιδο"και αυτό το βιβλίο σου Νοέλ Μπάξερ.</span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-24560125732381480732015-06-22T13:07:00.000+03:002015-06-22T13:07:55.943+03:00Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Την Παρασκευή που μας πέρασε είχα τη χαρά να είμαι η πρώτη που παρουσίασε το πρώτο βιβλίο μιας προικισμένης νέας συγγραφέως , της Μιχαέλας Αντωνίου, κόρης της φίλης μου προικισμένης ηθοποιού Ειρήνης Χατζηκωσταντή και του επίσης ηθοποιού Αντώνη Αντωνίου. Οι δύο γονείς περήφανοι για την κόρη τους διάβασαν χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου ζωντανεύοντας τους ήρωες παραστατικά. Η παρουσίαση έγινε στο γνωστό φιλικό περιβάλλον του κινηματογράφου και πολιτιστικού Συλλόγου "Ορφέας" στη Σαρωνίδα. Να τι είπα<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">" Όταν η
Μιχαέλα Αντωνίου μου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έδωσε για πρώτη
φορά, πέρυσι αν θυμάμαι καλά,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το
χειρόγραφο του βιβλίου της να το διαβάσω και να της πω τη γνώμη μου δεν ήμουν
προετοιμασμένη για αυτό που με περίμενε. Και εξηγούμαι, μου έχει τύχει αρκετές
φορές να διαβάσω χειρόγραφα νέων συνήθως που φιλοδοξούν να δουν τα πονήματά
τους να εκδίδονται και ζητούν τη γνώμη μου πάνω σε αυτά. Δέχομαι με χαρά
ελπίζοντας κάθε φορά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να πέσω πάνω σε ένα
καινούργιο ταλέντο. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές απογοητεύομαι. Τα πρωτόλεια
που μου παραδίνονται είτε είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κείμενα
αυτοβιογραφικά, όλοι έχουμε κάποιες ιστορίες που<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θεωρούμε σπουδαίες και που πιστεύουμε πως θα
ενδιαφέρουν και άλλους και καταπιανόμαστε να τις βάλουμε στο χαρτί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παραγνωρίζοντας πως δεν είναι τόσο η ιστορία
όσο ο τρόπος που δίνεται που μπορεί να κάνει ενδιαφέρον ένα βιβλίο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είτε είναι μακροσκελή αφηγήματα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με μπόλικο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>συναισθηματικό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά και αρκετές
φορές σεξουαλικό προσανατολισμό. Τώρα τελευταία μετά τις “50 αποχρώσεις του
γκρι η προτίμηση προς τις λεπτομερείς σέξυ περιγραφές είναι συχνότερη. Δε
χρειάζεται να σας εξηγήσω νομίζω τους λόγους για<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους οποίους αυτού του είδους η γραφή δε με
συγκινεί. Εκείνο όμως που έχω παρατηρήσει σχεδόν σε όλα τα πρωτόλεια που έχει
τύχει να διαβάσω, είναι είτε η έλλειψη στύλ, είτε μια μορφή γραφής που
μιμείται, ανεπιτυχώς τις περισσότερες φορές,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ένα είδος γραφής, που έχει αποδειχτεί επιτυχημένο στις προτιμήσεις του
αναγνωστικού κοινού. Χαρακτήρες μονοδιάστατοι, πανέμορφες μοιραίες γυναίκες,
άντρες με αποφασιστικά βλέμματα, παθιασμένοι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>έρωτες,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τολμηρές σκηνές ερωτικού
πάθους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και διάλογοι τηλεοπτικής χροιάς
χωρίς ίχνος αληθοφάνειας..</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Κάτι ανάλογο
περίμενα να είναι και το βιβλίο της Μιχαέλας, βλέπετε δεν την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ήξερα παρά μόνον ως κόρη της φίλης μου
Ειρήνης Χατζηκωσταντή. ΄Ηξερα ότι είχε κάνει λαμπρές θεατρικές σπουδές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ότι είχε ήδη μια μικρή αλλά σημαντική
παρουσία στο θέατρο, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, αλλά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τίποτε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>άλλο δεν ήξερα για αυτή. Δεν<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>γνώριζα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το σπινθηροβόλο πνεύμα
της , το πηγαίο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό της, στοιχεία που θεωρώ ότι είναι
το αλάτι που νοστιμίζει την προσωπικότητα και κάνει κάποιον να ξεχωρίζει. ΄Ετσι
λοιπόν παίρνοντας το χειρόγραφο στα χέρια μου και διαβάζοντας τις δύο πρώτες
σειρές “ <i>΄Ηταν δεκα το πρωί, η μερα της κηδείας μου. ΄Ημουν επισήμως νεκρή
εδώ και μια μέρ</i>α..” ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Κατάλαβα ότι στα χέρια μου
κρατούσα κάτι διαφορετικό απ΄ ότι μέχρι τότε είχα διαβάσει. Μια πρωτοπρόσωπη
αφήγηση και η αφηγήτρια νεκρή.. Μακάβριο; Κάθε άλλο, συνέχισα να διαβάζω “ <i>Όταν
ξεκίνησε αυτή η ιστορία δεν είχα φανταστεί ότι θα γινόμουν μάρτυρας της ίδιας
της ταφής μου. Και κοιτάξετε τώρα που καταντήσαμε:σε κηδείες, πετραχήλια και
παπάδες</i>”<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να το το πρώτο ψήγμα του
αυτοσαρκασμού σκέφτηκα και συνέχισα το διάβασμα “<i>φοβάμαι σας μπέρδεψα και
αυτό δεν είναι καθόλου στις προθέσεις μου…Η ιστορία μου ξεκίνησε πριν δύο
εβδομάδες και πέντε μέρες στο σπίτι της μητέρας μου στην ορεινή Κορινθία σε ένα
χωριό που το λένε Τρίσβαθα. Πως λέμε τρίσβαθα της ψυχής μου; Αυτό” <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Δε
χρειαζόμουν περισσότερα για να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καταλάβω
πως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν υπήρχε περίπτωση να πλήξω με
αυτό το βιβλίο και έπεσα με τα μούτρα στην ανάγνωσή του. Διάβασα απνευστί όλες
τις πυκνογραμμένες σελίδες του χειρόγραφου. Η ανάγνωση με δικαίωσε, το
μυθιστόρημα της Μιχαέλας ήταν ένα μικρό<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>αριστούργημα, ένα κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα με γρήγορη πλοκή,
ανατροπές και απρόσμενη λύση. Είπα τη γνώμη μου στη Μιχαέλα ης ευχήθηκα καλή
τύχη και περίμενα να δω το χειρόγραφο να πάρει και έντυπη μορφή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Η ευχή μου
έπιασε και πριν λίγες μέρες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχα στα
χέρια μου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένα κομψό βιβλίο, με
καλαίσθητο εξώφυλλο και τον τίτλο “ Η Μαργαρίτα και τα ηλιοτρόπια”<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Διάβασα και πάλι το βιβλίο, και πάλι
απνευστί και με την ίδια ανυπομονησία να φτάσω στο τέλος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και να αποκαλυφθεί ο δολοφόνος. Ένιωσα και
πάλι την ίδια έκπληξη, σα να το διάβαζα για πρώτη φορά. Πραγματικό συγγραφικό
κατόρθωμα. Να ξέρει ο αναγνώστης την πλοκή και πάλι να εκπλήσσεται με την
απρόσμενη τροπή. Η αλήθεια είναι ότι η Μιχαέλα Αντωνίου, όπως κάθε συγγραφέας
που σέβεται τον εαυτό του και τους εν δυνάμει αναγνώστες του, είχε κάνει
κάποιες αλλαγές στο αρχικό κείμενο. Αλλαγές και ανατροπές που το έκαναν ακόμη
πιο γοητευτικό. Μικρά δολώματα που κέντριζαν τη φαντασία και δεν με άφηναν να
ησυχάσω αν δε διάβαζα και λίγο ακόμη, λίγο παρακάτω να δω τι έγινε, θα υπάρξουν
και άλλα θύματα; Ως γνωστόν ένα μυθιστόρημα που θέλει να είναι αστυνομικό δεν
αρκείται σε ένα φόνο, ένα θύμα, αλλά υπάρχουν τουλάχιστον δύο και κατά
προτίμηση τρία θύματα. Θύματα που πριν την ατυχή κατάληξή τους είχαν φιγουράρει
και ως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ύποπτοι δολοφόνοι.. Αυτό κάνουν
όλοι οι καλοί συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων με πρώτη την μεγάλη ΄Αγκαθα
Κρίστι. Αυτό κάνει και η Μιχαέλα Αντωνίου. Με μαεστρία, σαν το σκοτεινό
δολοφόνο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ντύνει τις δολοφονίες με μια
ευλογοφανή αιτία θανάτου. ΄Ολοι πεθαίνουν ήσυχα, εκτός του πρώτου, που έχει
δεχτεί μια σφαίρα..</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Η ιστορία
αρχίζει με την αφήγηση της κηδείας της ηρωίδας, αλλά και με ένα απρόσμενο
θάνατο που έχει προηγηθεί, το θάνατο της Αργυρώς μιας βασανισμένης και
προδομένης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γυναίκας με ανάπηρο παιδί
και αμαρτωλό παρελθόν. ΄Ενας θάνατος κάπως σαν πρελούδιο σαν εισαγωγή στους
μυστηριώδεις άλλους που θα ακολουθήσουν.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Για τη νεκρή
αφηγήτρια και ηρωίδα την Μαργαρίτα, ή Μαργαρώ,, ή Ρωρώ η ιστορία που είχε την
τραγική κατάληξη για την ίδια άρχισε πριν μερικούς μήνες στο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λονδίνο..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Όπως ήδη θα
καταλάβατε η ηρωίδα, η προικισμένη αντιγραφέας έργων τέχνης και ιδιαίτερα του
ΒανΓκόγκ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν είναι και τόσο αθώα όσο θα
θέλαμε για να τη λυπηθούμε.. Είναι άλλωστε και η πρώτη και κύρια ύποπτη για το
φόνο, τον πρώτο φόνο, ενός ξανθού γίγαντα, μάλλον Ρώσου, που είχε είχε
εμφανιστεί εντελώς απρόοπτα το προηγούμενο βράδυ αναζητώντας την για να της
μεταφέρει ένα μήνυμα “ από την αδελφή του” που είναι φίλη της όπως ισχυρίζεται
η Ρωρώ. Οι αστυνομικοί, όμως που κάνουν έρευνα στο σπίτι της μητέρας της έχουν
άλλη γνώμη , έχουν βρει το πρώτο ενοχοποιητικό εις βάρος της στοιχείο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Από εκεί και
πέρα οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές όπως λένε και τα δελτία ειδήσεων..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Δολοφονίες,
απειλητικά μηνύματα, σκοτεινά συναπαντήματα, απαγωγές, μισές αποκαλύψεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Όλα με τρόπο
αριστοτεχνικό δοσμένα θολώνουν τα ίχνη, μας μπερδεύουν, σκόπιμα εννοείται, δε
μας αφήνουν σε ησυχία. Συνεχώς κάνουμε εικασίες και θεωρούμε πότε τον ένα πότε
τον άλλο ως τον σατανικό δολοφόνο, για να ανατραπούν στο τέλος όλες οι θεωρίες
μας με ένα τρόπο απρόβλεπτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Δεν έχω
σκοπό να σας αποκαλύψω όλες τις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πτυχές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των σκοτεινών μυστικών που κουβαλούν οι ήρωες
και ηρωίδες, ή για να είμαι πιο ακριβής τα πρόσωπα του δράματος. Ενός δράματος
που παίζεται εδώ και αρκετά χρόνια, όσο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>πάει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πίσω η μνήμη των ανθρώπων,
στο χωριό της ηρωίδας, που όπως είδαμε έχει το συμβολικό </span><span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%;"><a href="http://www.apple.com/"><span style="color: windowtext; mso-bidi-font-family: Helvetica;">όνομα</span></a></span><span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;"> “Τρίσβαθα”.
Μη ψάξετε να το βρείτε σε κανένα χάρτη, το έκανα ήδη, το γκούγκλαρα. Μηδέν. Δεν
υπάρχει, σαν όνομα τουλάχιστον παρά μόνο στη φαντασία της συγγραφέως. Υπάρχει
όμως σαν κοινωνία, μια περίκλειστη κοινωνία, ανθρώπων περίεργων, σκοτεινών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Πρώτη η
κεντρική ηρωίδα η Μαργαρίτα ή Ρωρώ ή Μαργαρώ, είναι μια σύνθετη προσωπικότητα,
ένα αγοροκόριτσο που εξελίχθηκε σε ανεξάρτητη νέα γυναίκα που οι πράξεις της
είναι τολμηρές στα όρια της νομιμότητας,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>είναι όμως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εξίσου ευαίσθητη
και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τρυφερή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τους αδύναμους. Έχει μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική, αλλά κάποτε
απογοητευμένη από την έλλειψη αναγνώρισης είναι έτοιμη να τα παρατήσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η άμεση οικογένεια της ηρωίδας, η καλή
νοικοκυρά Ποθούλα η μητέρα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν είναι μόνο
μια στεροτυπική<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μητρική μορφή, αλλά και
μια γυναίκα που την ενδιάφερει το άλλο φύλο και δεν παύει να αναζητεί τον
ιδεώδη σύντροφο. Οι δύο αδελφές, κάθε μια από άλλο πάτερα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ήσυχη Έλενα και η δυναμική Κλέλια, έχουν
και αυτές αθέατες πλευρές του χαρακτήρα τους. Η στριφνή γιαγιά Μάντω, τι όνομα
άραγε είναι και αυτή μάντις σαν τη συνονόματή της, αυτή όλα τα ξέρει και όλα τα
κρύβει.., Οι γείτονες και συγχωριανοί, η κουτσομπόλα γεροντοκόρη κυρά
Παναγιώτα, ο μπακάλης ο κυρ Μιχάλης, ο καφετζής ο Σταύρακας, ο Παράσχης ο
χαμηλών τόνων δάσκαλος, ο παλιός έρωτας ο Μπάμπης, η αντίζηλη Στέλλα και η
κομμώτρια η σέξυ Αγγελική άλλοτε Κική και φυσικά δε λείπει ο ζαβός του χωριού ο
Αργύρης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά και ο εν δυνάμει εραστής ο
αρρενωπός και μυστηριώδης Στέφανος. Όλων οι χαρακτήρες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαγράφονται με ευκρίνεια. Ένας χορός, κάπως
σαν τους χορούς στις αρχαίες τραγωδίες, πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μάσκες,
περσόνες, θυμάται η συγγραφέας τη θεατρική παιδεία της,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξέρουν καλά να κρύβουν μυστικά, δικά τους και
των<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άλλων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Το μυθιστόρημα
της Μιχαέλας είναι ένα μικρό αριστούργημα, το ξαναλέω ένα κλασικό αστυνομικό
μυθιστόρημα, αλλά και με ψυχογραφικές πινελιές, με γρήγορη πλοκή, ανατροπές και
απρόσμενη λύση. Πολυπρόσωπο, με χαρακτήρες δοσμένους με αδρά χαρακτηριστικά
αλλά και με τη λεπτή παρατηρητικότητα και χιούμορ. Τοποθετημένο σε χώρο και
χρόνο με αληθοφάνεια. Οι ήρωες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι
πρόσωπα με σάρκα και οστά, όχι χάρτινοι, τους βλέπουμε να περπατούν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στα λιθόστρωτα δρομάκια του χωριού να
λαχανιάζουν στις ανηφόρες, ή οδηγούν σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα ή μοτοσυκλέτες
στις απότομες στροφές του βουνού προκειμένου να κατέβουν στον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάμπο. Οι διάλογοι και οι εσωτερικοί
μονόλογοι είναι δοσμένοι με αληθοφάνεια, είτε πρόκειται για κουβέντες νέων είτε
κατοίκων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του χωριού μιας κάποιας
ηλικίας. Κάτι που μου έκανε εντύπωση, μια και έχω γνώσεις από πρώτο χέρι για το
πως μιλάνε οι άνθρωποι στα χωριά, είναι πως η Μιχαέλα, γέννημα θρέμμα της
πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας δε λάθεψε στο σημείο αυτό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ακόμη και οι αστυνομικοί και αυτοί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μιλάνε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>με τρόπο φυσικό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν είναι μικρό
κατόρθωμα αυτό, έχω τύχει να διαβάσω βιβλία με τόσο ψεύτικους διαλόγους που
αναρωτιέσαι αν ο συγγραφέας ζει πράγματι στο σήμερα ή σε κάποιο ροζ σύννεφο και
βλέπει από μακριά τη γη.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Εκείνο όμως
που το κάνει να ξεχωρίζει είναι αυτό φάνηκε από τις πρώτες αράδες του. Το
χιούμορ που σα λεπτό κοφτό κέντημα διατρέχει όλο το κείμενο, μια παρατήρηση εδώ
μια εκεί, μια φευγαλέα σκέψη της ηρωίδας και καταλαβαίνεις ότι η συγγραφέας δεν
είναι τυχαία, εκτός του ότι είναι άτομο με πηγαίο χιούμορ, μάλλον από τη μαμά
της το κληρονόμησε, δεν γνωρίζω τον πατέρα της για να κρίνω αλλά είναι ηλίου
φαεινότερο ότι έχει διαβάσει πολύ και πολλά. Και αν δεν πέφτω έξω πολλή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αγγλική λογοτεχνία. Και εγγλέζικα αστυνομικά.
Η “Μαργαρίτα και ηλιοτρόπια¨ είναι ένα βιβλίο ώριμο, μεστό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με τη στόφα των καλών αστυνομικών
μυθιστορημάτων που μπορεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να σταθεί
χωρίς ντροπή δίπλα στα καλύτερα και κλασικά ακόμη του είδους . Εύχομαι να
μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει με επιτυχία στο εξωτερικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Arial; font-size: 10.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Καλοτάξιδο
λοιπόν Μιχαέλα και εύχομαι να μας δώσεις πολλά και ωραία βιβλία στο μέλλον. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl5sPEjm1jIUECkdYznZVJ9gMR2epXnQvSq-A4gc2lLrOSQ-GrFx52jTEIOon3whA7VcQ1Ha9o7gwnV51qrCU7h1w1Y6sB6g3lnmgQKcIt0Mb1F0NVrRr_yB1NmzYZkagwwbAilYN1FmQ/s1600/%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599+035-1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl5sPEjm1jIUECkdYznZVJ9gMR2epXnQvSq-A4gc2lLrOSQ-GrFx52jTEIOon3whA7VcQ1Ha9o7gwnV51qrCU7h1w1Y6sB6g3lnmgQKcIt0Mb1F0NVrRr_yB1NmzYZkagwwbAilYN1FmQ/s320/%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599+035-1.JPG" width="320" /></a></div>
Λίγο πριν αρχίσουμε, στο βάθος με το μπλε φόρεμα η Μιχαέλα Αντωνίου<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOBUDbda09a724JKGPbKafVuZzVz0J7VINMhiEyuJNOleg2VCbWe0qeJp2ReBwYK6gEhrOtmf-9e1D-mb-jL9Hfx-2tPSnM4LKXALCH3yW7Ti7mu7AsN8FmdSnbaLZ-USVgkok0nnhlDA/s1600/%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599+048.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOBUDbda09a724JKGPbKafVuZzVz0J7VINMhiEyuJNOleg2VCbWe0qeJp2ReBwYK6gEhrOtmf-9e1D-mb-jL9Hfx-2tPSnM4LKXALCH3yW7Ti7mu7AsN8FmdSnbaLZ-USVgkok0nnhlDA/s320/%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599+048.JPG" width="320" /></a></div>
Με τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνίου, πατέρα της συγγραφέως<br />
και στην επόμενη με τη μητέρα της ηθοποιό Ειρήνη Χαυτζηκωσταντή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBOVWHcHOdLBCWJ_3FiMQ5ORMD3o1uW64oL-Za5CjSBBrRmOzTP7I5yNwGcXZ5sG8i-KxdLBUbFTMgP8xzFBE0iJYix_D5DtbvyRounfGRg97rmKxws-Q4XgwhYsUUHuzVL1ocyKCcMaY/s320/%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599+054-1.JPG" width="320" /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-47063058432615642422015-03-08T20:52:00.001+02:002015-03-08T20:52:47.938+02:00ΣΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΛΑΚΩΝΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λένε πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Αντί λοιπόν να σας βομβαρδίσω με χίλιες λέξεις μοιράζομαι μαζί σας κάποιες από τις φωτογραφίες που έβγαλα το Σαββατοκύριακο για να θυμάμαι την υπέροχη εμπειρία της επίσκεψής που κάναμε μαζί με τη Νοέλ Μπάξερ στο Γεράκι Λακωνίας τούτο το Σαββατοκύριακο.<br />
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο Γεράκι, είχα ξαναβρεθεί εκεί το περασμένο καλοκαίρι, καλεσμένη της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης. Είχα γνωριστεί τότε με τη Μαίρη, την Ευαγγελία, τη Μαργαρίτα, την Κική, την Ευγενία, την Ανθή, την Κωσταντίνα, τη Ντίνα, το Μιχάλη, τη Μαρία, τον Τάκη, που είναι και υπέροχος ψάλτης, τη Λιλιάνα, την Ελένη, την υπέροχη υφάντρα Χρυσούλα... Όλη την ομάδα της Λέσχης και της Βιβλιοθήκης. Υπέροχοι άνθρωποι με ενδιαφέροντα πολλά και ποικίλα. αλλά προπαντός με αγάπη για τα βιβλία και τους συγγραφείς. Με είχαν φιλοξενήσει τότε με ζεστασιά και αγάπη. Την ίδια αγάπη βρήκαμε και φέτος. Κοντά στις παλιές φίλες και φίλους, γνωρίσαμε και θαυμάσαμε τη δουλειά που γίνεται στα παιδι χάρη σε ένα πρόγραμμα επιδοτούμενο από το Ίδρυμα Νιάρχου και με τη φροντίδα και επιμέλεια της κ. Γεωργίας Κακούρου και της νέας αρχιτέκτονος Ανθης ( συγνώμη Ανθή δε συγκράτησα το επώνυμό σου) Με μουσική και παιχνίδι, τα παιδιά έμαθαν για την όπερα "Κάρμεν", τραγούδησαν και τέλος σχεδίασαν το σκηνικό της πρώτης πράξης. Θαύμασαμε την παρατηρητικότητα και το ταλέντο των παιδιών όταν αποτύπωναν στο χαρτί εικόνες του χωριού του ,την Κάρμεν, τον Δον Χοσέ, τους στρατιώτες και τις εργάτριες. Γνωρίσαμε και μια εκπληκτική κυρία που έχοντας ζήσει μια πλούσια σε εμπειρίες ζωή στην Ελλάδα και την Αμερική, ξαναγύρισε στα πάτρια εδάφη και ζωγραφίζει με κέφι ακατάπαυστα αλλά και σμιλεύει σε μάρμαρο και χαλκό εκφράζοντας έτσι τον πλούσιο ψυχικό της κόσμο. Κάναμε και μια βόλτα, παρά το χαλάζι και την ομίχλη που μας βρήκε στο δρόμο, στο υπέροχο χωριό Κοσμάς της Κυνουρίας χωμένο στα έλατα. Και στο τέλος, όπως γίνεται πάντα, χαρήκαμε σαν παιδιά το ουράνιο τόξο που βγήκε να μας θυμίσει πως μετά την καταιγίδα έρχεται και πάλι η ζωή. Περάσαμε δύο μέρες αξέχαστες, γεμάτες ζεστασιά και φιλία.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfTcJQxPYy8NNeZJbt3QCtmDjLv0w2pGCwNi26LCd7HtqB3Vx7PUzZtnCBOJkHnin5TTGzkXHdxrbAWst7Lf4TiYTkzyUl1ujObOkI6hbRg_A8yh058GcGuBtDRU_SAq_WTOp4ur5J2ho/s1600/kateellen.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a>Για την εμπειρία της και την εξαίρετη παρουσίαση που έκανε η Νοέλ του βιβλίου της "Ακολουθώντας τη Γραμμή της Θάλασσας" θα σας μιλήσει η ίδια. Αυτό που θέλω να πω είναι πως φεύγοντας νιώσαμε πως αφήναμε πίσω κάτι δικό μας και για να μετριάσουμε τη λύπη που μας έσφιγγε το λαιμό δώσαμε την υπόσχεση να ξανάρθουμε, πολλές φορές..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglwj6JXBao8WzB16BtD4Rr-4xnxIpT283VoWadLXcJiBe7XOkOGxVJCAs4OuovBEuFcnRBP-xT6pJSgvKXY1-4Dl9DIdbX5bDISHf04lCpVHTWj5jtCR-lhpC4n7749uGpgQ8e_Ns_WNo/s1600/IMG_0102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglwj6JXBao8WzB16BtD4Rr-4xnxIpT283VoWadLXcJiBe7XOkOGxVJCAs4OuovBEuFcnRBP-xT6pJSgvKXY1-4Dl9DIdbX5bDISHf04lCpVHTWj5jtCR-lhpC4n7749uGpgQ8e_Ns_WNo/s1600/IMG_0102.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Πρωί Σαββάτου από το παράθυρό μου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf1mBkDT-JqNgQK8FNUQeayiFIOww-4sCvL0Aw04es-9wQIFnG7yF599xxxxdowmjclE1Zjftm4rOHLau0Ul8DzuP5TfGt-t1miXjLPmax9BqrQtuhcXrAoFYRdrIRsXtpPJaIzFuozXE/s1600/IMG_0109.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf1mBkDT-JqNgQK8FNUQeayiFIOww-4sCvL0Aw04es-9wQIFnG7yF599xxxxdowmjclE1Zjftm4rOHLau0Ul8DzuP5TfGt-t1miXjLPmax9BqrQtuhcXrAoFYRdrIRsXtpPJaIzFuozXE/s1600/IMG_0109.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Μύρισε άνοιξη..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT-PxBQXBfwQ962RYK8pQIISqKaPaaVrEOEcFSHT2lTRqa9A9aYHI8RGSdgFNEFKg5eFfCB5KtNj1khK6gWXIvfNFDcxsr9ruMqixeG4lOUmCPZglhqZfDSJrgQrP3bIhIwDb03HGiLLw/s1600/IMG_0119.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT-PxBQXBfwQ962RYK8pQIISqKaPaaVrEOEcFSHT2lTRqa9A9aYHI8RGSdgFNEFKg5eFfCB5KtNj1khK6gWXIvfNFDcxsr9ruMqixeG4lOUmCPZglhqZfDSJrgQrP3bIhIwDb03HGiLLw/s1600/IMG_0119.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Η Ανθή ετοιμάζει τη βάση του σκηνικού της Κάρμεν<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2vsP9HJVgesoolxYkiYGXWQnoH64wdeKszJMOiEyCko7BaxzRRgelkBKuk5RKZherZDkG6Kh2asaYLxn3jV9bzY2n4g91SoUVlnFCwejrxEzivs2ta-jB5wQ3XUlhEPvToDiAqwNBTgw/s1600/IMG_0127.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2vsP9HJVgesoolxYkiYGXWQnoH64wdeKszJMOiEyCko7BaxzRRgelkBKuk5RKZherZDkG6Kh2asaYLxn3jV9bzY2n4g91SoUVlnFCwejrxEzivs2ta-jB5wQ3XUlhEPvToDiAqwNBTgw/s1600/IMG_0127.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Η Γεωργία Κουράκου επί το έργον<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyHJUNISoZg7FkVa3JtBqaMotNRIGVxO_gXAX6MhzCgqtyDzmn8XZWeW9EOR70dSaLWIUsG2oHMZvMe7rrREYeu0LnWGuIdAtatdIuJU1C1S_eo22kRX4ON5ZnS8xwua5KGCekbFfFs9A/s1600/IMG_0137.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyHJUNISoZg7FkVa3JtBqaMotNRIGVxO_gXAX6MhzCgqtyDzmn8XZWeW9EOR70dSaLWIUsG2oHMZvMe7rrREYeu0LnWGuIdAtatdIuJU1C1S_eo22kRX4ON5ZnS8xwua5KGCekbFfFs9A/s1600/IMG_0137.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Το χωριό Κοσμάς με λίγη ομίχλη και βροχή<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Κάποια από τα έργα της κ. Αλεξάνδρας<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1cqdWS86kq7b4JwbIwNNq0wY4c0KcyvQsZP0GJtxXLBfYGiTowy59-26xrFlqE-C3wJVJh7eqAM8Z73V3TOtzQyVoPoCtmzKR2mMSABaYjItmcwGYzHw6wViSQhzG0u123Q-tMINe9g/s1600/IMG_0147.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1cqdWS86kq7b4JwbIwNNq0wY4c0KcyvQsZP0GJtxXLBfYGiTowy59-26xrFlqE-C3wJVJh7eqAM8Z73V3TOtzQyVoPoCtmzKR2mMSABaYjItmcwGYzHw6wViSQhzG0u123Q-tMINe9g/s1600/IMG_0147.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Νοέλ,Μαργαρίτα, Κική στο βάθος Μαίρη τρωγοπίνοντας στον Κοσμά<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGUDIBu7AvzzryKTeNzncl5xt8HclEqcAsG8cpOm3aqMHFQ9AiDjENl7m6cihEaEztdda1bt1nsNAUkMnKtLuV1SjJeyXi3y8LAPsBkKl-dKxWQ5pHPbtvL9K-SrfdZh6PmGOxjBB09Ms/s1600/IMG_0151.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGUDIBu7AvzzryKTeNzncl5xt8HclEqcAsG8cpOm3aqMHFQ9AiDjENl7m6cihEaEztdda1bt1nsNAUkMnKtLuV1SjJeyXi3y8LAPsBkKl-dKxWQ5pHPbtvL9K-SrfdZh6PmGOxjBB09Ms/s1600/IMG_0151.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Το ουράνιο τόξο<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59r3jmxEm35sds0LSKU2Cd_chZIHAmJVInDrjiL_d9gwhH2nxUjTOgk0LrKAP3Y4eOl4xbZys08RTpeSVt_-tylPdCKBwlBD4WKZHIdnUj_U5uk3oYT_-zhx6EEa35RhgaVPquON-q88/s1600/IMG_0156.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59r3jmxEm35sds0LSKU2Cd_chZIHAmJVInDrjiL_d9gwhH2nxUjTOgk0LrKAP3Y4eOl4xbZys08RTpeSVt_-tylPdCKBwlBD4WKZHIdnUj_U5uk3oYT_-zhx6EEa35RhgaVPquON-q88/s1600/IMG_0156.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Μια άποψη της βιβλιοθήκης ενώ περιμένουμε την παρουσίαση της Νοέλ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVSUy0icjWt_PVy2elu6AfHALiy3zaVjmRzTKJdXFneo_10ZOKgladUzjNSuXdIMJUWvJjLisoIB3211vq4gnPreQ9VNvVcRopuVkTZK-9tlm3mt2nsy6FkmWw_qBLtcS_425HlHi1LA4/s1600/IMG_0157.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVSUy0icjWt_PVy2elu6AfHALiy3zaVjmRzTKJdXFneo_10ZOKgladUzjNSuXdIMJUWvJjLisoIB3211vq4gnPreQ9VNvVcRopuVkTZK-9tlm3mt2nsy6FkmWw_qBLtcS_425HlHi1LA4/s1600/IMG_0157.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
Μαίρη και Νοέλ. Αρχίζουμε<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyKNlinxm2sdm6EzJo3-VBbE6iVapdwUoIIRt3jYAumJF3LTP_ZM9ufZV7gGhr5V_LgtMcgygTmg2O9NNpaVhTanXaECuyveBdYnfpSaAFPvQ-oO4naXSLSCnNCBeXs1YI72xUtlar_d4/s1600/IMG_0161.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyKNlinxm2sdm6EzJo3-VBbE6iVapdwUoIIRt3jYAumJF3LTP_ZM9ufZV7gGhr5V_LgtMcgygTmg2O9NNpaVhTanXaECuyveBdYnfpSaAFPvQ-oO4naXSLSCnNCBeXs1YI72xUtlar_d4/s1600/IMG_0161.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
Μετά την παρουσίαση φαγοπότι<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrDatw8vLwGnb8NxxO5pKK2RK0ZZguYCbPY-c0_cDDiGxz80blj0zUwlpE-dmz2iofJJOEtwju1w39FNEXHnevU3KOMzysF0hgakAQSxowrAjQvQzcItl3woXXs_3J5G28HXifh2i1oQM/s1600/IMG_0167.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrDatw8vLwGnb8NxxO5pKK2RK0ZZguYCbPY-c0_cDDiGxz80blj0zUwlpE-dmz2iofJJOEtwju1w39FNEXHnevU3KOMzysF0hgakAQSxowrAjQvQzcItl3woXXs_3J5G28HXifh2i1oQM/s1600/IMG_0167.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
Ομοίως<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl1qLebOuTu0SXaDqMGQSx_aZxPonZvG6UykXKe4aNhYl-BHOJlCccG7v0CfNA8o56isWcjFrLdDDrwl3vL8N48qwauKXS6a3d-efm-y44bHPCKLqW1K2BsxF1fwjwnXgzB6v2cKUiUKE/s1600/IMG_0177.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl1qLebOuTu0SXaDqMGQSx_aZxPonZvG6UykXKe4aNhYl-BHOJlCccG7v0CfNA8o56isWcjFrLdDDrwl3vL8N48qwauKXS6a3d-efm-y44bHPCKLqW1K2BsxF1fwjwnXgzB6v2cKUiUKE/s1600/IMG_0177.jpg" height="320" width="239" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX0pvfIByTLPv1HhAEzmzzQhgyRz9typM0ArirEiL4LCfmaZQVrrP3XOfexj6KAxSCkFaH-7193EkGKwvpcDvKmEl-2mvY5iawd7CMx4f-7qcCecsy74Awb4LCrZUnH8asbOl3luecPqI/s1600/IMG_0172.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX0pvfIByTLPv1HhAEzmzzQhgyRz9typM0ArirEiL4LCfmaZQVrrP3XOfexj6KAxSCkFaH-7193EkGKwvpcDvKmEl-2mvY5iawd7CMx4f-7qcCecsy74Awb4LCrZUnH8asbOl3luecPqI/s1600/IMG_0172.jpg" height="320" width="239" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Το σπίτι της κ. Αλεξάνδρας και κάποια από τα έργα της.</div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-44409047376511130022015-02-26T10:08:00.000+02:002015-02-26T10:14:23.672+02:00ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ CITY FREE PRESS<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μια ωραία έκπληξη μου επιφύλαξε η φίλη Μαρία Πιριπίτση δημοσιεύοντας κριτική για το βιβλίο μου στη στήλη της "Βιβλιομουρμούρα" στην ηλεκτρονική εφήμερίδα city freeress Για όσους ενδιαφέρονται ιδού το σχετικό λίνκ. <br />
<a href="http://city.sigmalive.com/article/8766/vivliomoyrmoyra-12-ysterografo-zois-eleni-tsamadoy">http://city.sigmalive.com/article/8766/vivliomoyrmoyra-12-ysterografo-zois-eleni-tsamadoy</a></div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-70790732446285967532015-02-24T23:21:00.000+02:002015-02-24T23:22:11.675+02:00Mια αξέχαστη βραδυά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEildYi9A2qyV_oEjlwV8aZ_VohPj_ADN2y2OJZYNCCbWXffMpiGhFUvPFR1l14CDPaAgImiimMurtbljTKMM5HFRytxDpfltTJGPg_B5ac2QBaf0eseN8kgXplbVaPETSqmoIxkESWcesI/s1600/11016628_10205754227316385_354777033_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEildYi9A2qyV_oEjlwV8aZ_VohPj_ADN2y2OJZYNCCbWXffMpiGhFUvPFR1l14CDPaAgImiimMurtbljTKMM5HFRytxDpfltTJGPg_B5ac2QBaf0eseN8kgXplbVaPETSqmoIxkESWcesI/s1600/11016628_10205754227316385_354777033_n.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
Μια άποψη από το ακροατήριο, μπροστά αριστερά Βίκυ Κωστή και Μονίς Χαλέγουα<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu4SX69VUuxSaFUIDtgxGHx1J5liKSgG3qNt4CC3pYCt5PC2DYa_dmz4S7HVVYSYVEDBv_0IvAsVLcjSLbwIg3Ehj5v37qqkyZlMldxPM41FrPhud6B8PWHi21jUMCMudzJkFzO9ynJS4/s1600/10620894_10205754225196332_1971464984_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu4SX69VUuxSaFUIDtgxGHx1J5liKSgG3qNt4CC3pYCt5PC2DYa_dmz4S7HVVYSYVEDBv_0IvAsVLcjSLbwIg3Ehj5v37qqkyZlMldxPM41FrPhud6B8PWHi21jUMCMudzJkFzO9ynJS4/s1600/10620894_10205754225196332_1971464984_n.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
Η Βίκυ Κωστή, άκρη δεξιά, προλογίζει την εκδήλωση<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNRgVV7VvmLOQHug46P7TA0uP8XfmY4scoh4r9XotaOZk-xO-9A9H81rB97-92YeYi_bAmBLt8MyHwrKMKNb6D3Ur07Qd89btL560CIgQ4vj64iAX0IY1aHuht6jpXbtttxdYlX1elvFU/s1600/10967887_10205754225276334_16643191_n+(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNRgVV7VvmLOQHug46P7TA0uP8XfmY4scoh4r9XotaOZk-xO-9A9H81rB97-92YeYi_bAmBLt8MyHwrKMKNb6D3Ur07Qd89btL560CIgQ4vj64iAX0IY1aHuht6jpXbtttxdYlX1elvFU/s1600/10967887_10205754225276334_16643191_n+(2).jpg" height="213" width="320" /></a></div>
Στο πάνελ, από αριστερά Ειρήνη Χατζηκωσταντή, Νοέλ Μπάξερ, Ε.Τ.,Φραντζέσκα Κολυβά και Αννίτα Ελιέζερ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_-IZqpagFJoIANitBQk-My7-Pxd6fW7DtfO2EhUAaGfYORbcnCJrP_tWbMdWwsyP8SeWhFQk32AaYUG65CWfq8p0HVTvNqOp-HSTRtaHvoSZTavTin3wUGFW28Ce1zik4KxaQoqNtgi4/s1600/11006172_10205754225956351_59052487_n+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_-IZqpagFJoIANitBQk-My7-Pxd6fW7DtfO2EhUAaGfYORbcnCJrP_tWbMdWwsyP8SeWhFQk32AaYUG65CWfq8p0HVTvNqOp-HSTRtaHvoSZTavTin3wUGFW28Ce1zik4KxaQoqNtgi4/s1600/11006172_10205754225956351_59052487_n+(1).jpg" height="213" width="320" /></a></div>
Ταμούζ Νισσίμ και Γιώργος Νάζος<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkCxDFJ_dVhMFOiRsM40uvLl0VJV7IEb7Ey_itZnhpO96cM4vcMV1jX6LBKHkOtakPdGEdwryroKXkg8L0K64QU-3Hl9NwLI8hhd5TwpilCMEqLninV-F_0P9XmlXtgJPsPpszHed6gKA/s1600/10527649_10205754226636368_2004660779_n+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkCxDFJ_dVhMFOiRsM40uvLl0VJV7IEb7Ey_itZnhpO96cM4vcMV1jX6LBKHkOtakPdGEdwryroKXkg8L0K64QU-3Hl9NwLI8hhd5TwpilCMEqLninV-F_0P9XmlXtgJPsPpszHed6gKA/s1600/10527649_10205754226636368_2004660779_n+(1).jpg" height="320" width="213" /></a></div>
Η Ταμούζ Νισσίμ μαγεύει με τη φωνή της<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_HEY28hyphenhyphen-3RdT2iDSloXQA7JdpgKFW6kvmxg71s6YZrGXzYGOlLGWY4GHm_XkZPl4m9KODMABlzA1omAvyEqqOcEAQ-RnC7M3TnuYxl340QE2lAFoZlAMmXZkHyuzUqNGQu5ispvrIck/s1600/11005533_10205754224916325_1570329834_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_HEY28hyphenhyphen-3RdT2iDSloXQA7JdpgKFW6kvmxg71s6YZrGXzYGOlLGWY4GHm_XkZPl4m9KODMABlzA1omAvyEqqOcEAQ-RnC7M3TnuYxl340QE2lAFoZlAMmXZkHyuzUqNGQu5ispvrIck/s1600/11005533_10205754224916325_1570329834_n.jpg" height="320" width="213" /></a></div>
και εγώ.. συγκινούμαι<br />
<br />
<br />
Την Τετάρτη που μας πέρασε, 18 Φεβρουαρίου, το Πνευματικό Κέντρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθήνας με τίμησε οργανώνοντας μια βραδιά για την παρουσίαση του βιβλίοy μου ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΖΩΗΣ. Ο πρόεδρος του Κέντρου κ. Μονίς Χαλέγουα και ο διευθυντής του κ. Σάκης Νεγρίν, του είχε και την ευθύνη των οπτικοακουστικών και προπαντός η αγαπημένη φίλη Βίκυ Κωστή που εργάστηκε με ενθουσιασμό και εκπληκτικό συντονισμό ήταν αυτοί που συντέλεσαν στην επιτυχία της βραδιάς και τους ευχαριστώ για άλλη μια φορά.<br />
Παρουσία και του προέδρου της Ισραηλτικής κοινότητας κ. Μ.Μάτσα, σε ένα πυκνό ακροατήριο που αψήφησε το κρύο και το χιόνι, οι φίλες και εξαίρετες ομότεχνες Νοέλ Μπάξερ και Φραντζέσκα Κολυβά παρουσίασαν το βιβλίο ενώ η γνωστή ψυχολόγος κ. Αννίτα Ελιέζερ έκανε μια σε βάθος ανάλυση των χαρακτήρων των δύο βασικών ηρώων της Ραχήλ και του Γιάννη. Η καταξιωμένη ηθοποιός Ειρήνη Χατζηκωσταντή ζωντάνεψε με μοναδικό τρόπο τα αποσπάσματα και η μαγική φωνή της Ταμούζ Νισσίμ με τη συνοδεία της κιθάρας του Γιώργου Νάζου μας ταξίδεψε μέσα από τα τραγούδια της στο χώρο και το χρόνο.<br />
Ήταν μια βραδιά που θα μου μείνει αξέχαστη. Είχα τη χαρά να βρεθώ ξανά με παλιούς φίλους και να γνωρίσω καινούργιους. Με συγκίνησε η αγάπη ανθρώπων που γνώριζα για πρώτη φορά και που έρχονταν αυθόρμητα να μου πουν πόσο είχαν αγαπήσει το βιβλίο μου. Η ανταπόκριση και η ζεστασιά του κόσμου, η συγκίνηση που έβλεπα στα πρόσωπα είναι κάτι που με έκανε για άλλη μια φορά να συνειδητοποιήσω πόσο μεγάλη σημασία έχει η αγάπη στη ζωή μας. Η αγάπη που όλα τα ενώνει όλα τα αγκαλιάζει σβήνοντας διαφορές και φέρνοντάς μας κοντά.. . Είμαι ευγνώμων για την αγάπη που μου ένιωσα να μου δίνεται. Σας ευχαριστώ όλους..<br />
Παραθέτω την ομιλία της κ. Ελιέζερ για τους φίλους που δεν είχαν τη χαρά να την ακούσουν.<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12pt; line-height: 115%;">"Θα προσπαθήσω να αναλύσω τους χαρακτήρες των δύο πρωταγωνιστών σαν μια
απλή αναγνώστρια.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποια είναι η Ραχήλ?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι το κοριτσάκι που μεγάλωσε σε ένα παράδεισο χρωμάτων και αρωμάτων
μέσα στη θαλπωρή μιας εκτεταμένης Εβραϊκής οικογένειας. Γαλουχήθηκε με τις
μεγαλοαστικές αξίες της τάξης της, με τις Εβραϊκές παραδόσεις, τα ήθη τα έθιμα
και τους κανόνες που διέπουν μια Εβραϊκή οικογένεια.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στα 18 της φοιτά σε ένα "</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Finishing</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">school</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">" στην Ελβετία που αρμόζει στην τάξη
της και εκεί γεύεται την αληθινή ζωή, τον έρωτα, τα πάθη, τις απογοητεύσεις και
την προδοσία του. Όμως με τη βοήθεια της μητέρας της θα κλείσουν οι πληγές του
πρώτου έρωτα και θα ξαναπάρει τη ζωή στα χέρια της. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Ραχήλ έχει δυνατή προσωπικότητα, είναι αποφασιστική, κάνει σημαντικές
επιλογές, είναι γεμάτη ανθρωπιά και αγωνιστικότητα παλεύοντας λιγότερο για τον
εαυτό της και περισσότερο για το κοινωνικό σύνολο: Στη Ελβετία σώζει από τα
νύχια της Γερμανίδας γκουβερνάντας τον αδύναμο ανεψιό της. Το ξέσπασμα του
πολέμου την φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με την ανθρώπινη δυστυχία και τον
ανθρώπινο πόνο. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίζει να γίνει νοσοκόμα στο
νοσοκομεία Χιρς στη Θεσσαλονίκη και στο Γενικό νοσοκομείο των Ιωαννίνων όπου
επιδεικνύει απαράμιλλο ζήλο και ευαισθησία στον συνάνθρωπο.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συλλαμβάνεται και στέλνεται στο Άουσβιτς. Η αγάπη της για τη ζωή την
βοηθά να επιβιώσει, παράλληλα όμως βοηθά με κάθε τρόπο και τις ομόθρησκές της
να γλυτώσουν από τα εγκλήματα του Μένγκελε. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γυρνώντας στη ρημαγμένη Ελλάδα γνωρίζει τον Ελληνοαμερικανό Τέο
Μπούρμπουλη και διεκδικεί με πάθος πάλι τον έρωτα. Ο έρωτας την ανασταίνει, την
κάνει να νιώσει ξανά ζωντανή.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το 1950 αρνείται την κληρονομιά της - όπως λέει η συγγραφέας - για να
κερδίσει τη ζωή δίπλα στον άντρα που λατρεύει, αλλαξοπιστεί για να τον παντρευτεί.
Γίνεται Χριστιανή για να γεφυρώσει το χάσμα που χώριζε τις θρησκείες τους. Ο<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>πόλεμος της Κορέας της παίρνει τον Τέο
μακριά, αλλά ο Θεός της δίνει ένα ανέλπιστο δώρο, τον Γιάννη, Γιοχάναν, τον
καρπό του έρωτά τους. Τη δύσκολη ώρα της γέννας κάνει διαθήκη με το Θεό να
κάνει το παιδί Εβραίο, αντίδωρο στο δώρο που της έστειλε. Αυτή η επιλογή στη
συνέχεια αποδεικνύεται μοιραία. Θυσιάζει την αγάπη της για τον Τέο για την
πίστη της και για την κληρονομιά της. Ο Τέο θεωρεί την πράξη της προδοσία,
νιώθει ότι αν αποδεχθεί ότι το παιδί του είναι Εβραίο προδίδει το δικό του Θεό
τον Χριστό, που τον κράτησε ζωντανό στον αιματηρό πόλεμο της Κορέας. Την
εγκαταλείπει παίρνοντας μαζί του το παιδί. Θυσιάζουν και οι δύο τον έρωτά τους
στο βωμό της πίστης και των παραδόσεων, στον ίδιο όμως βωμό θυσιάζουν και την
ψυχή του παιδιού, που θα μεγαλώσει χωρίς μητέρα.</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιος <u>αληθινός </u>Θεός θα ευλογούσε τέτοια θυσία?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Ραχήλ μένει μόνη σαν την καλαμιά στον κάμπο. Χάνει τον άνδρα που
αγάπησε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ό,τι πολυτιμότερο έχει στη
ζωή, το σπλάχνο της.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Με τον Τέο βρίσκει δικαίωση γιατί πριν πεθάνει την αποχαιρετά με λόγια
γλυκά, βάλσαμο για την ψυχή της.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ψυχή της δεν θα αναπαυθεί αν δεν την συγχωρήσει το παιδί της. Δεν
κατάφερε να τον πλησιάσει όσο ζούσε και να κερδηθεί το χαμένο έδαφος.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε αυτό το σημείο η συγγραφέας ως από "μηχανής Θεός" της
βρίσκει το μονοπάτι μέσω του χειρογράφου όπου κλείνει τις "ανοικτές
υποθέσεις" με τον Γιοχάναν. Μιλάει η καρδιά της με τη γλώσσα των
συναισθημάτων, γλώσσα ειλικρινής, αυθεντική, σαγηνευτική. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιος είναι ο Γιάννης?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι ένα παιδί με κομμένα φτερά, που μεγάλωσε χωρίς την μητρική αγάπη και
φροντίδα παλεύοντας να είναι αρεστός στον πατέρα του, που δυστυχώς εξουσιαζόταν
από τη μητριά του. Με τις υψηλές επιδόσεις στο σχολείο του εξασφαλίζει την
είσοδο σε σπουδαίο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο και κερδίζει την εκτίμηση του
πατέρα του,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά όχι και της μητριάς του,
που δυστυχώς είναι σταθερά απέναντί του.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μοιάζει να μην έχει ρίζες, ούτε ταυτότητα. Ούτε Έλληνας, ούτε Εβραίος. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από τη μια μεριά, αρνείται και απωθεί κάθε τι Εβραϊκό που του θυμίζει
τη Ραχήλ που τον εγκατέλειψε λέγοντας: "Δεν είμαι σίγουρος αν η μάνα μου
είναι Εβραία. Δεν χωρεί αμφιβολία πως είμαι βαφτισμένος Χριστιανός" και
κλείνει και τα αυτιά του στα λόγια του φίλου του Δαυίδ για τον Εβραϊσμό και το
Ισραήλ.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από την άλλη, δεν νιώθει Έλληνας γιατί ο πατέρας - πέραν όλων των άλλων
- προσπαθώντας να ξεχάσει την Ελληνίδα που τον πρόδωσε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του κληροδοτεί θολές μνήμες και αρνητικές
προσδοκίες για την Ελλάδα: "Τι θα σου δώσει μια φτωχή χώρα, χωρίς μέσα επιβίωσης".<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Γιάννης είναι συναισθηματικά ανάπηρος και δεν μπορεί να λειτουργήσει
αρμονικά στην προσωπική του ζωή. Το ανικανοποίητο, το φοβισμένο, το ανεκπλήρωτο
παιδί μέσα του, επιβάλλει την ατεκνία, αλλά και τη φτωχή επικοινωνία με το άλλο
φύλο. Δεν μπορεί να δώσει αγάπη, αποδοχή, παραδοχή γιατί τα στερήθηκε και τα
τρία.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Χάνει μέσα από τα χέρια του τον πρώτο του έρωτα, την όμορφη Ρόζα με τις
ριζοσπαστικές ιδέες, την αγωνίστρια που φτάνει στα άκρα γιατί ο ίδιος με
κομμένα τα φτερά δεν κάνει άλματα.</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ζήλεια του θολώνει τα νερά, αρνείται την πατρότητα και το μεγάλο του
έρωτα για να μη σπάσει το δίχτυ ασφαλείας του. Εδώ μοιάζει κάπως με τον πατέρα
του που τράπηκε σε φυγή θυσιάζοντας την ψυχή του Γιάννη. Έτσι και αυτός το
βάζει στα πόδια στα δύσκολα, αρνούμενος την πατρότητα στο έμβρυο και
θυσιάζοντας τη ζωή του.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Με θιγμένο εγωισμό πατέρας και γιός δεν διερεύνησαν την
"προδοσία" της γυναίκας τους και τα καταστροφικά αποτελέσματα της
φυγής τους.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Γιάννης έχει φτωχή επικοινωνία με τη γυναίκα του τη Μαρίνα. Η ατεκνία
που της επιβάλλει, τα κλειδωμένα μυστικά της ψυχής του, η οργή, ο φόβος, οι
ανασφάλειες, οι ενοχές του κάνουν το γάμο του να φυτοζωεί.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το χειρόγραφο όμως είναι το φάρμακο στην ψυχή του. Διαβάζοντάς το ο
Γιάννης πληροφορείται, καταλαβαίνει, συμπονά, παραδειγματίζεται από τη μάνα
του, αποκτά ενσυναίσθηση. Καθώς επουλώνονται οι πληγές του ανδρώνεται,
ωριμάζει. Νοιώθει ότι αγαπήθηκε βαθειά, συγχωρεί και προχωρεί μπροστά. Η
επικοινωνία με τη γυναίκα του γίνεται πιο εποικοδομητική, πιο ειλικρινής, πιο
ζεστή, πιο βαθειά. Ναι, η αγάπη τον λυτρώνει. <o:p></o:p></span></i></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:PixelsPerInch>96</o:PixelsPerInch>
<o:TargetScreenSize>800x600</o:TargetScreenSize>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:Calibri;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span lang="EL" style="font-family: Tahoma; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τώρα είναι πιο δυνατός. <b><o:p></o:p></b></span></i></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-84100910187024586092014-12-02T22:16:00.001+02:002014-12-03T10:13:25.036+02:00Aθανάσιος Αργυρός ή περί ελληνικότητας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLbhqcp0eVazYjlXqyoWTU86ZmtFz-TFppIR03briAxcdyw8IT8nW5M8ygP9sdVkpr3lFchyphenhyphen8pHneDa6vmkZR3rlTaXoZJZadA_a4PUEGnXsbujZimLq5vt95WsaJv7f5ti3X3NcluOQ0/s1600/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLbhqcp0eVazYjlXqyoWTU86ZmtFz-TFppIR03briAxcdyw8IT8nW5M8ygP9sdVkpr3lFchyphenhyphen8pHneDa6vmkZR3rlTaXoZJZadA_a4PUEGnXsbujZimLq5vt95WsaJv7f5ti3X3NcluOQ0/s1600/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82.jpg" height="320" width="210" /></a></div>
<br />
<br />
Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση μου έδωσε το "lapsus linguae", το ατόπημα δηλαδή του κ. Κραουνάκη σχετικά με την γλώσσα που μιλούσαν στη Βόρειο Ελλάδα πριν από την απελευθέρωση <span style="font-family: inherit;">τους από τον τουρκικό ζυγό.. Δε είχα σκοπό να σχολιάσω τα λεχθέντα, Μία μόνο παρατήρηση είχα να κάνω, ότι δηλαδή θεωρώ πολύ φτωχή δικαιολογία να λέει κάποιος "εγώ, δεν είμαι ιστορικός, γλωσσολόγος κλπ. κλπ.", αλλά να θέλει να έχει και να έχει, πολύ συχνά, άποψη επί παντός επιστητού, όπως για την απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού, τις τράπεζες και την Μέρκελ κ.α.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Μετά όμως από μια συζήτηση με παλιό φίλο Μακεδόνα, άλλαξα γνώμη. Ο φίλος μου θύμισε πως κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας στη Μακεδονία και στην ΄Ηπειρο λειτουργούσαν ξακουστά ελληνικά σχολεία, πολύ περισσότερα και απείρως πιο σημαντικά από κάποια που είχε ιδρύσει στα τέλη του 19ου αιώνα η Βουλγαρία για να προσεταιριστεί τους πληθυσμούς. Τα ελληνικά σχολεία είχαν ιδρυθεί με ιδιωτική πρωτοβουλία. ΄Ηδη από το </span>δέκατο όγδοο αιώνα, χάρη στην οικονομική άνοδο των ελληνορθοδόξων κοινοτήτων που βρίσκονταν εκτός της τουρκικής επικράτειας, είχε παρατηρηθεί μια στροφή και άνθηση της παιδείας. Οι Έλληνες, και ιδιαίτερα οι Μακεδόνες και οι Ηπειρώτες, απόδημοι στις
βορειοβαλκανικές και κεντροευρωπαϊκές χώρες, κατάφεραν σύντομα να
αναδειχθούν σε σημαντικούς παράγοντες της τοπικής οικονομικής και
πολιτιστικής ζωής των χωρών που τους φιλοξενούσαν. Μη ξεχνώντας όμως και τις πατρίδες που άφησαν πίσω προσπάθησαν να συνδράμουν
με κάθε τρόπο στην ανάπτυξή τους, ιδιαίτερα στον χώρο της παιδείας, παρέχοντας οικονομική στήριξη σε σχολεία, πλουτίζοντας τις βιβλιοθήκες τους με εκπαιδευτικά και επιστημονικά βιβλία, από τα οποία μάλιστα πολλά
τυπώνονταν σε εξειδικευμένα σε ελληνικές εκδόσεις τυπογραφεία της Πέστης
και της Βιέννης, αλλά και παρέχοντας υποτροφίες σε παιδιά συμπατριωτών τους,
για την ολοκλήρωση των σπουδών τους σε ευρωπαϊκές χώρες Από τα ελληνικά σχολεία που λειτουργούσαν κατά τους τελευταίους αιώνες της τουρκοκρατίας στη Μακεδονία αναφέρω μόνο τα πιο γνωστά: της Θεσσαλονίκης (από τα τέλη του 17ου αιώνα), της Καστοριάς (από το 1705, ), της Σιάτιστας (από
το 1710), των Σερρών (από το 1735), της Κοζάνης (που στα μέσα του 18ου αιώνος απέκτησε, χάρη στους «πραγματευτάδες» της, την εμπορική της
σχολή), του Μπλάτσι (1761), της Κλεισούρας (1775), της Νάουσας και της
Έδεσσας (1773), του Μοναστηρίου, και άλλα πολλά μικρότερα που δε με παίρνει ο χώρος να απαριθμήσω. Τέλος το 1748 άρχισε να λειτουργεί στο Άγιον Όρος, το πολύ σημαντικό εκπαιδευτικό
ίδρυμα του τουρκοκρατούμενου Ελληνισμού, η γνωστή «Αθωνιάς Ακαδημία».<br />
Το επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας ήταν ιδιαίτερα υψηλό όπως μαρτυρούν πηγές της εποχής.<br />
Οι περισσότεροι, λόγιοι και εκπαιδευτικοί που εργάσθηκαν στα σχολεία αυτά είχαν σπουδάσει σε ελληνικά και ξένα εκπαιδευτήρια της Δυτικής και της Κεντρικής Ευρώπης. Φωτισμένοι δάσκαλοι, πραγματικά δάσκαλοι του γένους, δίδαξαν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Δάσκαλοι του Γένους, όπως ο Δ. Μαρούλης στις Σέρρες, αλλά και αφανείς, όπως η κυρία Ηλέκτρα η δασκαλίτσα στα "Μυστικά του Βάλτου", και ο Γεώργιος Καραμανλής ο πατέρας του Κων. Καραμανλή, κράτησαν τη φλόγα άσβεστη μέσα σε συνθήκες ιδιαίτερα επικίνδυνες, κάποιοι μάλιστα πλήρωσαν και με τη ζωή τους, Διωγμοί, δολοφονίες, καταστροφές περιουσιών ήταν τα όπλα της βουλγαρικής προπαγάνδας.<br />
Αυτά δεν τα άκουσε ποτέ ο κ. Κραουνάκης ή ο φίλος του όταν έλεγε πως πριν την απελευθέρωση στη Βόρεια Ελλάδα μιλούσαν βουλγαρικά και πως δεν καταλάβαιναν ελληνικά; Με τι μαθητές άραγε λειτουργούσαν αυτά τα ελληνικά σχολεία;<br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"> Με αφορμή τα παραπάνω θυμήθηκα ένα αδελφικό φίλο του παππού μου, τον Μακεδόνα Αθανάσιο Αργυρό, τον "μπαρμπα Θανάση" όπως τον έλεγαν η μητέρα μου και τα αδέλφια της. Ο Αργυρός υπήρξε μια πολύπλευρη προσωπικότητα, δικηγόρος, πολιτευτής, δημοσιογράφος αλλά και δάσκαλος. Γεννημένος στη Νιγρίτα Σερρών, στα 1859 την εποχή που ήταν ακόμη τουρκική επικράτεια, υπήρξε ένα από τα παιδιά που ευτύχησαν να έχουν ελληνική παιδεία μέσα στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Υπήρξε μαθητής του Διδασκαλείου του "Μεγάλου του Γένους Δασκάλου"Δ. Μαρούλη. Στη συνέχεια σπούδασε στην Αθήνα και στη Γερμανία. Υπήρξε π</span>ρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα και ενθουσιώδης εθναπόστολος. Εζησε στην Αμερική οκτώ χρόνια και εργάστηκε ως δημοσιογράφος ακατάπαυστα και με θέρμη για τα ελληνικά θέματα. Όταν ξέσπασε ο Ελληνοτουρκικός και λίγο αργότερα ο Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος, κατάφερε να συγκεντρώσει με εράνους το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων και να βοηθήσει στη συγκέντρωση 50.000 αλκίμων Ελλήνων εθελοντών, μεταξύ των οποίων υπήρξε και ο μικρός αδελφός του παππού μου Λεωνίδας . Μετά τη λήξη του πολέμου ο Αθανάσιος Αργυρός επέστρεψε στην Ελλάδα και στις πρώτες ελεύθερες εκλογές εκλέχθηκε βουλευτής Σερρών. Το 1922 στην κυβέρνηση του Δ. Γούναρη, έγινε υπουργός Γεωργίας και πρωτοστάτησε «για μια Αθήνα πράσινη».Το 1926- 1928 στην Οικουμενική Κυβέρνηση του Αλ. Ζαίμη ανέλαβε Υπουργός Παιδείας. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την εκτέλεση του Δημ. Γούναρη, η πλειοψηφία των βουλευτών του Λαϊκού κόμματος τον υπέδειξε ως υποψήφιο για την διαδοχή στην αρχηγία του Λαϊκού κόμματος, πρόταση όμως που δεν αποδέχτηκε για λόγους μετριοφροσύνης αλλά και γιατί δεν είχε την ανάλογη οικονομική επιφάνεια. Αντίθετα πρωτοστάτησε να εκλεγεί ο Παναγής Τσαλδάρης.<br />
Πέθανε το 1941 φτωχός, όπως ήταν πάντα, στο Βόλο,<br />
Σε αυτόν το φωτισμένο άνθρωπο, χρωστάνε η μητέρα μου και τα αδέλφια την ελληνικότητά τους. ΄Ηρθαν στην Ελλάδα από την Αμερική το 1920, αμερκανάκια που δε γνώριζαν ελληνικά ούτε ελληνική ιστορία και κάτω από τη σοφή καθοδήγηση του "μπαρμπα Θανάση" και της προσφυγοπούλας δασκάλας από τη Σμύρνη, διδος Αργυρώς, έγιναν σωστοί ΄Ελληνες αριστούχοι του Αρσακείου και του Βαρβακείου σε σημείο μάλλιστα που η θεία μου Ειρήνη να είναι η πρώτη "Ιφιγένεια" που παίχτηκε από το Αρσάκειο στο πρωτότυπο κείμενο,<br />
<br />
Ο "μπαρμπα Θανάσης" ήταν βαθύτατα ΄Ελληνας, και μιλούσε θαυμάσια ελληνικά απ΄ό,τι άκουγα τη γιαγιά μου να λέει. Υπήρξε και αυτός ένας κρίκος στη μακριά αλυσίδα των Ελλήνων που διακήρυσσαν την ελληνικότητά τους όπου και αν βρίσκονταν.Ας θυμηθούμε πως ο καρδινάλιος Βησσαρίων στη Δύση προσδιόριζε τον εαυτό του " κατ αξίαν μεν καρδινάλιος, το δε γένος ΄Ελλην". Οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες, Αβέρωφ, Στουρνάρης, Αρσάκης, οι αδελφοί Ζάππα, ο Βαρβάκης, ο καταγόμενος από το Μελένικο, σήμερα βουλγαρικό Μελνικ, δικαστής του Κολοκοτρώνη Πολυζωίδης, ο επίσης από το Μελένικο, αναμορφωτής του θεάτρου, ιδρυτής της "Νέας Σκηνής" και δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας της "Σίσσυ" Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, ο Στέφανος και ο Ίων Δραγούμης, ο Εμμανουήλ Παππάς, αλλά και ο πράγματι βουλγαρόφωνος ο "Καπετάν Κώττας" που πέθανε φωνάζοντας στα βουλγάρικα <i>Ντα ζίβι Γκ(ά)ρτσια!</i> (Ζήτω η Ελλάς), ήταν ΄Ελληνες και το διακήρυσσαν με κάθε τρόπο.<br />
<br />
Είναι ασέβεια στη μνήμη όσων αγωνίστηκαν για αυτή την ιδέα και πολλοί μάλιστα έχασαν τη ζωή τους να τους βάζουμε ταμπέλες και να αναμασάμε ύποπτα σχόλια για να αποδείξουμε τι; Αιδώς Αργείοι.<br />
<br /></div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-24718983655158093972014-10-27T19:29:00.001+02:002014-10-27T19:29:41.841+02:0028η Οκτωβρίου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYaU9R6nY81KpqUPPC8uUPrU45z3aQctoTAQcasTNG9KWohX0vJFvYk3iuVtbAKwrLF8nlvdu-R2kgd27U0uBQdfSpcN9HMD-gRbp-5nWV9d-3JgIfEWC7KG4A0-cEQlLpwVkSkYvFfcA/s1600/oxi.jpg" imageanchor="1" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYaU9R6nY81KpqUPPC8uUPrU45z3aQctoTAQcasTNG9KWohX0vJFvYk3iuVtbAKwrLF8nlvdu-R2kgd27U0uBQdfSpcN9HMD-gRbp-5nWV9d-3JgIfEWC7KG4A0-cEQlLpwVkSkYvFfcA/s1600/oxi.jpg" height="222" width="320" /></a><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πολλές φορές σκέφτομαι πως ένα από τα κακά που μας άφησε η χούντα είναι που μας έκανε να αισθανόμαστε αμήχανα, για να χρησιμοποιήσω ένα ήπιο ορισμό, απέναντι σε ο,τιδήποτε είναι πατριωτικό. Οι εθνικές επέτειοι, οι ήρωες, αυτοί που μάθαμε να θεωρούμε ήρωες, οι εθνικοί χοροί και τα δημοτικά τραγούδια έχουν, κακώς, ταυτιστεί, με τις "εθνικοπατριωτικές" κορώνες των συνταγματαρχών και τα κακής αισθητικής πανηγύρια και χορούς στα διάφορα στάδια και στρατόπεδα. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται και το φαινόμενο να ξαναγραφεί η ιστορία υποτάσσοντας τη σε μια στρεβλή αντίληψη του τι είναι και τι δεν είναι politicaly correct. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αρνούμαι να ακολουθήσω τις νέες τάσεις. Ανήκω στη γενιά που έζησε, έστω σε πολλή μικρή ηλικία, αλλά πάντως έζησα και με σημάδεψαν τα μεγάλα γεγονότα της πρόσφατης Ιστορίας της πατρίδας μας. Πόλεμος, Κατοχή, Εμφύλιος, Χούντα, όλα τα έζησα. ΄Ολα έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη μνήμη μου, είτε την άμεση, είτε την έμμεση μέσα από διηγήσεις του οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Και όπως συμβαίνει σε πολλούς έτσι και σε μένα, αυτές οι αναμνήσεις και τραύματα ψυχικά, γιατί όχι, μετουσιώθηκαν, έγιναν ιστορίες και κάποια στιγμή αποτυπώθηκαν στο χαρτί, έγιναν χειρόγραφα, βιβλία. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο παππούς μου, ο πατέρας της μητέρας μου, Αμερικανός υπήκοος, αλλά βαθύτατα ΄Ελληνας, αποκλεισμένος στον πόλεμο και στην Κατοχή στο κτήμα του στην Πελοπόννησο, με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του μακριά στην Αμερική, το ένα μάλιστα να υπηρετεί στον Αμερικανικό στρατό, χωρίς ειδήσεις τους, χωρίς ραδιόφωνο και με εφημερίδες που έφταναν μέρες μετά την κυκλοφορία τους, κρατούσε ημερολόγιο και σε μια γλώσσα ιδιότυπα δική του,έγραφε:</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Στις 28 Οκτωβρίου 1940</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"</span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">..Από τις 9 1/2 π.μ εμάθομεν ότι η Ιταλία απειλούσε κήρυξιν πολέμου εναντίον μας.."</i><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i> </i>στις 29 Οκτωβρίου 1940</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>"Μη ούσης συγκοινωνίας έμεινα εις το κτήμα. Από χθες κάλεσεν η κυβέρνησις 10 ηλικίας. οι Γαργαλιάνοι εν μεγάλη συγκινήσει, ο κόσμος εν μεγάλη απογνώση, οι νέοι εν ενθουσιασμώ. Ο Αλέξης ήλθεν αργά το βράδυ δίχως νέας εφημερίδας" </i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Στις 30 Οκτωβρίου 1940</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>"Ειδήσεις μας έφερεν ο Αλέξης εκ Μαράθου ότι από χθες το εσπέρας τηλεγραφήματα ότι οι ΄Ελληνες προχωρούν υποδεχόμενοι εκ των Αλβανών ως αδελφοί και συνέλαβον 40 χιλ. Ιταλούς αιχμαλώτους"</i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">1 Νοεμβρίου 1940</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>"Τα Ελληνικά στρατεύματα προχωρούν εις την Αλβανίαν, κατέφθασαν τρόφιμα εις τον Πειραίά 4 ατμόπλοια πλήρη τροφίμων. Σύλληψις Ιταλών αιχμαλώτων εις το μέτωπον, το ηθικόν του λαού τελείως ακμαίον, αισιόδοξον".</i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το ημερολόγιο του παππού μου με βοήθησε να δω, να ξαναθυμηθώ, πως ζούσαμε πως νιώθαμε τότε τις μέρες που ο φόβος είχε μετουσιωθεί σε θάρρος και ελπίδα. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το ημερολόγιο του παππού μου και της μητέρας μου διηγήσεις είχα για οδηγό όταν έγραφα στο " Χορό των Μυτστικών" </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"Πρωί πρωί, την ξύπνησαν οι καμπάνες όλων των εκκλησιών που χτυπούσαν καλώντας τον κόσμο να βγει από τα σπίτια του. Σε λίγο ακολούθησαν και οι σειρήνες. Βγήκε σαν όλους στο δρόμο, να μάθει τι γίνεται. Το θέαμα που αντίκρισε την τρόμαξε. Έμοιαζε σαν όλος ο πληθυσμός της πόλης να ήταν σε κίνηση, όλοι έτρεχαν προς όλες τις κατευθύνσεις, γυναίκες, οι πιο πολλές με σαλβάρια και φερετζέδες, έτρεχαν προς την αγορά, άλλες φώναζαν στα παιδιά τους να μείνουν μέσα. Από κάποια παράθυρα ακούγονταν ραδιόφωνα να παίζουν πολεμικά εμβατήρια που μπερδεύονταν με τις καμπάνες των εκκλησιών και τις σειρήνες που δεν είχαν σταματήσει να ξεσκίζουν τον αέρα με τον τρομακτικό ήχο τους. Φωνές στα ελληνικά, φωνές στα τούρκικα, στο ίδιο μοτίβο " Πόλεμος! Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο".</i><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και στο "Της ζωής και της αγάπης" </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>"Από τα ξημερώματα σήμερα έχουμε πόλεμο με την Ιταλία. Από σήμερα, όλα στη ζωή μου άλλαξαν ριζικά. Η Ιστορία καθόρισε τη μοίρα μας και τα γεγονότα μας παρασύρουν στη δίνη τους. Η Ελλάδα δονείται από πατριωτισμό! ¨Ολοι με μιά ψυχή θα πολεμήσουμε τον εχθρό, τον ανόσιο, το μιαρό, που μόλυνε την ημέρα της Παναγίας με την άνανδρη πράξη του. Τώρα μπορούμε να φωνάξουμε αυτό που ξέραμε και δε λέγαμε φανερά. Η Ιταλία του Μουσολίνι ήταν αυτή που τορπίλισε ανήμερα της Παναγίας στην Τήνο και βύθισε το "Ελλη" σκορπίζοντας πένθος και δυστυχία. Γι αυτό και τώρτα δε θα τους αφήσουμε τους άνανδρους να πατήσουν τα χώματά μας."</i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Και στο "Υστερόγραφο Ζωής"</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<i><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">Ξαφνικά
άρχισαν να χτυπάνε όλες οι καμπάνες των εκκλησιών. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">Ντίν, νταν, ντιν, όχι χαρούμενα, όπως στις
γιορτές, μα με έναν ήχο αλλιώτικο, βαρύ,.σοβαρό. Μόνο της Καθολικής εκκλησίας η
καμπάνα έμενε βουβή. Η γιαγιά Αλέγρα έτρεξε και άνοιξε το ραδιόφωνο, ο ήχος από
εμβατήρια γέμισε το δωμάτιο. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">« ΄Αρχισε η
Όπερα..»</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"> είπε η γιαγιά. Τα εμβατήρια στο ραδιόφωνο</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"> </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">σταμάτησαν και ο εκφωνητής με την υποβλητική
φωνή του διάβασε το διάγγελμα του Βασιλέως και του Πρωθυπουργού. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">« Νυν υπέρ πάντων αγών»</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"> Κοιταχτήκαμε με
τη γιαγιά « Λοιπόν είναι πόλεμος..» είπαμε ταυτόχρονα, χωρίς να το ξέρουμε
είχαμε πει τα ίδια λόγια που τα χαράματα είχε πει ο αγουροξυπνημένος
πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, στον Ιταλό πρέσβη που ήρθε να του επιδώσει το
τελεσίγραφο. «</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">Λοιπόν είναι πόλεμος».</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;">
Η αναμονή τελείωσε, τα γεγονότα μας κατέλαβαν. Η ζωή μας έπαινε σε καινούργια
τροχιά.</span></i><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i> </i></span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: left;">Ξεχυθήκαμε όλοι στους δρόμους, όλοι θέλαμε να μάθουμε κάτι
παραπάνω απ΄ό,τι μετέδιδε το ραδιόφωνο. Ο ένας ρωτούσε τον άλλο «τι μάθατε..».
ΟΙ πιο πολλοί έτρεχαν στο σταθμό, όπου επιταγμένα τρένα φορτωμένα στρατιώτες
και αξιωματικούς αναχωρούσαν για το μέτωπο. Μανάδες, γυναίκες και παιδιά τους
ξεπροβόδιζαν, ήξεραν πως ίσως δεν θα τους ξανάβλεπαν, κάποιοι δε θα γύριζαν..και
όμως όσο και αν φαίνεται απίστευτο οι φαντάροι έμοιαζαν σα να μη πήγαιναν σε
πόλεμο, σα να μην είχαν κάποιοι το σημάδι του θανάτου ή του πόνου, σφραγίδα στα
μέτωπά τους Θα έχεις ίσως ακούσει το
τραγούδι που έλεγε η αξέχαστη Βέμπο, το παίζουν στα ραδιόφωνα σε κάθε επέτειο
της 28<sup>ης</sup> Οκτωβρίου, «Με το χαμόγελο στα χείλη παν οι φαντάροι μας
μπροστά. » ΄Ετσι τους έβλεπα και εγώ
τους στρατιώτες, παιδιά του λαού, ως χθες χωριατόπαιδα από τα χτήματα,
εργάτες, ναύτες, φοιτητές, μορφωμένοι, όλοι με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την
ίδια αισιοδοξία, έδιναν θάρρος στις γυναίκες και εκείνες κρατούσαν οι
περισσότερες τα δάκρυα και τον πόνο, για να μη λυπήσουν τους αγαπημένους
τους. ΄Εβλεπα τα γυναίκες και πιο πολύ
λυπόμουνα τις μεγάλες, τις μανάδες, αυτές
δίνουν πάντα, από τότε που ο άνθρωπος εφεύρε τον πόλεμο, το βαρύτερο τίμημα στο Μολώχ, τα παιδιά τους.
ΟΙ νεώτερες θα βρουν κάποια στιγμή παρηγοριά, εκείνες όμως θα μείνουν κούτσουρα
ξερά, να περιμένουν το τέλος με άδεια την αγκαλιά. Ο χωρισμός μάνας και παιδιού
παρηγοριά δεν έχει, που λέει και το τραγούδι.</i><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: left;">."</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: left;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 150%;">Αυτές λοιπόν ήταν οι αναμνήσεις δικές μου και δανεισμένες που βρήκαν το δρόμο τους στα βιβλία μου. </span><span style="line-height: 24px;">Οφείλω</span><span style="line-height: 150%;"> όμως να προσθέσω πως α</span></span></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: left;">φορμή για αυτή την ανάρτηση μου έδωσε μια ωραία </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; text-align: left;">βραδιά</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 150%; text-align: left;"> μνήμης του '40 που διοργάνωσαν την περασμένη Παρασκευή το βράδυ οι αδελφοί Καραβιώτη με μουσική και τραγούδια εκείνης της εποχής Θυμηθήκαμε, συγκινηθήκαμε, ξαναζήσαμε ωραίες στιγμές. Δεν είναι κακό να είσαι πατριώτης. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="line-height: 150%;"></span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-15931938250781054512014-10-22T20:11:00.002+03:002014-10-22T20:19:44.077+03:00ΑΣΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrQNjDvXiniORFc_vIlpHRGpuIzojoSgVVr_NOUeoeNDO0-clmV_7rX4xNzPx7knssHPQhTXwZKu5M-X1SOS7HSdQf49wI0-R-C_35NTUsOsC7SPBWpqn0IzpjT-8vm5ujZIGWYnOggVM/s1600/aswtoi-erwtes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrQNjDvXiniORFc_vIlpHRGpuIzojoSgVVr_NOUeoeNDO0-clmV_7rX4xNzPx7knssHPQhTXwZKu5M-X1SOS7HSdQf49wI0-R-C_35NTUsOsC7SPBWpqn0IzpjT-8vm5ujZIGWYnOggVM/s1600/aswtoi-erwtes.jpg" /></a></div>
<br />
Το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του γιατρού και συγγραφέα Χρήστου Ναούμ, τα άλλα δύο " Αχ αυτές οι βασίλισσες" και " Γιαρντίμ", όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, υποδεχθήκαμε στις 6 του μηνός οι φίλοι του στο Public που σοφά προβλέποντας μια άνευ προηγουμένου κοσμοσυρροή, άνοιξε και το χώρο του καφέ για να χωρέσουμε .. παρ όλα αυτά υπήρξαν και κάποιοι που έμειναν ορθοί...<br />
Για το βιβλίο μίλησαν πολλοί, καθένας από τη δική του οπτική προσέγγισε και με διαφορετικό τρόπο το βιβλίο και το συγγραφέα. Μου είχε ζητηθεί να μιλήσω και εγώ, είχα όμως την ίδια ημέρα ανειλημμένη υποχρέωση να μιλήσω για το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη,( προηγούμενη ανάρτηση). ΄Ηθελα όμως να πω και δύο λόγια για τις εντυπώσεις που μου έκανε αυτό το ωραίο βιβλίο, έτσι τρέχοντας και με την ψυχή στο στόμα, από το Παγκράτι κατηφόρισα στο Σύνταγμα και ...πρόλαβα να πω αυτά μόνο..<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">"Μέσα στις 342 σελίδες του καινούργιου του μυθιστορήματος
« Άσωτοι έρωτες» ο Χρήστος Ναούμ στήνει
μια πανοραμική τοιχογραφία της σύγχρονης Αθηναϊκής κοινωνίας Μιας κοινωνίας διεφθαρμένης, μιας κοινωνίας
της αρπαχτής και των ρηχών και επίπεδων σχέσεων . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γύρω τριγύρω σε ένα γαϊτανάκι τρελό χορεύουν χαρακτήρες ανθρώπινοι, με πάθη ελαττώματα και κρυμμένα προτερήματα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"> Ο διεφθαρμένος
πολιτικός, ο μπλαζέ και ανώριμος νέος, η
καλών προθέσεων, αλλά συμβιβασμένη ψυχολόγος, ο κακοποιός που κρύβει στο βάθος
της τραυματισμένης ψυχής του κάποια
ψήγματα ανθρωπιάς, η πόρνη τραβεστί που μπορεί να ονειρεύεται ακόμη, η
αδίστακτη δημοσιογράφος, η κυνική και υπολογίστρια γραμματέας και ο καιροσκόπος
συνεργάτης του πολιτικού και τέλος ο
αστυνόμος που θα ήθελε να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι και από εκείνο που
αφήνει να φαίνεται. Κανείς δεν είναι
απόλυτα αγνός, ούτε καν οι κατά τεκμήριο θεοσεβούμενες καλόγριες, ούτε η αφελής χορεύτρια, αλλά και
κανείς απόλυτα κακός. Όλοι είναι ή θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι καθημερινοί,
της διπλανής πόρτας. Και εκεί στο βάθος της εικόνας και των τραυματικών
ανθρωπίνων σχέσεων βασιλεύει ο
αρχαιότερος των Θεών ο </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 18.3999996185303px;">Έρωτας</span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">. </span><span style="line-height: 18.3999996185303px;">Έρωτας</span><span style="line-height: 115%;"> σε όλες τους μορφές και εκφράσεις, έρωτας που εκτός από καταστροφή μπορεί να είναι καταφυγή και ελπίδα αρκεί να
μπορείς να αφήσεις την πόρτα ανοιχτή και να τον δεχτείς . Και εδώ αγαπητέ
Χρήστο, θα μου επιτρέψεις μια απορία, γιατί «Άσωτοι έρωτες»; Είναι ποτέ ο
έρωτας άσωτος, είναι σπατάλη να ερωτεύεται κανείς; <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Με δεξιοτεχνία λοιπόν και διεισδυτικότητα αλλά
και με καυστικό χιούμορ και σαρκασμό στήνει τον μύθο ο συγγραφέας και ενώ κάλλιστα
θα μπορούσε ο αναγνώστης να νιώσει
ότι πνίγεται και ότι δεν υπάρχει ελπίδα,
την ίδια στιγμή με μαεστρία, σε μια στροφή, με μια φράση, μια
εικόνα γίνεται η ανατροπή και ο
αναγνώστης χαλαρώνει και χαμογελά.
Εγώ πάντως όχι μόνον χαμογέλασα, αλλά και γέλασα πολλές φορές.
Πικρόγλυκα αλλά γέλασα. Πραγματικά το απήλαυσα .. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχηθώ καλοτάξιδο, αν και δεν
έχω καμία αμφιβολία πως όλοι θα απολαύσουν
όπως εγώ το πικρόγλυκο ανατρεπτικό χιούμορ του συγγραφέα και να μου
επιτρέψετε να κάνω μια πρόβλεψη και ευχή, Χρήστο βλέπω το βιβλίο ταινία με σκηνοθέτη τον
Αλμοδόβαρ Είμαι σχεδόν σίγουρη για αυτό.
Καλή επιτυχία λοιπόν και γρήγορα και στις αίθουσες των κινηματογράφων."</span><o:p></o:p></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-48851096206246754192014-10-07T21:38:00.003+03:002014-10-07T21:41:36.872+03:00ΞΥΠΟΛΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Χθες βράδυ στο βιβλιοπωλείο "ΤΟ ΘΕΜΑ'' μαζευτήκαμε φίλοι ,φίλες, αλλά και συμμαθήτριες της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη στην παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου της " Ξυπόλυτες στην άμμο".΄Ηταν μια ξεχωριστή βραδιά, γεμάτη αγάπη και συγκίνηση Μιλήσαμε τέσσερις φίλες αλλά και μια συμμαθήτρια της συγγραφέως ενώ αποσπάσματα διάβασε με πολύ συγκίνηση ο ηθοποιός και συμμαθητής της Ιουστίνης Δημήτρης Βερύκιος.<br />
Για όσους δεν τα κατάφεραν να έρθουν ακολουθεί το κείμενο της δικής μου ομιλίας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl2zxCUozT3SQHw84QnTekEXmIQC3Q4pXGIeBMjkmFOdd1b8d8ZZyQWsW-Wo1BYkC6T2bKAost76Usrzcb5rzA2bwaVBppSEmY79KYlmmFO1TjPbXY3OENBF4dYPjhfz9hMqZkDbuje3o/s1600/Justine+and+I.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl2zxCUozT3SQHw84QnTekEXmIQC3Q4pXGIeBMjkmFOdd1b8d8ZZyQWsW-Wo1BYkC6T2bKAost76Usrzcb5rzA2bwaVBppSEmY79KYlmmFO1TjPbXY3OENBF4dYPjhfz9hMqZkDbuje3o/s1600/Justine+and+I.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
ΞΥΠΟΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Νάνσυ, ΄Εμυ, Αθηνά, Καίτη,
Μαρία πέντε γυναίκες, πέντε ζωές, πέντε
διαφορετικές προσωπικότητες, πέντε διαφορετικοί προσανατολισμοί ζωής, πέντε
αγάπες και πέντε χωρισμοί.. Πέντε ώριμες γυναίκες που υπήρξαν κάποτε πέντε
έφηβες που βιάζονταν να φορέσουν ψηλά τακούνια και να αδράξουν τη ζωή και
γευτούν τις χαρές τις, τον έρωτα και την επιτυχία. Πέντε φίλες, συμμαθήτριες,
που ορκίστηκαν στο κατώφλι της ζωής που τις περίμενε να μη χαθούν και να βρεθούν ξανά μαζί στη στροφή των σαράντα τους χρόνων και να
κάνουν αποτίμηση της ζωής τους. </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τα χρόνια πέρασαν, οι φίλες
σκόρπισαν, η μία ζει στη Γαλλία,
δύο στην Αθήνα, στο νησί τους τη Λευκάδα
οι άλλες δύο, κι όμως ένα αόρατο νήμα τις ενώνει όλες, αλλά και
ένας ποταμός αίματος τις χωρίζει. Αυτό
που τις ενώνει είναι ο τελευταίος κρίκος στο χορό τους, η έκτη φίλη η
πολυαγαπημένη Τζούλια και αυτό που τις χωρίζει, αυτό που ως ένα βαθμό επηρέασε
και τη δική τους ζωή, είναι αυτό που
σημάδεψε για πάντα τη ζωή της Τζούλιας και την πήρε μακριά τους πέρα στην άλλη
άκρη του Ωκεανού. Το τραγικό συμβάν της
αυτοκτονίας του πατέρα της την ημέρα ακριβώς που η μοναχοκόρη του και οι φίλες
της γιορτάζουν την αποφοίτηση του από το σχολείο και ορκίζονταν να μείνουν για
πάντα φίλες και να ξαναβρεθούν είκοσι χρόνια μετά. Η Τζούλια έγινε επιτυχημένη ζωγράφος και το έργο της έχει διεθνή αναγνώριση, έχει όμως εξορίσει κάθε
άλλο χρώμα από την παλέτα της εκτός από το κόκκινο του αίματος, του αίματος του
αυτόχειρα πατέρα της. Επιζητεί τη λύτρωση μέσα από το ξαναβάφτισμα στη φιλία
και εν μέρει το κατορθώνει, όχι απόλυτα όμως. Το κόκκινο εξακολουθεί και μετά
τη συνάντηση με τις φιλες να κυριαρχεί
στη ζωή και το έργο της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Το καινούργιο βιβλίο της
Ιουστίνης Φραγκούλη Αργύρη είναι η συνέχεια του πολύ ωραίου και αγαπημένου,
«Ψηλά τακούνια για πάντα» Σε εκείνο το βιβλίο η συγγραφέας μας παρουσίασε τα
κορίτσια στην άνθηση της νιότης τους, τα όνειρα και τις ελπίδες τους αλλά
και τη
βίαιη ενηλικίωση τους που ήρθε με την αυτοκτονία του πατέρα της
πιο αγαπημένης φίλης τους. Γνωρίσαμε τις φίλες μέσα από την ταραγμένη ιστορία
της Τζούλιας που παλεύει είκοσι χρόνια μετά με τα φαντάσματα του αιματοβαμμένου
παρελθόντος της,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στο καινούργια βιβλίο «Ξυπόλυτες
στην ΄Αμμο», Η Ιουστίνη Φραγκούλη προχωρεί την ιστορία των κοριτσιών πιο πέρα.
Στο προηγούμενο βιβλίο μας έδωσε μια εικόνα, μια πρόγευση, για το πώς
εξελίχθηκε στο πέρασμα των χρόνων η ζωή της Τζούλιας και των πέντε κοριτσιών. Η
συγγραφέας με δεξιοτεχνία και
διεισδυτικότητα ακολουθεί την ιστορία της Τζούλιας και συμμαθητριών της
στο πέρασμα των χρόνων. Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία όχι μόνο να μάθει τις
επί μέρους ιστορίες των κοριτσιών, αλλά και να παρακολουθήσει τις αλλαγές που
έφερε ο χρόνος και η ζωή. Αλλαγές όπως,
ο θάνατος και την απώλεια που έρχονται σαν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλαγές
στην εμφάνιση, όπως οι ρυτίδες, τα πεσμένα μετατάρσια, αλλαγές ύστερα από αρρώστιες και εγχειρήσεις αλλά
και όπως είναι φυσικό, αλλαγές στο τοπίο και το περιβάλλον. Τίποτε, φεύ, δε
μένει το ίδιο στο πέρασμα του χρόνου <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στο βιβλίο της η Ιουστίνη
Φραγκούλη πέρα από αυτές τις εμφανείς φυσικές αλλαγές ασχολείται κυρίως με
τις αλλαγές στα όνειρα και
συνακόλουθα στην προσωπικότητα της κάθε
μιας από τις συμμαθήτριες. Η συγγραφέας, σαν έμπειρη ψυχολόγος, ανατέμνει με
λεπτότητα και ακρίβεια χειρούργου, ψυχές, πραγματοποιώντας μια σε βάθος ανάλυση της γυναικείας ψυχής.
Αναζητεί τα αίτια και τις περιστάσεις που συνετέλεσαν στην αλλαγή της προσωπικότητας
των κοριτσιών. Για κάποιες η αλλαγή συντελέστηκε μέσα από την επίδραση
εξωτερικών παραγόντων, ένας αποτυχημένος γάμος, μια διάψευση φιλοδοξιών, ένας
αδιέξοδος έρωτας., το τέλμα μιας συμβιβασμένης επίπεδης ζωής… ΄Ολες ζητούν μια
διέξοδο, όλες, ή σχεδόν όλες, έχουν αποδεχθεί ως κάποιο βαθμό τη ματαίωση των
εφηβικών ονείρων τους. Η βοηθός
ακτινολόγου Καίτη χωρίζοντας από τον
άπιστο και αδιάφορο σύζυγο της βρίσκει διέξοδο ακολουθώντας το παλιό όνειρό της να κάνει καριέρα στο θέατρο. Η αστροφυσικός Αθηνά μετά μια απώλεια και μια περαστική
περιπέτεια, μια προσωρινή αναλαμπή μιας παλιάς σβησμένης φλόγας, αφοσιώνεται στην έρευνα. Η παχουλή και προσγειωμένη νηπιαγωγό ’Εμυ που ζει ένα συμβατικό γάμο,
διοχετεύει την ενεργητικότητα της στον
αγώνα κατά τον περιττών κιλών και δεν αφήνει τις σειρήνες αλλοτινών ερώτων να
την παρασύρουν. Η φιλόλογος Μαρία, επιτυχημένη στην Πανεπιστημιακή
καριέρα της, αλλά δεμένη στο άρμα ενός τελματωμένου γάμου, υποτάσσεται τελικά στη λογική του συμβιβασμού
θυσιάζοντας τον έρωτα για χάρη της οικογένειας. Αντίθετα η Νάνσυ, η
επαναστάτρια, η πιο δυναμική απ΄όλες αυτή που έχει κάνει πραγματικότητα το
όνειρο της φιλενάδας της Τζούλιας, αλλά και όλων των κοριτσιών, διαπρέποντας ως
δικηγόρος, πιστεύει πως εξορκίζει τη φθορά του χρόνου αναζητώντας εφήμερες
σχέσεις που όπως ισχυρίζεται, όχι μόνον
δεν βλάπτουν το γάμο της, αλλά απεναντίας του δίνουν κάθε φορά νέα
διάσταση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Πιο πολύ όμως απ΄όλες η
αλλαγή συντελείται στη Τζούλια, Την παρακολουθούμε την επαύριον της συνάντησης
με τις φίλες της. Ζούμε την αγωνία και την απόγνωσή της. Η συνάντηση με τις
φίλες της δεν της έφερε τη λύτρωση που περίμενε. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Η
πληγή μέσα της ξαναμάτωσε. Οι πικρές
αναμνήσεις την κατέκλυσαν. Αποκομμένη
χρόνια από τις ρίζες της δεν είναι εύκολο να ξαναδέσει το νήμα, να ξετυλίξει το κουβάρι της Αριάδνης που θα τη βγάλει από το
λαβύρινθου του πόνου, της οργής και των
ενοχών που κουβαλάει μέσα της χρόνια τώρα και
δεν την αφήνει να στιγμή να
ησυχάσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Η Τζούλια θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο για
την αυτοχειρία του πατέρα της, απορροφημένη ολοκληρωτικά στα δικά της όνειρα
της εφηβείας, τις παρέες και τις χαρές της ζωής, δεν αντιλήφθηκε το δράμα που
παιζόταν στην ψυχή του πατέρα της. Την υπαρξιακή αγωνία που τον κατείχε και που
όμως έκρυβε με επιτυχία από τους άλλους την ίδια και τη μητέρα της. Τη μητέρα
της που η Τζούλια θεωρεί άκαρδη, επιπόλαιη και όλα αυτά χρόνια δεν έχει, δε
θέλει να έχει σχέση μαζί της γιατί τη θεωρεί υπεύθυνη για την απομάκρυνσή της
από την πατρίδα της και τις ρίζες της. Η μητέρα της πιστεύει πως το έκανε για να την προστατέψει από τα σχόλια του
κόσμου, αλλά και από το αναπόφευκτο καθημερινό ξαναμάτωμα της πληγής που θα
είχε η συνέχιση της ζωής στο ίδιο περιβάλλον που βιώσε το δράμα του πατέρα της νεκρού από το χέρι
του στη μπανιέρα του σπιτιού τους, Η Τζούλια όμως, άλλα πιστεύει, της προσάπτει
ότι το έκανε για να την ξεφορτωθεί η ίδια. Απουσίες, σιωπές, σκέψεις πικρές που
δηλητηριάζουν τη ζωή της..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Και όμως να που η συνάντηση
με τις φίλες έχει ένα απρόσμενο αποτέλεσμα, ενώ αυτή καθεαυτή η συνάντηση δε
λυτρώνει, εντούτοις βοηθά τη Τζούλια να συνειδητοποιήσει ότι μόνη της, χωρίς δεκανίκια, τη σχέση με
τις φίλες της ή την απόλυτη αγάπη του άντρα της που τη στήριξε και τη στηρίζει
χρόνια τώρα, πρέπει να κάνει το μεγάλο βήμα, τη βουτιά στο βάθη της ψυχής της
για να ζητήσει την αλήθεια και τη λύτρωση.
Σταδιακά και με πολλά πισωγυρίσματα. κάνει τα βήματα που θα τη
συμφιλιώσουν με το παρελθόν της. Παίρνει
τη μεγάλη απόφαση, να ζητήσει βοήθεια από ειδικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Οι συνεδρίες που με δισταγμούς και αναβλητικότητα υποβάλλεται
με τη βοήθεια ενός Έλληνας ψυχολόγου, είναι
που τη βοηθούν να βρει την άκρη του νήματος της Αριάδνης για να βγει από
το λαβύρινθο. Το γεγονός ότι ο ψυχολόγος είναι Έλληνας και η Τζούλια μπορεί να
ανοίγει την ψυχή της στη γλώσσα της, τη γλώσσα που κοντεύει να ξεχάσει ζώντας
χρόνια στον Καναδά και μη μιλώντας τη με τον Γαλλοκαναδό άντρα της, είναι το
κλειδί, ο καταλύτης στη σχέση ψυχολόγου ασθενούς. Σιγά σιγά οι πέπλοι που
καλύπτουν την ψυχή της πέφτουν αφήνοντας
τη ελεύθερη από τα δεσμά του κόκκινου, από την κυριαρχία του κόκκινου χρώματος στη ζωή της, το χρώμα του
αίματος του πατέρα της ...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Το καινούργιο βιβλίο της
Ιουστίνης Φραγκούλη είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται με αδιάπτωτο ενδιαφέρον,
δεν είναι ένα χαζοχαρούμενο βιβλίο
λουσμένο σε ρόδινο φως. Είναι ένα
βιβλίο για αυτούς που αγαπούν τη λογοτεχνία που θέτει ερωτήματα και δίνει
απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα. Η Ιουστίνη Φραγκούλη μας έχει δώσει ως σήμερα
βιβλία που αγγίζουν μεγάλα προβλήματα και ερωτήματα της ζωής. Στο « Για την
αγάπη των άλλων» καταπιάστηκε με το θέμα της θυσίας του εγώ για τη σωτηρία αυτών που αγαπούμε. Στο «Έρωτας στην Ομίχλη»
την απασχόλησε το μεγάλο πρόβλημα της διπολικής διαταραχής, Στα Ψηλά Τακούνια η
εφηβεία, τα όνειρα και η πραγματικότητα . Τώρα με το καινούργιο της βιβλίο η
Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη μιλά για την ωριμότητα. Την ωριμότητα που δεν έρχεται δυστυχώς σε όλους και μόνο με
το πέρασμα του χρόνου, αλλά σε
εκείνους μόνον που αποδέχονται τις
αλλαγές του χρόνου, της φθοράς και
της απώλειας. Η διαδικασία της ωρίμανσης
δεν είναι εύκολη, απαιτεί αυτογνωσία και αποδοχή. Ο τίτλος του βιβλίου ακριβώς αυτό υπονοεί. Οι
γυναίκες, οι πέντε από τις έξη φίλες,
έχουν αφήσει κατά μέρος τα ψηλά τακούνια, άλλοτε σύμβολα της θηλυκότητας
τους. Οι πέντε, όχι η Νάνσυ που εξακολουθεί να πιστεύει στα ψηλά τακούνια και
να θεωρεί πως παρατείνει έτσι τη νιότη, αποδέχονται πως δε μπορούν πια να
βαδίζουν ανώδυνα πάνω σε αυτά, στα όνειρα που ματαιώθηκαν, και αποδέχονται τις
αλλαγές όπως αποδέχονται σαν αναπόφευκτο κακό τα πονεμένα μετατάρσια. Βαδίζουν
πια στη ζωή προσγειωμένες, ελεύθερες, ξυπόλυτες, απαλλαγμένες από τα βαρίδια που ως τώρα
κουβαλούσαν. ΄Εχουν ωριμάσει ξέρουν που βαδίζουν, έχουν βάλει τα όρια και έχουν
κάνει τις επιλογές τους, τι και αν είναι συμβιβασμοί για κάποιες, εφόσον το
γνωρίζουν και το αποδέχονται είναι
ελεύθερες, γιατί η γνώση είναι αυτή που ελευθερώνει. .Βυθίζονται στην
άμμο, όπως βυθίζονται στη ζωή και τις πίκρες και τις όποιες χαρές της και η
Τζούλια μαζί τους, κοντά στον άντρα της ζωής της το Στέφαν, μέσα από την
αυτογνωσία και την αποδοχή θα δει ξανά
όλα τα χρώματα της ζωής όχι μόνο το κόκκινο που τη σημάδεψε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Το καινούργια βιβλίο της
Ιουστίνης Φραγκούλη Αργύρη είναι ένας ύμνος στη γυναίκα και το συνιστώ σε
όλους, όχι μόνο τις γυναίκες αναγνώστριες, αλλά και τους άντρες, γιατί και
αυτοί θα έχουν κάτι να μάθουν για το πώς σκέφτονται οι γυναίκες τους κάτι να
διδαχτούν για τις κακοτοπιές που πρέπει να αποφεύγουν, γιατί κακά τα ψέματα δε
χρειάζεται μόνο οι γυναίκες να ωριμάζουν αλλά και οι άντρες που τις πιο πολλές
φορές είναι μεγάλα παιδιά που νομίζουν πως όλα τους επιτρέπονται και όλα είναι
δεδομένα. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ιουστίνη Φραγκούλη Αργυρη,
φιλη μου, σου εύχομαι πάντα να γράφεις έτσι ωραία βιβλία και να μας βοηθάς να
βρούμε και εμείς το νόημα της αλλαγής και να το αποδεχτούμε. Σε ευχαριστώ και
σου εύχομαι πάντα με ούριο άνεμο να ταξιδεύουν τα βιβλία σου.<o:p></o:p></span></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-14593876205498906802014-06-30T12:35:00.002+03:002014-06-30T12:40:06.403+03:00ΣΤΑ ΚΑΛΥΒΙΑ ΘΟΡΙΚΟΥ (ΚΑΛΥΒΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάπως αργά λόγω διαφόρων προβλημάτων, όχι σπουδαίων ευτυχώς, έρχομαι να σας πω για τις εντυπώσεις μου από δύο ωραίες βραδιές που πέρασα κοντά σε φίλους και αναγνώστες. Η πρώτη βραδιά ήταν στις 14 Ιουνίου στα Καλύβια Αττικής στο ωραίο βιβλιοπωλείο " ΚΛΕΨΥΔΡΑ" της Μαρίας και του Στέφανου Καπράλου.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM0MvPKU89K04Q8sZeHBd_Y4eeJxBGVFi8wn4pYwqrNorPjmcErUiip8DsY8_i7DkkHkxZSAcLnBBLUfmWkiBOiTIUlwpEE-2h1qBwXOVdngurDG2Q9uJagihXdDKZmo32eTz-vCwQfF4/s1600/klepsidra+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM0MvPKU89K04Q8sZeHBd_Y4eeJxBGVFi8wn4pYwqrNorPjmcErUiip8DsY8_i7DkkHkxZSAcLnBBLUfmWkiBOiTIUlwpEE-2h1qBwXOVdngurDG2Q9uJagihXdDKZmo32eTz-vCwQfF4/s1600/klepsidra+3.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
Πρώτη σειρά από αριστεράΕιρήνη Χατζηκωσταντή, Αλέκος Γκριζιώτης, Νοέλ Μπάξερ<br />
Δεύτερη σειρά Στέφανος και Μαρία Καπράλου<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNtJa_7A82H8f6JByL-jlOt4M6Mtt421y80LIdGiWSCwGRG06mFGmXtjsBazU9au4RLnKWuHsN04Z6LlrBzhU-wIOCsn2CdWFrQKGJjNjCgnC1HVL1GR9Rda3OFNTBR3FN2wir-3470zw/s1600/klepsidra1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNtJa_7A82H8f6JByL-jlOt4M6Mtt421y80LIdGiWSCwGRG06mFGmXtjsBazU9au4RLnKWuHsN04Z6LlrBzhU-wIOCsn2CdWFrQKGJjNjCgnC1HVL1GR9Rda3OFNTBR3FN2wir-3470zw/s1600/klepsidra1.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
Μία άποψη της αίθουσας<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwsvikrsnjTuR7c8XxOINwE_l72yRMEBmiJvfc4m5bhGGnWUjM3Hnhk85oF43wWnanS8vkZaiSFa4IHgWSFLJ6DWaDq4Wx_Z4bFM_LULpyTksFy30_Stm1D7kdWX9w_5FjpN7YKmPM0no/s1600/klepsidra4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwsvikrsnjTuR7c8XxOINwE_l72yRMEBmiJvfc4m5bhGGnWUjM3Hnhk85oF43wWnanS8vkZaiSFa4IHgWSFLJ6DWaDq4Wx_Z4bFM_LULpyTksFy30_Stm1D7kdWX9w_5FjpN7YKmPM0no/s1600/klepsidra4.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
Ειρήνη Χατζηκωσταντή Αλέκος Γκριζιώτης και Νοέλλ Μπάξερ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Lxu0Gq0HwkujtJYRr_6Y0sJi567x2kZvCln1ip-_6pX505yRbtZ3z0W5XLUfkGHpOppZGM7Z8TaW0FPZ5QqM4RSW3zyrAOhzlkOm5ERP_EDIRtdv7fuX9cXdbfiK13S3xEfQhYKFEro/s1600/klepsidra+ellen+maria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Lxu0Gq0HwkujtJYRr_6Y0sJi567x2kZvCln1ip-_6pX505yRbtZ3z0W5XLUfkGHpOppZGM7Z8TaW0FPZ5QqM4RSW3zyrAOhzlkOm5ERP_EDIRtdv7fuX9cXdbfiK13S3xEfQhYKFEro/s1600/klepsidra+ellen+maria.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
Με τη Μαρία Καπράλου<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPhzP15dNwdWMVbweFDKK-FDoRCSVuhHMXGZPmL5PaK9hMNjvB1I_UiYPGtDtXaNmt2OYNBX1OsoiKz4vyuxTeH2in9LyMrwnHbVAwg0wZHxt_nojiNGoLluSCfBFvqgIL6LDDN9Mab6U/s1600/ypografontas+kle.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPhzP15dNwdWMVbweFDKK-FDoRCSVuhHMXGZPmL5PaK9hMNjvB1I_UiYPGtDtXaNmt2OYNBX1OsoiKz4vyuxTeH2in9LyMrwnHbVAwg0wZHxt_nojiNGoLluSCfBFvqgIL6LDDN9Mab6U/s1600/ypografontas+kle.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Υπογράφοντας </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Περισσότερες φωτογραφίες για όσους ενδιαφέρονται στο fb <span style="text-align: left;">Βιβλιοπωλείο Κλεψύδρα</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Η βραδιά κύλισε όμορφα, με μεγάλη συμμετοχή παρά τον αγώνα της Εθνικής μας στο Mundial εκείνη ακριβώς τη βραδιά. Το κοινό έδειξε να αγαπάει τα βιβλία και συμμετείχε στη συζήτηση με σχόλια και παρατηρήσεις. Η Ειρήνη Χατζηκωσταντή και ο Αλέκος Γκριζιώτης ζωντάνεψαν με τρόπο μοναδικό τους ήρωες και η φίλη Νοέλ Μπάξερ έκανε άλλη μια φορά μια εξαιρετική παρουσίαση. Ευχαριστώ τη Μαρία και το Στέφανο Καπράλο, τους βιβλιοπώλες, που οργάνωσαν και συντόνισαν με τρόπο θαυμάσιο τη βραδιά.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Για να μη σας κουράσω άλλο θα επανέλθω, συν Θεώ, αύριο με την δεύτερη παρουσίαση.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-22651372635487642682014-05-02T22:21:00.001+03:002014-05-02T22:21:09.622+03:00ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΒΡΑΔΥΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-hvLqstGX0RgYEdElBagAaJ2s420M5_F9rQcAtpUN2iMtEaoCJ5MO5aoiRL2RQ0eSTwYXSLj0sJDTNAwPDRn8py3Lp-gW_z8lSVD_juI_DEAOLi-LkQK4uefj6AhhOk4PlujaRnMhQs0/s1600/1002036.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-hvLqstGX0RgYEdElBagAaJ2s420M5_F9rQcAtpUN2iMtEaoCJ5MO5aoiRL2RQ0eSTwYXSLj0sJDTNAwPDRn8py3Lp-gW_z8lSVD_juI_DEAOLi-LkQK4uefj6AhhOk4PlujaRnMhQs0/s1600/1002036.jpg" /></a></div>
Την Τρίτη που μας πέρασε, στις 29 Απριλίου, η Γραμματεία Πολιτισμού της ΟΤΟΕ μου έκανε την τιμή να εντάξει το βιβλίο μου "ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΖΩΗΣ" στα πλαίσια των εκδηλώσεών της " Ένα απόγευμα, ένα βιβλίο και ο συγγραφέας του". Xάρη στην εκδήλωση αυτή είχα τη χαρά, αλλά και γιατί όχι να το κρύψω, να βρεθώ ξανά ανάμεσα σε παλιούς και αγαπημένους φίλους και συνεργάτες που με είχαν γνωρίσει με την παλιά ιδιότητά μου της δικηγόρου της Εθνικής Τραπέζης. Δε σας το κρύβω πως συγκινήθηκα... Γιαυτό και θέλω για άλλη μια φορά από αυτό blog να ευχαριστήσω θερμά την ΟΤΟΕ και ιδιαίτερα τον κ. Σκαρτσολιά που με τίμησαν αλλά και να τους συγχαρώ για την άριστη διοργάνωση της εκδήλωσης. Ξεχωριστά επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον εκδότη μου κ. Θάνο Ψυχογιό που. παρά το φορτωμένο πρόγραμμά του, ήρθε άλλη μια φορά κοντά μας.<br />
<br />
Για το βιβλίο μου μίλησαν οι συγγραφείς Φραντζέσκα Κολυβά και Νοέλ Μπάξερ. Η τελευταία με ανέκρινε ανελέητα κάνοντάς μου μια σειρά από ερωτήματα πάνω στο βιβλίο και την υπόθεσή του που κάποιες φορές ομολογώ με έφεραν σε δύσκολη θέση. . Αποσπάσματα ζωντάνεψαν με ευαισθησία οι ηθοποιοί Ειρήνη Χατζηκωσταντή και Αυγουστίνος Ρεμούνδος. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω επίσης και στον κ.Μπακούλα που πλαισίωσε αριστοτεχνικά με εικόνες και μουσική την εκδήλωση. Τους ευχαριστώ όλους από μέσα από την καρδιά μου.<br />
<br />
Σήμερα θα σας παραθέσω αυτούσιο το κείμενο της ομιλίας της Φραντζέσκας Κολυβά για να χαρείτε μαζί μου την μεστότητα και πληρότητα του λόγου της και να εκτιμήσετε τον εξαίρετο τρόπο που ανέταμε με αγάπη και σε βάθος το βιβλίο και τους ήρωες του.<br />
<br />
<br />
" <span style="font-size: 14pt; line-height: 115%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">Ήθελα να ξεκινήσω από το χρόνο της
ιστορίας που μας αφηγείται η Ραχήλ, η κεντρική ηρωίδα, από τα χρόνια του
πολέμου.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ένας γερμανός φιλόσοφος, ο Τεοντόρ
Αντόρνο αναφέρει ότι «το να γράφεις ποίηση μετά το Άουσβιτς είναι βαρβαρότητα»
τονίζοντας προφανώς ότι τα τρένα για το Άουσβιτς άφηναν πίσω τους αντί για καπνό το χνώτο του θανάτου, ή αν πράγματι
ήταν καπνός , ήταν ο καπνός της θυσίας.
Ίσως άλλωστε να εννοούσε πως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λέξεις όπως Εβραίος, Άουσβιτς,
κρεματόρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης γράφονται με σύρμα αγκαθωτό . Τα ξέρουμε
όλα αυτά. Κι από παιδιά μας ανατριχιάζουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Βέβαια αργότερα απέσυρε αυτή τη δήλωση λέγοντας πως ο
πολυετής πόνος έχει το δικαίωμα της έκφρασης όσο και ο βασανισμένος το δικαίωμα
να φωνάζει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η Τσαμαδού όμως δε γράφει για να
οξύνει τη μνήμη αυτή του ολοκαυτώματος.
Άλλωστε η πρώτη αναφορά για το ολοκαύτωμα μοιάζει με πέρασμα ίσκιου μέσα
στον τοίχο. Αργότερα βέβαια ο ίσκιος θα έρθει πιο κοντά και θα πει το όνομά
του. Κι αυτό το έχουμε ξανακούσει. Είναι τότε που γίνανε οι άνθρωποι όγκος και αριθμοί και οι ριγωτές σκιές τους ντροπή
και καταδίκη για την ανθρωπότητα. Το έγκλημα εκείνου του πολέμου ήταν συλλογικό
, μαχαίρωσε τον πολύτιμο πολιτισμό μας και δεν ξεπλύθηκε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η ιστορία όμως που μας διηγείται η Τσαμαδού
δεν είναι μια καταθλιπτική ιστορία . Αγγίζει με σύνεση, σεβασμό και μαεστρία το
θανατηφόρο σύρμα των στρατοπέδων της εξόντωσης. Θυμάται και θυμίζει με τον
τρόπο που καίει ένα κερί εις μνήμην. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Δεν είναι εύκολο να αιματώνεις τους
ήρωές σου στην ταραγμένη εποχή του πολέμου, τότε που οι συνθήκες σκληραίνουν κι
οι συνειδήσεις αμβλύνονται. Γι αυτό και είναι
συναρπαστικό που η Ραχήλ έζησε τότε,
μέσα στον παλμό των γεγονότων , πρώτα με τους τραυματίες του σαράντα στο νοσοκομείο Χιρς της Θες/κης
και τα Γιάννενα, ύστερα θύμα της ναζιστικής θηριωδίας . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αυτά από μόνα τους δεν κάνουν μια ζωή; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Κι όμως υπάρχει και η απλή εμπειρία
της ζωής, αυτή η ζυμωμένη με τις καθημερινότητα που ζει ο καθένας μας στην
εποχή του. Η Ραχήλ κατάγεται από μια εύπορη παραδοσιακή εβραική οικογένεια. Ζει
σε έπαυλη με δεκατέσσερις κρεβατοκάμαρες μαζί με μ’ ένα στρατό ολόκληρο από
συγγενείς. Είναι μεγάλη οικογένεια και μικρή κοινωνία. Ανατρέφεται με τις
εβραικές αρχές της παραδοσιακής
οικογένειας , αρχές δοκιμασμένες πως εγγυημένα οδηγούν στην ευτυχία. Σε
όλη την παιδική ηλικία της η εβραική θρησκεία και παράδοση προβάλλει με την
πανάρχαιή της δύναμη σαν ταυτότητα παράλληλη με την εθνική. Είναι το μυστήριο
του περιούσιου λαού, ο λόγος που επιβίωσε μέσα από τους αιώνιους διωγμούς του.
Οι δεσμεύσεις της πίστης θα συνοδεύουν την έφηβη Ραχήλ στο λαμπερό ορίζοντα της
Ελβετίας, στο κέντρο της Ευρώπης , εκεί που αρχίζει η αληθινή ζωή κι η
περιπέτειά της. Παράλληλα τη γαλουχούν οι μεγαλοαστικές αξίες της τάξης της. Με
αυτές αύριο θα σταθεί σα σύζυγος επάξια στο πλευρό του όποιου πλούσιου και
σπουδαίου άντρα της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο κόσμος της είναι η μπελ επόκ της Θεσσαλονίκης, μιας κοσμοπολίτισσας με τους ορίζοντές της ανοιχτούς στα έθνη, στις
θρησκείες , στο μελίσσι της αγοράς και του λιμανιού της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">(Δείτε πόσο άρρηκτα συνδέεται η πόλη με τον πληθυσμό της, το
ισχυρό εβραικό στοιχείο της πολυπολιτισμικότητας του πλάνητα. Σχετικά με τη σύνδεση αυτή ο Τσώρτσιλ είχε
εκφραστεί πολλές φορές μιλώντας για τις
δυο αρχαίες φυλές, των Ελλήνων και των Εβραίων, που τα θρησκευτικά, φιλοσοφικά
και καλλιτεχνικά τους μηνύματα υπήρξαν φωτεινοί φάροι για τη σύγχρονη πίστη και
τον πολιτισμό. Είχε πει ειδικότερα πως
και οι δυο φυλές από τις απαρχές της
ανθρώπινης σκέψης δίνουν σκληρούς αγώνες και διαρκείς για την επιβίωσή τους) . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Εν πάση περιπτώσει εκείνη η ανέμελη
πρώτη νιότη της ηρωίδας είναι ένας κήπος από χρώματα κι αρώματα ,η ελαφράδα και η χαρά του αφρού της σαμπάνιας, όπως λέει η
συγγραφέας, και σέρνει την κουρτίνα να μας δείξει με την παραστατική δεινότητα
της πένας της : να μας δείξει το δροσερό κολλέγιο για τις μικρές κυρίες , τα κοριτσίστικα
όνειρα (τα μυστικά των φιλενάδων νομίζεις πως τα ψιθυρίζουν στο αυτί ζαχαρούλες).
Φοράμε τα μεταξωτά και χορεύουμε κι εμείς στις χοροεσπερίδες, πλάθουμε με τη
φαντασία μας αγγέλους και πρίγκιπες, φουντώνουμε έρωτες και χτυποκάρδια, πετάμε
από ευτυχία και ντύνουμε νύφες
κατάλευκες , γεμίζουμε με μωρά τις αγκαλιές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πώς τώρα αδειάζουνε οι αγκαλιές και γίνονται τα λουλούδια
πέτρα; Πώς ξεφουσκώνει το μπαλόνι και γίνεται ένα κουρέλι στον ουρανό;
Φταίει ο πόλεμος; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Σίγουρα κατά το μεγαλύτερο μέρος. Είναι όμως και τα κατάλευκα
φτερά που άνοιξε η Ραχήλ για να πετάξει και της τσακίστηκαν. Γιατί η Ραχήλ έχει το σπόνδυλο της ανθρωπιάς και της
τρυφερότητας . Και δε θα χάνει ευκαιρία να το δείχνει. Πρώτα στην ελάχιστη
κλίμακα του αδύναμου ανιψιού της, που σώζει κυριολεκτικά από τα νύχια της νταντάς του. Το παιδάκι βασανίζεται στο όνομα
του επιδιωκόμενου στόχου από την όχι τυχαία Γερμανίδα νταντά του κι η όλη κατάσταση λειτουργεί σαν προανάκρουσμα του
κοινωνικού δαρβινισμού που κυοφορείται και θα κατακλύσει την Ευρώπη. Ύστερα στη
βαρύτιμη κλίμακα της αριστοκρατικής Ελβετίας, της Ελβετίας του έρωτα και της προδοσίας . Μετά η Ραχήλ θα πρέπει να μαζέψει
τα κομμάτια της και να αφήσει τους
ανέμους του πολέμου να τα φυσήξουν στο μέτωπο του κινδύνου στήνοντάς την νοσοκόμα, ντύνοντάς την σε άλλα λευκά , καθόλου
ατσαλάκωτα, καθόλου άσπιλα, όπως τονίζει η συγγραφεύς, κι όπως ίσως θα ήταν τα
λευκά ενός απώτερου αντιπερισπασμού. Όπως και να’ναι μέσα στη Ραχήλ ορθώνεται η δυναμική
νοσοκόμα του σαράντα και η γυναίκα που επιβιώνει μετά. Όταν θα συγκρουστεί με
τις παραδοσιακές αρχές, θα διασώσει όσες μπορεί, όσες συνάδουν στο συνειδητοποιημένο
άνθρωπο που αρχίζει να γίνεται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Αλλά ας δούμε από πιο κοντά την Ραχήλ.
Είναι ένα πλάσμα καμωμένο από αγάπη και η αγάπη δεν είναι ένστικτο, είναι
επιλογή. Η Ραχήλ είναι η απάντηση στην
αδικία, την αναλγησία , το μίσος που
δηλώνει η αγριότητα κάθε πολέμου, πολύ
περισσότερο αυτού του 40-45 που θα είναι πάντα ντροπή για την
ανθρωπότητα. Το αμάρτημα εκείνου του πολέμου ακόμα ολότελα δεν το εξομολογήθηκε
ο πολιτισμός μας. Εκείνο το αμάρτημα ξεπέρασε τους πολεμιστές , ακόμα και το
μέγα παράλογο του πολέμου κι έγινε υπαρξιακό, θεολογικό και οντολογικό .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Όμως το Υστερόγραφο ζωής είναι ευλύγιστο, κινείται
σε πολλά επίπεδα, εναλλάσσει εύστοχα τους τόνους. Δεν είναι λοιπόν μόνο
καταγγελία. Είναι μια δραματουργία που περισσότερο βλέπεται παρά διαβάζεται.
Βλέπεται σαν τοιχογραφία μιας μακρινής και
ταραγμένης εποχής . Όμως το μακρινό μας πλησιάζει, φτάνει στις μέρες μας με την αναλογία των καιρών στα πάθη των
ανθρώπων. Πάντα η ζωή θα μας ανοίγει δρόμους, πάντα την επιλογή θα την κάνουμε
μόνοι μας. Ακόμη και το αντάρτικο των Εβραίων, περιορισμένο είναι αλήθεια,
πάντως ήταν μια επιλογή . Ωστόσο και πέρα από τις συνθήκες του πολέμου κόμποι θα υπάρχουν πάντα, κόμποι που εμποδίζουν την
κυκλοφορία της ζωής. Και πάντα δε θα είναι εύκολη η παράκαμψη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Μέσα λοιπόν από την αναλογία των καιρών φτάνουμε στο Γιάννη, τον
έτερο ήρωα του Υστερόγραφου, ένα σύγχρονο νέο μεγαλωμένο χωρίς μητέρα. Μοιάζει να μην έχει ρίζες, να μην
αισθάνεται πως ανήκει κάπου, λέει η συγγραφέας, ούτε Έλληνας, ούτε Εβραίος. Καλά καλά ούτε
Αμερικανός. Το λέει αυτό γιατί μεγάλωσε στην Αμερική, με τη μια ρίζα ελληνική
και την άλλη από την πλευρά της μητέρας του εβραική . Αυτή η Εβραία μάνα, η
Ραχήλ, είναι που τον εγκατέλειψε. Έτσι
τουλάχιστον ξέρει ο Γιάννης ή Γιοχανάν μου (που τον λέει τόσο τρυφερά η Ραχήλ) και δε συγχωρεί. Μεγάλο όμως το βάρος στην
ψυχή του παιδιού που δε μπορεί να
συγχωρήσει τη μητέρα. Σε αυτόν τον πανίσχυρο και αχειροποίητο δεσμό μεταξύ μάνας
και παιδιού είναι λες κι επιτίθεται κανείς στον εαυτό του. Ο σύνδεσμος είναι σχεδόν
ιερός. Με αυτό το βάρος μεγαλώνει ο Γιάννης και με αυτό συναναστρέφεται τον
Εβραίο Ντέιβιντ, συμφοιτητή του στο
πανεπιστήμιο. Τα δυο αγόρια θα γίνουν φίλοι και
ο Γιάννης θα του αποκαλύψει την εβραική του ρίζα, παρόλο που γενικά
αποφεύγει ο,τιδήποτε έχει σχέση με το
τραύμα που λέγεται μητέρα. Δε θα το κάνει από εμπιστοσύνη . Νομίζω πως στην
αρχή φιλίας που χτίζει μια γέφυρα, ο Γιάννης ανεπίγνωστα απλώνει και χέρι
συμφιλίωσης στους δαίμονές του. Βρίσκεται στην παντοδύναμη φοιτητική ηλικία που
όλα τα μπορεί. Και ορμάει. Και εκτίθεται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο άλλος πόλος της ζωής του είναι ο έρωτας. Μια Ρόζα
πανσιονάρια με ριζοσπαστικές ιδέες, το ακαταμάχητο
μαχητικό κορίτσι, πεδίο δράσης συναρπαστικής για κάθε αρσενικό που εμπιστεύεται
τον ανδρισμό του. Αλλά μια σαϊτιά, μια
ζήλεια από αυτές του δυνάστη έρωτα θα τον φέρει αντιμέτωπο και πάλι με το παλιό
τραύμα. Τώρα πιο βαθιά, πιο σκοτεινά. Μέσα από την τρυφερή έννοια ενός παιδιού,
του δικού του παιδιού, που δε θέλει και δε μπορεί να θέλει αφού όλη αυτή η
ευαισθησία πονάει τον ίδιο στο κομβικό σημείο του παιδιού που έχει μέσα του
ανικανοποίητο και ανεκπλήρωτο ακόμη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Οι δαίμονες που τον στοιχειώνουν θα επιβάλλουν ατεκνία και στο
γάμο του πάλι υπόγεια, πίσω από τη συναίνεση και τη φτωχή επικοινωνία με τη
γυναίκα του, την Μαρίνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Έτσι η αφήγηση στο χειρόγραφο της Ραχήλ, θα έρθει σαν το κλειδί
της γνώσης να ελευθερώσει και τους δυο. Υπάρχει εκεί κάτι που καίει, το αγκάθι
κάποιου μυστικού , του ίσκιου που λέγαμε στην αρχή και που σοφά μας αποκαλύπτεται
στο τέλος. Και θα είναι αυτή η τελευταία προσφορά της μάνας στο παιδί της, το
υστερόγραφό που έγραψε με τα ιδεογράμματα της δικιάς της ζωής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Λένε πως επειδή ό,τι ήταν να ειπωθεί
ειπώθηκε, πως δεν υπάρχει πλέον κάτι που να αξίζει να λεχθεί, αυτό που έχει
σημασία και κάνει τη διαφορά δυο γενιές μετά,
είναι όχι το τι λέγεται αλλά το πώς λέγεται. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η
τέχνη της συγγραφέως.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> Σε αυτή
λοιπόν την αφήγηση προβάλλει παραστατικά μια πραγματικότητα σε ρεαλιστική απεικόνιση . Αναφέρομαι στα
πραγματικά συναισθήματα που βιώνουν χαρακτήρες που θα μπορούσαν να είναι αληθινοί.
Ίσως και να είναι χωρίς να το ξέρουμε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Στον καμβά της
αφήγησης προβάλλει ακόμα πολύκλαδο και
θαλερό το γενεαλογικό δέντρο της εβραικής οικογένειας . Όχι σαν ενημέρωση ή
δικαιολογία για κάτι αλλά σα μελέτη με σχήματα, σχήματα ανάλογα εκείνων του
Βίβλου, (Αβραάμ εγέννησε Ισαάκ, Ισαάκ εγένησε Ιακώβ) σχήματα στη σεβαστή μνήμη των
προγόνων. Μέσα από αυτά παρακολουθούμε την παράσταση της ζωής
τους, σάμπως αυτοί οι δορυφορικοί χαρακτήρες να ήταν αληθινοί. Με τις αδυναμίες και τις
μικρότητές τους ο καθένας, τις εμμονές του χαρακτήρα τους. Δεν αναφέρομαι σε
σχετικά πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα στη γυναίκα του αδερφού
της Ραχήλ, ένα χαρακτήρα που στο κάτω
κάτω έχει να παίξει ρόλο στην υπόθεση, αλλά αίφνης στο βουβό πρόσωπο Σαρρίνα,
την πεθαμένη μητέρα του αδερφού της Ραχήλ. Ακόμα κι αυτή μοιάζει σαν
κάποτε να υπήρξε περικυκλωμένη από τους
αφρούς της δαντέλας της. Ή τον Τάση
εκείνη την πρωτοχρονιά του 41 όπου
οσμιζόμαστε την παράξενη κατάσταση, κάτι ανάμεσα σε μέταλλο και πληγή, φιλί κι
απελπισία, σφαγή και τρυφερότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Συνεχίζω με την οικογένεια από το Μιντιλόγλι και τις απλωτές της δικιάς της ζωής. Τον Χάρη, έναν
έρωτα στα δεκατέσσερα, και τις τρεις μικρές φιλενάδες . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Και κάπως έτσι το βοτσαλάκι της Τσαμαδού βουτάει στη λίμνη
και γράφει κύκλους , κύκλους ζωής που τους απλώνει όλο και πιο μακριά. Κι ο
κύκλος ανοίγει, ανοίγει κι απλώνει. Στις παρυφές της περιφέρειας θα βρούμε την κυρία Φωτούλα και
τον κύριο Τιμολέοντα, Θερναντιέρ εγχωρίων Αθλίων, καθώς και τη μικρή Αναστασία
με την κοκάλινη κούκλα της και το πλεχτό φουστανάκι. Θα βρούμε δικές μας
αναμνήσεις κι αγωνίες. Θα βρούμε τον Μίμη, το σύζυγο της Ραχήλ, το σύζυγο ενός
γάμου που δεν έβγαλε ρίζες , όπως λέει η ίδια η συγγραφεύς. Είναι ο γάμος μιας πλαστής επιλογής , επιλογής ωστόσο πάντα,
μια ένωση με απόντα τον έρωτα. Κι η
περιφέρεια θα ανοίξει, θα ταξιδέψει πιο μακριά, ως τα Κιμπούτς του Ισραήλ, εκεί
που θα συναντήσουμε τον Μίμη ή Νισήμ ύστερα από την τελική δική του επιλογή. Κι
από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τη σύγχρονη γη της επαγγελίας ανοίγει ένας άλλος δρόμος , δρόμος που έχει
Κράτος και Εξουσία η Αγάπη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ποτέ δεν είναι αργά για αγάπη, μοιάζει να μας λέει η
συγγραφέας . Ίσως όμως για κάποιους να είναι αργά στην ψυχή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Όλες αυτές οι ανθρώπινες ιστορίες συγκροτούν
ασφαλώς μια ηθογραφία εποχής, ηθογραφία
με έκδηλο σεβασμό στην παράδοση και τα στοιχεία ανατροφής εκείνων των καιρών,
τότε που έννοιες είτε θρησκευτικές όπως η διαθήκη, η αμαρτία, είτε απλά
υποσχετικές όπως το δώρο ή το αντίδωρο
άξιζαν για την ουσία τους και τη βάσανο της ανατροπής τους. Πράγματι η Ραχήλ θα
αξιωθεί το δώρο, και ευγνωμονούσα θα
προσφέρει το αντίδωρο. Θα πάρει, θα της πάρουν, ποια αγάπη κάνει στο
τέλος ταμείο, να πει αν άξιζε, ποιος ποτέ βρήκε μπαλάντζο στην πλάστιγγα των
αξιών , ποιος είναι υπεράνω στα διλήμματα και τις υπαρξιακές συγκρούσεις; Δε
μου επιτρέπεται να αποκαλύψω τις ανατροπές στο βάθος της διήγησης , μπορώ όμως
να πω ότι δεν είναι ανατροπές για τις
ανατροπές, αλλά ευγένεια που φοριέται
και το μέσα έξω, ανάποδα, όπως ακριβώς μια θυσία. Γιατί η Ραχήλ θα αξιωθεί . Και
η αγάπη θα πέσει στα πόδια της και η ευτυχία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πόσο ταιριάζει εδώ ο στίχος του Ελύτη: Προδόθηκα κι απόμεινα
στον κάμπο μόνος, πάρθηκα και πατήθηκα σαν κάστρο μόνος/ το μήνυμα που σήκωνα
τα’ άντεξα μόνος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Έτσι μέσα απ’ αυτές τις
ανθρώπινες ιστορίες αναδύονται
υπαρξιακοί προβληματισμοί του είδους
αίφνης, των συμπτώσεων εξαιτίας των οποίων
υπάρχουμε. Επειδή δυο διαφορετικοί χρόνοι μπορεί να γίνουν ταυτόχρονοι.
Σαν το χειρόγραφο της Ραχήλ και τους αναγνώστες του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Πρωταγωνιστής στο Υστερόγραφο ζωής είναι όλοι και κανείς.
Είναι η ίδια η ζωή εκείνων των καιρών, η περιπέτειά της, που συνεχίζει να κυλά
ασταμάτητα. Αιτία κι αφορμή για τη συγγραφέα να θέσει πολύ διακριτικά μια
συλλογιστική στην ιστορία της, λεπτούς προβληματισμούς
που κρέμονται σα λέξεις μισοτελειωμένες στην αφήγηση, όπως:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«κάθε άνθρωπος έχει πράγματι πολλές όψεις . Αυτή που βλέπει ο
ένας δεν είναι απαραίτητα ίδια μ’ αυτή που βλέπει ο άλλος».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> Ή «φαίνεται πως έτσι
είμαστε φτιαγμένοι οι άνθρωποι. Να πληγώνουμε όσους μας αγαπούν και να
πληγωνόμαστε από αυτούς που αγαπούμε». 321. Κι αλλού. « σκέφτομαι κάποιες
φορές πως υπάρχουν άνθρωποι που στη ζωή
τους δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να
φεύγουν. Όλοι όσοι το κάνουμε, ανεξάρτητα από τους λόγους που προβάλλουμε, στο
βάθος φεύγουμε γιατί δε μπορούμε να συναντήσουμε το μεγάλο αντίπαλο, τον ίδιο
μας στον εαυτό.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«Όταν βλέπεις τόσο θάνατο γύρω σου, θέλεις να βεβαιωθείς πως
είσαι ζωντανός. Και ποια μεγαλύτερη απόδειξη της ζωής από τη σεξουαλική πράξη;
Ζωή ίσον έρωτας. Απουσία έρωτα ίσον θάνατος»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> Και 235.»Περίεργη που
είναι η ζωή! Πόσες φορές τυχαίνει να συναντήσουμε κάποιον και ενώ νομίζουμε πως
η γνωριμία μας αυτή είναι κάτι ασήμαντο που δε θα έχει συνέχεια ή επίδραση στη
ζωή μας, ανακαλύπτουμε στο μέλλον πως κάτι, κάποιο στοιχείο της ζωής του
ανθρώπου αυτού έχει τελικά μια τέτοια επιρροή στη ζωή μας, που αν δεν υπήρχε
ίσως η εξέλιξη των πραγμάτων να ήταν διαφορετική.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> 232. ο πόλεμος κι όχι ένας
άλλος έρωτας με θεράπευε. Σε μεγάλες στιγμές όταν οι άνθρωποι καλούνται να
υπερβούν τους εαυτούς τους ξεχνιούνται οι μικρές ή οι μεγάλες έγνοιες που
άλλοτε τους βασάνιζαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Και μια εικόνα άνοιξης και περισυλλογής 264 <»Η άνοιξη
εκείνη του 41 έχει χαραχτεί στη μνήμη μου σαν η πιο αντιφατική εποχή εκείνου
του χρόνου. Η φύση γύρω μας αδιάφορη για τον πόλεμο ξαναγεννιόταν. Η Περσεφόνη
πιστή στην υπόσχεσή της ξαναγύριζε στη γη και στη μητέρα της. Κι εκείνη
πετώντας τα πέπλα του πένθους θύμιζε στους ανθρώπους ότι τίποτα δεν πεθαίνει
στ’ αλήθεια. .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ωστόσο θεωρώ ισχυρό ατού της αφήγησης το εύρημα του παράλληλου χρόνου. Το
χειρόγραφο της Ραχήλ αναφέρεται σε ιστορικό χρόνο ενώ η παράλληλη ιστορία του Γιάννη και της Μαρίνας συμβαίνει τώρα,
λίγα χρόνια πριν. Κι όμως μοιάζει σα να γίνεται
η μνήμη της Ραχήλ παρόν κι οι άλλοι να παίρνουν
τη φωνή της . Η εκπλήρωση που εμποδίστηκε τότε θα έρθει τώρα. Η γλώσσα θα λυθεί
μόνη της καθώς οι άνθρωποι ζεσταίνονται και πλησιάζουν ο ένας τον άλλο. Τα κρυμμένα θα βγουν για να τα μοιραστούν
και να τους ελευθερώσουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Να διαβάσετε αυτό το βιβλίο που έτσι κι αλλιώς διαβάζεται
απνευστί. Είναι ανθρώπινο, αισθαντικό και έχει τον τρόπο του να αληθεύει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-86457420994791858082014-02-26T13:06:00.001+02:002014-02-26T15:27:14.157+02:00ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΚΟΛΥΒΑ ΚΟΥΦΕΤΑ ΜΕ ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΟ Εκδόσεις Περίπλους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ofkfDTMRLDPhVAmPlDRYbvPqexoA2g08KSEqUnUbkK4snQ4RMFHsivfnTLoF1XJnivHjaNlvp89dWxrXuc5QYgNpW4lPFT5vspObJMw7PzEN667HAAjQrkVefEHUG6sdbP8toqngxZ8/s1600/koufeta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ofkfDTMRLDPhVAmPlDRYbvPqexoA2g08KSEqUnUbkK4snQ4RMFHsivfnTLoF1XJnivHjaNlvp89dWxrXuc5QYgNpW4lPFT5vspObJMw7PzEN667HAAjQrkVefEHUG6sdbP8toqngxZ8/s1600/koufeta.jpg" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;">Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο της Φραντζέσκας Κολυβά που διαβάζω. Είχε προηγηθεί ο "Κηδεμόνας" από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ένα ωραίο βιβλίο που είχα απολαύσει και πιστέψει πως η συγγραφέας θα είχε να μας δώσει πολλά. Και δεν έπεσα έξω το καινούργιο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Περίπλους" με τον τίτλο </span>«
Κουφέτα με<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πικραμύγδαλο» επαλήθευσε και ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.</span><br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Χθές βράδυ. με πρωτοβουλία της Γραμματείας Πολιτισμού της ΟΤΟΕ στα πλαίσια των εκδηλώσεων, "Ενα απόγευμα, ένα βιβλίο και ο συγγραφέας του" είχα την τιμή να το παρουσιάσω μαζί με τον εκδότη κ. Βίτσο, τον εκλεκτό ηθοποιό κ. Η.Λογοθέτη και την επίσης εκλεκτή ηθοποιό κ.΄Αννα Κουρή, στον Πολυχώρο "Polis Art Cafe" της Στοάς του Βιβλίου. Θέλοντας όμως να μοιραστώ και μαζί σας τις σκέψεις μου πάνω στο βιβλίο κάνω αυτή την ανάρτηση. </span><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"> Θα σταθώ πρώτα στον ευρηματικό τίτλο. Με δύο λέξεις η συγγραφέας δίνει το στίγμα του έργου.
Χαρά και Πίκρα μαζί, στο ίδιο περίβλημα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Αλλά και ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έρωτας, ο Θάνατος, το
Ψέμα είναι οι άξονες πάνω στους οποίους κινείται το βιβλίο.
΄Ερωτες και πάθη που βιώνουν οι ήρωες του βιβλίου, κάποιες φορές
ετεροχρονισμένα, κάποτε για πρόσωπα που δεν πρέπει και τις πιο πολλές φορές χωρίς
αμοιβαιότητα. </span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Με χρώματα ανεξίτηλα, τρυφερά και δυνατά
συνάμα, σαν το ζωγράφο απλώνει πινελιά, πινελιά, λέξη, λέξη την ιστορία της η Φραντζέσκα Κολυβά και μας τη
διηγείται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με ένα ιδιαίτερο ύφος όπου ο
χρόνος, παρελθόν και παρόν συνταιριάζονται <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ποιητικά για να μας μεταφέρει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άλλοτε σε ένα τοπίο νοσταλγικό και άπιαστο,
εκείνο της προσεισμικής Ζακύνθου, της Ζακύνθου του των ερώτων,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των ποιητών και των αυτοσχέδιων ηθοποιών των
«Ομιλιών»,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αρχόντων και των ποπολάρων, της αλωνιών με
την απλωμένη σταφίδα<span style="mso-spacerun: yes;"> των στρατονιών </span>και των καντουνιών
των αρχοντικών και της τσίμας του Πόρτου, αλλά και της Στράτα Μαρίνας και του
Μώλου. Της Ζακύνθου που νοσταλγούσε ο Κάλβος: </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ωραία
και μόνη η Ζάκυνθος,με κυρίευει» </i><span style="mso-bidi-font-style: normal;">και ευχόταν</span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> «Ας μη μου δώσει η μοίρα μου Εις
ξένην γήν τον τάφον»</i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Και άλλοτε να μας οδηγεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στον αντίποδα της νοσταλγίας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τσιμεντένια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πεζή Αθήνα της
δεκαετίας του εβδομήντα, της Κυψέλης των πολυκατοικιών και της αντιπαροχής, για
να μας γυρίσει<span style="mso-spacerun: yes;"> στο </span>τέλος στη σημερινή
Ζάκυνθο, των<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξενοδοχείων, των
«ενοικιαζομένων» και των τουριστών. Μια άλλη Ζάκυνθο, μια σκιά αυτού που
υπήρξε, που όμως, αν αφήσεις τα μάτια της καρδιάς ανοιχτά θα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφουγκραστείς, κάπως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σαν μουσική υπόκρουση στο βάθος, τη γοητεία
του άλλοτε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ακόμη, αν είσαι τυχερός, θα
νιώσεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πανταχού παρούσα τη σκιά του
ποιητή και ίσως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον δεις ακόμη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τον ακούσεις να απαγγέλλει το Λάμπρο: </span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Τον ποιητή ως φαίνεται άκουσε και η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φραντζέσκα, μια και ο απόηχος του « Λάμπρου»
και της «Φαρμακωμένης» του Σολωμού αλλά και του<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«Ματωμένου Γάμου» του Λόρκα, διακρίνονται αχνά στο βάθος του μύθου, η
ίδια η συγγραφέας άλλωστε το ομολογεί. Μη ψάξετε όμως να βρείτε ομοιότητες και
αντιστοιχίες με τα έργα αυτά. Κάτι αδιόρατο, κάτι σαν φευγαλέα ανάμνηση, σα
μουσική που κάποτε ακούσαμε και αγαπήσαμε αλλά ξεχάσαμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διατρέχει το μύθο, αχνές πινελιές στο βάθος
της εικόνας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Δύο λόγια για την υπόθεση,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Δύο αδελφές, δύο πλάσματα ανόμοια, η Κατίνα
και η Δέσποινα. Η Κατίνα, η μεγάλη, το δεξί χέρι του πατέρα της,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το καμάρι της οικογένειας, αλλά και όλης της
μικρής κοινωνίας του νησιού.Η άλλη η<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Δέσποινα. η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μικρότερη, άτακτη και
ανεξάρτητη,</span><span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">άτομο παθιασμένο και παρορμητικό,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφήνει τα αισθήματά της να καθορίζουν
συνειδητά ή ασυνείδητα τις πράξεις της. Θέλοντας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να ξεφύγει από τη σκιά της μεγάλης αδερφής θα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάνει μια πράξη που θα την
σημαδεύει και κατατρέχει τη ζωή της. </span>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Η μοίρα της<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κατίνας όμως είναι προδιαγεγραμμένη, είναι εκείνη των ωραίων πλασμάτων που
δεν τους είναι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γραφτό να μείνουν για
πολύ στον κόσμο τούτο.<span style="mso-spacerun: yes;"> Η</span> Κατίνα, φεύγει από τη ζωή πρόωρα,
βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά της. Πεθαίνει, δε φεύγει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όμως και από τη ζωή των άλλων. Τη
στοιχειώνει. Εξακολουθεί να είναι συνεχώς παρούσα, πότε σαν ίσκιος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πότε σα μέτρο σύγκρισης, πάντα όμως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σα πόνος</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Ο θάνατος της Κατίνας και ο σεισμός του 53
ανατρέπουν τα πάντα στη ζωή της Δέσποινας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">«Το χάσμα δεν το άνοιξε ο σεισμός και ούτε γιόμισε άνθη» </span></i><span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">λέει η συγγραφέας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Μετανάστριες στην Αθήνα, αυτή και η μητέρα
της, ο πατέρας έχει και αυτός φύγει από τη ζωή,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>αγωνίζονται να ζήσουν σε ένα περιβάλλον ξένο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μουντό.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Η Δέσποινα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ωριμάζει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρόωρα, παίρνει τη ζωή στα χέρια. Ξαναβρίσκει
στην Αθήνα τον παιδικό της έρωτα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το
συμπατριώτη της Φραγκίσκο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αριστοκράτη,
άλλοτε βουλευτή και τώρα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μεγαλοδικηγόρο, και ζει μαζί του στιγμές έρωτα και πάθους. Ο Φραγκίσκος
όμως είναι «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Φλέβα θαλασσινή, χωρίς
αρμύρα»</i> όπως<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>τον είχε κάποτε
χαρακτηρίσει ο πατέρας της δε θέλει δεσμεύσεις και η Δέσποινα όταν το
συνειδητοποιεί αποφασίζει να αφήσει τον έρωτα για να κάνει ένα γάμο συμβατικό
που την εγκλωβίζει σε μια ζωή μουντή χωρίς όνειρα. Ποιος όμως ορίζει τη μοίρα
του;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μια σειρά από απρόσμενα γεγονότα με
πρώτο την έφοδο στη ζωή της ενός τρίτου προσώπου, του παθιασμένου με τη ζωή
νέου Ντανιέλε,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ανατρέπουν τα πάντα και
κάποτε έρχεται η στιγμή, μετά από μια προσωπική δυστυχία, να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γίνει το όνειρο πραγματικότητα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο Φραγκίσκος γίνεται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άντρας της Δέσποινας. Στο γάμο όμως αυτό
είναι πάντα τρεις. Η Δέσποινα ο Φραγκίσκος και η νεκρή Κατίνα. Ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κύκλος όμως δεν κλείνει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στο γαϊτανάκι της ζωής πλέκονται και
ξεμπλέκονται σε ένα αέναο χορό έρωτα, πάθους, ζήλειας, θανάτου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γύρω από τη νεκρή Κατίνα, εκτός από τη
Δέσποινα ο Φραγκίσκος, ο Ντανιέλε και η Κατερίνα, μια γυναίκα ευάλωτη,
μια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θολή αντανάκλαση μιας άλλης ζωής.
Πίσω όλοι ξανά στη νέα Ζάκυνθο θα βιώσουν ανατροπές και αποκαλύψεις. Η
Κατερίνα, γίνεται άθελά της ο καταλύτης που θα πυροδοτήσει ξεχασμένες
επιθυμίες, και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σαν το «μικρό μαχαιράκι»
του Λόρκα θα κόψει τις κορδέλες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από το
γαϊτανάκι αφήνοντας τους χορευτές<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μετέωρους.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Δε θέλω να σας πω περισσότερα για την πλοκή
του μυθιστορήματος, να ανοίξω την όρεξή σας θέλω μόνο. Να κεντρίσω τη φαντασία
σας. ΄Ο,τι και να πω όμως δε θα μπορέσω να σας χαρίσω την απόλαυση που θα σας
δώσει η ανάγνωση του βιβλίου. Ενός βιβλίου μεστού και ώριμου. ενός καλοστημένου
και ολοκληρωμένου μυθιστορήματος από αυτά που δεν ξεχνάς μόλις κλείσεις την
τελευταία σελίδα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με χαρακτήρες βαθειά
ανθρώπινους, ζωντανούς και όχι χάρτινους που μιλάνε, σκέφτονται, αντιδρούν σαν
άνθρωποι με σάρκα και οστά. Σχεδόν τους αγγίζεις, τους γνωρίζεις, τους έχεις
συναντήσει, κάποια στιγμή. Ακόμη και τα δευτερεύοντα πρόσωπα και εκείνα που
κάνουν ένα φευγαλέο πέρασμα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαγράφονται
ξεκάθαρα .Ο ήσυχος, χαμηλών τόνων Αντρέας, η ζωηρή και χυμώδης κυρία Σούζη, ο
επιρρεπής στα παραστρατήματα, κατά τα’ άλλα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>σοβαρός οικογενειάρχης κ. συνταγματάρχης, ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μερκουρικός γοητευτικός<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ερωτύλος<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ντανιέλε.. Και φυσικά οι τρείς πρωταγωνιστές, η Δέσποινα, γήινη,
ουσιαστική, παρορμητική, την τρομάζει η αλήθεια και την κρύβει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ακόμη και από τον ίδιο τον εαυτό της
καλυπτόμενη πίσω από προσχήματα και συμβιβασμούς. Ο Φραγκίσκος ένας χαρακτήρας
πολύπλευρος και αντιφατικός. Παιδί καταπιεσμένο από ένα αυταρχικό πατέρα,
στερημένο από την αγάπη της μητέρας, δε θέλει δεσμεύσεις και περιορισμούς. Προς
τα έξω δίνει την εικόνα του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επιτυχημένου
επαγγελματικά, του άρχοντα, του ευγενικά αποστασιοποιημένου από τους άλλους
και, ως ένα σημείο, εγωκεντρικού. Στο βάθος όμως δεν είναι παρά ένας ρομαντικός
που αναζητά το χαμένο καιρό μέσα από εικόνες και ανθρώπους. Και τέλος η
Κατερίνα, η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γυναίκα που ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έρωτας έρχεται κάπως αργά στη ζωή της για να
τη μεταμορφώσει, αλλά και άλλο τόσο για να την πληγώσει γιατί είναι ένας έρωτας
ενάντια σε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάθε λογική και σύμβαση. Η
Κατερίνα είναι ευάλωτη και θύμα. Ως πιο βαθμό όμως; Που ορίζονται τα όρια του
θύματος και του θύτη, έστω και ακούσιου; Δε σας πω. Θα το βρείτε μόνοι σας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Άφησα επίτηδες τελευταίο το στοιχείο της
γλώσσας. Ζωντανή, ρέουσα,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δυνατή,
απαλλαγμένη από<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περιττά στολίδια.
Χαιρόμαστε να τη διαβάζουμε. Η γραφή της Φραντζέσκας Κολυβά άλλοτε Ζέφυρος, απαλός γεμάτος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αρώματα των κήπων της Ζακύνθου, άλλοτε
καυτός Λίβας και βίαιος Γαρμπής σηκώνει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κύματα
θεόρατα<span style="mso-spacerun: yes;">. </span>Η<span style="mso-spacerun: yes;"> συγγραφέας </span>με μαεστρία και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άνεση ξέρει να περνάει από την τραγωδία και
το δράμα, στην κωμωδία, από το δάκρυ στο γέλιο. Κουφέτα με πικραμύγδαλο, γλυκά
και πικρά μαζί, χαρά και γέλιο, δάκρυ και κλάμα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #0070c0; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%;">Και<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>κάτι που ιδιαίτερα εκτίμησα ήταν η<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>χρήση της Ζακυθινής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ντοπιολαλιάς,
μου ενίσχυσε την αίσθηση της αυθεντικότητας και της συνέχειας της παράδοσης του
Διονυσίου Ρώμα για να αναφέρω τον πιο πρόσφατο από τους σπουδαίους επτανήσιους
λογοτέχνες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
text-autospace:ideograph-other;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]--><br /></div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-11933814680223072342014-01-06T12:59:00.001+02:002018-01-18T18:13:58.845+02:00Δύο αγάπες, δύο απουσίες... σήμερα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span id="goog_901792954"></span><span id="goog_901792955"></span><br /></div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-48639248866893619142014-01-06T12:59:00.000+02:002018-01-18T18:13:59.376+02:00Λαλιγκιούλ, το Ρουμπίνι του Βοσπόρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
</div>
<br />
<div>
</div>
<br />
<div>
Με τον παράξενο αυτό τίτλο κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν από τις εκδόσεις "Ελφιλ", το πρώτο βιβλίο της Χριστίνας Αλεξάνδρου. </div>
<br />
<div>
Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι το βιβλίο θα έχει κάποια σχέση με την Ανατολή και το χιλιοτραγουδισμένο Βόσπορο. </div>
<br />
<div>
Η συγγραφέας μέσα από τις 318 πυκνογραμμένες σελίδες ξετυλίγει στα μάτια του αναγνώστη μια ιστορία αληθινή και τόσο απίστευτη που μοιάζει με παραμύθι. Μια ιστορία μιας όμορφης Κρητικοπούλας με Ενετική καταγωγή που στα δεκαπέντε της και ενώ στην Κρήτη έχει ξεσπάσει η Κρητική επανάσταση, πέφτει στα χέρια δουλεμπόρων και καταλήγει στο χαρέμι του Σουλτάνου Αμπτούλ Ασίζ. Η ζωή της νεαρής κοπέλας στο χαρέμι είναι σκληρή, ιδίως που η απαγωγή της γίνεται την επομένη της ημέρας του αρραβώνα της με τον αγαπημένο της . </div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-32474374563546249492014-01-05T21:28:00.000+02:002014-01-05T21:36:36.784+02:00ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<img alt="Ναυμαχία Λήμνου" class="attachment-large wp-post-image" height="223" src="http://www.paraskhnio.gr/wp-content/uploads/2014/01/naumaxia-lhmnou.jpg" title="Ναυμαχία Λήμνου" width="400" /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πόσοι από
εμάς θυμούνται πως σαν σήμερα πριν εκατόν ένα ακριβώς χρόνια έγινε η Ν<b>αυμαχία </b></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><b>της Λήμνου,</b> η δεύτερη σπουδαία, μετά τη Ναυμαχία της Έλλης, ναυμαχία μεταξύ
του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο; Το ιστορικό της ναυμαχίας
με δύο λόγια όπως το δανείζομαι από τη </span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Wikipedia</span><span lang="EN-US" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">έχει ως εξής:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τη νύχτα της
4ης Ιανουαρίου 1913 ο οθωμανικός στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχο Ταχίρ Μπέη,
κατευθύνθηκε προς το ελληνικό ορμητήριο
του Μούδρου στη Λήμνο. Η έξοδος όμως έγινε έγκαιρα αντιληπτή και αρχηγός του
ελληνικού στόλου ναύαρχος Κουντουριώτης έσπευσε αποπλεύσει στέλνοντας συγχρόνως προς τον στόλο το ακόλουθο σήμα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«Ο ναύαρχος εύχεται την καλήν ημέραν
εις τα γενναία επιτελεία και τα πληρώματα».<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στη ναυμαχία
που ακολούθησε το πρωί της 5 Ιανουαρίου 1913, ο Ελληνικός στόλος με τη ναυαρχίδα "Αβέρωφ" και τα θωρηκτά "Σπέτσαι", "Ύδρα"
και "Ψαρά" και 6-7 αντιτορπιλικά, κατάφερε καίρια πλήγματα στον οθωμανικό, αποφεύγοντας
δικά του, χάρη στους επιδέξιους
χειρισμούς του ναυάρχου Κουντουριώτη και του κυβερνήτη του "Αβέρωφ". Όταν τα
θωρηκτά του οθωμανικού στόλου, «Μπαρμπαρόσα» και «Μεσουδιέ» υπέστησαν μεγάλες
ζημιές ο οθωμανικός στόλος, εστράφη,
πλέοντας με μεγάλη αταξία, κατευθυνόμενος προς τα στενά των Δαρδανελίων. Την
κρίσιμη στιγμή όμως ο ναύαρχος Κουντουριώτης διέταξε τον ελληνικό στόλο να καταδιώξει τον εχθρό και το «Αβέρωφ» πλέοντας
με μεγάλη ταχύτητα έπληξε με τα πυροβόλα
του καίρια το οθωμανικό θωρηκτό «Τουργούτ»,
αναγκάζοντας τον εχθρικό στόλο, ηττημένο
να καταφύγει τελικά στα Δαρδανέλια. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο ελληνικός
στόλος είχε έναν και μοναδικό τραυματία και ασήμαντες ζημιές στο κατάστρωμα του
«Αβέρωφ». Αντίθετα ο οθωμανικός είχε
πολλούς νεκρούς και τραυματίες και πολλές ζημιές στα πλοία του, στο πυροβολικό
και τον εξοπλισμό του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Και κατά τη
ναυμαχία αυτή αποδείχθηκε η ηθική υπεροχή του Αρχηγού του Επιτελείου, των
Πληρωμάτων και η δεξιότητα των χειρισμών του νεότευκτου αποκτήματος της Ελλάδος του «Αβέρωφ» που είχε τη δυνατότητα να αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα και ήταν εξοπλισμένο με μεγάλης ισχύος και αποτελεσματικότητας πυροβόλα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Το αποτέλεσμα της ναυμαχίας ήταν ο Τουρκικός
στόλος να μην επιχειρήσει ξανά έξω από τα Δαρδανέλλια κατά τη διάρκεια των ετών
που ακολούθησαν, αφήνοντας την κυριαρχία του Αιγαίου στην Ελληνικό στόλο και
την απελευθέρωση των νησιών μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μπορεί να σας
φαίνεται περίεργο που η ανάρτηση αυτή δεν έχει να κάνει με βιβλία. Έχει να κάνει
όμως με την άλλη αγάπη μου, τη θάλασσα και το Ναυτικό που έζησα κοντά του
πενήντα τόσα χρόνια. Αλλά και με τη Λήμνο, την απώτερη πατρίδα που αγάπησα αυτό
το καλοκαίρι…</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Και κάτι άλλο ακόμη, νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι θα
πρέπει να θυμόμαστε, ιδίως τις πικρές μέρες του σήμερα, πως όταν δε μας τρώει ο
διχασμός και η μιζέρια μπορούμε να κάνουμε σπουδαία πράγματα. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-46692573739636817822013-12-30T14:09:00.000+02:002013-12-30T18:48:34.368+02:00ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ: ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Ψηλά τακούνια για πάντα" border="0" class="cover" height="220" hspace="5" src="http://www.armosbooks.gr/images/Psilatakounia.jpg" vspace="5" width="148.50921273" />Δεν είναι η πρώτη φορά που θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο της Ιουστίνης
Φραγκούλη- Αργύρη και είμαι σίγουρη πως δε θα είναι η τελευταία και τούτο γιατί
η Ιουστίνη Φραγκούλη είναι μια ακούραστη
εργάτρια της πέννας που υπηρετεί με συνέπεια και επιτυχία τόσο τη λογοτεχνία
όσο και τη δημοσιογραφία. Γράφει στα Ελληνικά, στα Αγγλικά και τα Γαλλικά, εκτός από τα βιβλία της, δημοσιογραφεί στο Η<span lang="EN-US">uffington</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Post</span>, και στέλνει ανταποκρίσεις στον ελληνικό τύπο από τον Καναδά και την Αμερική. Κάθε κείμενό της, είτε είναι λογοτεχνικό, είτε
δημοσιογραφική ανταπόκριση, είτε ανάρτηση σε <span lang="EN-US">blog</span><span lang="EN-US"> </span>ακόμη και κουβεντούλα στο <span lang="EN-US">facebook</span><span lang="EN-US"> </span>φέρει
τη σφραγίδα της ποιότητας του λόγου της ευαισθησίας και της αγάπης στο
αντικείμενο.<br />
<br />
<o:p></o:p>Η Ιουστίνη Φραγκούλη είναι η Ελληνίδα συγγραφέας της διασποράς. Ζει χρόνια τώρα στον Καναδά, εκεί είναι το σπίτι της, η οικογένειά της, ο αγαπημένος Τέντ και ο προικισμένος Αλέξανδρος, η καρδιά της όμως, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της, γυρίζει σαν το ηλιοτρόπιο στον ήλιο, κάθε τόσο στην Ελλάδα, στη Λευκάδα το αγαπημένο της νησί και στις καταβολές και τα βιώματα της παιδικής και νεανικής ηλικίας, για να αντλήσει έμπνευση και να δημιουργήσει. Στα βιώματα αυτά, ιδωμένα μέσα από το πρίσμα της ωριμότητας και της απόστασης του χρόνου, ξαναγυρίζει με το βιβλίο της "Ψηλά τακούνια για πάντα" που επανεκδόθηκε τον περασμένο μήνα από τις εκδόσεις "Αρμός"<br />
<br />
Είχα διαβάσει το βιβλίο στην πρώτη έκδοσή του από τα «Ελληνικά Γράμματα» και
με χαρά το διάβασα και πάλι στην καινούργια καλαίσθητη έκδοσή του από τον "Αρμό". Αυτό που εκτιμώ πάντα στα βιβλία της Ιουστίνης Φραγκούλη
είναι πως ξέρει τον τρόπο να αγγίζει την
ψυχή του αναγνώστη. Καταπιάνεται με λεπτά
και ευαίσθητα θέματα, αληθινές ιστορίες και πάθη ανθρώπων που πόνεσαν και αγάπησαν. Η
συγγραφέας όμως δεν περιορίζεται απλώς στο να διηγηθεί μια ιστορία, διανθισμένη με
έρωτα και περιπέτεια, αλλά έχοντας δουλέψει προηγουμένως πάνω στα ιστορικά και
πραγματολογικά δεδομένα της ιστορίας καταφέρνει να μεταφέρει τον αναγνώστη,
ακόμη και εκείνους, ιδιαίτερα τους νέους που δεν έχουν τις εμπειρίες των πιο ώριμων, στο χώρο και στο
χρόνο και να τον κάνει να βιώσει τις εμπειρίες και τα πάθη των ηρώων, αλλά
κυρίως των ηρωίδων της.<br />
<o:p></o:p><br />
Στον απόηχο λοιπόν των νεανικών αναμνήσεων της, στο περιβάλλον του νησιού της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας,και του Καναδά της ωριμότητας, η συγγραφέας στήνει το ωραίο της μυθιστόρημα « Ψηλά τακούνια για πάντα». Ένα μυθιστόρημα
για τη νιότη και το πέρασμα στην ωριμότητα. Η Τζούλια και οι φίλες της, κορίτσια στην αυγή της
ζωής, βιάζονται να μεγαλώσουν, να πετάξουν σχολικές ποδιές και βιβλία και να
φορέσουν ψηλά τακούνια όπως οι μητέρες τους,
κάνοντας την αρχή με ξύλινα τακούνια πρόχειρα καρφωμένα στις σαγιονάρες τους. Βιάζονται ν΄αδράξουν τη ζωή, να πιουν και να
μεθύσουν από τους χυμούς της και να γνωρίσουν τον έρωτα στην απόλυτη μορφή του.. Πιστεύουν, με
αφοπλιστική αθωότητα, πως πάντα θα είναι όλα ρόδινα και σύμφωνα με τα όνειρά τους.
Ένα τραγικό γεγονός όμως, ένας αδόκητος θάνατος, αυτός του πατέρα της Τζούλιας την ίδια ακριβώς ημέρα της αποφοίτησης των
κοριτσιών από το σχολείο, θα οδηγήσει στη ματαίωση των ονείρων της Τζούλιας και το βίαιο αποχωρισμό της από τη
νησί της και τις φίλες της. Η Τζούλια και οι φίλες της θα σκορπίσουν στους πέντε ανέμους. Στα
χρόνια που θα ακολουθήσουν θα χάσουν την επαφή τους, πολλές θα δουν τα όνειρα τους
να διαψεύδονται, θα πικραθούν κάποιες. άλλες θα παραιτηθούν και θα συμβιβαστούν
και κάποιες θα επαναστατήσουν. Και
ξάφνου, όταν η ωριμότητα έχει διαδεχθεί τη νιότη, εκεί που δεν το περιμένουν, έρχεται η πρόσκληση. Η Τζούλια, η ψυχή της
παρέας, αλλά και ο καταλύτης της, το κορίτσι που έχει περάσει μέσα από τις σιδερές πύλες της
γνώσης και της απόγνωσης που έχει ρίξει μαύρη πέτρα κόβοντας με το μαχαίρι
δεσμούς και αγάπες που τη συνδέουν με το παρελθόν, στην αυγή των σαράντα χρόνων
της ξαναγυρίζει σε αυτές ακριβώς τις αγάπες που άφησε πίσω της. Θυμάται τον όρκο που έκαναν τότε, στα χρόνια της
αθωότητας, να ξαναβρεθούν στα γενέθλια των σαράντα χρόνων της και τις καλεί στη
νέα πατρίδα της τον Καναδά, στο σπιτικό της, να γιορτάσουν μαζί και να ξαναπλέξουν
τον ιστό που τις ένωνε κάποτε. Πόσο είναι αυτό εφικτό, πόσο έχουν αλλάξει οι
φίλες, πόσο οι διαφορετικές εμπειρίες της ζωής θα ξεπεραστούν για να έρθουν και
πάλι κοντά; Υπάρχει ακόμη ο δεσμός που τις
ένωνε; Η απόσταση του χρόνου και του τόπου πόσο τον έχει επηρεάσει και αυτόν; Η μήπως η
δύναμη της φιλίας που χτίστηκε τα
κρίσιμα χρόνια της νιότης τότε που διαπλάστηκε ο χαρακτήρας μας είναι πράγματι ακατάλυτη και
η μόνη που μπορεί να λυτρώσει και να διώξει τις αράχνες από το παρελθόν; ΄Ηταν άραγε για τη Τζούλια οι δοκιμασίες που της επιφύλαξε η ζωή κάτι σαν τις αρχαίες τελετές διάβασης , για να μάθει και να εκτιμήσει τελικά, αυτό που πάντα είχε και ποτέ δεν έχασε την αγάπη;<br />
<div>
<br /></div>
Αυτός είναι ο πυρήνας του μυθιστορήματος της Ιουστίνης Φραγκούλη « Ψηλά
τακούνια για πάντα». Διαβάζοντάς το θυμήθηκα τα «Ψάθινα Καπέλα» της Λυμπεράκη και το «Μεγάλο Μώλν» του Αλαίν
Φουρνιέ. Και τα δύο είναι βιβλία που μιλούν για τη νιότη και το πέρασμα στην
ωριμότητα. Η Ιουστίνη Φραγκούλη όμως προχωρεί πιο πέρα από τους συγγραφείς αυτούς. <span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%;">«Είμαι απόδημη Ελληνίδα. Ζω στο εξωτερικό. Η αποδημία είναι ένα από τα
υπαρξιακά μου θέματα. Είναι στη θεματολογία μου πάντα. Γιατί αυτό είμαι. Δεν
επιλέγω, γράφω αυτό που είμαι».΄Εχει</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%;">δηλώσει η ίδια σε παλιότερη συνέντευξή της στην Ελευθεροτυπία.. Ακριβώς
αυτό κάνει και στο βιβλίο της « Ψηλά τακούνια για πάντα»</span> Μέσα από την ανάλυση της ψυχοσύνθεσης
της κεντρικής ηρωίδας, της Τζούλιας, των μεταπτώσεων και αλλαγών του χαρακτήρα της διαγράφονται ξεκάθαρα τα υπαρξιακά θέματα του νόστου και της δύναμης της φιλίας, που προβληματίζουν,αλλά και χαρακτηρίζουν τα έργα της Ιουστίνης Φραγκούλη και την ίδια τη συγγραφέα.<br />
<br />
Τα «Ψηλά τακούνια για πάντα» είναι ένα βιβλίο που δε μπορείς να αφήσεις από
το χέρια σου. Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το ένιωσα πολλές φορές να
ταυτίζομαι πότε με τη μια φίλη πότε με την άλλη. Βέβαια η εποχή που μεγάλωσα
εγώ είχε σημαντικές διαφορές σε σχέση με αυτή της Τζούλιας και των άλλων
κοριτσιών. Εκείνες έζησαν τη μεταχουντική εποχή, της ελευθερίας και των αγώνων,
εγώ είμαι παιδί των μετακατοχικών χρόνων. Των στερήσεων. Παρά τις όποιες
διαφορές όμως, αυτό που μπορώ να πω είναι πως η βάση, ο κεντρικός άξονας της ζωής
των εφήβων κοριτσιών της εποχής της Τζούλιας και της δικής μου είναι ο ίδιος. Η δεσμοί της οικογένειας και της
φιλίας είναι οι ίδιοι σε όλες τις εποχές, από την εποχή του Ομήρου μέχρι
σήμερα, θέλω να ελπίζω. Αυτό είναι και το μήνυμα που περνάει μέσα από το βιβλίο
της Ιουστίνης. «Πιστεύω τω φίλω» μαθαίναμε στο πρώτο μάθημα στα «αρχαία», και
αυτό όπως και τη συνέχειά του «Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις» μου θύμισε και πάλι η Ιουστίνη Φραγκούλη με το ωραίο
βιβλίο της. Αξίζει να το διαβάσετε και να το χαρείτε πολλές φορές. Να είναι καλοτάξιδο. <o:p></o:p></div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-42132526099120048042013-10-19T16:26:00.000+03:002018-01-18T18:13:59.179+02:00ΜΕ ΛΕΝΕ ΝΤΑΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν λίγα χρόνια είχα γράψει για το "φαινόμενο Μαντά" και είχα εκφράσει την άποψη ότι η Λένα Μαντά, χρωστάει την μεγάλη δημοτικότητά της και την αγάπη του αναγνωστικού κοινού στο γεγονός ότι είναι αληθινή και δεν προσποιείται ό,τι είναι κάτι άλλο. </div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-2674982789125599542013-09-10T18:05:00.000+03:002013-09-10T18:06:34.742+03:00Διαβάζοντας....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
text-autospace:ideograph-other;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGKv0Gkra6M0R3-KOFMdMDWS_CyfqzsEfO3K4CpQ0fAYnBxqm6YWcfNpOMTINVNxVItIWQTDHDyxqYO7me6v1lun1uM7xTLrA-RhDaZ5l77h5ElrATKTE34l8qav30OPQcNdkyRYOkx5Y/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2586%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGKv0Gkra6M0R3-KOFMdMDWS_CyfqzsEfO3K4CpQ0fAYnBxqm6YWcfNpOMTINVNxVItIWQTDHDyxqYO7me6v1lun1uM7xTLrA-RhDaZ5l77h5ElrATKTE34l8qav30OPQcNdkyRYOkx5Y/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2586%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φέτος το καλοκαίρι διάβασα αρκετά βιβλία. Διαβάζω μάλλον
γρήγορα και έτσι δεν έχω πρόβλημα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με τα
μεγάλα, τα πολυσέλιδα βιβλία. Εκεί που έχω πραγματικό πρόβλημα είναι όταν το
βιβλίο, μεγάλο ή μικρό, δε μου λέει τίποτε, ή το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χειρότερο το βρίσκω υπερτιμημένο και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαισθάνομαι πως ο συγγραφέας δε σέβεται τον
αναγνώστη. ΄Εχω όμως και το ελάττωμα, να μην αφήνω στη μέση ένα βιβλίο, όσο και
αν δε μου αρέσει. Συνεχίζω να το διαβάζω ελπίζοντας, ως το τέλος, πως κάτι θα
βρω ενδιαφέρον, κάτι θα έχει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να μου πει. Και μια και άρχισα να σας εξομολογούμαι τα ελαττώματά μου πρέπει
να σας ομολογήσω ακόμη<span style="mso-spacerun: yes;"> ένα </span>πως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν κάνω επιλογή ως προς το είδος των βιβλίων
που διαβάζω. Διαβάζω ό,τι πέσει μπροστά μου, με δύο λόγια είμαι
βιβλιοβουλιμική.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι λοιπόν φέτος το καλοκαίρι διάβασα τα πιο ετερόκλητα
βιβλία, το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κλασσικό «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Parade</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">΄</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">s</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">End</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">»του<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Ford</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Madox</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Ford</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, που κατά πολλούς θεωρείται από τα
αριστουργήματα της Αγγλικής Λογοτεχνίας του 20<sup>ου</sup><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αιώνα. Πρόκειται για πολυσέλιδο και δύσκολο
βιβλίο, ιδιαίτερα για κάποιον που δεν ξέρει καλά την ιστορία του αΑ' Παγκοσμίου Πολέμου, του πολέμου που άλλαξε τα γεωπολιτικά δεδομένα του μέχρι τότε κόσμου και ανέτρεψε αξίες και εισήγαγε νέα ήθη. Μέσα από<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διεξοδική ανάλυση χαρακτήρων
και καταστάσεων, με κορυφαία εκείνη της ψυχολογίας των ανθρώπων που πολεμούσαν μέσα από τα χαρακώματα έχοντας ταυτόχρονα την αίσθηση του καθήκοντος, αλλά και του μάταιου του αγώνα ενάντια στη ροή των γεγονότων, ο συγγραφέας συνθέτει μια άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτού που έχουμε συνηθίσει να λέμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">English</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Gentleman</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> και που εμείς οι περί τη Μεσόγειο
δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τη ψυχοσύνθεσή του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στη συνέχεια διάβασα κάτι
ελαφρό και χωρίς αξιώσεις , που όμως φιγουράρει στις λίστες των ευπώλητων στην
Αμερική,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Revolution</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">» της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Jennifer</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Donnelly</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. Παραμύθι για μικρά παιδιά.
Για να συνέλθω διάβασα στη συνέχεια ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα που μου σύστησε η Αρετή
Κολλάτου, η επιμελήτριά μου, το «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">History</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">of</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Love</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">»<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>της Ν</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">icole</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Krauss</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ένα βιβλίο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τρυφερό και ευαίσθητο. Η ζωή και τα παιχνίδια της μέσα από τα μάτια μιας
έφηβης και ενός πολύπαθου γέρου. Το «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Rosemary</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Tree</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">», της </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Elizabeth</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Goudge</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ήταν και αυτό ανάμεσα στα βιβλία που
διάβασα.. Ξεπερασμένο, άλλης εποχής, αλλά με ωραίες περιγραφές τόπων και
ανθρώπων και τέλος το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Yakoubian</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Building</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> του
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Alaa</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Al</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Aswany</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, αξιόλογο και ενδιαφέρον ως προς την
απεικόνιση της ζωής στη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σύγχρονη Αίγυπτο,
χωρίς όμως μεγάλες λογοτεχνικές αξιώσεις.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Όλα τα παραπάνω βιβλία τα διάβασα σε
ηλεκτρονική μορφή μέσα από το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">kindle</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
μου., Ξέρω πως πολλοί έχουν αντιρρήσεις και προτιμούν να διαβάσουν ένα έντυπο
βιβλίο, να έχουν την αίσθηση της αφής και της μυρωδιάς, αν και σήμερα πια δεν
υπάρχει, του χαρτιού. Όμως εγώ, λάτρις της τεχνολογίας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βρίσκω πως<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>το ηλεκτρονικό βιβλίο μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε άμεση πρόσβαση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όπου και αν είμαστε, οποιαδήποτε ώρα και
ημέρα, σε άπειρα βιβλία,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χωρίς να
είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάμε όπου πάμε τον όγκο και το βάρος του χαρτιού.
Αφήνω που στην ηλεκτρονική μορφή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μπορείς
να βρεις και να διαβάσεις όλη τη κλασσική γραμματεία και βιβλία που ίσως έχουν
εξαντληθεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και δεν κυκλοφορούν σε έντυπη
μορφή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διάβασα όμως και έντυπα βιβλία, το υπέροχο «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">discovery</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">of</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Heaven</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">» του Ολλανδού </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Harry</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mullich</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. ΄Ενα ογκώδες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βιβλίο,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>700<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τόσες πυκνογραμμένες σελίδες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο μεστό σε νοήματα, φιλοσοφικά, θεολογικά και
μεταφυσικά. Ταυτόχρονα ο αναγνώστης γίνεται δέκτης πληροφοριών σχετικών με τη
φυσική και την αστρονομία, αλλά και κάποιων πτυχών της σύγχρονης ιστορίας ενώ ο
συγγραφέας, που παρά λίγο να πάρει το Νόμπελ λογοτεχνίας, κάνει μια σε βάθος
ψυχολογική ανάλυση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χαρακτήρων. Με δύο
λόγια ένα αξιόλογο βιβλίο που δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου και
λογαριάζω να ξαναδιαβάσω μόλις το τελειώσει η κόρη μου που το διαβάζει τώρα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Διάβασα και τον
αντίποδά του. Την εξίσου ογκωδέστατη τριλογία 1</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Q</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">84 του Μουρακάμι, που ομολογώ εκτός από
την αρχή που πραγματικά ήταν ευρηματική, κατά τ΄άλλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τα τρία<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>βιβλία με άφησαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αδιάφορη.
Λυπάμαι που θα απογοητεύσω τους θαυμαστές του Ιάπωνα συγγραφέα, αλλά δεν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής με τις
χρυσαλλίδες του αέρα, τα ανθρωπάκια που έβγαιναν από το στόμα της νεκρής κατσίκας…και
…και . ένα σωρό άλλα συμβολικά και μη παράδοξα. Ποιο ήταν το βαθύτερο νόημα του
βιβλίου; Υπήρχε και εγώ δεν το κατάλαβα; Προς τι οι τόσες περιγραφές ενδυμασιών
και φαγητών και ιδίως του τρόπου παρασκευής τους; Για να δημιουργήσει
ατμόσφαιρα λένε κάποιοι.. Λυπάμαι σε μένα δεν πέτυχε η συνταγή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">΄Αφησα επίτηδες τελευταίο το «Γράμματα στην κόρη μου» του
Θοδωρή Καλλιφατίδη, εκδόσεις « Γαβριηλίδης». Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης είναι ΄Ελληνας
συγγραφέας που ζει και αναδείχθηκε στη Σουηδία. Έχει γράψει πολλά και αξιόλογα
βιβλία. Αναφέρω πρόχειρα αυτά που έχω αγαπήσει ιδιαίτερα, την «Τιμάνδρα», την «Ολγα
της Αγάπης», τον « Αγιο Ηρακλή», τους «Φίλους και Εραστές» και το «Μητέρες και
γιοί»..Φέτος το καλοκαίρι από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης», τον
πιστό εκδότη του, κυκλοφόρησε το « Γράμματα στην κόρη μου». Αυτό το βιβλίο, για το οποίο
υποψιάζομαι ότι είχε αφήσει μια νύξη στο «Φίλοι και Εραστές», θεωρώ πως είναι ίσως και
το καλύτερο του. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, αν και έχει όλα τα στοιχεία
ενός μυθιστορήματος, πολύ δε περισσότερο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα, με την κλασσική, αν υπάρχει, έννοια του
όρου. Μην περιμένετε να διαβάσετε περιγραφές της Ρώμης και της ζωής τότε, την
εποχή του Αυγούστου, ούτε της ζωής στους Τόμους, μιας πόλης στη Μαύρη Θάλασσα,
που <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έστειλε τον ποιητή, χωρίς εξήγηση ο
Αύγουστος, ίσως γιατί τον είχαν ενοχλήσει η ελευθεριότητα των ερωτικών
ποιημάτων του. Το βιβλίο, όπως και τα προηγούμενα του συγγραφέα, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατάθεση ψυχής, του ποιητή, του συγγραφέα; Στην
ουσία πρόκειται γιι ένα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δοκίμιο, δοσμένο
με τον λιτό και άμεσο τρόπο γραφής του Καλλιφατίδη. Πίσω από το προσωπείο του
Οβίδιου διακρίνεται ξεκάθαρα ο ίδιος ο συγγραφέας. οι σκέψεις και οι
προβληματισμοί του, η αγωνία και η δυσκολία προσαρμογής σε ένα ξένο τόπο που οι
άνθρωποι δε μιλούν τη γλώσσα σου και δε γνωρίζεις κανένα. Οι έννοιες της
«ελευθερίας»,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της «εξουσίας» και των
ορίων της, της «πατρίδας» και της «εξορίας», του «έρωτα» και του «νόστου» και
τέλος του «θανάτου» έρχονται και ξαναέρχονται στις σκέψεις που κάνει στα
γράμματα στην κόρη του ο Οβίδιος/Καλλιφατίδης, από τον τόπο της εξορίας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στη Σύγκλητο και
στο Φόρουμ Ρομάνουμ φιλονικούσαμε από το πρωί ως το βράδυ και θεωρούσαμε ότι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ήμαστε ελεύθεροι. Αλλά μας έλειπε η θέα. Δε
βλέπαμε την ελευθερία, απλώς ακούγαμε να μιλούν γι΄αυτήν. Να είσαι ελεύθερος σε
σχέση με τους άλλους σημαίνει ότι κάποιοι καταδυναστεύονται. Μα ο πραγματικά
ελεύθερος άνθρωπος δεν είναι δυνάστης.</i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εκεί
στα βραχάκια πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα ήμουν αληθινά ελεύθερος. Ο Καίσαρας μου
είχε στερήσει τη χώρα μου και τους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δικούς μου και δίχως να το θέλει με είχε
αναγκάσει να αρχίσω ξανά από την αρχή.» </span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τελειώνοντας τα βιβλίο είχα μια πικρόγλυκη αίσθηση, της
ματαιότητας των ανθρωπίνων πραγμάτων και των μεταμορφώσεων που υφιστάμεθα στο
πέρασμα της ζωής μας. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Non</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">sum</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ego qui</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">fuerram</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. Λέει ο ποιητής, «Δεν είμαι
αυτός που ήμουν». Αμφίσημη ρήση, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>νοσταλγεί ο Οβίδιος αυτό που κάποτε ήταν και
δεν είναι πια, ή είναι, έγινε κάτι καλύτερο από ήταν πριν; Εσείς, οι αναγνώστες
του βιβλίου και, γιατί όχι όσοι θέλετε και μπορείτε του ίδιου του ποιητή, θα
κρίνετε..</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha4xyoQBaVCdbQ-WZCFEkamL2MLydjYF2AScoXQyGd0xdNCfn2LKngkZ3d3s5TJYZHtF3isN2qs50JWUXA3UspiBMheR7JP9KDIX4_cd8YrLJB6ZfO3hqrBbJqz28R6guWn26eGlrjpw8/s1600/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CF%86%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-57450310032122376632013-07-29T20:57:00.000+03:002013-07-30T10:24:13.827+03:00Aimez vous Catherine Deneuve? ή Αναζητώντας το χαμένο καιρό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.psichogios.gr/">www.psichogios.gr</a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ut7Lnjgt3hH3JPvK5EU4xrYOo5SX234eldB5YNsawz1gt0gxnn_8EQ2h2CQguIeMonhmgGTbNtQYtw4oFrEOtvSXNR4i0U2hlO8fWi5xAScMcdIvrRlb3DmPZmlhrXzJTjTk6jYG62M/s1600/%CE%9F%CE%B9+%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%A7%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ut7Lnjgt3hH3JPvK5EU4xrYOo5SX234eldB5YNsawz1gt0gxnn_8EQ2h2CQguIeMonhmgGTbNtQYtw4oFrEOtvSXNR4i0U2hlO8fWi5xAScMcdIvrRlb3DmPZmlhrXzJTjTk6jYG62M/s1600/%CE%9F%CE%B9+%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%A7%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85.jpg" /></a><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/67V913VyGo8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Σας ξάφνιασα; Τι είναι αυτό που με έπιασε να γαλλοφέρνω;<br />
<br />
Ας όψεται η Γαλλική τηλεόραση ...Μάλιστα.... Χθες βράδυ, μετά μια πολύ συναισθηματικά αφορτισμένη μέρα, για τους δικούς της λόγους, κάθισα να δω τηλεόραση και ελείψει κάποιου ενδιαφέροντος προγράμματος στα ελληνικά κανάλια, πατώντας το τηλεχειριστήριο, κουλαντρηστήρι στην οικογενειακή διάλεκτο, έπεσα πάνω στη TV 5 που έδειχνε την ταινία " Οι ομπρέλλες του Χερβούργου" με πρωταγωνίστρια μια νεαρώτατη Kατρίν Ντενέβ. ΄Εμεινα καθηλωμένη να ξαναβλέπω μια ταινία που είχαμε δει πριν απο... κάποιες δεκαετίες. Η ταινία είχε γυριστεί το 1964...έχει λοιπόν αρκετές ρυτίδες όπως όλοι μας, όσοι μείναμε, από αυτούς που την είχαμε δει όταν πρωτοπαίχτηκε. .<br />
΄Εμεινα λοιπόν να κοιτάζω και να συγκινούμαι, όχι με την υπόθεση που ήταν μελό ή με το παίξιμο των ηθοποιών, αλλά με τα τραγούδια, με πρώτο και καλύτερο το γλυκό τρυφερό, "Mon amour ne me quitte pas". Σίγουρα κάπου θα το έχετε ακούσει.<br />
Αν όχι το έχω για σας. Τραγουδά η Νάνα Μούσχουρη.<br />
Χάρη στην ταινία έγινε το θαύμα. Γύρισε ο χρόνος πίσω, εικόνες μιας εποχής που μοιάζει τόσο μακρινή..τόσο ωραία ... Μια Κατρίν, ωραία, νέα, πολύ νέα, ντυμένη με μοντελάκια Σανέλ, παπούτσια μπαλαρίνες, αδιάβροχα Μπέρμπερυς, και η μαμά της κοψή με ταγιεράκια και μαργαριτάρια, καλοχτενισμένη, ατσαλάκωτη, να περιφέρονται τραγουδώντας σε χώρους κομψούς ταιριασμένους με την εμφάνισή τους ενώ στο βάθος πάντα παρούσα η ατμόσφαιρα του λιμανιού, η υγρασία, η βροχή τα βρεγμένα λιθόστρωτα των δρόμων, οι κομψές ομπρέλλες. ..<br />
Νοστάλγησα την εποχή της νιότης μου, νοστάλγησα την εποχή που δεν είχαν αρχίσει να γενιούνται τα προβλήματα που ζούμε σήμερα, την εποχή που πιστεύαμε πως όλα ήταν δυνατά και πως η αγάπη μας προφυλάσσει από κάθε κακό..<br />
Αγαπάτε τη νέα Κατρίν Ντενέβ; Τις Ομπρέλλες του Χερβούργου, την εποχή που δε γνωρίσατε και που γνωρίζετε μόνο μέσα από ταινίες, εικόνες βιβλία...Ναι.. Εγώ τα αγαπώ όλα αυτά, χαίρομαι που τα γνώρισα, τα έζησα, τα ζήσαμε...</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-24177669458134494202013-07-03T14:40:00.000+03:002013-07-03T14:40:46.063+03:00Έχετε επισκεφτει τη Λήμνο;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Xg7jpNOiJI3FiKKnXgCmqkA0dZ47y0cQweExvNm17XsVJw1losKdiYuSXmCriF-o7DKf9nRdCCk70WFrJWhbh60Y6XTLU9CAksuvTO2NYxr18x2iUF1zFjgN9f1EqicmfzX_aEQig2E/s1600/P1050602.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Xg7jpNOiJI3FiKKnXgCmqkA0dZ47y0cQweExvNm17XsVJw1losKdiYuSXmCriF-o7DKf9nRdCCk70WFrJWhbh60Y6XTLU9CAksuvTO2NYxr18x2iUF1zFjgN9f1EqicmfzX_aEQig2E/s320/P1050602.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqt4ao3GmFXiaMj9cuOwveHbJO8TFtCazDrdyiwEcLfBVnwUukaBXSz79R0S5N0mUjvOV9c3Jk5Wu6O_7P5YdithYGz43-l5FEIY8xTNImfmpUyxJp_zxKWcvBXKlxEfg5Cglsypmy_mM/s1600/P1050598.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqt4ao3GmFXiaMj9cuOwveHbJO8TFtCazDrdyiwEcLfBVnwUukaBXSz79R0S5N0mUjvOV9c3Jk5Wu6O_7P5YdithYGz43-l5FEIY8xTNImfmpUyxJp_zxKWcvBXKlxEfg5Cglsypmy_mM/s320/P1050598.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGTrkuIMMYWuJKEz2hbfA_rrPz5cHaS3ddng0Hhg2a-izSTP5KjmX5iVHn2syxeNXI2hIPUuWEhnMBWH7_GY88h5KcOzQoZ6-f1-T2pxjetZIFeqLmgDDQzZkKnRnXQiusYw8rl4IcRek/s1600/P1050593.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGTrkuIMMYWuJKEz2hbfA_rrPz5cHaS3ddng0Hhg2a-izSTP5KjmX5iVHn2syxeNXI2hIPUuWEhnMBWH7_GY88h5KcOzQoZ6-f1-T2pxjetZIFeqLmgDDQzZkKnRnXQiusYw8rl4IcRek/s320/P1050593.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-QpP_IMTf-GYpPWH5mb1l8yIT_dyG_wKcsT8xDNaVuaSNNxUFr8snSCsA5EZIoiMforLXPamS-Y7j1YFM1FgX3FGmA7UGymDzENHLpne1EnY7EdDmCW9GgeEU07cig9kron3bIkG_hw/s1600/P1050653.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-QpP_IMTf-GYpPWH5mb1l8yIT_dyG_wKcsT8xDNaVuaSNNxUFr8snSCsA5EZIoiMforLXPamS-Y7j1YFM1FgX3FGmA7UGymDzENHLpne1EnY7EdDmCW9GgeEU07cig9kron3bIkG_hw/s320/P1050653.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizy9lGA5EiHsNlEQikYDbuEK5HXENnj_X9T92lmtNok_fEs0NIszO5TPJ-TbPPjty3-bHMtbvO2wLQ65Awe-QKGPcugfK3pkeIMgcj5lnWIHp7IGv9aE7Wy0Jr_r1DtcafWlPd6KHYQwQ/s1600/P1050619.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizy9lGA5EiHsNlEQikYDbuEK5HXENnj_X9T92lmtNok_fEs0NIszO5TPJ-TbPPjty3-bHMtbvO2wLQ65Awe-QKGPcugfK3pkeIMgcj5lnWIHp7IGv9aE7Wy0Jr_r1DtcafWlPd6KHYQwQ/s320/P1050619.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_bfnu81Y5c6hJj4Mkn4qgQqJtq2VJ7T7ppY-W33-EHI3mN0damdsKIafY2D_8Mq9dupx3HCOpxG3Q712cxtVgsMienemtMGUyzf1idyJMW59CJXXqJb5gdu5F0PiylOIf-pf-oGL33eI/s1600/P1050660.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_bfnu81Y5c6hJj4Mkn4qgQqJtq2VJ7T7ppY-W33-EHI3mN0damdsKIafY2D_8Mq9dupx3HCOpxG3Q712cxtVgsMienemtMGUyzf1idyJMW59CJXXqJb5gdu5F0PiylOIf-pf-oGL33eI/s320/P1050660.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Την περασμένη βδομάδα βρέθηκα για πρώτη φορά στη Λήμνο, τον τόπο
καταγωγής της γιαγιάς Χρυσάνθης του Κίμωνα. Μαγεύτηκα με την πρώτη
ματιά. Νησί Αιγαιοπελαγίτικο, γυμνό, δαρμένο από ανέμους, "Ανεμόεσσα"
την έλεγαν στην αρχαιότητα..<br />
Χάρη στην ακαταπόνητη εξαδέλφη
Δέσποινα, που περνάει τα καλοκαίρια της στη Λήμνο των προγόνων της,
γνώρισα όσο περισσότερο από τη νησί γινόταν, λόγω του περιορισμένου
χρόνου που είχα στη διάθεσή μου.<br />
Θαύμασα και κολύμπησα στις
υπέροχες παραλίες με τα καταγάλανα κατακάθρα νερά και τις αμμουδιές που
βρίσκεις ακόμη κοχύλια και αχιβάδες. Με εντυπωσίασαν τα ηφαιστιογενή
πετρώματά των βράχων με κορυφαίο το επιβλητικό Κάστρο πάνω στο οποίο
ζουν ελάφια! Μάλιστα ελάφια.<br />
Είδα τον ήλιο να βουτάει στο Αιγαίο
φωτίζοντας με πορφυρό φως την πυραμίδα του Αγίου Όρους που όλη μέρα
κρυβόταν στο βάθος του ορίζοντα..<br />
Είδα τη Μαρούλα της Λήμνου,
να φυλάει ακοίμητη το νησί της με υψωμένο το σπαθί και ξαναδιάβασα του
υπέροχο βιβλίο " Η ΜΑΡΟΥΛΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ' της κ.Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου.<br />
Εμαθα
την τραγική ιστορία του "νοσοκομείου" περίθαλψης των τραυματιών στον
Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο οι πιο πολλοί από τους οποίους, ανάμεσά τους και δύο
Καναδέζες νοσοκόμες, πέθαναν όχι από τα τραύματα, αλλά από την έλλειψη
υγιεινής. Η δυσεντερία θέριζε ανθρώπινες ζωές τότε...<br />
Επισκέφτηκα γραφικά χωριά τον " Κοντιά" και το "Κορνό", είδα "μάντρες" και "μύλους".<br />
Δεν μπόρεσα, αυτή τη φορά,<br />
<br />
να επισκεφτώ την Πολιόχνη, την πρώτη οργανωμένη ευρωπαϊκή πόλη 3000 χρόνια προ Χριστού, ούτε το Καβείριο, είδα όμως τα εντυπωσιακά ευρήματα στο αρχαιολογικό μουσείο, στεγασμένο σε ένα υπέροχο νεοκλασσικό σπίτι, από τα πολλά που υπάρχουν και κατοικούνται ακόμη στο "Ρωμέικο Γυαλό".Λείψανα μιας άλλης εποχής που τα παιδιά της Λήμνου, όπως ο πατέρας της γιαγιάς Χρυσάνθης, άφηναν τον τόπο τους για να προκόψουν στην ξενητιά, Αίγυπτο, Τεργέστη, χωρίς όμως να ξεχνούν την πατρίδα τους και να τη συντρέχουν με δωρεές ..Ας είναι ευλογημένοι.<br />
Είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω και τη θεία λειτουργία στη Μητρόπολη την ημέρα που είχε έρθει η Ρωσσική αντιπροσωπεία, που έρχεται κάθε χρόνο την ίδια μέρα για να τιμήσει τους για νεκρούς Ρώσους του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Υπέροχες φωνές, αγγελικές..<br />
Και φυσικά.έφαγα...εκτός από "φλομάρι" και μελίχλωρο και ανάλατο "Καλαθάκι", που δυστυχώς δε βρίσκουμε εδώ στην Αθήνα,...και "Βενιζελικά" τα περίφημα γλυκά σε ανάμνηση της απελευθέρωσης του νησιού και ήπια το υπέροχο άσπρο κρασί " Λαγοπάτι" . Χαλάλι η πίεση που ανέβηκε...<br />
Πιο πολύ όμως απ΄όλα με κέρδισε η απλότητα και η αγάπη των ανθρώπων,όπως του κ. Παντελή Μπακάλη, του βιβλιοπωλείου "Νέα Σελίδα" και του κ.
Ηλία Κότσαλη, του ραδιοφωνικού σταθμού ΄"Αλφα", που χωρίς ενδοιασμό και
χωρίς προειδοποίηση αγκάλιασαν το βιβλίο μου με αγάπη παρουσιάζοντάς το
στο κοινό. Με συγκίνησε και η αγάπη της κυρίας Μαλάμως, ελπίζω να λέω σωστά το όνομά της, που
ακούγωντας τη συνέντευξή μου στο ραδιόφωνο, έσπευσε να μου τηλεφωνήσει
να μου πει πως αυτή και ο άντρας της έχουν διαβάσει όλα μου τα βιβλία!
Και πως τα αγαπούν. <br />
Έφυγα τη Δευτέρα το βράδυ με τη νοσταλγία ήδη εγκατεστημένη στην καρδιά μου και την υπόσχεση να επιστρέψω του χρόνου. Είναι γνωστό άλλως τε, όπως λένε, πως όποιος επισκεφτεί τη Λήμνο, κλαίει φτάνοντας και κλάιει φεύγοντας. Γιατί άραγε;</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7840543066673857338.post-56673959981555665462013-06-06T13:52:00.002+03:002013-06-06T13:52:49.545+03:00Τρείς φίλες συζητούν για βιβλία και όχι μόνο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGE0T5o0AV-VFgknUoNIvWmtuOQ7IfJkKY6qImKo0eQHr657Apg5vJrz4ktlZ8Jpy7t9IW47U9EJWwTCb3XTFPkaha0JOEw26la_Piis-mF5yid2Wps10SFv9O3DKOIuW2lcFcQ0qleyk/s1600/trio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGE0T5o0AV-VFgknUoNIvWmtuOQ7IfJkKY6qImKo0eQHr657Apg5vJrz4ktlZ8Jpy7t9IW47U9EJWwTCb3XTFPkaha0JOEw26la_Piis-mF5yid2Wps10SFv9O3DKOIuW2lcFcQ0qleyk/s320/trio.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Δεν ξέρω τι φταίει, αλλά είμαι πολύ αμελής τελευταία. Κανονικά θα έπρεπε αυτή την ανάρτηση να την είχα κάνει τέσσερις μέρες πιο πριν. ..Αλλά... Τέλος πάντων, κάλιο αργά παρά ποτέ...Λοιπόν το περασμένο Σάββατο 1 Ιουνίου, η Νοέλ Μπάξερ και εγώ ( θα το έχετε προσέξει φαντάζομαι πως πάμε πακέτο παντού) βρεθήκαμε στο στούντιο του Ilioupolis on line, καλεσμένες της άλλης φίλης και εκλεκτής ομότεχνης, της Πέρσας Κουμούτση, να μιλήσουμε για βιβλία. Πιστεύω πως όλοι θα έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της Πέρσας, αν όχι όλα, και θα έχετε εκτιμήσει την ευαισθησία της γραφής της και την ομορφιά της περιγραφής της αγαπημένης της Αιγύπτου. Εγώ προσωπικά έχω μια αδυναμία σε ότι αναφέρεται στην Αλεξάνδρεια, αμαρτία ομολογημένη, και έτσι όταν διαβάζω ένα βιβλίο της Πέρσας νιώθω σαν πάπια στο νερό. Φρικτή παρομοίωση το ξέρω,πάντως έτσι νιώθω, εξ άλλου έχω και στις πάπιες αδυναμία...<br />
Αυτά που είπαμε λοιπόν σκέφτηκα να τα μεταφέρω εδώ και αν θέλετε μπορείτε να τα ακούσετε κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο¨http://www.ilioupolisonline.gr/modules.php?<br />
Ελπίζω να τα κατάφερα, αν όχι δοκιμάστε www.ilioupolisonline.gr στην ημερομηνία 4.6.2013.<br />
Καλή ακρόαση.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Eleni Tsamadouhttp://www.blogger.com/profile/07695560608957417918noreply@blogger.com1