Κιτριές, Πολιανή, επίσκεψη στο χώρο και την Ιστορία

Είναι γεγονός ότι κάθε τόπος κουβαλάει τις δικές του μνήμες, εδώ όμως στη Μεσσηνία νιώθω πιο κοντά την Ιστορία από πουθενά αλλου. Μπορεί να φταίει το ότι είναι ο τόπος μου, αλλά κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ νιώθω κοντά μου τους ίσκιους των ανθρώπων που έζησαν, μόχθησαν και πολέμησαν για να ξαναγεννηθεί η Ελλάδα. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Καλαμάτα συγκινούμαι όταν βλέπω την εκκλησίτσα των Αγίων Αποστόλων και θυμάμαι πως εδώ στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτιου του 1821 έπεσε η πρώτη ντουφεκιά της επανάστασης και στην εκκλησία έγινε η πρώτη δοξολογία, για την απελευθέρωση της πόλης..Κάθε φορά που πάω στην Πύλο και πίνουμε τα ούζα μας στο όμορφο λιμάνι της,δε γίνεται να μη θυμηθούμε πως εδώ παίχτηκε η τελευταία πράξη που σφράγισε την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ελλάδας..
Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση στάθηκε μια επίσκεψη σε φίλη στο σπιτι της στις Κιτριές, ένα τόπο αφάνταστα γοητευτικό, εδώ που οι ντόπιοι περήφανοι σου δείχνουν το "παλάτι" των Μαυρομιχαλαίων..Καθισμένοι με τη φίλη στο χαγιάτι του σπιτιού της ρουφήξαμε την ομορφιά της δύσης στο Μεσσηνιακό κόλπο, εκεί που ο ήλιος σχηματίζει ένα χρυσό μονοπάτι στη θάλασσα ..
Από τις Κιτρίες πήραμε το δρόμο για την Πολιανή, το ορεινό χωριό που γεννήθηκε ο Παπαφλέσσας, ο φλογερός επαναστάτης, αυτός που άναψε το φυτίλι της επανάστασης, με ψέματα και με φοβέρες και που σφράγισε με τη θυσία του στο Μανιάκι.
Γίνομαι συναισθηματική, αλλα δεν μπορώ να μην είμαι. Η Ιστορία είναι πιο δυνατή από εμας, πως μπορούμε να την ξεχνάμε, ιδίως σήμερα που όλα μοιάζουν σα να έχουν ξαναπαιχθεί..
Οι φωτογραφίες δίνουν μια μικρή μόνο ιδέα για την ομορφιά του τόπου.