Όπως σας υποσχέθηκα σας έχω άλλο ένα άρθρο της Νοέλ Μπάξερ. Πως σας φαίνεται; Εγώ το βρίσκω τρομερά επίκαιρο και οδυνηρά αληθινό. Για να το διαβάσετε δεν έχετε παρά να κάνετε κλίκ στον σύνδεσμο.
Είμαι ένας εργαζόμενος πατέρας ...και δεν μπορώ να το διαβάσω αυτή την στιγμή!!!! :))
Θέλω όμως ένα email σου για να μπορέσω να σου στείλω μια φωτογραφία γιατί σε αυτό του Blogger μόνο μήνυμα μπορώ να γράψω! Γράψε μου αν έχεις κάποιο άλλο σε παρακαλώ!!!!
Το άρθρο της κυρίας Μπάξερ είναι άκρως επίκαιρο και ανταπορκίνεται πλήρως στα δεδομένα των σύγχρονων κοινωνιών. Το νέο εργασιακό καθεστώς έχει δημιουργήσει έναν νέο τύπο οικογένειας. Από εκεί που οι γονείς φρενοβλαβείς έτρεχαν στον στίβο των επαγγελματικών υποχρεώσεων, τώρα, χάνοντας την δουλειά τους,μένουν με βήμα μετέωρο. Πόσο μάλλον αν εκείνος που έχει απολυθεί είναι ο πατέρας, ο οποίος βιώνει ένα είδος τρανσβεστιβισμού.Από το ανταγωνίστικό περιβάλλον του εργασιακού χώρου και το κουστούμι, μεταφέρεται βίαια στον ουδέτερο χώρο του σπιτιού και στην ποδιά. Αρχικά θα ψάξει για δουλειά (ένστικτο αυτοσυντήρισης), όταν όμως οι προσπάθειες του δεν ευκαρπίσουν, τότε θα προσπαθήσει να φανεί χρήσιμος στην ανατροφή των παιδιών και στο νοικοκυριό. Ο νέος ρόλος είναι σίγουρα υποτιμητικός για εκείνον και από κοινωνική και από ψυχολογική πλευρά. Από προστάτης και κουβαλιτής μεταφέρεται στο μη ενεργό- άρα και ανίσχυρο- δυναμικό της οικογένειας. Οι σχέσεις με τα άλλα μέλη της οικογένειας σίγουρα άλλαζουν. Υπάρχει φθόνος προς τη γυναίκα που δουλεύει- και υποσυνείδητα είναι εκείνη που θα έπρεπε να βρίσκεται καθηλωμένη στο σπίτι. Αλλά και ο τρόπος που τον βλέπουν τα παιδιά έχει αλλάξει. Δεν επιβάλλει εκείνος τους κανόνες και είναι υπεύθυνος για τις περικοπές στις εξόδους, τα δώρα, το χαρτζιλίκι και την εκπαίδευση. Σειρά έχει η κοινωνική απομόνωση. Ο άντρας δεν συνάπτει νέες κοινωνικές σχέσεις, καθώς είναι περιορισμένος ο χώρος στον οποίο κινείται, αλλά δυσκολεύεται να διατηρήσει και τις ήδη υπάρχουσες, είτε φοβούμενος τον σχολιασμό είτε μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα να συναντήσει την παρέα του (γήπεδο, καφενείο, κτλ). Σίγουρα η παραπάνω περιγραφή δεν είναι απόλυτη και μόνιμη. Το βέβαιο είναι πως οι σχέσεις των ανθρώπων επαναδιαπραγματεύονται με βάση τα οικονομικά δεδομένα. Κυριαρχεί η αποξένωση. Ο κόσμος σπάνια μιλάει πια. Υπάρχει ένα μόνιμα θλιμμένο βλέμμα. Οι συνέπειες περνάνε άμεσα στα παιδιά. Δεν είναι τυχαίο πως οι νέοι περνάνε όλο και περισσότερο στον κόσμο της βίας και των ναρκωτικών. Οι αυτοκτονίες αυξάνονται συνεχώς. Σκοπός είναι να αναλογισθούμε τι έχουμε ονειρευτεί για εμάς και τους δικούς μας και να προσπαθήσουμε την επόμενη μέρα να πούμε δυο κουβέντες περισσότερες.
Jennnoula2009, με λίγα λόγια κατάφερες και είπες πάρα πολλά. Όσα συμβαίνουν συτή την εποχή με αφορμή τα προβλήματα της εργασίας, έχουν επίπτωση σε πολλούς τομείς μας. Το πρόβλημα της ανεργίας έχει πολλά πλοκάμια. Άμα διαβάσεις και άλλα κείμενά μου σχετικά με το ανεργιακό ζήτημα, από αυτά που σταδιακά βγαίνουν στον αέρα σε sites kai blogs, θα δεις πόσο συμφωνούμε! Καλύπτονται πολλά επιμέρους που αναφέρεις. Χάρηκα την επικοινωνία σου στο blog της Έλεν και σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Αγαπητή κυρία Baxer, διάβασα πολύ προσεκτικά κάποια κείμενα στο ιστολόγιο σας και πιστεύω πως έχετε απόλυτο δίκιο. Η ανεργία είναι η μάστιγα της εποχής και ταλανίζει πολλούς ανθρώπους. Κατάγομαι από την Δυτική Μακεδονία, όπου είναι η περιοχή με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην χώρα και όπου τα σημάδια της οικονομικής ύφεσης άρχισαν να φαίνονται πιο πρώιμα απ ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Το πρόβλημα της κρίσης (και όλων των συνεπειών της) αντιμετωπίζεται ως δεδομένο. Το θέμα είναι πώς θα βγούμε από αυτήν την κρίση. Σίγουρα λαβωμένοι και σίγουρα με ηθικές και πολιτιστικές αξίες υπό αμφισβήτηση. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για μια κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά για μια βαθύτερη κρίση, που προήλθε από τον υλισμό και τον άκρατο καταναλωτισμό των προηγούμενων χρόνων. Οι αυστηρά επιστημονικές θεωρίες αναφέρουν πως στο πλαίσιο του οικονομικού κύκλου, μετά από μια εποχή ύφεσης, ακολουθεί περίοδος άνθησης και προόδου. Ας ελπίσουμε πως θα έρθουν καλύτερες μέρες για τον ελληνικό λαό. Καιέύχομαι πως αυτές οι γιορτινές ημέρες θα αποτελέσουν πηγή περισυλλογής για όλους μας. Καλές γιορτές με υγεία και ευτυχία.
Είμαι ένας εργαζόμενος πατέρας ...και δεν μπορώ να το διαβάσω αυτή την στιγμή!!!! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω όμως ένα email σου για να μπορέσω να σου στείλω μια φωτογραφία γιατί σε αυτό του Blogger μόνο μήνυμα μπορώ να γράψω! Γράψε μου αν έχεις κάποιο άλλο σε παρακαλώ!!!!
Καλημέρα!!!
Το άρθρο της κυρίας Μπάξερ είναι άκρως επίκαιρο και ανταπορκίνεται πλήρως στα δεδομένα των σύγχρονων κοινωνιών. Το νέο εργασιακό καθεστώς έχει δημιουργήσει έναν νέο τύπο οικογένειας. Από εκεί που οι γονείς φρενοβλαβείς έτρεχαν στον στίβο των επαγγελματικών υποχρεώσεων, τώρα, χάνοντας την δουλειά τους,μένουν με βήμα μετέωρο. Πόσο μάλλον αν εκείνος που έχει απολυθεί είναι ο πατέρας, ο οποίος βιώνει ένα είδος τρανσβεστιβισμού.Από το ανταγωνίστικό περιβάλλον του εργασιακού χώρου και το κουστούμι, μεταφέρεται βίαια στον ουδέτερο χώρο του σπιτιού και στην ποδιά. Αρχικά θα ψάξει για δουλειά (ένστικτο αυτοσυντήρισης), όταν όμως οι προσπάθειες του δεν ευκαρπίσουν, τότε θα προσπαθήσει να φανεί χρήσιμος στην ανατροφή των παιδιών και στο νοικοκυριό. Ο νέος ρόλος είναι σίγουρα υποτιμητικός για εκείνον και από κοινωνική και από ψυχολογική πλευρά. Από προστάτης και κουβαλιτής μεταφέρεται στο μη ενεργό- άρα και ανίσχυρο- δυναμικό της οικογένειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σχέσεις με τα άλλα μέλη της οικογένειας σίγουρα άλλαζουν. Υπάρχει φθόνος προς τη γυναίκα που δουλεύει- και υποσυνείδητα είναι εκείνη που θα έπρεπε να βρίσκεται καθηλωμένη στο σπίτι. Αλλά και ο τρόπος που τον βλέπουν τα παιδιά έχει αλλάξει. Δεν επιβάλλει εκείνος τους κανόνες και είναι υπεύθυνος για τις περικοπές στις εξόδους, τα δώρα, το χαρτζιλίκι και την εκπαίδευση.
Σειρά έχει η κοινωνική απομόνωση. Ο άντρας δεν συνάπτει νέες κοινωνικές σχέσεις, καθώς είναι περιορισμένος ο χώρος στον οποίο κινείται, αλλά δυσκολεύεται να διατηρήσει και τις ήδη υπάρχουσες, είτε φοβούμενος τον σχολιασμό είτε μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα να συναντήσει την παρέα του (γήπεδο, καφενείο, κτλ).
Σίγουρα η παραπάνω περιγραφή δεν είναι απόλυτη και μόνιμη. Το βέβαιο είναι πως οι σχέσεις των ανθρώπων επαναδιαπραγματεύονται με βάση τα οικονομικά δεδομένα. Κυριαρχεί η αποξένωση. Ο κόσμος σπάνια μιλάει πια. Υπάρχει ένα μόνιμα θλιμμένο βλέμμα. Οι συνέπειες περνάνε άμεσα στα παιδιά. Δεν είναι τυχαίο πως οι νέοι περνάνε όλο και περισσότερο στον κόσμο της βίας και των ναρκωτικών. Οι αυτοκτονίες αυξάνονται συνεχώς. Σκοπός είναι να αναλογισθούμε τι έχουμε ονειρευτεί για εμάς και τους δικούς μας και να προσπαθήσουμε την επόμενη μέρα να πούμε δυο κουβέντες περισσότερες.
Ελένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα να σου /σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά και με υγεία.
Θα τα λέμε, καλή μου,
Πάντα με αγάπη
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Jennnoula2009, με λίγα λόγια κατάφερες και είπες πάρα πολλά. Όσα συμβαίνουν συτή την εποχή με αφορμή τα προβλήματα της εργασίας, έχουν επίπτωση σε πολλούς τομείς μας. Το πρόβλημα της ανεργίας έχει πολλά πλοκάμια. Άμα διαβάσεις και άλλα κείμενά μου σχετικά με το ανεργιακό ζήτημα, από αυτά που σταδιακά βγαίνουν στον αέρα σε sites kai blogs, θα δεις πόσο συμφωνούμε! Καλύπτονται πολλά επιμέρους που αναφέρεις. Χάρηκα την επικοινωνία σου στο blog της Έλεν και σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Αγαπητή κυρία Baxer,
ΑπάντησηΔιαγραφήδιάβασα πολύ προσεκτικά κάποια κείμενα στο ιστολόγιο σας και πιστεύω πως έχετε απόλυτο δίκιο. Η ανεργία είναι η μάστιγα της εποχής και ταλανίζει πολλούς ανθρώπους. Κατάγομαι από την Δυτική Μακεδονία, όπου είναι η περιοχή με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην χώρα και όπου τα σημάδια της οικονομικής ύφεσης άρχισαν να φαίνονται πιο πρώιμα απ ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Το πρόβλημα της κρίσης (και όλων των συνεπειών της) αντιμετωπίζεται ως δεδομένο. Το θέμα είναι πώς θα βγούμε από αυτήν την κρίση. Σίγουρα λαβωμένοι και σίγουρα με ηθικές και πολιτιστικές αξίες υπό αμφισβήτηση. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για μια κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά για μια βαθύτερη κρίση, που προήλθε από τον υλισμό και τον άκρατο καταναλωτισμό των προηγούμενων χρόνων.
Οι αυστηρά επιστημονικές θεωρίες αναφέρουν πως στο πλαίσιο του οικονομικού κύκλου, μετά από μια εποχή ύφεσης, ακολουθεί περίοδος άνθησης και προόδου. Ας ελπίσουμε πως θα έρθουν καλύτερες μέρες για τον ελληνικό λαό. Καιέύχομαι πως αυτές οι γιορτινές ημέρες θα αποτελέσουν πηγή περισυλλογής για όλους μας.
Καλές γιορτές με υγεία και ευτυχία.