Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ

Η Πασχαλία Τραυλού είναι μια προικισμένη συγγραφέας που μας έχει δώσει μέχρι τώρα έξη βιβλία. Τα μυθιστορήματά της «Με Μπαλαντέρ τη μοναξιά», «Ήθελα μόνο ένα αντίο», « Η Ματζίκα της αγάπης», «Κλειδωμένο συρτάρι», «Φτερά από μετάξι», «Έστω μια φορά» έχουν αγαπηθεί από τους αναγνώστες όπως μαρτυρούν οι αλλεπάλληλες ανατυπώσεις τους. Σε κάθε βιβλίο της η Πασχαλία Τραυλού δε δίνει απλώς μια καλοστημένη ιστορία που ναι μεν θα μας τέρψει, αλλά που θα ξεχάσουμε αμέσως μόλις κλείσουμε το βιβλίο. Κάθε άλλο. Η Πασχαλία Τραυλού σε κάθε μυθιστόρημά της φωτίζει και μια πλευρά ενός κοινωνικού θέματος δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον αναγνώστη να προβληματιστεί και να γίνει κοινωνός των δικών της σκέψεων και προβληματισμών. Τα αίτια της γυναικείας απιστίας, η κακοποίηση των παιδιών, η γονική καταπίεση, η αρρωστημένη ζήλεια μεταξύ αδελφών, τα προβλήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι κάποια από τα θέματα με τα οποία έχει καταπιαστεί η Πασχαλία Τραυλού και ο αναγνώστης δένεται με το βιβλίο, οι ήρωες και τα πάθη τους συνεχίζουν να τον απασχολούν και μετά αφού έχει τελειώσει την ανάγνωση.

Στο έβδομο βιβλίο της τη «ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ» η Πασχαλία Τραυλού οδηγεί για άλλη μια φορά τον αναγνώστη σε καινούργια αλλά και δύσβατα, τολμώ να πω, μονοπάτια. Ο κεντρικός άξονας του βιβλίου είναι αυτή τη φορά φιλοσοφικός και μεταφυσικός.

Μέσα από ένα γοητευτικό και ρομαντικό παραμύθι ο αναγνώστης παρακολουθεί την περιπέτεια της ζωής των ηρώων και τους αέναους κύκλους της ζωής που κάνουν οι ψυχές τους στο χρόνο. Άλλοτε στο κοντινό χθες, και άλλοτε στο πιο μακρινό την εποχή της τουρκοκρατίας, τότε που πειρατές αλώνιζαν το Αιγαίο και έρχονταν σε σύγκρουση με τους Τούρκους. Τα πάθη των ανθρώπων, ο έρωτας, το μίσος, η ζήλεια είναι αυτά που καθορίζουν τη ζωή τους κάθε φορά. Κάθε φορά μέσα από τους κύκλους των μετενσαρκώσεων οι ήρωες, οι ίδιοι πάντα, έρχονται αντιμέτωποι με διλήμματα και πρέπει να πάρουν αποφάσεις που θα τους οδηγήσουν είτε στο φώς είτε στο σκοτάδι.
Η συγγραφέας κατάφερε να συμπυκνώσει μέσα σε μια ρομαντική ερωτική ιστορία αποστάγματα φιλοσοφίας και μυστικισμού και παράλληλα να μεταφέρει τον αναγνώστη σε κάποιες ιστορικές στιγμές λιγότερο γνωστές. Το γεγονός ότι έχει σπουδάσει φιλολογία είναι ίσως μια εξήγηση, όμως αυτό δε φτάνει. Πρέπει να έχει περάσει πολλές ώρες, να έχει ερευνήσει και μελετήσει την Αποκάλυψη του Ιωάννη αλλά και τους Πλατωνικούς διαλόγους, ιδιαίτερα την «Πολιτεία», όπου μιλάει για τους ανθρώπους που είναι αλυσοδεμένοι στη σπηλιά και βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων, το φως και η σκιά του φωτός… Για αυτό και καταφέρνει να δώσει στους αναγνώστες αυτά που εκείνη αποκόμισε αλλά και να παντρέψει αρμονικά τον Πλάτωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννη.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο στο βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού. Το βιβλίο είναι γεμάτο σύμβολα, το φως, ο άνδρας φως, η σκιά, η γυναίκα σκιά, τα ονόματα των ηρώων.. Της αρέσει να παίζει με τις σημασίες των ονομάτων της Πασχαλίας Τραυλού.. Ο χώρος που στήνει την ιστορία της, το νησί της Φολεγάνδρου. Η περίφημη Χρυσοσπηλία που το μυστήριο της δεν έχουν ακόμη καταφέρει να ξεδιαλύνουν οι αρχαιολόγοι. Μια σπηλιά, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, κρεμασμένη σε ένα κάθετο βράχο και όπου η πρόσβαση μπορεί να γίνει μόνο από τη θάλασσα. Εδώ στα τοιχώματά της υπάρχουν χαραγμένα από την αρχαιότητα ονόματα ανδρών και γυναικών. Κάποιοι λένε πως ίσως εκεί να γίνονταν εκεί τελετές που δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να μάθουμε τι αντιπροσώπευαν. Ίσως το πέρασμα στην ενηλικίωση. ΄Ισως το πέρασμα στην άλλη διάσταση πέρα από το θάνατο. Η σπηλιά αυτή για την Πασχαλία Τραυλού σημειολογικά ταυτίζεται με δύο άλλες σπηλιές, τη σπηλιά του Πλάτωνα και τη σπηλιά του Ιωάννη στην αποκάλυψη. Αυτός κατά τη γνώμη μου είναι ο ομφαλός της ιστορίας, ή μάλλον των ιστοριών που διηγείται στο βιβλίο της η Πασχαλία Τραυλού.
Με το βιβλίο της αυτό η Πασχαλία Τραυλού έκανε ένα τεράστιο και τολμώ να πω επικίνδυνο άλμα και κατάφερε να δώσει ένα ωραίο και ολοκληρωμένο βιβλίο. Χωρίς να εγκαταλείψει τη γνώριμη από τα προηγούμενα βιβλία της χειμαρρώδη ποιητική γραφή της βάζει μεταφυσικά ερωτήματα αναζητώντας το νόημα της ζωής και το τι γίνεται όταν η ζωή όπως την ξέρουμε παύει να υπάρχει. Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Υπάρχει έρωτας τόσο δυνατός που να υπάρχει πέρα από τη ζωή;
Ερωτήματα πανάρχαια που έχουν απασχολήσει τον άνθρωπο θα μπορούσε να πει κανείς από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του στη γη, όταν είδε για πρώτη φορά το σύντροφό του στο κυνήγι να πέφτει νεκρός. Ο φόβος του θανάτου είναι πανάρχαιος, το ίδιο και η πίστη πως όλα δεν τελειώνουν μαζί του. Η Θρησκεία και η φιλοσοφία έρχονται να δώσουν απαντήσεις, να καθησυχάσουν τους θνητούς. Το σώμα μόνον φθείρεται λένε. Η ύλη, αλλάζει μορφή, η ψυχή όμως τι γίνεται; Χάνεται; Που πάει; Απαντήσεις πολλές, πάμπολλες όλες όμως οδηγούν στο ίδιο τελικό συμπέρασμα. Η ψυχή είναι αθάνατη, γυρίζει πίσω, κάποιοι λένε πως μέσα από άλλα σώματα, άλλες ζωές, αγωνίζεται να διορθώσει τα λάθη της προηγούμενης ζωής. Να ξεπληρώσει χρέη, να τελειωθεί. Να ενωθεί στο τέλος με το φως. Με αυτά λοιπόν τα πανάρχαια ερωτήματα υφασμένα με δεξιοτεχνία σε ένα γοητευτικό ερωτικό παραμύθι μας κατέπληξε και πάλι η Πασχαλία Τραυλού. Της εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της.