Λίγο καιρό πριν, ίσως ήταν και μήνας, όσοι αγαπάμε τα άλογα μαζευτήκαμε στην ωραια κωμόπολη των Φιλιατρών για να δούμε μια παρέλαση αλόγων από όλους τους ιππικούς ομίλους της Πελοποννήσου. Λυπάμαι που δε συγκράτησα τα ονόματα των ιππικών ομίλων ή τις ράτσες των αλόγων, εκείνο όμως που έχω να πω και είναι καταφανές στις φωτογραφίες είναι η αγάπη του κοινού, από τις πολύ μικρές ηλικίες μέχρι τις προχωρημένες, για το άλογο. Μόνο όποιος δει αναβάτη και άλογο μπορεί να καταλάβει το δεσμό που συνδέειτα δύο αυτά πλάσματα της δημιουργίας. Ο αναβάτης ανήκει στο άλογο και το άλογο στον αναβάτη. Νομίζω πως τη στιγμή κάποιος ιππεύει γίνεται ένα με το άλογο και τότε μπορεί να καταλάβει το μύθο των Κενταύρων και των αμαζόνων. Μόνο τότε μπορεί να καταλάβει την αγάπη του Αλέξανδρου για το Βουκεφάλα.
Δείτε τις φωτογραφίες και κρίνετε μόνοι σας. Nα σημειώσω μόνο πως είναι πριν την παρέλαση. Θα ακολουθήσουν και άλλες σύντομα.
Αγαπητή μου κ. Ε. Τσαμαδού,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλαιότερα όταν ήμουν μικρός στο μέρος μου υπήρχαν κοπάδια από άγρια άλογα. Κατα διαστήματα μάζευαν αρκετά να τα ημερώσουν και να τα "καθαρίσουν". Τα έκλειναν λοιπόν σε ένα λιοστάση, εμείς πιτσιρικάκια ανεβαίναμε στη λιθιά και παρακολουθούσαμε την 'ιεροτελεστία' μετά τους φορούσαν τα (Φυσεκλίκια)για να μην κλωτσάνε αν θυμάμαι τη λέξη καλά τα πήγαιναν σε μια πλατωσιά και προσπαθούσαν να ανέβουν πάνω τους, να τα κάνουν κατοικίδια κλπ...
Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον, έχουν αντκατεστηθεί από αγροτικά αυτοκίνητα..
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Άυτή είναι η αλήθεια, αγαπητέ Γαβριήλ. Και εγώ θυμάμαι όταν ήμουν παιδί πως το να έχει υποζύγιο μια αγροτική οικογένεια ήταν κάτι απολύτως απαραίτητο. Μπορεί να ήταν γάιδαρος, μουλάρι ή άλογο, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες της. Μπορεί ακόμη να μην υπήρχαν τα μέσα για άλλες ανέσεις, το ζώο όμως ήταν η πρώτη προτεραιότητα και πολλές φορές καθόριζε και το status της οικογένειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ένα αστείο που μου έλεγε η γιαγιά μου. Κάποτε μια γυναίκα είχε την ατυχία να της ψοφήσει ο γαίδαρος και το γουρούνι της. Εκεί απάνω πέθανε ξαφνικά και ο άντρας της και η δύστυχη μοιρολογούσε "αχ, αχ, άντρα, γουρούνι, γαίδαρο και τι να πρωτοκλάψω.."
Πολλούς χαιρετισμούς από το Ιόνιο μας.