Λεπτομέρειες...

Όσοι βλέπετε ταινίες ή σήριαλ στην τηλεόραση που έχουν να κάνουν με νοσοκομεία και ιδιαίτερα με επείγοντα περιστατικά θα έχετε παρατηρήσει πως ο ασθενής ή τραυματίας μεταφέρεται με άκρα προσοχή, πως σπεύδουν από πάνω του ένα τσούρμο γιατροί και νοσηλευτές με οξυγόνα, μάσκες κλπ... πως αν χρειαστεί να μείνει στο νοσοκομείο, υπάρχουν όλα τα απαραίτητα που θα κάνουν τη ζωή του εύκολη, νυχτικά, πυτζάμες, πάπιες.. κρεβάτια άνετα καλοστρωμένα με ωραίες κουβέρτες, τηλέφωνα, κλπ..κλπ.
Η Ελληνική πραγματικότητα, δυστυχώς,δεν έχει καμία σχέση με ότι ωραίο βλέπετε. Η δική μας εμπειρία τουλάχιστον άλλα με έμαθε.
Θα αρχίσω από τα θετικά. Αμέσως μετά το ατύχημα μας υπήρξε άμεση ανταπόκριση της Τροχαίας και του ΕΚΑΒ. Σε χρόνο σχεδόν μηδενικό βρέθηκαν κοντά μας στον τόπο του ατυχήματος, ειδοποιημένοι από κάποιους ευγενείς αγνώστους που έσπευσαν να βοηθήσουν. Δύο ευγενικά παιδιά, ο οδηγός και ο τραυματιοφορέας μας μετέφεραν με προσοχή στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης όπου μας παρέλαβαν άμεσα και μας εξέτασαν πρόθυμοι και ευγενικοί γιατροί και νοσηλευτές. Βγάλαμε τις σχετικές ακτινογραφίες όπου και διαπιστώθηκε το τραύμα του Κίμωνα και οι δικές μου κακώσεις. Μας εξηγήθηκε ότι σύμφωνα με τον κανονισμό δεν μπορούσαμε να φύγουμε, θα έπρεπε να μείνουμε εικοσιτέσσερις ώρες για παρακολούθηση. Ζητήσαμε να μάθουμε αν οι εικοσιτέσσερις ώρες ήταν πραγματικές αλλά μας απάντησαν πως την επομένη το πρωί, το αργότερο στις 9.30, εφόσον δεν πονούσαμε και δε θα χρειαζόταν αξονική,θα μπορούσαμε να πάμε σπίτι μας. Και από εδώ και πέρα άρχισαν τα δύσκολα ..
Ρώτησα αν θα μπορούσα· να έχω να φορέσω κάτι για το βράδυ μια και όπως ήταν φυσικό δεν είχαμε τίποτε άλλο μαζί μας εκτός από τα ρούχα που φορούσαμε. Ενας ευγενέστατος γιατρός μου έδωσε να φορέσω μια πυτζάμα χειρουργείου μιάς χρήσεως και έτσι ως προς εμένα τουλάχιστον λύθηκε, εν μέρει, το πρόβλημα. Δεν πειράζει σκέφτηκα ..μια νύχτα είναι θα περάσει, αύριο πρωί φεύγουμε....
Ποτέ μην κάνεις σχέδια αν σε αυτά μπαίνει ο παράγοντας που λέγεται Ελληνική γραφειοκρατία και ιδίως αν έχεις την "τύχη" να σου συμβεί το περιστατικό, όπως σε εμας Σαββατοκύριακο..
Το δωμάτιο που μας οδήγησαν ήταν μεγάλο και ωραίο. Είχε δύο κρεβάτια στο ένα ο Κίμων στο άλλο εγώ, μεγάλο παράθυρο με θέα, θέρμανση και λουτρό. Δεν είχε σεντόνια αρκετά μεγάλα για να καλύπτουν το μουσαμαδένιο στρώμα, ούτε κουβέρτες άλλες πλην μιας στο κάθε κρεβάτι και ο Κίμων που κρύωνε λόγω του σόκ σκεπάστηκε με το μπουφάν μου και το δικό του επι πλέον.Η πόρτα του λουτρού δεν είχε χερούλι για να κλείνει, ούτε τηλέφωνο στο κομοδίνο..Δεν πειράζει μια νύχτα είναι θα περάσει...
Ξημέρωσε το Σαββάτο και αρχίσαμε να περιμένουμε το γιατρό. Ο Κίμων πήρε πρωϊνό, εγώ όχι, ήμουν λέει περίπτωση "χειρουργικού" και δεν έπρεπε να φάω. Καλώς. Περιμέναμε το γιατρό που θα μας έλεγε ότι είμαστε καλά και ότι θα μπορούσαμε να φύγουμε. "Πότε θα έρθει;" Ρωτήσαμε, "Μετά το χειρουργείο" μας απάντησαν. Περιμέναμε. Κάποια στιγμή ένα κύριος εμφανίσθηκε στο δωμάτιο και με ρώτησε αν πονώ σε ορισμένα σημεία. Μετά τις απαντήσεις μου απεφάνθη ότι θα μπορούσα να φύγω εφόσον θα έφευγε και ο Κίμων, στο μεταξύ θα συνέχιζα την ελαφρά δίαιτα.. Στην αφελή ερώτησή μου εάν θα εξέταζε τον Κίμωνα για να δει αν έχει καλώς και να φύγουμε πήρα την απάντηση ότι δεν είναι της ειδικότητός του και να περιμένουμε τον ορθοπεδικό. Περιμέναμε..΄Εφεραν στον Κίμωνα φαγητό για το μεσημέρι, η ώρα είχε πάει 12.30 γιατρός δεν είχε φανεί. ΄Εφαγε το ψάρι πλακί χωρίς μαχαίρι, το φαγητό είχε αλάτι, παρά το γεγονός ότι είχαμε εξηγήσει ότι πέρνει χάπια για την υπέρταση και κορτιζόνη. Περιμέναμε.. Κάποια στιγμή μάθαμε το μυστικό, γιατρός δεν θα πέρναγε, η κλινική που μας είχαν μεταφέρει ήταν η β΄ορθοπεδική, ενώ το Σαββατοκύριακο εφημέρευε η α΄ορθοπεδική. Συνεπώς οι γιατροί της α΄δεν έχουν αρμοδιότητα να δώσουν εξιτήριο σε ασθενή της β΄..Αν όμως κάναμε υπομονή την Κυριακή το πρωί που θα ερχόταν ο γιατρός της β΄γιατί είχε χειρουργείο, θα μπορούσε να μας δεί πριν από το χειρουργέιο και να αποφανθεί. Στο μεταξύ ο Κίμων είχε ρητές οδηγίες να μη σηκωθεί από το κρεβάτι, να μη πάει τουαλέττα κλπ κλπ. Εγώ δε περιφερόμουν με τις πυτζάμες του χειρουργείου, το πουλόβερ μου για ρόμπα και τα παπούτσια μου στραβοπατημένα για παντόφλες..Κατά τα άλλα τελούσαμε υπό παρακολούθηση. Δηλαδή μας πήραν την πίεση δύο φορές και τη θερμοκρασία άλλες δύο, μας έβαλαν από ένα ορό και ένα παυσίπονο. Γιατρό όμως ο Κίμων, που ήταν και σοβαρότερα· δεν είδε όλο το Σαββατο. Οι νοσηλεύτριες, γλυκιές και ευγενικές, όμως δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να μας καθησυχάζουν και να μας εφοδιάζουν με πάμπερς για ευνόητους λόγους..
Τέλος την Κυριακή κάποια ώρα κοντά στο μεσημέρι είδαμε το γιατρό μας, μας εξήγησε ότι θα έπρεπε να ακολουθήσει συντηρητική αγωγή ο Κίμων και να γυρίσουμε στην Αθήνα με ασθενοφόρο. Μας έδωσε το σχετικό σημείωμα για το ΕΚΑΒ όπου όμως για να μπορέσει να μας μεταφέρει ασθενοφόρο θα έπρεπε να πάρει εντολή από το ΕΚΑΒ Αθηνών μέσω ΕΚΑΒ Τριπόλεως και εφόσον θα υπήρχε και άλλο περιστατικό που να έπρεπε να μεταφερθεί και αυτό στην Αθήνα. Αυτά τα μάθαμε μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα του γιατρού στο ΕΚΑΒ Αθηνών και Τριπόλεως και επισκέψεων της υποφαινομένης στα γραφεία των ασθενοφόρων, όπου τρεις ευγενείς κύριοι μου δήλωσαν ότι δεν μπορούν να αφήσουν την Τρίπολη για το χατήρι μου, ότι δε γνώριζαν αν υπάρχουν ιδιωτικά ασθενοφόρα να με μεταφέρουν και ότι ενδεχομένως θα ήξεραν μετά τις 3 το μεσημέρι αν θα μπορούσαν να μας μεταφέρουν ή θα έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα το πρωί δηλαδή το μεσημέρι, για να δουν τι δυνατοτήτες θα υπήρχαν.
Τελικά με ιδιωτικο ασθενοφόρο ιδιωτικής κλινικής μεταφερθήκαμε στην Αθήνα και νοσληλεύθηκε ο Κίμων σε ιδιωτική κλινική όπου τα πάντα λειτουργούσαν όπως στα σήριαλ, ελληνικά και ξένα.
Επίλογος, όταν ζήτησα να έχω αντίγραφα των εξετάσεων και ακτινογραφιών μου ζητήθηκε να κάνω αίτηση. Σε ερώτηση μου αν μπορούσα να στείλω την αίτηση με fax πήρα θετική απάντηση, πλην... το μηχάνημα του fax βρίσκεται κλειδωμένο και ίσως εκτός λειτουργίας..για αυτό αν έχω την καλωσύνη να τηλεφωνήσω από βδομάδας που θα έχει επιστρέψει ο/η κάτοχος του κλειδιού και του γραφείου και θα έχει ειδοποιηθεί και ο τεχνικός να το επισκευάσει ώστε να έχω...κάποτε εις το μέλλον τις απαντήσεις των εξετάσεών μας..
Αυτά...΄
Συμπέρασμα, η Ελλάδα έχει ανθρώπους που έχουν φιλότιμο και ενδιαφέρον για τον διπλανό τους...έχει μεγάλα και ωραία Νοσοκομεία που όμως δεν έχει φροντίσει να τα εξοπλίσει κατάλληλα και έχει ...γραφειοκρατία του περασμένου αιώνα..