Θα αρχίσω με μία κοινοτυπία, όλα στη ζωή μας κρέμονται σε μια κλωστή..
Την Παρασκευή που μας πέρασε, παραμονή της γιορτής της Παναγίας, πηγαίναμε με τον Κίμωνα στο Μάραθο. Είναι η εποχή που μαζεύουμε τις ελιές και βγαίνει το καινούργιο λάδι. Κάθε χρόνο τη χαιρόμαστε αυτή τη διαδικασία σα μικρά παιδιά και την περιμένουμε να έρθει με ανυπομονησία. Γιαυτό και δεν υπήρξαμε φρόνιμοι και δεν ακούσαμε τις μικρές φωνές που άλλα μας έλεγαν...
Κανονικά θα φεύγαμε το πρωί της Παρασκευής, διάφορες όμως δουλειές δε μας άφησαν να φύγουμε πριν τις 6.30 το απόγευμα. ΄Ημουνα αρκετά κουρασμένη και δεν είχα μεγάλη διάθεση να ταξιδέψω, αφού μάλιστα ο λιοτριβιάρης που είχαμε τηλεφωνηθεί μας είπε ότι δε θα έβγαζε το λάδι πριν το μεσημέρι της επομένης. Ο Κίμων όμως είχε τη γνώμη ότι θα ήταν καλύτερα να κοιμηθούμε στο χωριό και το πρωί με την ησυχία μας να πάμε στο λιοτριβειό.
Πλησιάζοντας την Κορινθο αναρρωτήθηκα ξανά μήπως θα ήταν προτιμότερο να γυρίσουμε, δεν επέμενα όμως και συνεχίσαμε. Οδηγούσε ο Κίμων την Εθνική οδό Αθηνών Τριπόλεως μέσα από συνεχή εμπόδια. Δεν ξέρω αν το έχετε υπόψει σας ,αλλά αυτός ο δρόμος είναι κάτι σαν της ΄Αρτας το γιοφύρι, φτιάχνεται και ξαναφτιάχνεται εδώ και δύο χρόνια ίσως και περισσότερο, πότε το ένα τμήμα πότε το άλλο. Κολωνάκια σε ανακατευθύνουν, πινακίδες σε οδηγούν και πάει λέγοντας. ΄Εχει ανοίξει και η δεύτερη σήραγγα του Αρτεμισίου, αλλά λειτουργεί μόνο μία, γιατί λέει πρέπει να ξαναφτιάξουν, να ανακαινίσουν δεν ξέρω τι ακριβώς και την παλιά. Τέλος πάντων αφού είχε τελειώνε αυτός ο μετ΄εμποδίων δρόμος και έλεγα στον Κίμωνα ότι στην επιστροφή θα έπρεπε ίσως να γυρίσουμε μέσω Πατρών, μια και σε χρόνο θα κάναμε το ίδιο, και ενώ διασχίζαμε το τελευταίο τμήμα του δρόμου την ευθεία που λέγεται "Νέα Εθνική Οδός Αθηνών Τριπόλεως", βλέπουμε το προπορευόμενο αυτοκίνητο να στρίβει απότομα δεξιά χωρίς να βγάλει φλάς και ο Κίμων αναφωνεί " Τι γίνεται εδώ!" πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι είχε γίνει, ένας τρομακτικός θόρυβος, ένα τρομερό τράνταγμα, δύο αερόσακοι άνοιξαν μπροστά μας και το αυτοκίνητο σταμάτησε τελικά πάνω σε μια μπάρα του δρόμου. Τι είχε συμβεί; Στο σημείο που τελειώνει η ευθεία η ούτως αποκαλούμενη " Νέα Εθνική Οδός" ενώνεται απότομα με δύο επαρχιακούς δρόμους ο ένας που βρίσκεται αριστερά οδηγεί στο βουνό και ο άλλος δεξιά στην Τρίπολη. Στο σημείο δε ακριβώς που τελειώνει ο δρόμος και ενώνεται με τους δύο επαρχιακούς δρόμους, κάποτε κάποιος εργολάβος τοποθέτησε τσιμεντένια τρίγωνη νησίδα για να βάλει κάποια πινακίδα. Σήμερα η πινακίδα δεν υπάρχει, προφανώς κάποιος άλλος ατυχής έπεσε πάνω της, υπάρχει όμως η νησίδα, χωρίς καμμία σήμανση, ούτε ανακλαστήρες ,ούτε φωτισμό, ούτε καν βαψιμο με λίγο ασβέστη που να την κάνει εμφανή. Ποιό σκοπό εξυπηρετεί είναι άγνωστο; Μάλλον χρησιμεύει ως παγίδα των ατυχών που ταξιδεύουν βράδυ. Αν προσθέσετε και τον κακό φωτισμό θα καταλάβετε γιατί έχουν γίνει ένα σωρό ατυχήματα στο σημείο αυτό όπως μάθαμε εκ των υστέρων. Εγώ πάντως εκείνο που έχω να πω είναι ότι είναι ένα ακόμη δείγμα της προχειρότητας, της επιπολαιότητας και της αδιαφορίας προς τις ανθρώπινες ζωές, να αφήνονται τέτοιες παγίδες σε δρόμους που θέλουν να λέγονται "Εθνική Οδός".
Αποτέλεσμα, δύο κατεστραμένα αυτοκίνητα, μια μπάρα του δρόμου, ο Κίμων με σπασμένο σπόνδυλο και υποχρεωτική ακινησία για έξη τουλάχιστον εβδομάδες και αν δεν χρειαστεί εν τω μεταξύ εγχείρηση και εγώ.. κακώσεις στο στέρνο, στον κόκκυγα και το πηγούνι, που σημαίνει ότι με δυσκολία κάθομαι και με πόνους προσφέρω ό,τι βοήθεια χρειάζεται ο ακινητοποιημένος Κίμων.
Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας και μια εμπειρία μοναδική, γιαυτό παρά τους πόνους γράφω αυτό σημείωμα. Τη στιγμή που γινόταν η σύγκρουση είχα ολοζώντανη την αίσθηση ότι κάποιος με κρατούσε. Όταν σταμάτησε κάποτε το αυτοκίνητο και βγήκα σώα στα πόδια μου βρήκα πεσμένο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
Αχ Ελένη μου γλυκιά τι πάθατε! Σε καταλαβαίνω τι ταραχή πέρασες. Έχω την εντύπωση ότι αυτό που σε κρατούσε είναι η ζώνη ασφαλείας, εκτός αν δεν τη φορούσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά στον άντρα σου και άλλο τέτοιο κακό να μη σας βρει.
Σε ευχαριστώ Μερόπη μου, πραγματικά ήταν μεγάλη ταραχή και ακόμη δε μπορώ να πω πως το έχουμε ξεπεράσει. Και μη χειρότερα πάντως. ΄Οσο για τη ζώνη, ναι τη φορούσα γιαυτό και έχω τρομερές κακώσεις στο στέρνο, όμως δεν ήταν αυτή που ένιωθα να με κρατάει, ήταν κάτι άλλο που δεν μπορώ να περιγράψω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι να χαίρεσαι την παρουσία των γονιών σου για πολλά πολλά χρόνια.
Αγαπητή μου κ. Ε. Τσαμαδού,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα την περιπέτειά σας (Παρασκευή Βράδυ)
Σας εύχομαι στον Κίμων κι εσάς καλή και σύντομη ανάρρωση
Απίστευτο κι όμως αληθινό, αυτή η προχειρότητα κυριαρχεί σε ένα μεγάλο μέρος της πατρίδας μας όπου το συναντάμε τακτικά, ώστε οι ανεύθυνες πράξεις μερικών να μην υπολογίζουν τους συνανθρώπους, είναι επειδή ξέρουν ότι θα μείνουν ατιμώρητοι.
Θα έλεγα τριτοκοσμικό κράτος; μάλλον όχι, τριτοκοσμική εφαρμογή νόμων, τριτοκοσμική υπευθυνότητα, θα έλεγα μάλλον Ναι.
Με τις καλύτερες ευχές μου για μια σύντομη ανάρρωση.
Γαβριήλ
ΠΩ ΠΩ!!!!ΕΥΤΥΧΩΣ!!!ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ.ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΓΩ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ Σ/ΚΟ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΡΑΓΓΑ.ΠΑΝΤΟΥ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙΑ.ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ.Η ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
Αγαπητέ φίλε Γαβριήλ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις ευχές σας.΄Ετσι είναι δυχτυχώς τα πράγματα στην ωραία πατρίδα μας.
Αγαπητέ Σκρουτζάκο, σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. ΄Εχεις δίκιο σε όσα λές, αναρωτιέμαι πότε θα τελειώσει αυτός ο δρόμος, αλλά τι λέω έχουμε και τη σύνδεσή του με την Ιόνια Οδό και της Τσακώνας το περασμα...και ο χορός καλά κρατεί. Τουλάχιστον ας γίνει σωστή δουλειά να μη κινδυνεύουν άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήπεραστικά, τις ευχές μου για ταχεία αποκατάσταση και στους δυο σας, ναι, το οδικό μας δίκτυο είναι τραγικό, που, κυριολεκτικά, χρειάζεται ο Θεός να βάζει το χέρι του κάθε φορά.
Η σκέψη μου μαζί σας,
Έλλεν μου, τι να πω, μένω άναυδη. Εύχομαι ολόψυχα (και προσεύχομαι) για γρήγορη ανάρρωση. Θα στείλω και μέιλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά κυρία Ελένη!Είμαι σίγουρη πως είχατε βοήθεια από τον Ουρανό,γιατί είχα μια ανάλογη εμπειρία πριν 15 περίπου χρόνια.Γύρισε τούμπα το αμάξι που οδηγούσε ο άντρας μου πέφτοντας σε βάθος 4 μέτρων.... Στο πίσω κάθισμα καθόταν ο μικρός μου γιος,3 ετών τότε..... Εμείς δεν πάθαμε ούτε γραντζουνιά,το αμάξι μεγάλη ζημιά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως στα κλάσματα δευτερολέπτου που έγιναν όλα αυτά είμαι σίγουρη πως Κάποια Αλλη Δυναμη μας κράταγε.....και Αυτή ήταν η Παναγία μας!
Kίκα μου, σε ευχαριστώ, πραγματικά ήταν μια μοναδική εμπειρία από κάθε άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Αθηνά, για τις ευχές σου, να είσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφροδίτη μου καλή, διαβάζοντας το δικό σου ατύχημα κατάλαβα πως το δικό μας ήταν τίποτε μπροστά σε εκείνο. Είδες όμως τελικά πως κάποιος μας φυλάει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και πάντα κάποιος μας Φυλάει!Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του φύλακα Αγγελο,μα πάνω από όλα έχουμε την Μάνα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κρύβω να σας πω ότι από τότε οπόταν περάσουμε από εκείνο το σημείο του επαρχιακού μας δρόμου κάνω το Σταυρό μου σκεπτόμενη πως εκεί πριν από χρόνια στεκόταν ολοζώντανη η Παναγία μας.
Εύχομαι από καρδιάς περαστικά σας και να σκέφτεστε πως είναι προβλήματα που θα περάσουν.
Κυρία Ελένη μου περαστικά σε σας και το σύζυγο. Εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία άτυχη στιγμή στη ζωή σας και να είστε οι δυο σας πάντα καλά. Ίσως σας συντρόφευαν και οι θετικές σκέψεις από όλους εμάς που σας αγαπάμε και περιμένουμε πάντα νέα σας... Πιστεύω ότι όταν κάποιον τον αγαπούν, η ζωή τον ανταμοίβει με κάποιο τρόπο... Και μη χάνεστε από το ιστολόγιο, σας παρακαλώ. Ξέρω ότι είστε απασχολημένη αλλά γράψτε έστω και μία πρόταση που και που για να νιώθουμε όλοι ωραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά, Ελένη μου, και σε σένα και στον άντρα σου. Η Παναγιά μαζί σας...πήγα σήμερα και σας άναψα λαμπάδα στη Μεγαλόχαρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλλεν μου σας εύχομαι περαστικά. Εκείνο το κάτι που ένιωθες να σε κρατά την ώρα του ατυχήματος πίστεψέ το είναι το μικρό θαύμα που σας έσωσε τη ζωή! Εύχομαι να το ξεπεράσετε γρήγορα. Ο Αντώνης κι εγώ σας στέλλουμε την αγάπη και τις προσευχές μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεραστικά σας κυρία Ελένη και σιδερένιοι! εύχομαι να περάσουν όλα χωρίς άλλες ταλαιπωρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σεπαρακαλέσω, Ελένη μας, να μη βάζεις τον εαυτό σου σε περισσότερη δύναμη απ' ότι δύνασαι...
Το .72 , παρκαρισμένοι κοντά στην υδραντλία, ο μεν Δημήτρης πήγε να πάρει την αλληλογραφία του, εγώ σταυροπόδι διάβαζα τον Κήρυκα... μια νοσοκόμα έχασε τον έλεγχό της, έπεσε επάνω μου, το αυτοκίνητο έσπασε την υδραντλία, εγώ με το τράνταγμα έπαθα κάταγμα στον σβέρκο και στον κόκκυγα... από τότε, τώρα εμφανίζονται όλα τα "ασχημα" ιδίως στον κόκκυγα, αναπάντεχα και με οξύ πόνο!!!
Κοίταξε και την Ελένη, λίγο, -όχι από αδιαφορία στον αγαπημένο σου άνδρα- μα πίστεψέ με, να έχεις καλύτερο μέλλον...
Περαστικά, με αγάπη, Υιώτα, ΝΥ
Ελενη μου! Τωρα το ειδα! Τι να πω, ευχομαι γρηγορα περαστικα, και κυριως στον συζυγο σου που θα ποναει με αυτο τον σπονδυλο. Κοιτα τι μπορει να σου βγει μεσα σε μηδενικο χρονο! Ευχομαι περαστικα και στους δυο, τα αυτοκινητα ξαναγινονται, εσεις να ειστε καλα. Φανταζομαι να εχεις καποια βοηθεια γιατι κι εσυ χρειαζεσαι ξεκουραση. Μη χειροτερα Ελενη μου. Οι ευχες μου μαζι σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρωϊνο μου μυνημα ισως δεν περασε, θελω Ελενη μου να ευχηθω περαστικα και στους δυο σας. Λυπηθηκα πολυ για το ατυχημα σας και να πω οτι τα αυτικινητα ξαναφιαχνονται ..δεν εχουν ψυχη. Εσεις τωρα να προσεξετε και οπως και η κυρια Υιωτα, να τονισω την αναγκη να ξεκουραστειτε και οι δυο! Φιλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγαπητή Ελένη και περαστικά, εύχομαι να είστε τώρα εντελώς καλά. Καταλαβαίνω πολύ καλά τί εννοείτε με αυτά που λέτε, για την αίσθηση..! Όσον αφορά στους δρόμους και την οδική ασφάλεια, δυστυχώς όσοι οδηγούμε ή συνεπιβαίνουμε σε αυτοκινούμενα οχήματα σ' αυτή τη χώρα, ζήσαμε και ζούμε επικίνδυνες καταστάσεις καθημερινά..., άλλοι σώζονται θαυματουργικά, άλλοι τραυματίζονται είτε ελαφρά είτε σοβαρά, και άλλοι σκοτώνονται...., "ο πόλεμος της ασφάλτου" αφήνει πολλά θύματα, το ξέρουμε όλοι! Τα περισσότερα (ίσως) από τα δυστυχήματα, οφείλονται στους κακούς δρόμους και στην (ανύπαρκτη) σήμανση! Περαστικά και πάλι εύχομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαναρίνι μου γλυκοκέλαιδο, να είσαι καλά με συγκινείς με τα καλά σου λόγια. ΄Οπως βλέπεις πήρα σοβαρά την προτροπή σου έγραψα κάτι πάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣμαραγδή μου σε ευχαριστώ και από εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελισσούλα, να είσαι καλά σε ευχαριστώ για τις ευχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη Υιώτα, την Ελένη την κοιτώ και σε ευχαριστώ για όσα καλά μου λες, αλλά μη ξεχνάς ότι και ο Κίμων "Ελένη" είναι, "έσσονται οι δύο εις σάρκα μίαν" δε λέμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ ΜIke, έτσι δυστυχώς και μη χειρότερα είναι η κατάσταση. Δες και τη συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήDespoinarion,Σε ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη σου και τις ευχές σου. Διόλου δε στενοχωριέμαι για τα άψυχα, αρκεί που γλυτώσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να είναι καλύτερα ο Κιμωνάκος σου. Μετά την τόσο ωραία παρέα μας, να συμβεί αυτό το ατύχημα! Κι όμως είχατε αστέρι, να προσεχετε τα δυό σας, ναι;