Πάτρα και πάλι και πάντα

Η Πασχαλία Τραυλού και εγώ βρεθήκαμε την περασμένη Τετάρτη 17 Ιουνίου στην Πάτρα, καλεσμένες του βιβλιοπωλείου "Παπασωτηρίου" για να παρουσιάσουμε τα καινούργια μας βιβλία.

Ο χώρος του βιβλιοπωλείου υπέροχος, συνδυασμός παλιάς πέτρας και ξύλου. Αρχικά στάβλος και αργότερα κάβα που διαμορφώθηκε αρχιτεκτονικά και ανακαινίστηκε από τους σημερινούς ιδιοκτήτες και κυρίως την ζεστή φίλη κ. Μαντά. Με εντυπωσίασαν τα εμφανή δοκάρια που έμοιαζαν να κρατούν μετέωρη στο κενό τη σκεπή και το χωρο του παταριού που γίνονται οι εκδηλώσεις.

Μιλώντας και για τις δύο μας, η Πασχαλία και εγώ, χαρήκαμε την παρουσίαση. Είχαμε αποφασίσει να μη κάνουμε μια συνηθισμένη παρουσίαση βιβλίων αλλά να αυτοσχεδιάσουμε πάνω σε ερωτήσεις που θα έκανε η μία στην άλλη για θέματα που άγγιζαν τα βιβλία μας, αλλά και όχι μόνο. Η κουβεντούλα μας ήταν ζεστή και αυθόρμητη, πολλές φορές ακούγοντας την Πασχαλία νόμιζα πως άκουγα τις δικές μου σκέψεις. Παρασυρθήκαμε τόσο που.. πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε και χωρίς να δείχνει κανείς πως θέλει να φύγει, τελικά κόντεψαν να μας διώξουν από το βιβλιοπωλείο.

Η Πάτρα είναι για μένα χώρος μαγικός, σας το έχω ξαναπεί πέρσυ που βρέθηκα πάλι εκεί καλεσμένη στου "Ελευθερουδάκη". Πάντα γυρίζω με χαρά στον τόπο των παιδικών μου χρόνων. Κάθε φορά περιμένω να βρώ τα σημάδια και τις σταθερές της παιδικής ηλικίας. Έτσι και φέτος ξεκίνησα από το"Βυζαντινό" το καλούγουστο ξενοδοχείο που μας φιλοξένησε να περπατήσω και πάλι τους γνωστούς μου δρόμους. ΄Ολα όμως ήταν διαφορεκτικά. Το σχολείο μου έφυγε από τη "Μαιζώνος", το ίδιο και οι φίλες και οι συμμαθήτριες. Από τα Ψηλαλώνια δε βλέπεις πια τη θάλασσα, την κόβουν οι πολυκατοικίες που υψώθηκαν με οίηση και το ερειπωμένο σπίτι που ζήσαμε έξη χρόνια και γεννήθηκε ο αδερφός μου, έχει γκρεμιστεί για να ελευθερωθεί ο αρχαιολογικός χώρος που εκρυβε στα σπλάχνα του. Ό,τι όμως και να έχει αλλάξει, ό,τι και να έχει φύγει, για μένα η Πάτρα θα είναι πάντα η μαγική πόλη που αγάπησα και γυρίζω στα όνειρά μου. Θα ξαναγυρίζω εδώ πάντα.

Διεθνής ΄Εκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη

Oι φίλες μου Ιουστίνη Φραγκούλη, Μαρία Τζήρίτα και Λένα Μαντά, έχουν προηγηθεί και σας έχουν ήδη μιλήσει για την Διεθνή ΄Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης και όσα εκεί ζήσαμε. Εγώ θέλω μόνο να σας πω για αυτό που εγώ εισέπραξα από την επίσκεψη αυτή. Να μιλήσω για την ομορφιά της πόλης, της βυζαντινής αλλά και κοσμοπολίτισσας "Νύμφης του Θερμαϊκού". Να φέρω μπροστά σας το Θερμαϊκό ελαφρά βουρκωμένο και τα να σας δείξω τα πανύψηλα δέντρα που στολίζουν όλους τους δρόμους, τουλάχιστον αυτούς του Κέντρου που εγώ επισκέφθηκα. Να σας μιλήσω για τη βροχούλα που δεν έπαψε να πέφτει από το πρωί της Παρασκευής που φτάσαμε μέχρι το απόγευμα της Κυριακής που φύγαμε και που αντί να μας φέρνει τη συνηθισμένη μελαγχολία που νιώθουμε κάθε φορά που μέσα στο καλοκαίρι ο καιρός θυμίζει φθινόπωρο, μας έκανε να βλέπουμε τα πράγματα πιο όμορφα, πιο λαμπερά, πιο καθαρά, το πράσινο πιο έντονο. Μπορεί βέβαια η αιτία που όλα ήταν τοσο όμορφα τόσο αρμονικά, να ήταν που οι καρδιές μας ήταν γεμάτες χαρά και οι αγκαλιές των ανθρώπων ανοιχτές να μας δεχτούνε, οι φίλοι που ξαναβρήκαμε και αυτοί που αποκτήσαμε τώρα. Αυτό ήταν σίγουρα.
Η συντροφιά μας, ολων των συγγραφέων των εκδόσεων Ψυχογιός, η Λένα Μαντά, ακούραστη, πληθωρική και πάντα γεμάτη κέφι ακόμα και όταν " αγχωνόταν", η γλυκειά Σοφία Βόικου, η τρυφερή Πασχαλία Τραυλού, η ευαίσθητη Πέρσα Κουμούτση, η δυναμική Μαρία Τζηρίτα, ο ευγενικός κ. Πολυράκης, ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου και από κοντά ο Λάζαρος και ο Τάκης, τα παιδιά από το τοπικό Κατάστημα των εκδόσεων, ο κ. Θάνος και η κ. Νίνα Ψυχογιού, η Κλειώ, η Πόπη, η Ελένη, ελπίζω να μη ξεχνώ κανένα, όλοι ακούραστοι και περιποιητικοί μας έκαναν να νιώθουμε πως είμαστε σπίτι μας. Κοντά τους είχα την χαρά να γνωρίσω και δύο υπέροχους συγγραφείς το Μερκούριο Αυτζή και την ΄Ελενα Αρτζανίδου και χάρηκα ιδιαίτερα τις συζητήσεις που είχαμε μαζί. Η έκπληξη ήταν η γνωριμία από κοντά με την Ιουστίνη Φραγκούλη, μια γυναίκα γεμάτη φλόγα, ένα χαμόγελο όλο φως. Κράτα ψηλά τη δάδα αγαπημένη Ιουστίνη, φώτιζε με τη δύναμη της γραφής και της προσωπικότητάς σου όλο τον ξενητεμένο ελληνισμό και όχι μόνο. Αλλά και η γνωριμία με την πολυβραβευμένη λογοτέχνιδα της διασποράς την κ. Γιώτα Στρατή και τον κ. Στρατή Δουκάκη που ξαναβρήκαμε στην Αθήνα στην παρουσίαση στον Ιανό του βιβλίου της Λένας Μαντά, μας γέμισε χαρά. Ιδιαίτερα απήλαυσα το μικρό βιβλιαράκι με το μονόπρακτο " Σαπφώ" η Λέσβια Ιέρεια της Αγάπης που μου έκανε την τιμή να μου χαρίσει η κ. Στρατή.
Ξαναβρήκα την κ. Ελένη Γκίκα , γνώρισα την κ. Πυλώρωφ που έχει γράψει το μπέστσελερ το " Διαμαντένιο ΄Αλφα" και είχα την χαρά να συνομιλήσω σε σπασμένα γερμανικά με τον Πήτερ Φρόιντ, τον προικισμένο συγγραφέα της "Λάουρα" .
Παρακολουθήσαμε συζητήσεις και παρουσίασεις βιβλίων, με πρώτη τη δική μας του βιβλίου της Λένας " ΄Ερωτας σαν βροχή", αλλά και άλλες. Αναφέρω μόνο την παρουσίαση του ωραίου βιβλίου της κ. Κακούρη " Ξιφίρ Φαλέρ", τη " Σοφία Παλαιολογίνα" του κ. Λεονάρδου, το αφιέρωμα στον Γερμανό Φράνκ Μάγερ που αναζητούσε για χρόνια τη σκιά του πατέρα του αξιωματικού των ναζί, στα ελληνικά βουνά, ακούσαμε τον Γερμανό Κρίστοφ Σμίνκ Γκουστάβους να μιλά για τις Μνήμες της Κατοχής . Απολαύσαμε ένα νεαρό Γερμανό ποιητή, δυστυχώς δε συγκράτησα το όνομά του να απαγγέλει ποίηματα με αισθαντικότητα. Αν θυμηθεί και μου στείλει τις μεταφράσεις τους, όπως υποσχέθηκε, θα τις αναρτήσω να τα χαρείτε και εσείς. Τέλος χειροκροτήσαμε την παρουσίαση της έκδοσης της τέταρης Ανθολογίας αποδήμων με έργα ομογενών από τις πέντε ηπείρους.
Δε θέλω να σας κουράσω με περισσότερες λεπτομέρειες, άλλως τε όλες οι φίλες έχουν κάνει σχετικές αναρτήσεις και φωτογραφίες, εκείνο που εγώ θέλω να πω είναι πως φύγαμε με την καρδιά γεμάτη από αγάπη και τη βαλίτσα από βιβλία για τα οποία θα σας μιλήσω προσεχώς. Ο Κίμων και εγώ το χαρήκαμε ιδιαίτερα αυτό το ταξείδι, αυτήν την εμπειρία και ευχαριστώ τις εκδόσεις Ψυχογιός που μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά ένα ωραίο θεσμό που εύχομαι να διατηρηθεί και να γίνεται καλύτερος όσο περνούν τα χρόνια και προστίθενται εμπειρίες.