Συνέντευξη στο "Φιλόδημο" την πιο παλιά εφημερίδα του Αιγίου

Φίλοι μου αγαπημένοι,
Σας έχω παραμελήσει καιρό το ξέρω, θα με συγχωρήσετε όμως γιατί ο λόγος είναι..σοβαρός, βρίσκομαι στην τελική ευθεία (διορθώσεις, επιμέλεια) του κυοφορούμενου πέμπτου παιδιού μου. Παρόλα αυτά είπα να κάνω ένα διάλειμμα και να σας κοινοποιήσω μια συνέντευξη που έδωσα στη δημοσιογράφο Μαίρη Ζαχαράκη, της εφημερίδας "Φιλόδημος" της πιο παλιάς εφημερίδας του Αιγίου.

" Ο αναγνώστης ψάχνει στα βιβλία απαντήσεις και παρηγοριά


Μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς της νέας γενιάς συγγραφέων, η Ελένη Τσαμαδού, μιλά σήμερα στη Μαίρη Ζαχαράκη για τα επιτυχημένα της βιβλία, μεταξύ των οποίων και το best seller “Οι θεοί πέθαναν στη Ρώμη”, καθώς και το συγκλονιστικό “Της ζωής και της αγάπης”. Η Ελένη Τσαμαδού μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια και παράλληλα ευγένεια για τα μηνύματα που λαμβάνει τόσο από τους ήρωες των βιβλίων της, όσο και από τους αναγνώστες της που την εμπνέουν με τις ανησυχίες τους.


“Φ”: Πιστεύετε πως η ενασχόληση σας με τη συγγραφή είναι κάτι που χρωστούσατε στον άνθρωπο που κατοικεί εντός σας;
1.“Ε.Τ.”: Ομολογώ πως με προβλημάτισε η ερώτησή σας, αγαπητή κ. Ζαχαράκη. Για μένα, το γράψιμο είναι κάτι που κάνω για να εκπληρώσω την επιθυμία όχι ενός, αλλά πολλών ανθρώπων που με επισκέπτονται, μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια της έμπνευσης και ζητούν με τη δική μου φωνή και τα γραπτά μου, να ακουστούν και να γίνει γνωστή η ιστορία τους. Η Μεγώ στο «Οι Θεοί πέθαναν στη Ρώμη», η Παγκάστη, στην «Εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου», η Ανέζω και η Τζούλη και οι άλλες γυναίκες στο «Ο Χορός των Μυστικών», η Νάσια και η Ειρήνη στο «Της ζωής και της αγάπης» είναι γυναίκες που αγωνίστηκαν να ξεφύγουν από το πεπρωμένο τους, όλες αγάπησαν, πόνεσαν, πλήρωσαν το τίμημα της αγάπης ή λυτρώθηκαν από αυτή. Για αυτές τις γυναίκες μιλώ με τα γραπτά μου και το χρέος μου προς αυτές προσπαθώ να εκπληρώσω.

“Φ”: Τι αναζητά ο αναγνώστης κατά τη γνώμη σας σ’ ένα βιβλίο: την αλήθεια που διδάσκει, το ψέμα που του δίνει την πρώτη ύλη για τα όνειρα του ή την βεβαιότητα ότι δεν είναι μόνος στο δρόμο με τα ερωτήματα που τον βασανίζουν;
“Ε.Τ.”: Δεν θέλω να πιστέψω πως διαβάζουμε ένα βιβλίο αναζητώντας ένα ψέμα που θα μας αποκοιμίσει, ούτε πάλι ότι ένα μυθιστόρημα πρέπει να είναι εγχειρίδιο γνώσης. Κατά τη γνώμη μου, ο σημερινός άνθρωπος, βιώνοντας ίσως περισσότερο από άλλοτε, την αλλοτρίωση και τη μοναξιά, αναζητά παντού και κυρίως μέσα από τα βιβλία, τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν αλλά και την παρηγοριά της συνειδητοποίησης ότι δεν είναι μόνος στο δρόμο του.

“Φ”: Στο βιβλίο σας «Της ζωής και της αγάπης» παρατηρούμε τη Νάσια να διχάζεται ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα. Πιστεύετε πως πρόκειται για διαφορετικούς μηχανισμούς χωρίς σημείο επαφής ή για δύο δρόμους που «συνομιλούν» μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονται;
“Ε.Τ.”: Η λογική και το συναίσθημα είναι οι δύο αντίρροπες δυνάμεις που μας κρατούν σε ισορροπία. Η υπεροχή της μιας απέναντι στην άλλη ανατρέπει το μέτρο που πρέπει να διέπει τη ζωή μας, όπως πολύ σωστά είχαν διείδει πριν από μας οι αρχαίοι σοφοί.

“Φ”: Τι αντίκτυπο θεωρείτε πως έχει στην κυκλοφορία των βιβλίων, η πολύπλευρη κρίση που τόσο αισθητή έχει κάνει τελευταία την παρουσία της;
“Ε.Τ.”: Είναι φυσικό σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που περνάμε τώρα, οι άνθρωποι να προσπαθούν να κάνουν οικονομίες σε κάθε τι που θεωρούν περιττό. Παρόλα αυτά επειδή πιστεύω, επανερχόμενη σε όσα είπαμε πιο πριν, πως ο αναγνώστης αναζητά μέσα από τα βιβλία την απάντηση στα προβλήματα που τον βασανίζουν και τη βεβαιότητα πως δεν είναι μόνος στο δρόμο του, έχω την ελπίδα πως η κρίση δεν θα επηρεάσει την αγορά των βιβλίων. Ένα καλό βιβλίο ποτέ δεν είναι περιττή πολυτέλεια, είναι πολύτιμος σύντροφος ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης.

“Φ”: Μπορεί να λειτουργήσει θετικά ωθώντας τον αναγνώστη να κοιτάξει κάτω από το περιτύλιγμα για να ανακαλύψει την ποιότητα και να δώσει το στίγμα της θέσης τους στους υπερτιμημένους όσο και στους υποτιμημένους;
“Ε.Τ.”: Ναι, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, η κρίση μπορεί να έχει και θετικό αντίκτυπο οξύνοντας την κρίση του αναγνώστη και κάνοντάς τον να αναζητήσει την ουσία κάτω από το περιτύλιγμα.

“Φ”: Πώς θα σχολιάζατε τον στίχο του Μανώλη Φουρτούνη: «… Οι λέξεις δεν φτιάχνουν τον κόσμο/ είναι βέβαιο/ επίσης βέβαιο είναι/ χωρίς τις λέξεις/ δεν θα υπήρχε ο κόσμος/ μόνον ένα κουβάρι ερπετά»;
“Ε.Τ.”: Θα σας απαντήσω παραπέμποντας στον ΄Οργουελ. Στο προφητικό βιβλίο του «1984» ο ήρωας είναι επιφορτισμένος να γράψει το «Νέο Λεξικό» το οποίο θα έχει όσο δυνατόν λιγότερες λέξεις. Χωρίς τις λέξεις ο άνθρωπος δεν μπορεί να σκέφτεται και γίνεται έτσι πειθήνιο όργανο του «Μεγάλου Αδελφού». Οι λέξεις είναι η δύναμη που μας χαρίζει την ελευθερία να σκεπτόμαστε αλλά και να ενεργούμε.

Μαίρη Ζαχαράκη"