Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Kαληνύχτα, μανούλα




Δύο λέξεις που δε θα ξαναπώ. Δυό λέξεις που σηματοδοτούν το τέλος μιας διαδρομής σχεδόν εκατό χρόνων. Γεννημένη στις 7.7.1914, τι σημαδιακός αλήθεια αριθμός, μας έφυγες στις 26.1.2010. Ήρεμα, γλυκά και αγαπημένα, όπως έζησες, με όλους μας γύρω σου. Σου κρατούσα το χέρι και ένιωθα τη ζωή να φεύγει σιγά σιγά, έβλεπα τις μικρές γαλάζιες φλέβες να πάλλονται απαλά και ήξερα πως σε λίγο δε θα είχα ούτε αυτό από σένα.
Δε θα κρατήσω ξανά το χέρι σου, δε θα με χαϊδέψεις, δε θα με πεις "αγάπη μου, παιδί μου, για μένα είσαι πάντα το παιδί μου". Δε θα είμαι ποτέ πια το παιδί κανενός. Κανείς δε θα με θυμάται παιδί και δε θα έχω καποιον να μοιραστώ μαζί του τις δικές μας, τις πολύ δικές μας αναμνήσεις, τις αναμνήσεις που δένουν τη μάνα με την κόρη. Δε θα ακούσω ξανά τις ίδιες χλιιοειπωμένες και χιλιοαγαπημένες ιστορίες. Πήρες μαζί σου τις μαγικές στιγμές της παιδικής μου ηλικίας. Δε θα διαβάσεις ποτέ πια κανένα βιβλίο μου και δε θα σε ακούσω ποτέ ξανά να μου λες τη γνώμη σου με κρίση ορθή και δίκαιη. Και όμως δε θα σε χάσω, θα σε κουβαλάω μέσα μου, νέα, όμορφη,γεμάτη αγάπη και καλωσύνη για όλους ...και θαρραλέα.
Προσπαθώ να σε φέρω κοντά μου μέσα από τις εικόνες της μνήμης. Πως σε θυμάμαι;Ποια είναι η πρώτη μου ανάμνηση, πως σε θυμάμαι για πρώτη φορά;. Μια εικόνα θολή, σαν παλιά κινηματογραφική ταινία. Δεν είμαι εγώ, δεν είσαι εσύ, αλλά και πάλι το ξέρω πως είμαστε εσύ και εγώ. Είμαστε στο πάνω πάτωμα του σπιτιού στο Διαλισκάρι και με μαθαίνεις εγγλέζικα, “this is my tummy, these are my shoes” με μαθαίνεις και να μετράω, τραγουδάμε ένα παιδικό τραγουδάκι “one, two buckle my shoe, three, four knock at the door”…Θολή αλλά χαρούμενη εικόνα. Μια άλλη εικόνα…έρχεται να χαλάσει την πρώτη. Αυτή δεν είναι χαρούμενη. Ενα αίσθημα απελπισίας να με πνίγει και να με συντρίβει. Η μητέρα μου, η δική μου μητέρα, η πηγή της ασφάλειας μου, σηκώνει και παίρνει στην αγκαλιά της ένα ξένο παιδί. Είμαστε κοντά στη θάλασσα, μυρίζω λυγαριές και σκίνα μαζί με την αρμύρα της θάλασσας. Πρέπει να είναι σούρουπο. Υπάρχουν και άλλες γυναίκες μαζί μας. Τις ακούω να γελάνε ενώ εγώ νοιώθω το σύμπαν να καταρρέει. Κρατάω τα πόδια της μητέρας μου και βλέπω αυτό το μισητό πράγμα στην αγκαλιά της. Δεν θυμάμαι αν κλαίω, θυμάμαι όμως πολύ καλά την απελπισία που με έχει καταλάβει.
Είναι αλήθεια λοιπόν αυτό που λένε ότι η ζήλια είναι το πιο ισχυρό αίσθημα ,
« Σκληρός ως Άδης ζήλος». Τότε δεν ήξερα τώρα ξέρω..
Μια άλλη εικόνα και αυτή πιο πικρή και σκοτεινή. Παραλίγο να σε χάσω τότε,θυμάσαι;΄Ημουν μόλις τεσσάρω χρονών και εσύ ούτε τριάντα. Είσαι ξαπλωμένη στο κρεββάτι και πεθαίνεις, αργά, σαν το αίμα που φεύγει από μέσα σου, ΅κρυώνω΅λες, " τα πόδια μου έχουν παγώσει, που είναι το παιδί, δε βλέπω", η γιαγιά κλαίει, η μαμή κοιτάζει ανήμπορη τον ουρανό. Θα πέθαινες τότε αν δε σε έσωζε ο καλός σου άγγελος η θεία Φλωρεντία, που ήρθε την ύστατη στιγμή να σε σώσει. Εσύ σώθηκες, ο χάρος όμως πήρε αντάλλαγμα τη δική της τη ζωή, ένα χρόνο μετά.
Η ζωή σε κέρδισε και σε βλέπω και πάλι να ομορφαίνεις το κόσμο γύρω σου στο μικρό σπίτι στη Σπάρτη. Κατοχή, πείνα...είσαι ακόμη αδύνατη, ένα βήμα απέχεις από τη φυματίωση, αλλά δεν παραπονιέσαι, το αυγό που με κόπους κατάφερε να βρει ο πατέρας για σένα για να δυναμώσεις το δίνεις κρυφά σε μένα..και ταίζεις με τα ψίχουλα από το φτωχικό φαί μας ένα ποντικάκι που βγαίνει τα βράδια βόλτα στο δωμάτιο μας.
Λίγα χρόνια μετά στην Πάτρα, γεννιέται ο αδερφός μου, χαρά και αγωνία μας. Ο μικρός είναι ασθενικός, πρέπει να του κάνεις ενέσεις πενικιλλίνης κάθε τρεις ώρες, έτσι είπε ο γιατρός θα του περάσει το άσθμα που κάνει το μικρό του στήθος να ανεβοκατεβαίνει με κόπο. Και εσύ με το χαμόγελο και τα παραμύθια ξέρεις να ηρεμείς το άρρωστο παιδί αλλά ταυτόχρονα να μη στερείς την αγάπη από μένα τη μεγαλύτερη. Ποτέ δεν ένιωσα ότι ερχόμουν δεύτερη στην αγάπη και στη φροντίδα σου,ποτέ δε ζήλεψα το μικρό αδύνατο "δρακο" μας.
Και μετά η μεγάλη δοκιμασία, η αρρώστια του πατέρα. "Δεν έχει ζωή" είπαν οι γιατροί. Ο πατέρας 43 χρονων και εσύ 36. Κολώνα στάθηκες, κερί αναμένο, κανείς δεν κατάλαβε πόσο κρίσιμη ήταν η κατάσταση. Ο πατέρας έζησε άλλα 38 χρόνια κοντά σου, χρόνια αγάπης.
Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να γράψω· Πως μεγάλωσες τα παιδιά μου, καλύτερα από μένα; Σίγουρα καλύτερα από μένα, εσύ ήσουν ήρεμη και σοφή, έγώ πάντα νευρική. Γιαυτό και σε αγαπούσαν τόσο..Να γράψω για τις θυσίες σου; Για τα στερημένα χρόνια.. Ποτέ "εγώ", ποτέ " θέλω". Πάντα οι άλλοι, πάντα οι επιθυμίες των άλλων, μέχρι το τέλος.."Να πάτε σπίτι, είμαι καλά...δε λυπάσαι τον άντρα σου να κάθεται στην πολυθρόνα τόση ώρα..πηγαίνετε σπίτι". Αυτό έλεγες ως το τέλος.. και "σ΄αγαπώ, σ΄αγαπώ...παρα παρα πάρα πολύ"
Το μόνο που μπορώ είναι να σου πω, "Καληνύχτα,μανούλα" όπως σου έλεγα τις σκοτεινες νύχτες της παιδικής μου ηλικίας, τότε που οι δύο αυτές λέξεις ξόρκιζαν κάθε κακό που παραμόνευε στις γωνίες του δωματίου μόλις έσβηνε το φως, "Καλήνυχτα, μανούλα" και όλα γίνονταν φως και πάλι.

43 σχόλια:

  1. Τι υπεροχη αναρτηση
    Συγκλονιστικη
    Μου εφερες στο μυαλο τη στιγμη εκεινη που για ολους μας θα ερθει καποτε και με συγκλονισες
    "Μάνα δεν βρισκετε λεξη καμια
    να ΄χει στον ηχο της τοση αρμονια......."

    Υπεροχη κυρια η μανα σου
    Αριστοκρατικη με ολη τη σημασια της λεξης
    Να ζεις να τη θυμασαι καλη μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ, καλή μου, να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είσαστε καλά και να τη θυμόσαστε, οι αγαπημένοι μας άνθρωποι ζουν κοντά μας όσο τους θυμόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελένη μου,

    Πολύ νωρίς, ακόμα, για να σου πω μια λέξη συμβουλευτική...
    Έχω περάσει απ' αυτήν την λύπη που σε καθηλώνει...
    Κάμποσο αργότερα, θα ηρεμήσεις, μαζί με κείνους που σ'αγαπούν... και που θα διαπιστώσουν πόσο γλυκιά είναι η ζωή, με όλα της τ' "ανάποδα"...
    Σε σκέπτομαι, μ' αγάπη,
    Υιώτα
    "αστοριανή"
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή Έλλεν, μόλις τώρα είδα την ανάρτησή σου. Υπέροχη ανάρτηση. Ο θάνατος της μάνας, σε όποια ηλικία και να έρχεται, είναι οδυνηρός, γιατί τότε μόνο κόβεται οριστικά ο ομφάλιος λώρος. Κι όμως και πάλι, για μας που ακόμη ζούμε, ο δεσμός αυτός κρατάει και μετά το θάνατο. Τα συλλυπητήριά μου, θα τηλεφωνήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ελένη μου,
    με συγκίνησες τόσο πολύ που τα δάκρυα ακόμα κυλάνε στα μάτια μου.
    Ας σας συντροφεύει πάντα με την αγάπη της από εκεί ψηλά που βρίσκεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Aστοριανή μου Υιώτα, σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια και την αγάπη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σοφία μου,σε ευχαριστώ. Σου εύχομαι στη ζωή σου να κλαις μόνο από χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κίκα μου,
    Θυμάμαι αυτό που είχες γράψει και εσύ όταν έζησες ανάλογες στιγμές και ξέρω πόσο με καταλαβαίνεις. Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ Ακάμα,
    Σε ευχαριστώ πολύ. ΄Εχεις δίκιο, έτσι είναι αυτούς που αγαπάμε τους κουβαλάμε πάντα μέσα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ελένη μου,
    εύχομαι ο χρόνος να σου απαλύνει τον πόνο που νιώθεις τώρα. Παρηγοριά για σένα θα είναι ο τρόπος που πέθανε. Γλυκά με τους ανθρώπους που αγαπούσε γύρω της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σε ευχαριστώ πολύ Μερόπη μου. Πραγματικά μου δίνει ανακούφιση να σκέφτομαι πως δεν υπέφερε στο τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μάνα υπάρχει Μόνο μία, αυτή μας δένει με το νήμα της ζωής, μας φαίνεται απίστευτο ότι το νήμα κόπηκε, είναι τόσο δύσκολο να τοα παραδεχθεί κανείς!
    Κυρία Τσαμαδού, Συγκλονιστική η εξομολόγησή σας.

    Χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ φίλε κ.Γαβριήλ,
    Η μάνα μας πάντα θα μας λείπεικαι πάντα θα την κουβαλάμε μέσα μας. Σας ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γλυκιά και αγαπημένη Ελένη μου, μόλις έμαθα για την απώλειά σου και δάκρυσα με το πανέμορφο κείμενο που με τόση γλύκα απέδωσε τον πόνο.... Φτωχή η παρηγοριά οτι έφυγε πλήρης ημερών. Την μάνα όσων χρονών και αν είναι, την θέλουμε δίπλα μας... Γλυκά φιλιά Ελένη σε σένα και στα κορίτσια σου, που ευλογήθηκαν από την παρουσία της γιαγιάς και μεγάλωσαν κοντά της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λένα μου, πόσο δίκιο έχεις..Τη μάνα μας τη θέλουμε για πάντα παρούσα στη ζωή μας και όταν τη χάνουμε προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τη κρατήσουμε κοντά μας μέσα από τις αναμνήσεις, μικρές και μεγάλες, πικρές και γλυκιές. Σε ευχαριστώ, να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητή Έλλεν μετά από αυτό το υπέροχο κείμενο που έγραψες πιστεύω πως θα ένιωσες λίγο καλύτερα. Ήταν η λάβα από το ηφαίστειο που κουβαλάς μέσα σου. Ήταν εικόνες, λόγια, αγάπες, πίκρες, χαρές και δάκρυα που κουβαλούσες μέσα σου απομεινάρια μιας ζωής και τώρα βρήκαν διέξοδο μέσα από τον αποχαιρετισμό. Μετά από αυτή την έκρηξη θα έλθει η γαλήνη. Μέσα σου θα απομείνει μονάχα μια γλυκιά ανάμνηση απ' την υπέροχη μητέρα και θα την κουβαλάς στην καρδιά σαν κόσμημα να σε συντροφεύει σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωής σου, γιατί θα θέλεις να είναι πάντα παρουσα να σε ζεσταίνει με τη νοερή παρουσία της. Να είσαι καλά, ζωή σε λόγου σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να είστε καλά να κρατάτε την ανάμνησή της στην καρδιά σας. Καληνύχτα στη μανούλα σου Ελένη κι από μένα και σε σένα εύχομαι η ανάμνησή της να διαλύει πάντα τα σκοτάδια. Το ξέρω πως είναι ικανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γιώτα μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ναι, Γιόλα μου, γράφοντας εξορκίζει κανείς όσα κουβαλάει μέσα του, το ξέρεις πολύ καλά αυτό. Θα την έχω πάντα μαζί μου τη μανούλα μου, όπως κάθε κόρη έχει τη δική της. Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ελενη μου, λιγο αργα περασα απο εδω, λυπαμαι για την απωλεια σου. Τι γλυκεια που φαινεται στη φωτογραφια. Να τη θυμασαι παντα με αγαπη. Καληνυχτα στη μανουλα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπημένη μου Ελένη, στο γάμο της Πόπης μας έμαθα για το συμβάν, αφού σε αναζήτησα και μου είπαν το λόγο που δεν ήσουν εκεί. Διαβάζοντας τώρα την ανάρτησή σου αυτή, την υπέροχα γραμμένη, μ'έπιασε τρόμος και πανικός μη χάσω τη μανούλα μου... Είναι δεδομένο η μάνα και νομίζεις πως θα είναι πάντα εκεί, και όμως...
    Είσαι τυχερή που την είχες κοντά σου μέχρι τώρα κι εκείνη τυχερή που έκανε μια τόσο σπουδαία κόρη. Όπως τυχερές και οι κόρες σου που έχουν τέτοια σπουδαία μάνα. Να είσαστε όλοι καλά και πάντα να τη θυμάστε με τόση αγάπη. Έφυγε πλήρης ημερών και συναισθημάτων.
    Σε φιλώ Ελένη μου κι εύχομαι να σε συναντήσω σύντομα κι από κοντά. Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. αχ κυρία Ελένη δεν αντέχω να διαβάσω ολόκληρο το κείμενό σας, ηδη από την ανάγνωση των πρώτων σειρών τα μάτια μου πλυμμηρίζονται από δάκρυα! Να πάρετε τα χρόνια της και να τη θυμάστε τη μαμά σας.
    Τα θερμά μου συλλυπητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Mαρία μου, τι να πω; Να σου ευχηθώ να έχεις τη μανούλα σου χρόνια πολλά, γερή και άξια κοντά σου. Σε ευχαριστώ για οσα λές για μένα, αν και δε θεωρώ ότι έχεις δίκιο. Σπουδαίες είναι οι μητέρες και ιδίως εκείνες, όπως η δική μου, που στη γενιά τους έλαχε να φυλάξουν θερμοπύλες και το έκαναν με θυσίες και αίμα. Να είσαι καλά, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μελισσούλα, καλή και τρυφερή, έχεις δικιο, αν και όταν το έγραφα δεν ήθελα να προκαλέσω αισθήματα πόνου σε όσους θα το διάβαζαν. ΄Ενα μνημόσυνο ήθελα να της κάνω με τις αναμνήσεις μου, το λέει και η ίδια η λέξη. Μνημονεύουμε, φέρνουμε στη μνήμη μας του απόντες. Σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεσποινάριον, ναι, ήταν πολύ γλυκιά η μανούλα μου, μέχρι το τέλος της, τρυφερή και διακριτική και έτσι θα τη θυμούμαστε όλοι μας. Όταν καμμιά φορά αργούσα να της τηλεφωνήσω το πρωί μου έλεγε με παράπονο πως δεν ήθελε τίποτε άλλο από μένα παρά "just a hallo" και εγώ η άκαρδη ξεχνούσα να της το δώσω. Γιαυτό κορίτσια, όσες έχετε την τύχη να έχετε ακόμη τις μητέρας σας μη τους στερείτε τη χαρά της καθημερινής καλημέρας. Θα έρθει κάποτε που δε θα μπορείτε να τη δώσετε και τότε θα πονάει πολύ η έλλειψη αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Λυπάμαι πολύ από τα βάθη της καρδιάς μου, δεν ξέρω τι άλλο να σας γράψω, να είστε καλά και να έχετε πάντα δυνατές και ζωντανές τις αναμνήσεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Συλλυπητήρια κυρία Ελένη,τι πόνος κι αυτός;,ας έχει καλά ο Θεός την ψυχούλα της και νά την φυλάει εκεί που είναι.Τι να πω;Κάποτε συμβαίνει κι αυτό,χάνουμε ανθρώπους που αγαπάμε,που είναι όλη μας η ζωή,και δεν έχουμε κανέναν άλλο στον κόσμο,κουράγιο σ'αυτές τις δύσκολες στιγμές.Και πάλι συλλυπητήρια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Διόνα μου, καλό μου, σε ευχαριστώ για την αγάπη σου. Οι αγαπημένοι μας δε φεύγουν ποτέ από την καρδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αγαπητέ Μάνο Μαυρομάτη,
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα παρηγορητικά σου λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αγαπημένη μου,
    Την καληνύχτησες απο τη ζωή αλλά δεν την αποχαιρέτησες στα όνειρά σου. Για σένα θα μείνει εκεί ρίζα δεμένη με την ιστορία σου, μοναδική μάρτυρας της αγαπητικής σας σχέσης. Εκείνη σε κοιτάζει ψηλά απ΄τον ουρανό και σε προσέχει τώρα περισσότερο. Μέχρι χτές την πρόσεχες εσύ. Τώρα πήρε ΄πάλι τον προστατευτικό της ρόλο.
    Καληνύχτα μαννούλα θα της λές και θάρχεται στο προσκεφάλι σου να σου θυμίζει πόσο τυχερή ήσουν που την είχες.
    Σ΄αγαπώ και σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αγαπημένη Ιουστίνη,
    Έχεις δίκιο να λες ότι η μανούλα μου πήρε και πάλι τον προστατευτικό της ρόλο. Αυτές είναι οι μανούλες όλου του κόσμου, ποτέ δεν παύουν να αγαπούν και να προστατεύουν τα παιδιά τους και εγώ ήμουν στ΄αλήθεια τυχερή που την είχα τόσο καιρό κοντά μου. Να είσαι καλά φιλενάδα. θα θς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Τα θερμά μου συλλυπητήρια.Τον ξέρω καλά αυτό τον πόνο της απώλειας.Οι άνθρωποι δεν 'φεύγουν 'όσο είναι στη μνήμη μας και στη καρδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Συλλυπητήρια και πάλι κα Ελένη,κουράγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Πολύ καθυστερημένα είδα την ανάρτηση αυτή για το χαμό της μάνας... Τί να πω? ειπώθηκαν όλα, τόσο με την ανάρτηση, όσο και με τα σχόλια και τις απαντήσεις... Ο θάνατος αγαπημένων μας είναι πάντα επώδυνος, της μάνας ιδιαίτερα. Μικρή (πολύ μικρή) παρηγοριά όταν "φεύγει" σε μεγάλη ηλικία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αργά είδα αυτή την πολύ συγκινητική ανάρτηση. Τί να πω? ειπωθηκαν όλα, τόσο μέσα από την ανάρτηση, όσο και από τα σχόλια και τις απαντήσεις. Ο θάνατος αγαπημένων μας είναι πάντα πολύ επώδυνος, ιδιαίτερα της μάνας. Παρηγοριά οι αναμνήσεις και η αίσθηση ότι είναι ακόμα κοντά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ελένη μου ζωή σ' εσάς, να ζήσετε να τη θυμάστε, η ευχή της να σε συνοδεύει σε όλη τη ζωή σου
    Σμαραγδή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. ΗΡΘΑ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ.ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ.Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ.

    ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Aγαπητέ Σκρουτζάκο,
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Μike, Σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. ,,,κοντεύουν τα "σαράντα"!!!
    Πώς περνάει ο καιρός, Ελένη μου, και πώς Μουδιάζει ο πόνος! Εκεί, ασήκωτος, σχεδόν αδάκρυτος, σε μια καρδιά ξέχειλη που σφίγγεται,
    σκέπεται και σιωπά...
    Τώρα, στην θρησκευτική επανάληψη του θρήνου, μείνει δυνατή. Για σενα, για όλους...
    Τουλάχιστον η σκέψη μας θα είναι μαζί σου.
    Με την αγάπη μας,
    Υιώτα-Δημήτρης
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή