H χαρά του βιβλίου

Πολλές φορές έχω σκεφτεί πόσο τυχερή είμαι που μπόρεσα, έστω στη δύση της ζωής μου, να βάλω στο χαρτί κάποιες ιδέες, κάποιες σκέψεις, κάποιες ιστορίες που γεννήθηκαν μέσα μου. Πόσο τυχερή είμαι, που βρήκα ένα θαυμάσιο άνθρωπο, τον εκδότη μου τον κ. Θάνο Ψυχογιο και το επιτελείο του, με πρώτες την Αγγέλα Σωτηρίου, τον καλό μου άγγελο όπως λέω και την κ. Ελλη Σολομών, να διαβάσουν το πρώτο χειρόγραφο που τους έστειλα, να με επιστευτούν και να τολμήσουν να το εκδόσουν. Απο εκεί και πέρα άρχισε μια ωραία περιπέτεια. Ενα ταξίδι γεμάτο συγκινήσεις και χαρές. Δεν είναι μόνο η χαρά πως είδα τυπωμένα στο χαρτί αυτά που κουβαλούσα μέσα, αλλά η πιο μεγάλη χαρά είναι να ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι, που ίσως κάποτε δε θα γνωρίσω από κοντά, αλλά που εκείνοι με γνώρισαν και αγάπησαν αυτά που είχα να πω. Γνώρισα κόσμο,πλησιάσαμε κοντά γίναμε φίλες με άλλους ομότεχνους και ομότεχνες και μέσα από mails και το blog μου γνώρισα και αγάπησα εσάς, τους αναγνώστες μου. Ένιωσα κοντά σας και τη ζεστασιά μιας μεγάλης αγκαλιάς να με τυλίγει. Μπορεί να φαίνεται εγωϊστικό, και ίσως να είναι λιγάκι, αλλά όταν σκέφτομαι πως κάτι που έγραψα βρήκε το δρόμο του στην καρδιά κάποιου αναγνώστη νιώθω τόση χαρά σα να μου έδωσαν το μεγαλύτερο δώρο.
Ευγνωμονώ το Θεό για το δώρο της αγάπης σας και θέλω από μέσα από την καρδιά μου να σας ευχαριστήσω όλους. Να είσαστε πάντα καλά.

Χθές βράδυ αργά πήρα ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, σας το παραθέτω αυτούσιο. Παρακαλώ μην το εκλάβετε ως δείγμα αυταρέσκειας, θέλω να δείξω με το γράμμα αυτό, την αμεσότητα της γραφής της γυναίκας που το γράφει, πόσο ωραία ξέρει να εκφράζει τα συναισθήματά της, αλλά και πόσο ένα βιβλίο μπορεί να μιλήσει στην καρδιά του αναγνώστη, να τον βοηθήσει να ξεπεράσει κάποια προβλήματα και να του ανοίξει δρόμους στο νου και στην καρδιά.

"Αγαπητή κυρία Τσαμαδού,

Κατ’ αρχήν σας εύχομαι καλή χρονιά! Με λένε Φιλιώ και ζω στον Βόλο. Κατά τις 2 σήμερα το πρωί τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου σας «Της ζωής και της αγάπης». Υπέροχο βιβλίο. Πόσο πολύ το χάρηκα! Σας συγχαίρω ειλικρινά.

Είμαι παντρεμένη με τον Παναγιώτη. Γύρω στα μισά του περασμένου Δεκέμβρη μου λέει ο Παναγιώτης:

«Θα κατέβω στο κέντρο. Θέλεις να σου πάρω κάτι;»

«ένα μυθιστόρημα» του λέω.

«θέλεις κάτι συγκεκριμένο;»

«Ό,τι θες εσύ»

Εκείνο το απόγευμα δεν ήμουν στα καλά μου. Μια μικρή αδιαθεσία με κράτησε σπίτι και δεν τον ακολούθησα. Όταν έφυγε ο Παναγιώτης σκέφτηκα: Τι θα μου φέρει άραγε; Ύστερα σκέφτηκα πόσο τυχερός είναι που θα τριγυρνά στους διαδρόμους του βιβλιοπωλείου και θα μυρίζει την υπέροχη μυρωδιά των βιβλίων και πόσο άτυχη εγώ που θα χάσω αυτή την υπέροχη αίσθηση μένωντας σπίτι.

Ο άντρας μου, ίσως επειδή είναι στρατιωτικός - ποιός ξέρει; - διαβάζει κυρίως ιστορικά βιβλία. Δεν σας κρύβω πως εγώ τα βαριέμαι λίγο. Ανησύχησα για μια στιγμή μήπως μου φέρει κάτι βαρετό.Το βιβλίο που θα μου έφερνε θα μου κρατούσε συντροφιά στις ήσυχες μοναχικές ώρες των γιορτών και ήθελα κάτι καλό.’Ηθελα κάτι που θα μου πρόσφερε μια γαλήνη και μια γλυκιά αίσθηση μέσα στη φασαρία και την ένταση των εορταστικών ημερών.

Ο Παναγιώτης γύρισε σπίτι μετά από λίγες ώρες κι εγώ σηκώθηκα απότομα και πήγα κατευθείαν στις σακούλες που έφερε με τα διάφορα ψώνια να βρω το βιβλίο μου. Τι με είχε πιάσει; Σαν να ξαναγύρισα στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που έτρεχα με χαρά κατά πάνω στους γονείς μου για να δώ τι μου έφεραν όταν γυρνούσαν σπίτι φορτωμένοι με ψώνια από την Χριστουγεννιάτικη αγορά.

Ανάμεσα σε κρασιά και σοκολάτακια και διάφορα άλλα αγαθά τακτοποιημένα σε φανταχτερές σακούλες διέκρινα το δώρο μου. Ξεχώρισα τη σακούλα με το όνομα Παπασωτηρίου και την άνοιξα βιαστικά.

Κράτησα στα χέρια μου το βιβλίο σας σχεδόν με ευλάβεια. Ενώ ο Παναγιώτης ξεφορτωνόταν από τις τσέπες του πορτοφόλι, κινητό, κλειδιά ακουμπώντας τα στο γραφείο και μιλούσε μάλλον για την κίνηση στην πόλη και για το πόσο χρόνο σπατάλισε ψάχνωντας να παρκάρει , εγώ σκεφτόμουν: Ωραία, μεγάλο βιβλίο, γλυκός ο τίτλος, τι ωραία που μυρίζει! Ποιά όμως έναι αυτή η Τσαμαδού; Δεν την ξέρω. Ξεκίνησα να διαβάζω το οπισθόφυλλο και τότε λέει ο Παναγιώτης:

«Έψαξα αρκετή ώρα και διάβασα πολλά οπισθόφυλλα. Μόνο αυτό με εντυπωσίασε. Ελπίζω να σου αρέσει. Ενθουσιάστικα απ’ όσα διάβασα στο οπισθόφυλλο.»

Βέβαια, σκέφτηκα, σου άρεσε. Λέξεις κλειδιά : πόλεμος, νοσοκόμα με στολή, αξιωματικός, γρίφος.

«Ναι, φαινεται πολύ καλό» απάντησα εγώ χωρίς όμως να το πίστευω στα σίγουρα.

Πολύ αργότερα, το ίδιο βράδυ και αφού δεν είχα ύπνο, η τηλεόραση δεν είχε τίποτα ως συνήθως και η αδιαθεσία μου συνέχιζε, πήρα το βιβλίο από το τραπεζάκι του σαλονιού όπου καθόταν και περίνενε, πήρα και μιά κουβέρτα και άρχισα να διαβάζω χωμένη κυριολεκτικά στη ζεστή αγκαλιά του καναπέ.

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες αισθάνθηκα αυτό που ήθελα να αισθανθώ. Μια γλυκιά, ζεστή ηρεμία. Άρχισα ν’αγαπάω το βιβλίο ακριβώς επειδή μου πρόσφερε αυτή την ευτυχία που κρύβουν τέτοιες μικρές στιγμές στη ζωή μας.

Δεν ξέρω αλλά πρώτη φορά εκτίμησα τόσο πολύ βιβλίο στη ζωή μου. Τα Χριστούγεννα με ό,τι σημαίνουν; Η κακή ψυχολόγια των τελευταίων μηνών; Το γεγονός ότι είμαι άνεργη και κοντεύω να πάθω κατάθλιψη; Όλα μαζί; Πραγματικά δεν ξέρω γιατί αλλά είδα το διάβασμα σαν σωτηρία και τελικά έτσι αποδείχτηκε γιατί ένοιωσα πολύ καλύτερα.

Σ’ αυτό το διάστημα του ενός μήνα περίπου κάθε φορά που είχα τη δυνατότητα να είμαι μόνη και ήσυχη διάβαζα. ¨Εστω και 10 σελίδες τη μέρα.

Το περίμενα, ανυπομονούσα να μείνω μόνη για να διαβάσω. Ακόμη και στο χωριό μου, στο Πήλιο, όταν πήγα για να περάσουμε τα Χριστούγεννα με την οικογένεια μου, το πήρα μαζί το βιβλίο.Το μεσημέρι των Χριστουγέννων, μετά το υπέροχο οικογενειακό γεύμα που είχε ετοιμάσει η μητέρα μου και ενώ όλοι είχαν κοιμηθεί, εγώ κάθησα στην κουζίνα, δίπλα στη σόμπα με μια κούπα ζεστό καφέ και διάβαζα. Αν και είχα φάει πολύ και είχα πιει και 2-3 ποτηράκια κρασί, δεν νύσταξα καθόλου.

Και αυτές οι γιορτές κύλησαν γλυκά οπώς όλες. Οικογενειακά γεύματα, επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους, έξοδοι τα βράδυα. Τώρα θα επιστρέψουμε όλοι σιγά σιγά στους «κανονικούς» ρυθμούς. Τα φανταχτερά φώτα και τα στολίδια θα κρυφτούν και πάλι στα κουτιά τους για να ξεκουραστούν μέχρι τις επόμενες γιορτές.

Το βιβλίο σας, άθελά μου, το συνδίασα με αυτές τις μέρες κι έτσι, πρίν κρύψω κι έγω τα στολίδια του σπιτιού μου αποφάσισα χθές να το τελειώσω.

Είχα σταματήσει στο κεφάλαιο: 2006 ΤΟ ΘΑΥΜΑ. Γεμάτη αγωνία και απόλαυση γύριζα τις σελίδες. Πλησίαζε η λύση του μυστηρίου. Σελίδα 480 και δυστυχώς αντί η επόμενη σελίδα να είναι η 481, ήταν η 489! Τί απογοήτευση!

Βέβαια δεν είναι δικό σας το φταίξιμο. Σίγουρα κάποιο λάθος στο τυπογραφείο. Επίσης αυτό το γεγονός δεν στάθηκε ικανό για να χαλάσει η διάθεσή μου, ούτε έπαψα ν’ αγαπάω το βιβλίο. Απλά το αναφέρω γιατί θεωρώ πως πρέπει να το γνωρίζετε. Ίσως να σας έχουν γράψει και άλλοι αναγνώστες για κάτι παρόμοιο.

Η απογοήτευση μου κράτησε για ένα λεπτό μόνο και συνέχισα να διαβάζω ως το τέλος. Αυτή η ικανοποίηση που αισθάνεται κανείς όταν τελειώνει την ανάγνωση ενός βιβλίου είναι κάτι το καταπληκτικό! Ένα πολύ περίεργο συναίσθημα. Αισθάνθηκα σαν να έλυσα εγώ το μυστήριο. Σαν να έκανα εγώ κάτι σπουδαίο. Το διάβασμα ενός βιβλίου μοιάζει με κατόρθωμα και αυτό το αισθάνομαι κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο πόσο μάλλον ένα πολύ καλό βιβλίο. Είναι κάτι περίεργο που αυτή τη στιγμή αδυνατώ να εκφράσω. Σίγουρα κάτι παραπάνω από τη χαρά της γνώσης.

Το βιβλίο το διάβασα και τώρα ξέρω ποια είναι η κυρία Ελένη Τσαμαδού.

Αγάπησα όλους τους ήρωες και ταυτίστηκα μαζί τους. Σχεδόν ταυτίστηκα με όλους κι ας φαίνεται περίεργο. Βρήκα σε όλους κομμάτι η κομμάτια του εαυτού μου.Έμαθα ιστορικά στοιχεία που δεν ήξερα με ωραίο τρόπο και όχι με τη βαρετή – τις περισσότερες φορές – μέθοδο και γλώσσα των ιστορικών βιβλίων. Με γοήτευσε το ταξίδι μέσα στο χρόνο. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που η ιστορία του βιβλίου, τα γεγονότα ταλαντευόταν ανάμεσα σε διάφορους χρόνους, παρελθόν και μέλλον χωρίς να με κουράζει, χωρίς να με μπερδεύει. Η πλοκή, επίσης, και οι χαρακτήρες, τόσο καλοφτιαγμένα!Σας συγχαίρω και πάλι!

Οι 8 σελίδες που έλειπαν από το βιβλίο έγιναν η αφορμή για να σας γράψω και επί της ευκαρίας να σας ρωτήσω αν μπορείτε να μου τις στείλετε εσείς ή να μου προτείνετε ένα τρόπο για να τις διαβάσω. Βέβαια θα ήταν προτιμότερο να τις έχω τυπωμένες γιατί μερικές φορές συνηθίζω να δανείζω τα βιβλία σε φίλους.

Ωστόσο, αυτό το mail κατέληξε έτσι όπως κατέληξε γιατί, ξεκινώντας να το γράφω, σκέφτηκα πως δεν θα ήθελα να είναι ένα γράμμα που θα έλεγε απλώς «μπράβο» και «συγχαρητήρια» και το παραπονάκι μου για το τυπογραφικό λάθος , αλλά ήθελα να είναι μία ιστορία μιας αναγνώστριας. Μια ιστορία για το ταξίδι ενός βιβλίου. Ένα βιβλίο που δημιουργήθηκε στο μυαλό σας, γεννήθηκε μέσω των χεριών σας καθώς το γράφατε, τυπώθηκε, ταξίδεψε ως το Βόλο για να ξεκουραστεί για λίγο σε κάποιο ράφι στο βιβλιοπωλείο του Παπασωτηρίου και η μοίρα του ήταν να βρεθεί στα δικά μου χέρια που άγγιξαν κάθε του σελίδα και να ξεκουράζεται τώρα στη δική μου βιβλιοθήκη, περίφανο και ζωντανό γιατί διαβάστηκε. Μέχρι να βρεθεί στα χέρια μιας φίλης που θα το χαϊδέψει και αυτή, θα την ταξιδέψει και θα το ταξιδέψει μεσα σ’ένα λεωφορέιο, στη βεράντα ένα απόγευμα, μπροστά στο τζάκι ή στην άμμο μιας παραλίας.

Σας παρακαλώ πολύ το γράμμα αυτό να το ΄΄δείτε΄΄ σαν ένα ευχαριστώ! Δεν ήθελα να σας στενοχωρήσω γράφωντάς σας για τις σελίδες που έλειπαν ούτε είναι κίνηση εντυπωσιασμού. Ειλικρινά έτσι εξελίχθηκε και η σκέψη μου αυτή ήταν αβίαστη. Ελπίζω μόνο να μη σας κούρασα.

Να είστε καλά να γράφετε και από καρδιάς σας εύχομαι το 2010 να σας φέρει κάθε τι που θα σας κάνει να νοιώθετε ζωντανή και ευτυχισμένη!"

Με εκτίμηση

Φιλιώ "