Την Ιουστίνη Φραγκούλη -Αργύρη γνώρισα φέτος το καλοκαίρι στη Διεθνή ΄Εκθεση βιβλίου της Θεσσαλονίκης και αμέσως την αγάπησα, είναι ένας ζεστός άνθρωπος που δεν ντρέπεται να εξωτερικεύει τα αισθήματά του και να μοιράζει απλόχερα αγάπη γύρω του. Δε μπορείς παρά να την αγαπήσεις.
Περίμενα με ανυπομονησία να βγει το καινούργιο της βιβλίο « Για την αγάπη των άλλων», δεν ήταν μόνο ο τίτλος που με είχε ελκύσει, αλλά το γεγονός ότι είχα ήδη μια πρόγευση του ταλέντου της από το βιβλίο της «Ψηλά τακούνια για πάντα». Ένα βιβλίο ψυχογράφημα, μια ψυχαναλυτική διαδρομή στη ζωή πέντε κοριτσιών που χωρίζουν όταν ένα τραγικό γεγονός συμβεί ενώ είναι ακόμη έφηβες και η ζωή ανοίγεται μπροστά τους για να ξαναβρεθούν ύστερα από χρόνια πολλά , γυναίκες ώριμες πια στην όψη και στο χαρακτήρα. Η γραφή της Φραγκούλη με γλαφυρότητα, και καθαρότητα ζωντανεύει πέντε διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες, περιγράφοντας τις αντιδράσεις και τον τρόπο που κάθε μια από αυτές αντιμετωπίζει τη ζωή και τα προβλήματα της. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τις φίλες στην πορεία τους, νιώθει πως ανήκει στη συντροφιά τους, συμπάσχει με τα βάσανά και τους πόνους της ζωής τους και χαίρεται με τις χαρές τους που κορυφώνονται με την επανασύνδεση του σπασμένου κρίκου της φιλίας που όμως στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να καίει στις καρδιές τους.
Γιαυτό λοιπόν περίμενα με ανυπομονησία το καινούργιο της βιβλίο και έσπευσα να το αποκτήσω μόλις κυκλοφόρησε. Το διάβασα σχεδόν απνευστί και μπορώ να σας βεβαιώσω πως όχι μόνο το απόλαυσα, αλλά ήταν πολύ πέρα από τις προσδοκίες μου.
Βρήκα το βιβλίο αυτό της Ιουστίνης Φραγκούλη- Aργύρη, πιο ώριμο, πιο βαθύ από το προηγούμενο.
Με αφορμή την ζωή μιας υπαρκτής γυναίκας, η συγγραφέας υφαίνει για χάρη του αναγνώστη μια ιστορία τόσο θαυμαστή που μοιάζει σχεδόν απίστευτη. Μια ιστορία για τη μοίρα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μόλις μερικές δεκαετίες πίσω. Γυναίκες όπως η Τζανή, η κοπέλα από καλή οικογένεια, με μόρφωση και ξένες γλώσσες, που έρχεται να ζήσει με τον άντρα της στο άγονο και δαρμένο από τους ανέμους νησί της Νισύρου. Ο άντρας της άξιος τεχνίτης, μα κατώτερος της στη μόρφωση και την κοινωνική τάξη, ξενιτεύεται, ενάντια στη θέληση της , στην Αμερική πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορέσει να γίνει άξιος της και να της προσφέρει τη ζωή που της αξίζει. Αντί όμως να της προσφέρει το όνειρο, την καταδικάζει σε μια ζωή χωρίς άντρα, να αφήσει τις λεπτεπίλεπτες ασχολίες που ήταν μέχρι τότε συνηθισμένη, το κέντημα, τον αργαλειό και τη ζωγραφική και να ζωστεί την αξίνα και τη τσάπα για να καλλιεργήσει τα άγονα χτήματα τους και να ζήσει τα τρία παιδιά της. Μεγαλώνει τα παιδιά της με την πίκρα στην καρδιά γιατί ο ξενιτεμένες άντρας της, ο Μπρούκλης όπως τον αποκαλούν οι συντοπίτες του, δεν της στέλνει ποτέ ένα γράμμα, δυο λόγια, να ξέρει πως είναι καλά, φοβάται να εκθέσει στα μορφωμένα μάτια της τη δική του αγραμματοσύνη. Της στέλνει μόνο κάθε τόσο ένα φάκελο με μια άγραφη κάρτα της Νέας Υόρκης και πράσινα δολάρια που αυτή κρύβει στο στρώμα ή τα κάνει λίρες και κοσμήματα για την προίκα της κόρης της και τις σπουδές των αγοριών της. Η Τζανή βάζει όλες τις κάρτες του άντρα της στον καθρέφτη της σάλας και κρύβει την ντροπή και τον πόνο της περπατώντας σκυφτή με το μαντήλι σφιχτά δεμένο για να κρύβεται από τον κόσμο. Ντρέπεται την κακογλωσσιά και τα σχόλια που θέλουν τον άντρα της να την έχει ξεχάσει και να ξαναπαντρευτεί. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν, η κόρη, η Μαργαρίτα, προικισμένη με ευφυΐα και τη δυνατή θέληση της μάνας της σπουδάζει στη Ρόδο. Εκεί γνωρίζει τον έρωτα της ζωής της. Όταν ο αγαπημένος της και ο αδερφός της φεύγουν από τα ιταλοκρατούμενα δωδεκάνησσα για την Ελλάδα για να σπουδάσουν και τους βρίσκει εκεί ο πόλεμος και η Κατοχή, η Μαργαρίτα, θα κάνει μεγάλες θυσίες. Ξεπουλάει κρυφά από τη μάνα της την προίκα της για να συντηρήσει τον αγαπημένο της. Δε ζει παρά με την ελπίδα να τον δει να γυρίσει με το δίπλωμα και την άδεια του δικηγόρου και να παντρευτούν. Ο γάμος τους θα λύσει και τα χέρια του αδερφού της και της αγαπημένης φίλης της που δεν μπορούν να παντρευτούν όσο εκείνη είναι ανύπαντρη και κοντά σε αυτούς άλλοι νέοι και νέες περιμένουν και αυτοί τη σειρά τους. Ο αγαπημένος όμως της Μαργαρίτας αποδεικνύεται λίγος. Όταν κάποτε έρχεται η πολυπόθητη λευτεριά και η Ένωση με την Ελλάδα και γυρίζουν στο νησί τα ξενιτεμένα παλικάρια, μόνο ο αδερφός της Μαργαρίτας θα γυρίσει, ο αγαπημένος της θα την προδώσει και θα της δώσει το μεγαλύτερο χτύπημα τη μέρα που περιμένει τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή της. Η προδοσία όμως του αγαπημένου της Μαργαρίτας, θα ενεργήσει σαν καταλύτης στις ζωές άλλων προκαλώντας αλυσσιδωτές αντιδράσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος της πόλης μπορεί να παραξενευτεί, να θεωρήσει υπερβολικές τις αντιδράσεις. Θα εκπλαγεί γιατί δεν ξέρει, δεν έχει μάθει να υποτάσσει το εγώ του στους απαράβατους κανόνες της ηθικής και του δέοντος που ρύθμιζαν αιώνες τώρα τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες, όπως το νησί της Μαργαρίτας. Ο άντρας δεν μπορεί ποτέ να παντρευτεί αν έχει αδερφή ανύπαντρη. Η Μαργαρίτα όμως, όπως και η μάνα της πριν από εκείνη και όλες οι γυναίκες της γενιάς της πριν από εκείνη τους ήξεραν και τους σέβονταν τους κανόνες αυτούς. Και η πληγωμένη Μαργαρίτα, θα θάψει τα όνειρά της, θα κάνει την καρδιά της κόμπο και θα θυσιάσει τον έρωτα που δε στάθηκε άξιός της για να ζήσουν οι άλλοι. « Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη», έλεγε πάντα η μάνα της και η Μαργαρίτα αυτό θα αποδείξει με τη θυσία της. Η αγάπη των άλλων είναι ο οδηγός στις αποφάσεις της.
Το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη - Αργύρη , πέρα από τη λογοτεχνική του αξία, την ωραία γλώσσα και τη πειστικότητα των χαρακτήρων, είναι ένα σπάνιο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο με ουσιαστικό περιεχόμενο και, τολμώ να πω, με ηθικό δίδαγμα. Κλείνοντάς το νιώθεις καλύτερος άνθρωπος, καταλαβαίνεις το νόημα της πραγματικής αγάπης, αυτής που δίδαξε ο Χριστός « μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δίνεις την ψυχή σου, τη ζωή σου για τους φίλους σου.
Συγχαρητήρια Ιουστίνη, πάντα να έχεις έμπνευση και να μας δίνεις ωραία βιβλία.
Περίμενα με ανυπομονησία να βγει το καινούργιο της βιβλίο « Για την αγάπη των άλλων», δεν ήταν μόνο ο τίτλος που με είχε ελκύσει, αλλά το γεγονός ότι είχα ήδη μια πρόγευση του ταλέντου της από το βιβλίο της «Ψηλά τακούνια για πάντα». Ένα βιβλίο ψυχογράφημα, μια ψυχαναλυτική διαδρομή στη ζωή πέντε κοριτσιών που χωρίζουν όταν ένα τραγικό γεγονός συμβεί ενώ είναι ακόμη έφηβες και η ζωή ανοίγεται μπροστά τους για να ξαναβρεθούν ύστερα από χρόνια πολλά , γυναίκες ώριμες πια στην όψη και στο χαρακτήρα. Η γραφή της Φραγκούλη με γλαφυρότητα, και καθαρότητα ζωντανεύει πέντε διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες, περιγράφοντας τις αντιδράσεις και τον τρόπο που κάθε μια από αυτές αντιμετωπίζει τη ζωή και τα προβλήματα της. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τις φίλες στην πορεία τους, νιώθει πως ανήκει στη συντροφιά τους, συμπάσχει με τα βάσανά και τους πόνους της ζωής τους και χαίρεται με τις χαρές τους που κορυφώνονται με την επανασύνδεση του σπασμένου κρίκου της φιλίας που όμως στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να καίει στις καρδιές τους.
Γιαυτό λοιπόν περίμενα με ανυπομονησία το καινούργιο της βιβλίο και έσπευσα να το αποκτήσω μόλις κυκλοφόρησε. Το διάβασα σχεδόν απνευστί και μπορώ να σας βεβαιώσω πως όχι μόνο το απόλαυσα, αλλά ήταν πολύ πέρα από τις προσδοκίες μου.
Βρήκα το βιβλίο αυτό της Ιουστίνης Φραγκούλη- Aργύρη, πιο ώριμο, πιο βαθύ από το προηγούμενο.
Με αφορμή την ζωή μιας υπαρκτής γυναίκας, η συγγραφέας υφαίνει για χάρη του αναγνώστη μια ιστορία τόσο θαυμαστή που μοιάζει σχεδόν απίστευτη. Μια ιστορία για τη μοίρα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μόλις μερικές δεκαετίες πίσω. Γυναίκες όπως η Τζανή, η κοπέλα από καλή οικογένεια, με μόρφωση και ξένες γλώσσες, που έρχεται να ζήσει με τον άντρα της στο άγονο και δαρμένο από τους ανέμους νησί της Νισύρου. Ο άντρας της άξιος τεχνίτης, μα κατώτερος της στη μόρφωση και την κοινωνική τάξη, ξενιτεύεται, ενάντια στη θέληση της , στην Αμερική πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορέσει να γίνει άξιος της και να της προσφέρει τη ζωή που της αξίζει. Αντί όμως να της προσφέρει το όνειρο, την καταδικάζει σε μια ζωή χωρίς άντρα, να αφήσει τις λεπτεπίλεπτες ασχολίες που ήταν μέχρι τότε συνηθισμένη, το κέντημα, τον αργαλειό και τη ζωγραφική και να ζωστεί την αξίνα και τη τσάπα για να καλλιεργήσει τα άγονα χτήματα τους και να ζήσει τα τρία παιδιά της. Μεγαλώνει τα παιδιά της με την πίκρα στην καρδιά γιατί ο ξενιτεμένες άντρας της, ο Μπρούκλης όπως τον αποκαλούν οι συντοπίτες του, δεν της στέλνει ποτέ ένα γράμμα, δυο λόγια, να ξέρει πως είναι καλά, φοβάται να εκθέσει στα μορφωμένα μάτια της τη δική του αγραμματοσύνη. Της στέλνει μόνο κάθε τόσο ένα φάκελο με μια άγραφη κάρτα της Νέας Υόρκης και πράσινα δολάρια που αυτή κρύβει στο στρώμα ή τα κάνει λίρες και κοσμήματα για την προίκα της κόρης της και τις σπουδές των αγοριών της. Η Τζανή βάζει όλες τις κάρτες του άντρα της στον καθρέφτη της σάλας και κρύβει την ντροπή και τον πόνο της περπατώντας σκυφτή με το μαντήλι σφιχτά δεμένο για να κρύβεται από τον κόσμο. Ντρέπεται την κακογλωσσιά και τα σχόλια που θέλουν τον άντρα της να την έχει ξεχάσει και να ξαναπαντρευτεί. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν, η κόρη, η Μαργαρίτα, προικισμένη με ευφυΐα και τη δυνατή θέληση της μάνας της σπουδάζει στη Ρόδο. Εκεί γνωρίζει τον έρωτα της ζωής της. Όταν ο αγαπημένος της και ο αδερφός της φεύγουν από τα ιταλοκρατούμενα δωδεκάνησσα για την Ελλάδα για να σπουδάσουν και τους βρίσκει εκεί ο πόλεμος και η Κατοχή, η Μαργαρίτα, θα κάνει μεγάλες θυσίες. Ξεπουλάει κρυφά από τη μάνα της την προίκα της για να συντηρήσει τον αγαπημένο της. Δε ζει παρά με την ελπίδα να τον δει να γυρίσει με το δίπλωμα και την άδεια του δικηγόρου και να παντρευτούν. Ο γάμος τους θα λύσει και τα χέρια του αδερφού της και της αγαπημένης φίλης της που δεν μπορούν να παντρευτούν όσο εκείνη είναι ανύπαντρη και κοντά σε αυτούς άλλοι νέοι και νέες περιμένουν και αυτοί τη σειρά τους. Ο αγαπημένος όμως της Μαργαρίτας αποδεικνύεται λίγος. Όταν κάποτε έρχεται η πολυπόθητη λευτεριά και η Ένωση με την Ελλάδα και γυρίζουν στο νησί τα ξενιτεμένα παλικάρια, μόνο ο αδερφός της Μαργαρίτας θα γυρίσει, ο αγαπημένος της θα την προδώσει και θα της δώσει το μεγαλύτερο χτύπημα τη μέρα που περιμένει τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή της. Η προδοσία όμως του αγαπημένου της Μαργαρίτας, θα ενεργήσει σαν καταλύτης στις ζωές άλλων προκαλώντας αλυσσιδωτές αντιδράσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος της πόλης μπορεί να παραξενευτεί, να θεωρήσει υπερβολικές τις αντιδράσεις. Θα εκπλαγεί γιατί δεν ξέρει, δεν έχει μάθει να υποτάσσει το εγώ του στους απαράβατους κανόνες της ηθικής και του δέοντος που ρύθμιζαν αιώνες τώρα τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες, όπως το νησί της Μαργαρίτας. Ο άντρας δεν μπορεί ποτέ να παντρευτεί αν έχει αδερφή ανύπαντρη. Η Μαργαρίτα όμως, όπως και η μάνα της πριν από εκείνη και όλες οι γυναίκες της γενιάς της πριν από εκείνη τους ήξεραν και τους σέβονταν τους κανόνες αυτούς. Και η πληγωμένη Μαργαρίτα, θα θάψει τα όνειρά της, θα κάνει την καρδιά της κόμπο και θα θυσιάσει τον έρωτα που δε στάθηκε άξιός της για να ζήσουν οι άλλοι. « Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη», έλεγε πάντα η μάνα της και η Μαργαρίτα αυτό θα αποδείξει με τη θυσία της. Η αγάπη των άλλων είναι ο οδηγός στις αποφάσεις της.
Το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη - Αργύρη , πέρα από τη λογοτεχνική του αξία, την ωραία γλώσσα και τη πειστικότητα των χαρακτήρων, είναι ένα σπάνιο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο με ουσιαστικό περιεχόμενο και, τολμώ να πω, με ηθικό δίδαγμα. Κλείνοντάς το νιώθεις καλύτερος άνθρωπος, καταλαβαίνεις το νόημα της πραγματικής αγάπης, αυτής που δίδαξε ο Χριστός « μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δίνεις την ψυχή σου, τη ζωή σου για τους φίλους σου.
Συγχαρητήρια Ιουστίνη, πάντα να έχεις έμπνευση και να μας δίνεις ωραία βιβλία.
Θα είμαι ο πρώτος που θα σας συγχαρώ την αγαπητή μας Ιουστίνη, της οποίας περιμένω να διαβάσω το βιβλίο της, μα και την αγαπητή κ. Ε. Τσαμαδού για την ωραία "περίληψη" παρακαλώ ας μου επιτραπεί η έκφραση του βιβλίου (Για την Αγάπη των Άλλων)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετισμούς
Γαβριήλ
Ε τωρα μας μαρτυρησατε ολη την ιστορια ομως!!!! Γραφω πρωτη φορα στα σχολια σας και θελω να σας ευχαριστησω που με περιλαμβανετε στους συνδεσμους σας. Το ειχα γραψει παλιοτερα και στην Ιουστινη. Με συγκινει ο τροπος που στον κυκλο σας υποστηριζετε αλληλους. Αυτη ομως συντομη περιγραφη σας μου κεντρισε το ενδιαφερον περισσοτερο. Φανταζομαι μεχρι τα μεσα Νοεμβρη θα το εχω κι εγω. Καλη σας εβδομαδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, αγαπητό Δεσποινάριον, μαρτύρησα την ιστορία, αν και όχι όλη όπως νομίζεις, υπάρχουν σημεία πολύ ωραία και δυνατά που δεν μπορούν να αποδοθούν σε μια περίληψη. Εκείνο πάντως που κατά τη γνώμη μου έχει αξία στο βιβλίο δεν είναιτόσο η ιστορία, οσο το βαθύτερο νόημά της.Είμαι σίγουρη πως θα το απολαύσεις όταν το διαβάσεις. Κρίμα που θα το έχεις τόσο αργά. Έχεις κάνει ηλεκτρονική παραγγελία; ΄Εχω την εντύπωση ότι στο site του εκδότη μπορείς να το παραγγείλεις και ηλεκτρονικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και σε έχω στους συνδέσμους μου, μου αρέσουν πολύ όσα γράφεις και οι ωραίες φωτογραφίες σου, αλλά και για άλλον ένα λόγο ακόμη. Αν έχω καταλάβει καλά μένεις στο DC ή στην ευρύτερη περιοχή του και επειδή έχω ζήσει και εγώ κάποτε εκεί σε θεωρώ κατά κάποιον τρόπο κοντοχωριανή!
Αγαπητέ κ. Παναγιωσούλη, σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει πάρα πολύ το βιβλίο της Ιουστίνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ πολύ για την καταπληκτική αναφορά σου όχι μόνο στο καινούριο αλλά και το προηγούμενο μυθιστόρημά μου. Ωραία αναλυτική περίληψη και καίρια σχόλια για το βαθύτερο νόημα του νέου μυθιστορήματος.
Πραγματικά χορταστικό κείμενο. Και απαντώντας στη Δεσποινούλα της Ουάσιγκτον θέλω να πώ ότι είναι πολύ ωραίο να αλληλλοστηρίζονται οι άνρθωποι των γραμμάτων.
Έυχαριστώ για όλα
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟ.ΚΑΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΣΥ.ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ.
Kαλησπέρα αγαπητή Ελένη. Πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο και η αναφορά - ανάρτηση σας με παρακινεί να το πάρω. Βεβαίως απέφυγα να διαβάσω ολόκληρη την ανάλυση σας, διότι όταν ξέρω το περιεχόμενο λεπτομερειακά ενός βιβλίου, δεν έχω πια ενδιαφέρον να το διαβάσω. Απλώς κοιτώ αν η κρίση είναι ευνοϊκή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου κ. Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγώ που νόμιζα ότι ο αδερφός μου θα το έφερνε, με τις ανωμαλίες της Ολυμπιακής!!! ούτε που το θυμήθηκε, λέει...
Όμως, κάποια στιγμή, θα το πάρω από ένα φίλο, και θα τα πούμε.
Τιμητικά και άκρως συναδελφικά τα όσα ανέφερες και για την Ιουστίνη μας.
Πράγματι, αξίζει!
Δεν σε είδα στην αστοριανή...
χαιρετισμούς και στον σύζυγο,
με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ
Αγαπητή μυο κ. Τσαμαδού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ ωραία η παρουσίαση του βιβλίου της αγαπητής μας Ιουστίνης.
Αξίζετε συγχαρητηρίων.
Φυσικά και το περιμένουμε με αγωνία να φτάσει κάπου εδώ που να μπορούμε να το αποκτήσουμε.
Η Ιουστίνη είναι ένα δικό μας κομμάτι. Είναι κι΄αυτή μαζύ με εμάς που αγωνιζόμαστε εδώ στην ξενητιά μας να κρατήσουμε στη ζωή τα ελληνικά γράμματα.
Νάστε καλά
Ντένης Κονταρίνης
Αγαπητή Έλλεν,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν κάνεις μια παρουσίαση νιώθω πως απλώνεις πρώτα μια ζεστή αγκαλιά, του δίνεις πνοή απ' την πνοή σου γίνεται ένα με τη δική σου ευαισθησία και κάθε φορά προσπαθώ να ξεχωρήσω αν αυτή η ζεστασιά βγαίνει από το βιβλίο που παρουσιάζεις ή είναι αυτή που εκπέμπεις εσύ. Με έπισες να το διαβάσω γιατί διακρίνω μια ευαισθησία που με συγκινεί. Αλλά πιο πολύ γιατί συμπαθώ ιδιαίτερα τους ξενητεμένους μας μια που υπήρξα κι εγώ μια απ' αυτούς στο παρελθόν.