Την Ιουστίνη Φραγκούλη -Αργύρη γνώρισα φέτος το καλοκαίρι στη Διεθνή ΄Εκθεση βιβλίου της Θεσσαλονίκης και αμέσως την αγάπησα, είναι ένας ζεστός άνθρωπος που δεν ντρέπεται να εξωτερικεύει τα αισθήματά του και να μοιράζει απλόχερα αγάπη γύρω του. Δε μπορείς παρά να την αγαπήσεις.
Περίμενα με ανυπομονησία να βγει το καινούργιο της βιβλίο « Για την αγάπη των άλλων», δεν ήταν μόνο ο τίτλος που με είχε ελκύσει, αλλά το γεγονός ότι είχα ήδη μια πρόγευση του ταλέντου της από το βιβλίο της «Ψηλά τακούνια για πάντα». Ένα βιβλίο ψυχογράφημα, μια ψυχαναλυτική διαδρομή στη ζωή πέντε κοριτσιών που χωρίζουν όταν ένα τραγικό γεγονός συμβεί ενώ είναι ακόμη έφηβες και η ζωή ανοίγεται μπροστά τους για να ξαναβρεθούν ύστερα από χρόνια πολλά , γυναίκες ώριμες πια στην όψη και στο χαρακτήρα. Η γραφή της Φραγκούλη με γλαφυρότητα, και καθαρότητα ζωντανεύει πέντε διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες, περιγράφοντας τις αντιδράσεις και τον τρόπο που κάθε μια από αυτές αντιμετωπίζει τη ζωή και τα προβλήματα της. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τις φίλες στην πορεία τους, νιώθει πως ανήκει στη συντροφιά τους, συμπάσχει με τα βάσανά και τους πόνους της ζωής τους και χαίρεται με τις χαρές τους που κορυφώνονται με την επανασύνδεση του σπασμένου κρίκου της φιλίας που όμως στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να καίει στις καρδιές τους.
Γιαυτό λοιπόν περίμενα με ανυπομονησία το καινούργιο της βιβλίο και έσπευσα να το αποκτήσω μόλις κυκλοφόρησε. Το διάβασα σχεδόν απνευστί και μπορώ να σας βεβαιώσω πως όχι μόνο το απόλαυσα, αλλά ήταν πολύ πέρα από τις προσδοκίες μου.
Βρήκα το βιβλίο αυτό της Ιουστίνης Φραγκούλη- Aργύρη, πιο ώριμο, πιο βαθύ από το προηγούμενο.
Με αφορμή την ζωή μιας υπαρκτής γυναίκας, η συγγραφέας υφαίνει για χάρη του αναγνώστη μια ιστορία τόσο θαυμαστή που μοιάζει σχεδόν απίστευτη. Μια ιστορία για τη μοίρα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μόλις μερικές δεκαετίες πίσω. Γυναίκες όπως η Τζανή, η κοπέλα από καλή οικογένεια, με μόρφωση και ξένες γλώσσες, που έρχεται να ζήσει με τον άντρα της στο άγονο και δαρμένο από τους ανέμους νησί της Νισύρου. Ο άντρας της άξιος τεχνίτης, μα κατώτερος της στη μόρφωση και την κοινωνική τάξη, ξενιτεύεται, ενάντια στη θέληση της , στην Αμερική πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορέσει να γίνει άξιος της και να της προσφέρει τη ζωή που της αξίζει. Αντί όμως να της προσφέρει το όνειρο, την καταδικάζει σε μια ζωή χωρίς άντρα, να αφήσει τις λεπτεπίλεπτες ασχολίες που ήταν μέχρι τότε συνηθισμένη, το κέντημα, τον αργαλειό και τη ζωγραφική και να ζωστεί την αξίνα και τη τσάπα για να καλλιεργήσει τα άγονα χτήματα τους και να ζήσει τα τρία παιδιά της. Μεγαλώνει τα παιδιά της με την πίκρα στην καρδιά γιατί ο ξενιτεμένες άντρας της, ο Μπρούκλης όπως τον αποκαλούν οι συντοπίτες του, δεν της στέλνει ποτέ ένα γράμμα, δυο λόγια, να ξέρει πως είναι καλά, φοβάται να εκθέσει στα μορφωμένα μάτια της τη δική του αγραμματοσύνη. Της στέλνει μόνο κάθε τόσο ένα φάκελο με μια άγραφη κάρτα της Νέας Υόρκης και πράσινα δολάρια που αυτή κρύβει στο στρώμα ή τα κάνει λίρες και κοσμήματα για την προίκα της κόρης της και τις σπουδές των αγοριών της. Η Τζανή βάζει όλες τις κάρτες του άντρα της στον καθρέφτη της σάλας και κρύβει την ντροπή και τον πόνο της περπατώντας σκυφτή με το μαντήλι σφιχτά δεμένο για να κρύβεται από τον κόσμο. Ντρέπεται την κακογλωσσιά και τα σχόλια που θέλουν τον άντρα της να την έχει ξεχάσει και να ξαναπαντρευτεί. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν, η κόρη, η Μαργαρίτα, προικισμένη με ευφυΐα και τη δυνατή θέληση της μάνας της σπουδάζει στη Ρόδο. Εκεί γνωρίζει τον έρωτα της ζωής της. Όταν ο αγαπημένος της και ο αδερφός της φεύγουν από τα ιταλοκρατούμενα δωδεκάνησσα για την Ελλάδα για να σπουδάσουν και τους βρίσκει εκεί ο πόλεμος και η Κατοχή, η Μαργαρίτα, θα κάνει μεγάλες θυσίες. Ξεπουλάει κρυφά από τη μάνα της την προίκα της για να συντηρήσει τον αγαπημένο της. Δε ζει παρά με την ελπίδα να τον δει να γυρίσει με το δίπλωμα και την άδεια του δικηγόρου και να παντρευτούν. Ο γάμος τους θα λύσει και τα χέρια του αδερφού της και της αγαπημένης φίλης της που δεν μπορούν να παντρευτούν όσο εκείνη είναι ανύπαντρη και κοντά σε αυτούς άλλοι νέοι και νέες περιμένουν και αυτοί τη σειρά τους. Ο αγαπημένος όμως της Μαργαρίτας αποδεικνύεται λίγος. Όταν κάποτε έρχεται η πολυπόθητη λευτεριά και η Ένωση με την Ελλάδα και γυρίζουν στο νησί τα ξενιτεμένα παλικάρια, μόνο ο αδερφός της Μαργαρίτας θα γυρίσει, ο αγαπημένος της θα την προδώσει και θα της δώσει το μεγαλύτερο χτύπημα τη μέρα που περιμένει τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή της. Η προδοσία όμως του αγαπημένου της Μαργαρίτας, θα ενεργήσει σαν καταλύτης στις ζωές άλλων προκαλώντας αλυσσιδωτές αντιδράσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος της πόλης μπορεί να παραξενευτεί, να θεωρήσει υπερβολικές τις αντιδράσεις. Θα εκπλαγεί γιατί δεν ξέρει, δεν έχει μάθει να υποτάσσει το εγώ του στους απαράβατους κανόνες της ηθικής και του δέοντος που ρύθμιζαν αιώνες τώρα τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες, όπως το νησί της Μαργαρίτας. Ο άντρας δεν μπορεί ποτέ να παντρευτεί αν έχει αδερφή ανύπαντρη. Η Μαργαρίτα όμως, όπως και η μάνα της πριν από εκείνη και όλες οι γυναίκες της γενιάς της πριν από εκείνη τους ήξεραν και τους σέβονταν τους κανόνες αυτούς. Και η πληγωμένη Μαργαρίτα, θα θάψει τα όνειρά της, θα κάνει την καρδιά της κόμπο και θα θυσιάσει τον έρωτα που δε στάθηκε άξιός της για να ζήσουν οι άλλοι. « Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη», έλεγε πάντα η μάνα της και η Μαργαρίτα αυτό θα αποδείξει με τη θυσία της. Η αγάπη των άλλων είναι ο οδηγός στις αποφάσεις της.
Το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη - Αργύρη , πέρα από τη λογοτεχνική του αξία, την ωραία γλώσσα και τη πειστικότητα των χαρακτήρων, είναι ένα σπάνιο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο με ουσιαστικό περιεχόμενο και, τολμώ να πω, με ηθικό δίδαγμα. Κλείνοντάς το νιώθεις καλύτερος άνθρωπος, καταλαβαίνεις το νόημα της πραγματικής αγάπης, αυτής που δίδαξε ο Χριστός « μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δίνεις την ψυχή σου, τη ζωή σου για τους φίλους σου.
Συγχαρητήρια Ιουστίνη, πάντα να έχεις έμπνευση και να μας δίνεις ωραία βιβλία.
Περίμενα με ανυπομονησία να βγει το καινούργιο της βιβλίο « Για την αγάπη των άλλων», δεν ήταν μόνο ο τίτλος που με είχε ελκύσει, αλλά το γεγονός ότι είχα ήδη μια πρόγευση του ταλέντου της από το βιβλίο της «Ψηλά τακούνια για πάντα». Ένα βιβλίο ψυχογράφημα, μια ψυχαναλυτική διαδρομή στη ζωή πέντε κοριτσιών που χωρίζουν όταν ένα τραγικό γεγονός συμβεί ενώ είναι ακόμη έφηβες και η ζωή ανοίγεται μπροστά τους για να ξαναβρεθούν ύστερα από χρόνια πολλά , γυναίκες ώριμες πια στην όψη και στο χαρακτήρα. Η γραφή της Φραγκούλη με γλαφυρότητα, και καθαρότητα ζωντανεύει πέντε διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες, περιγράφοντας τις αντιδράσεις και τον τρόπο που κάθε μια από αυτές αντιμετωπίζει τη ζωή και τα προβλήματα της. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τις φίλες στην πορεία τους, νιώθει πως ανήκει στη συντροφιά τους, συμπάσχει με τα βάσανά και τους πόνους της ζωής τους και χαίρεται με τις χαρές τους που κορυφώνονται με την επανασύνδεση του σπασμένου κρίκου της φιλίας που όμως στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να καίει στις καρδιές τους.
Γιαυτό λοιπόν περίμενα με ανυπομονησία το καινούργιο της βιβλίο και έσπευσα να το αποκτήσω μόλις κυκλοφόρησε. Το διάβασα σχεδόν απνευστί και μπορώ να σας βεβαιώσω πως όχι μόνο το απόλαυσα, αλλά ήταν πολύ πέρα από τις προσδοκίες μου.
Βρήκα το βιβλίο αυτό της Ιουστίνης Φραγκούλη- Aργύρη, πιο ώριμο, πιο βαθύ από το προηγούμενο.
Με αφορμή την ζωή μιας υπαρκτής γυναίκας, η συγγραφέας υφαίνει για χάρη του αναγνώστη μια ιστορία τόσο θαυμαστή που μοιάζει σχεδόν απίστευτη. Μια ιστορία για τη μοίρα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μόλις μερικές δεκαετίες πίσω. Γυναίκες όπως η Τζανή, η κοπέλα από καλή οικογένεια, με μόρφωση και ξένες γλώσσες, που έρχεται να ζήσει με τον άντρα της στο άγονο και δαρμένο από τους ανέμους νησί της Νισύρου. Ο άντρας της άξιος τεχνίτης, μα κατώτερος της στη μόρφωση και την κοινωνική τάξη, ξενιτεύεται, ενάντια στη θέληση της , στην Αμερική πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορέσει να γίνει άξιος της και να της προσφέρει τη ζωή που της αξίζει. Αντί όμως να της προσφέρει το όνειρο, την καταδικάζει σε μια ζωή χωρίς άντρα, να αφήσει τις λεπτεπίλεπτες ασχολίες που ήταν μέχρι τότε συνηθισμένη, το κέντημα, τον αργαλειό και τη ζωγραφική και να ζωστεί την αξίνα και τη τσάπα για να καλλιεργήσει τα άγονα χτήματα τους και να ζήσει τα τρία παιδιά της. Μεγαλώνει τα παιδιά της με την πίκρα στην καρδιά γιατί ο ξενιτεμένες άντρας της, ο Μπρούκλης όπως τον αποκαλούν οι συντοπίτες του, δεν της στέλνει ποτέ ένα γράμμα, δυο λόγια, να ξέρει πως είναι καλά, φοβάται να εκθέσει στα μορφωμένα μάτια της τη δική του αγραμματοσύνη. Της στέλνει μόνο κάθε τόσο ένα φάκελο με μια άγραφη κάρτα της Νέας Υόρκης και πράσινα δολάρια που αυτή κρύβει στο στρώμα ή τα κάνει λίρες και κοσμήματα για την προίκα της κόρης της και τις σπουδές των αγοριών της. Η Τζανή βάζει όλες τις κάρτες του άντρα της στον καθρέφτη της σάλας και κρύβει την ντροπή και τον πόνο της περπατώντας σκυφτή με το μαντήλι σφιχτά δεμένο για να κρύβεται από τον κόσμο. Ντρέπεται την κακογλωσσιά και τα σχόλια που θέλουν τον άντρα της να την έχει ξεχάσει και να ξαναπαντρευτεί. Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν, η κόρη, η Μαργαρίτα, προικισμένη με ευφυΐα και τη δυνατή θέληση της μάνας της σπουδάζει στη Ρόδο. Εκεί γνωρίζει τον έρωτα της ζωής της. Όταν ο αγαπημένος της και ο αδερφός της φεύγουν από τα ιταλοκρατούμενα δωδεκάνησσα για την Ελλάδα για να σπουδάσουν και τους βρίσκει εκεί ο πόλεμος και η Κατοχή, η Μαργαρίτα, θα κάνει μεγάλες θυσίες. Ξεπουλάει κρυφά από τη μάνα της την προίκα της για να συντηρήσει τον αγαπημένο της. Δε ζει παρά με την ελπίδα να τον δει να γυρίσει με το δίπλωμα και την άδεια του δικηγόρου και να παντρευτούν. Ο γάμος τους θα λύσει και τα χέρια του αδερφού της και της αγαπημένης φίλης της που δεν μπορούν να παντρευτούν όσο εκείνη είναι ανύπαντρη και κοντά σε αυτούς άλλοι νέοι και νέες περιμένουν και αυτοί τη σειρά τους. Ο αγαπημένος όμως της Μαργαρίτας αποδεικνύεται λίγος. Όταν κάποτε έρχεται η πολυπόθητη λευτεριά και η Ένωση με την Ελλάδα και γυρίζουν στο νησί τα ξενιτεμένα παλικάρια, μόνο ο αδερφός της Μαργαρίτας θα γυρίσει, ο αγαπημένος της θα την προδώσει και θα της δώσει το μεγαλύτερο χτύπημα τη μέρα που περιμένει τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή της. Η προδοσία όμως του αγαπημένου της Μαργαρίτας, θα ενεργήσει σαν καταλύτης στις ζωές άλλων προκαλώντας αλυσσιδωτές αντιδράσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος της πόλης μπορεί να παραξενευτεί, να θεωρήσει υπερβολικές τις αντιδράσεις. Θα εκπλαγεί γιατί δεν ξέρει, δεν έχει μάθει να υποτάσσει το εγώ του στους απαράβατους κανόνες της ηθικής και του δέοντος που ρύθμιζαν αιώνες τώρα τις ζωές των ανθρώπων στις μικρές κλειστές κοινωνίες, όπως το νησί της Μαργαρίτας. Ο άντρας δεν μπορεί ποτέ να παντρευτεί αν έχει αδερφή ανύπαντρη. Η Μαργαρίτα όμως, όπως και η μάνα της πριν από εκείνη και όλες οι γυναίκες της γενιάς της πριν από εκείνη τους ήξεραν και τους σέβονταν τους κανόνες αυτούς. Και η πληγωμένη Μαργαρίτα, θα θάψει τα όνειρά της, θα κάνει την καρδιά της κόμπο και θα θυσιάσει τον έρωτα που δε στάθηκε άξιός της για να ζήσουν οι άλλοι. « Η ζωή είναι μεγαλύτερη από την αγάπη», έλεγε πάντα η μάνα της και η Μαργαρίτα αυτό θα αποδείξει με τη θυσία της. Η αγάπη των άλλων είναι ο οδηγός στις αποφάσεις της.
Το βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη - Αργύρη , πέρα από τη λογοτεχνική του αξία, την ωραία γλώσσα και τη πειστικότητα των χαρακτήρων, είναι ένα σπάνιο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο με ουσιαστικό περιεχόμενο και, τολμώ να πω, με ηθικό δίδαγμα. Κλείνοντάς το νιώθεις καλύτερος άνθρωπος, καταλαβαίνεις το νόημα της πραγματικής αγάπης, αυτής που δίδαξε ο Χριστός « μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δίνεις την ψυχή σου, τη ζωή σου για τους φίλους σου.
Συγχαρητήρια Ιουστίνη, πάντα να έχεις έμπνευση και να μας δίνεις ωραία βιβλία.
