ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΝΩΣΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Όσοι έχετε διαβάσει το βιβλίο μου " Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ" θα έχετε χωρίς άλλο καταλάβει πως έχω μεγάλη αδυναμία στον Αλέξανδρο. Χωρίς να παραγνωρίζω τα λάθη του, γιατί έκανε λάθη, όπως όλοι οι μεγάλοι, τον θαυμάζω γιατί όπως  και ο Αρριανός  λέει στο έβδομο βιβλίο της "Αλεξάνδρου Ανάβασις" (7.30)

"..ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ἐμεμψάμην ἔστιν ἃ ἐν τῇ ξυγγραφῇ τῶν Ἀλεξάνδρου ἔργων,ἀλλὰ αὐτόν γε Ἀλέξανδρον οὐκ αἰσχύνομαι θαυμάζων· τὰ δὲ ἔργα ἐκεῖνα ἐκάκισα ἀληθείας τε ἕνεκα τῆς ἐμῆς καὶ ἅμα ὠφελείας τῆς ἐς ἀνθρώπους....οὔτε τι ἔθνος ἀνθρώπων οὔτε τις πόλις ἐν τῷ τότε ἦν οὔτε τις εἷς ἄνθρωπος εἰς ὃν οὐ πεφοιτήκει τὸ Ἀλεξάνδρου ὄνομα. αὶ ἡ ἐς τοῦτο ἐξ ἀνθρώπων τιμή τε αὐτοῦ καὶ μνήμη οὐκ ἀνθρωπίνη οὖσα"

Τον θαυμάζω κυρίως για το όραμα του, τον "πόθο", όπως τον έλεγε, την ασίγαστη δίψα του να γνωρίσει καινούργιους τόπους αλλά και να φέρει τον ελληνικό πολιτισμό παντού απ΄όπου πέρασε, Δεν έχτισε μόνον την Αλεξάνδρεια, αλλά και πολλές άλλες πόλεις με το ίδιο όνομα. Πόλεις ελληνικές ως τα βάθη της Ασίας που τις κόσμησε με θέατρα όπου για αιώνες και μετά το θάνατό του ακουγόταν η  ελληνική γλώσσα και οι τραγωδίες.  Κατόρθωσε, όπως λέει και ο Αριανός, αυτό που κανείς άλλος δεν επέτυχε μέχρι σήμερα, να ξεπεράσει η μνήμη του τα ανθρώπινα μέτρα και να είναι γνωστός στα πέρατα της οικουμένης και πολλοί λαοί, ακόμη και αυτοί που κατέκτησε, να τον μνημονεύουν και τιμούν μέχρι σήμερα 2500 χρόνια μετά το θάνατό του. Από εκεί και πέρα όμως να παραχαράσσεται η Ιστορία και να θέλουν κάποιοι να τον οικειοποιηθούν και να αρνηθούν την ελληνικότητα των Μακεδόνων, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ο Αλέξανδρος δεν έπαψε ποτέ να είναι και να διακηρύσσει ότι είναι Έλληνας και ούτε ποτέ διαχώρισε τους Μακεδόνες από τους υπόλοιπους ΄Έλληνες. Η  αφιέρωση στην Αθηνά  των ασπίδων των Περσών μετά την μάχη του Γρανικού  μιλάει από μόνη της Δεν διαχωρίζει τους Μακεδόνες από τους άλλους Έλληνες, όπως κάνει με τους Λακεδαιμονίους"

Αλέξανδρος Φιλίππου και οι ΄Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων ες Ασίαν οικούντων." 

Γιαυτό και με ενόχλησε ιδιαίτερα η συγκαταβατική παρατήρηση του κ. Ζάεφ, ότι οι συμπατριώτες του Σκοπιανοί δεν διεκδικούν την " αποκλειστικότητα" του Αλέξανδρου! Τη δήλωση σχολίασε ο φίλος κ. Θωμάς Π.Πέννας, Πρόεδρος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρίας Σερρών-Μελενίκου με σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα "Πρόοδος" των Σερρών( www.eproodos.gr) που παραθέτω αυτούσιο:

 "Ποιους και πως ένωσε ο Μέγας Αλέξανδρος"

Την Κυριακή, 7 Ιανουαρίου τρ. έ., στο τηλεκανάλι του ALPHA ο Πρωθυπουργός τής γείτονος FYROM κ.Ζόραν Ζάεφ, στη συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο κ.Βερύκιο, διατύπωσε – εδώ στην Αθήνα – μία νέα προκλητική άποψη των γνωστών φαντασιακών ιδεολογημάτων, που επικρατούν σε μεγάλο ποσοστό στη χώρα του.

Είπε ο κ.Ζάεφ: «Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν πρέπει να μας χωρίζει, αλλά να μας ενώνει». 

Η φράση αυτή, σκόπιμα εσφαλμένη και επικίνδυνα παραπλανητική (σόφισμα), επιδιώκει να περάσει υποκριτικό μήνυμα δήθεν συνδιαλλαγής, στο οποίο έπεσε ο κ.Βερύκιος και δεν ρώτησε τον κ.Ζάεφ: «Πώς μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να ενώσει εμάς με εσάς», αποφεύγοντας βέβαια τη σωστή κατάληξη «εμάς τους Έλληνες με εσάς τους Σλαβοαλβανούς».

Οπωσδήποτε ο κ.Ζάεφ γνωρίζει τόσο ιστορία, όσο και τη μέθοδο παραχάραξής της... Οπότε, βέβαια, γνωρίζει ότι ο Αλέξανδρος ανανέωσε δύο φορές (το 336 και 335 π.Χ.) την Κορινθιακή Συμμαχία, με την οποία ο πατέρας του Φίλιππος το 338 π.Χ. δημιούργησε το «Κοινόν τών Ελλήνων» συνενώνοντας τους Έλληνες και μόνο ... Και θα γνωρίζει, βέβαια, ο κ.Ζάεφ ότι τα τότε βαρβαρικά φύλα των Παιόνων, των Αγριάνων, των Δάρδανων και των Ιλλυριών – τα γειτονικά τής Μακεδονίας μας, που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή τών σημερινών Σκοπίων – ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος τα κατενίκησαν και τα υπέταξαν... δεν τα ένωσαν στο Κοινό των Ελλήνων, στο οποίο ανήκαν και οι Μακεδόνες. 

Τα παραπάνω, λοιπόν, παγκοσμίως αποδεκτά ιστορικά γεγονότα, ο κ.Ζάεφ παραχαράσσει παίρνοντας την «ένωση» από τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο και μας τη γυρίζει προκλητικά με το μήνυμα ότι οι Σκοπιανοί μπορεί να δεχθούν να υποχωρήσουν στο ότι ο Μεγαλέξανδρός τους να γίνει και ολίγον δικός μας... Οπότε δεν χρειάζεται να αλλάξουν οι αλυτρωτισμοί και τα βιβλία τους, να φύγουν τα αγάλματα και οι άλλες ιδεοληψίες τους. 

Είθε να έχω καταλάβει λάθος και ο κ.Ζάεφ να υπονόησε ότι όπως ο Αλέξανδρος (και ο Φίλιππος) ένωσε τους Έλληνες, μεταξύ των οποίων και οι Μακεδόνες, έτσι και οι πολίτες τής FYROM, ως Μακεδόνες (κατά πως νομίζουν), αποβλέπουν σε ένωση με εμάς τους Έλληνες, γιατί φοβούνται τη διάσπαση του κρατιδίου τους από τους Αλβανούς και τους Βουλγάρους. 

Όπως και να έχουν τα πράγματα, υφιστάμεθα εδώ στην Ελλάδα έντονη ψυχολογική πίεση ότι πρέπει να βιαστούμε γιατί έχουν περάσει 25 χρόνια και το ζήτημα εκκρεμεί και πρέπει αμέτι μοχαμέτι να το κλείσουμε... 

Και λοιπόν; ποιοι υφίστανται αυτά τα χρόνια τη μέγιστη ζημιά, εμείς ή οι Σκοπιανοί; Ασφαλώς οι Σκοπιανοί. 

Μας λένε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τη σωστή και πατριωτική θέση τού Συμβουλίου τών Πολιτικών Αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1992, γιατί τα 136 κράτη που αναγνωρίζουν την ονομασία της FYROM ως «Μακεδονία» πιθανόν να γίνουν 200. Και λοιπόν, ποιος θα έχει στα επερχόμενα χρόνια τη μέγιστη ζημιά; Ασφαλώς η FYROM, όντας έξω από τους διεθνείς οργανισμούς έστω και ως «Μακεδονία» και κινδυνεύοντας να διαλυθεί, αρκεί να λειτουργήσουμε καθαρά πατριωτικά και όχι κομματικά ωφελιμιστικά, προστατεύοντας τους εκεί Ελληνόβλαχους και άλλους Έλληνες... Αρκεί να μη κάνουμε το λάθος όπως με τους Πομάκους. 

Φύλακες γρηγορείτε υπέρ βωμών, εστιών και ομογενών.
Δυστυχώς τα λάθη συνεχίζονται...
Ενδεικτικά: Το γεγονός ότι η συλλογιστική που χρησιμοποιείται τώραγια να υποστηρίξει την ονομασία «Νέα Μακεδονία» είναι ίδια με εκείνη που προβαλλόταν επί 10 και πλέον χρόνια για την υποστήριξη της ονομασίας «Άνω Μακεδονία», δεν είναι μόνο δείγμα έλλειψης επιχειρημάτων, αλλά και μεθόδευσης αποπροσανατολισμού με δημιουργία κλίματος εμφυλιακής αμφισβήτησης του πατριωτισμού. 

Αντί για πλήρη ενημέρωσή μας, με ξεκάθαρη επιχειρηματολογία, βρισκόμαστε μπροστά σε αλλόκοσμους χαρακτηρισμούς όπως «εθνικισμός», «μαξιμαλισμός» και «συμπόρευση»... Όμως, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν συμπορεύεται με κανέναν. Η Χρυσή Αυγή – συμπτωματικά – συμπορεύθηκε με την Εκκλησία, η θέση της οποίας προϋπάρχει της Χρυσής Αυγής. 

Τέλος, θα ήθελα να διευκρινίσω επακριβώς το ελλιπώς προβαλλόμενο και αντικρουόμενο ζήτημα της «Δεδηλωμένης». 

Στην Ελλάδα, έως το 1875 ο Βασιλιάς διόριζε Πρωθυπουργό, κατά την απόλυτη θέλησή του, οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό πρόσωπο ήθελε, ανεξάρτητα από τον αριθμό τών βουλευτών που τον υποστήριζαν. 

Το 1875, ο νικητής τών εκλογών Χαρίλαος Τρικούπης επέβαλε στον Βασιλιά Γεώργιο να περιλάβει στον λόγο του (Λόγος του Θρόνου) κατά την εναρκτήρια Συνεδρίαση της τότε νέας Βουλής την ακόλουθη παράγραφο: 

«Ἀπαιτῶν ὡς ἀπαραίτητον προσὸν τῶν καλουμένων παρ’ἐμοῦ εἰς τὴν κυβέρνησιν τοῦ Κράτους, τὴν δεδηλωμένην πρὸς αὐτοὺς ἐμπιστοσύνην τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀντιπροσωπῶν τοῦ Ἔθνους, ἀπεκδέχομαι ἴνα ἡ Βουλὴ καθιστᾶ τὴν ὕπαρξιν τοῦ προσόντος τούτου, οὕ ἄνευ ἀποβαίνει ἀδύνατος ἡ εναρμόνιος λειτουργία τοῦ πολιτεύματος». 

Έτσι καθιερώθηκε η «Αρχή της Δεδηλωμένης», η οποία έκτοτε ισχύει στις ομαλές πολιτειακές καταστάσεις, και σύμφωνα με την οποία η εκάστοτε Κυβέρνηση πρέπει να έχει τη δεδηλωμένη / εκπεφρασμένη (με ψήφο) εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του συνόλου των Βουλευτών τής Βουλής και όχι του κόμματος ή των κομμάτων στα οποία αυτή γενικά στηρίζεται. Δηλαδή, ένα νομοσχέδιο μπορεί να γίνει νόμος με ψήφους 100 Βουλευτών τής Συμπολίτευσης και 80 της Αντιπολίτευσης. Γι’αυτό και μπορεί ένα Κόμμα να κυβερνήσει με 140 Βουλευτές, αν έχει τη στήριξη άλλου εκτός κυβέρνησης, ώστε να συγκεντρώνονται 151 Βουλευτές. 

Επομένως, αν η ονομασία τής FYROM, που τυχόν θα φέρει στη Βουλή η Κυβέρνηση, ψηφιστεί από την πλειοψηφία τού συνόλου των Βουλευτών της Βουλής (και όχι των κυβερνόντων κομμάτων), η «Δεδηλωμένη» υπάρχει. Κατά συνέπεια, κάθε εκ των προτέρων σχετική συζήτηση είναι τουλάχιστον ανούσια."