Λένε πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Αντί λοιπόν να σας βομβαρδίσω με χίλιες λέξεις μοιράζομαι μαζί σας κάποιες από τις φωτογραφίες που έβγαλα το Σαββατοκύριακο για να θυμάμαι την υπέροχη εμπειρία της επίσκεψής που κάναμε μαζί με τη Νοέλ Μπάξερ στο Γεράκι Λακωνίας τούτο το Σαββατοκύριακο.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο Γεράκι, είχα ξαναβρεθεί εκεί το περασμένο καλοκαίρι, καλεσμένη της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης. Είχα γνωριστεί τότε με τη Μαίρη, την Ευαγγελία, τη Μαργαρίτα, την Κική, την Ευγενία, την Ανθή, την Κωσταντίνα, τη Ντίνα, το Μιχάλη, τη Μαρία, τον Τάκη, που είναι και υπέροχος ψάλτης, τη Λιλιάνα, την Ελένη, την υπέροχη υφάντρα Χρυσούλα... Όλη την ομάδα της Λέσχης και της Βιβλιοθήκης. Υπέροχοι άνθρωποι με ενδιαφέροντα πολλά και ποικίλα. αλλά προπαντός με αγάπη για τα βιβλία και τους συγγραφείς. Με είχαν φιλοξενήσει τότε με ζεστασιά και αγάπη. Την ίδια αγάπη βρήκαμε και φέτος. Κοντά στις παλιές φίλες και φίλους, γνωρίσαμε και θαυμάσαμε τη δουλειά που γίνεται στα παιδι χάρη σε ένα πρόγραμμα επιδοτούμενο από το Ίδρυμα Νιάρχου και με τη φροντίδα και επιμέλεια της κ. Γεωργίας Κακούρου και της νέας αρχιτέκτονος Ανθης ( συγνώμη Ανθή δε συγκράτησα το επώνυμό σου) Με μουσική και παιχνίδι, τα παιδιά έμαθαν για την όπερα "Κάρμεν", τραγούδησαν και τέλος σχεδίασαν το σκηνικό της πρώτης πράξης. Θαύμασαμε την παρατηρητικότητα και το ταλέντο των παιδιών όταν αποτύπωναν στο χαρτί εικόνες του χωριού του ,την Κάρμεν, τον Δον Χοσέ, τους στρατιώτες και τις εργάτριες. Γνωρίσαμε και μια εκπληκτική κυρία που έχοντας ζήσει μια πλούσια σε εμπειρίες ζωή στην Ελλάδα και την Αμερική, ξαναγύρισε στα πάτρια εδάφη και ζωγραφίζει με κέφι ακατάπαυστα αλλά και σμιλεύει σε μάρμαρο και χαλκό εκφράζοντας έτσι τον πλούσιο ψυχικό της κόσμο. Κάναμε και μια βόλτα, παρά το χαλάζι και την ομίχλη που μας βρήκε στο δρόμο, στο υπέροχο χωριό Κοσμάς της Κυνουρίας χωμένο στα έλατα. Και στο τέλος, όπως γίνεται πάντα, χαρήκαμε σαν παιδιά το ουράνιο τόξο που βγήκε να μας θυμίσει πως μετά την καταιγίδα έρχεται και πάλι η ζωή. Περάσαμε δύο μέρες αξέχαστες, γεμάτες ζεστασιά και φιλία.
Για την εμπειρία της και την εξαίρετη παρουσίαση που έκανε η Νοέλ του βιβλίου της "Ακολουθώντας τη Γραμμή της Θάλασσας" θα σας μιλήσει η ίδια. Αυτό που θέλω να πω είναι πως φεύγοντας νιώσαμε πως αφήναμε πίσω κάτι δικό μας και για να μετριάσουμε τη λύπη που μας έσφιγγε το λαιμό δώσαμε την υπόσχεση να ξανάρθουμε, πολλές φορές..
Πρωί Σαββάτου από το παράθυρό μου.
Μύρισε άνοιξη..
Η Ανθή ετοιμάζει τη βάση του σκηνικού της Κάρμεν
Η Γεωργία Κουράκου επί το έργον
Το χωριό Κοσμάς με λίγη ομίχλη και βροχή
Κάποια από τα έργα της κ. Αλεξάνδρας
Νοέλ,Μαργαρίτα, Κική στο βάθος Μαίρη τρωγοπίνοντας στον Κοσμά
Το ουράνιο τόξο
Μια άποψη της βιβλιοθήκης ενώ περιμένουμε την παρουσίαση της Νοέλ
Μαίρη και Νοέλ. Αρχίζουμε
Μετά την παρουσίαση φαγοπότι
Ομοίως
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο Γεράκι, είχα ξαναβρεθεί εκεί το περασμένο καλοκαίρι, καλεσμένη της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης. Είχα γνωριστεί τότε με τη Μαίρη, την Ευαγγελία, τη Μαργαρίτα, την Κική, την Ευγενία, την Ανθή, την Κωσταντίνα, τη Ντίνα, το Μιχάλη, τη Μαρία, τον Τάκη, που είναι και υπέροχος ψάλτης, τη Λιλιάνα, την Ελένη, την υπέροχη υφάντρα Χρυσούλα... Όλη την ομάδα της Λέσχης και της Βιβλιοθήκης. Υπέροχοι άνθρωποι με ενδιαφέροντα πολλά και ποικίλα. αλλά προπαντός με αγάπη για τα βιβλία και τους συγγραφείς. Με είχαν φιλοξενήσει τότε με ζεστασιά και αγάπη. Την ίδια αγάπη βρήκαμε και φέτος. Κοντά στις παλιές φίλες και φίλους, γνωρίσαμε και θαυμάσαμε τη δουλειά που γίνεται στα παιδι χάρη σε ένα πρόγραμμα επιδοτούμενο από το Ίδρυμα Νιάρχου και με τη φροντίδα και επιμέλεια της κ. Γεωργίας Κακούρου και της νέας αρχιτέκτονος Ανθης ( συγνώμη Ανθή δε συγκράτησα το επώνυμό σου) Με μουσική και παιχνίδι, τα παιδιά έμαθαν για την όπερα "Κάρμεν", τραγούδησαν και τέλος σχεδίασαν το σκηνικό της πρώτης πράξης. Θαύμασαμε την παρατηρητικότητα και το ταλέντο των παιδιών όταν αποτύπωναν στο χαρτί εικόνες του χωριού του ,την Κάρμεν, τον Δον Χοσέ, τους στρατιώτες και τις εργάτριες. Γνωρίσαμε και μια εκπληκτική κυρία που έχοντας ζήσει μια πλούσια σε εμπειρίες ζωή στην Ελλάδα και την Αμερική, ξαναγύρισε στα πάτρια εδάφη και ζωγραφίζει με κέφι ακατάπαυστα αλλά και σμιλεύει σε μάρμαρο και χαλκό εκφράζοντας έτσι τον πλούσιο ψυχικό της κόσμο. Κάναμε και μια βόλτα, παρά το χαλάζι και την ομίχλη που μας βρήκε στο δρόμο, στο υπέροχο χωριό Κοσμάς της Κυνουρίας χωμένο στα έλατα. Και στο τέλος, όπως γίνεται πάντα, χαρήκαμε σαν παιδιά το ουράνιο τόξο που βγήκε να μας θυμίσει πως μετά την καταιγίδα έρχεται και πάλι η ζωή. Περάσαμε δύο μέρες αξέχαστες, γεμάτες ζεστασιά και φιλία.
Για την εμπειρία της και την εξαίρετη παρουσίαση που έκανε η Νοέλ του βιβλίου της "Ακολουθώντας τη Γραμμή της Θάλασσας" θα σας μιλήσει η ίδια. Αυτό που θέλω να πω είναι πως φεύγοντας νιώσαμε πως αφήναμε πίσω κάτι δικό μας και για να μετριάσουμε τη λύπη που μας έσφιγγε το λαιμό δώσαμε την υπόσχεση να ξανάρθουμε, πολλές φορές..
Το σπίτι της κ. Αλεξάνδρας και κάποια από τα έργα της.
Σας ευχαριστούμε για όλα! Nα είμαστε καλά να ανταμώνουμε ξανά και ξανά... Η φιλία σας μας τιμά, οι επισκέψεις σας προάγουν τον σύγχρονο πολιτισμό του τόπου μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή