Ταινίες, σκηνοθέτες

Με αφορμή τον απρόσμενο θάνατο του Θ.Αγγελόπουλου είχαμε την ευκαιρία να δούμε ή/και να ξαναδούμε στην τηλεόραση κάποιες από τις ταινίες του. Είδα δύο από αυτές, το "Θίασο" και το "Βλέμμα του Οδυσσέα". Θαύμασα για άλλη μια φορά την υπέροχη φωτογραφία και το στήσιμο των πλάνων, εκνευρίστηκα με τον ήχο, ...οπλίστηκα με υπομονή στα αργόσυρτα καρέ και τέλος βρήκα πολύ ελλειπτικά αλλά και ταυτόχρονα φλύαρα στις σιωπές τους τα σενάρια. Δεν θέλω να μειώσω την αξία του πρόωρα χαμένου σκηνοθέτη, αναγνωρισμένη διεθνώς άλλως τε, απλώς σαν λάτρις της έβδομης τέχνης που στα νιάτα μου έτυχε να δω πολλές και πρωτοποριακές ταινίες και να παρακολούθησω την άνοδο ή και την πτώση σημαντικών σκηνοθετών από την αρχή της σταδιοδρομίας τους, μοιράζομαι κάποιες εντυπώσεις και σκέψεις μου μαζί σας.
Εν κατακλείδι μπορώ να πω πως σήμερα, στα χρόνια της ωριμότητας φευ, προτιμώ στον κινηματογράφο, αλλά και στη λογοτεχνία, τις πιο απλές φόρμες που περνάνε ένα άμεσο μήνυμα στον αναγνώστη ή το θεατή. Σαν παράδειγμα και όχι ως μέτρο σύγκρισης με τον Αγγελόπουλο, σας παραπέμπω στο http://www.porcelainunicorn.com/ όπου θα μπορέσετε να δείτε την ταινία μήκους τριών μόνο (ναι 3) λεπτών The porcelain unicorn του νέου Αμερικανού σκηνοθέτη Keegan Wilcox. Η ταινία πήρε το πρώτο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό "Tell it your way" που προκήρυξε ο Βρεττανός σκηνοθέτης sir Riddley Scot και στην οποία πήραν μέρος 600 διαγωνιζόμενοι. Η ταινία δεν έπρεπε να έχει μήκος μεγαλύτερο των 3 λεπτών και όχι περισσότερες από έξη σειρές διάλογο.