Σε αφορμή όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό και επειδή δε θέλω να με παρασύρει το , το ρεύμα της κατάθλιψης και της απαισιοδοξίας που φουσκώνει μέρα με τη μέρα βάλθηκα να ψάχνω κάποιες παλιές φωτογραφίες για να φέρω ξανά κοντά μου στιγμές χαράς και ευτυχίας. Κοιτάζοντάς τις φωτογραφίες αυτές, κάποιες τις μοιράζομαι μαζί σας,μου γεννήθηκε το ερώτημα: Μπορεί να ειναι αυτό το τέλος; Εμείς που αντέξαμε και επιβιώσαμε, επιδρομές βαρβάρων από στεριές και θάλασσες, πολέμους,πείνες,εμφύλιες συρράξεις, φυσικές θεομηνίες, σεισμούς,καταποντισμούς, πυρκαγιές.. και τα μύρια όσα, θα χαθούμε τώρα; Θα πνιγούμε στους φόρους και τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα, τις οργανωμένες και ανοργάνωτες πτωχεύσεις, τις παύσεις πληρωμών,τις υποβαθμίσεις των χρηματοοικονομικών οίκων και όχι μόνο... Τι θα γίνει με μας; Ήρθε το τέλος; Το τέλος όσων ονειρευτήκαμε για μας και τα παιδιά μας, το τέλος όσων ζήσαμε και αγαπήσαμε;
Ο πανάρχαιος μύθος της Πανδώρας λέει πως σαν άνοιξε την Πυξίδα, το κουτί που της είχαν χαρίσει οι Θεοί και ξεπήδησαν από μέσα όλα τα δεινά των ανθρώπων έμεινε στον πάτο τελευταία η Ελπίδα.. Να είναι έτσι; Οι μύθοι πάντα λένε την αλήθεια κρυμμένη όμως..
ΑΎΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ.
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
