Η Πασχαλία Τραυλού και εγώ βρεθήκαμε την περασμένη Τετάρτη 17 Ιουνίου στην Πάτρα, καλεσμένες του βιβλιοπωλείου "Παπασωτηρίου" για να παρουσιάσουμε τα καινούργια μας βιβλία.
Ο χώρος του βιβλιοπωλείου υπέροχος, συνδυασμός παλιάς πέτρας και ξύλου. Αρχικά στάβλος και αργότερα κάβα που διαμορφώθηκε αρχιτεκτονικά και ανακαινίστηκε από τους σημερινούς ιδιοκτήτες και κυρίως την ζεστή φίλη κ. Μαντά. Με εντυπωσίασαν τα εμφανή δοκάρια που έμοιαζαν να κρατούν μετέωρη στο κενό τη σκεπή και το χωρο του παταριού που γίνονται οι εκδηλώσεις.
Μιλώντας και για τις δύο μας, η Πασχαλία και εγώ, χαρήκαμε την παρουσίαση. Είχαμε αποφασίσει να μη κάνουμε μια συνηθισμένη παρουσίαση βιβλίων αλλά να αυτοσχεδιάσουμε πάνω σε ερωτήσεις που θα έκανε η μία στην άλλη για θέματα που άγγιζαν τα βιβλία μας, αλλά και όχι μόνο. Η κουβεντούλα μας ήταν ζεστή και αυθόρμητη, πολλές φορές ακούγοντας την Πασχαλία νόμιζα πως άκουγα τις δικές μου σκέψεις. Παρασυρθήκαμε τόσο που.. πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε και χωρίς να δείχνει κανείς πως θέλει να φύγει, τελικά κόντεψαν να μας διώξουν από το βιβλιοπωλείο.
Η Πάτρα είναι για μένα χώρος μαγικός, σας το έχω ξαναπεί πέρσυ που βρέθηκα πάλι εκεί καλεσμένη στου "Ελευθερουδάκη". Πάντα γυρίζω με χαρά στον τόπο των παιδικών μου χρόνων. Κάθε φορά περιμένω να βρώ τα σημάδια και τις σταθερές της παιδικής ηλικίας. Έτσι και φέτος ξεκίνησα από το"Βυζαντινό" το καλούγουστο ξενοδοχείο που μας φιλοξένησε να περπατήσω και πάλι τους γνωστούς μου δρόμους. ΄Ολα όμως ήταν διαφορεκτικά. Το σχολείο μου έφυγε από τη "Μαιζώνος", το ίδιο και οι φίλες και οι συμμαθήτριες. Από τα Ψηλαλώνια δε βλέπεις πια τη θάλασσα, την κόβουν οι πολυκατοικίες που υψώθηκαν με οίηση και το ερειπωμένο σπίτι που ζήσαμε έξη χρόνια και γεννήθηκε ο αδερφός μου, έχει γκρεμιστεί για να ελευθερωθεί ο αρχαιολογικός χώρος που εκρυβε στα σπλάχνα του. Ό,τι όμως και να έχει αλλάξει, ό,τι και να έχει φύγει, για μένα η Πάτρα θα είναι πάντα η μαγική πόλη που αγάπησα και γυρίζω στα όνειρά μου. Θα ξαναγυρίζω εδώ πάντα.
Συγχαρητήρια, Ελένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοτάξιδα και τα βιβλία σας.
Η Πάτρα!
Μαθήτρια στις τελευταίες τάξεις τη "γνώρισα", από δύο "ενωρίς" ώρες κάθε εβδομάδα, όταν πήγαινα Αίγιο-Πάτρα-Αίγιο, στην συστημένη ηλικιωμένη Αγγλίδα Καθηγήτρια, ιδιαίτερο μάθημα, για να τελειοποιήσω τ' Αγγλικά μου...
Να που μου θύμησες το μπαλκόνι της με τις πολλές γλάστρες της... και δυο παπαγαλάκια...
Δεν είχα, όπως καταλαβαίνεις καιρό!!!
Πολύ αργότερα, νεοπαντρεμένη με τον Δημήτρη, κάναμε μια ημερήσια ξενάγηση...
Ευχαριστώ για τις αναμνήσεις,
Υιώτα,
αστοριανή,
Νέα Υόρκη
Aγαπητή φίλη Υιώτα,Σε ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια και τις ευχές σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την Πάτρα..Στη ζωή μας συμβαίνει να αγαπήσουμε πολλούς τόπους, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, εκεί όμως που περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια η μνήμη θα γυρίζει με νοσταλγία. Εζησα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια στην Πάτρα, όταν έφυγα τελείωσε και η παιδική μου ηλικία. ΄Ολα άλλαξαν, όλα απόκτησαν άλλο χρώμα, άλλες διαστάσεις όμως η καρδιά θυμάται και γυρίζει εκεί στα όνειρά.
Πέρισυ αρχές Απριλίου, στο παλιό blog που το βρίσκεις στο τέλος αυτής της σελίδας είχα γράψει πολλά για την Πάτρα, αν θέλεις πήγαινε να τα δεις. Χαιρετισμούς στο Δημήτρη. Να υποθέσω ότι έχετε γυρίσει Αμερική;
Ελένη
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για το σεργιάνισμα στην Πάτρα των φοιτητικών μου χρόνων. Την πάτρα την πολυαγαπημένη που δεν παύουν να επισκέπτομαι και τώρα μετά τα φοιτητικά χρόνια.
Μέσα από την ανάρτηση ξαναπερπάτησα στη Μαιζώνος που ήταν το πρώτο μου σπίτι, βρέθηκα σαφώς στα Ψηλαλώνια των ξένοιαστων βραδιών -και όχι μόνο. Μου ήρθε κοιτάζοντας προς την Τριών Ναυάρχων από το ηλιακό ρολόι η μυρωδιά από τις νερατζιές και άλλα τόσα μου έφερες στο νου. Μόνο εικόνες, εικόνες, αρώματα, θύμησες αξεπέραστες.
Να σαι καλά σε ευχαριστώ και πάλι που με ταξίδεψες στην πάτρα της καρδιάς μου.
Θα μου επιτράψεις και κάτι για τη Γιώτα:
Δεν είναι μόνο ο Δημήτρης σου Γιώτα μου που βρήκε το μπελά του νιόπαντρος με σένα να τρέχει για ξεναγήσεις στην Πάτρα!!Τα ίδια έπαθε και ο Νίκος όταν έμπλεξε μαζί μου πριν ακόμα με παντρευτεί...
Φιλιά και στις δυο σας
Να είστε καλά και σας κερνώ μια τεντούρα.
@Μαριάνθη και @ Υιώτα,
ΑπάντησηΔιαγραφήTελικά φαίνεται πως ο τόπος έχει κάτι μαγικό, κάτι που σε κάνει να τον αγαπάς και να θέλεις να γυρίζεις κοντά του.
Κάποτε είχα διαβάσει ένα θαυμάσιο βιβλίο "Ο Αιγύπτιος" του Μίκα Βαλτάρι, που είναι και ο αγαπημένος μου, και εκεί λοιπόν είχε μια φράση, που δεν ξέρω αν τη γράφω σωστά αλλά πάντως είχε το νόημα " Οποιος πιεί μια φορά το ΄νερό του Νείλου θα θέλει να γυρίσει πάντα εκεί" .΄Ετσι και εγώ πιστεύω, όποιος πιεί μια φορά το νερό της Πάτρας πάντα θα γυρίζει εκεί, είτε με το σώμα είτε με την καρδιά...και αν υπάρχει "έτερον ήμισυ", θα το σέρνει μαζί του, εκόν, άκον! Μαριάνθη μου, πολύ χαίρομαι που μοιράζομαστε κοινές εμπειρίες. Δες τι είχα γράψει πέρυσι στο παλιό blog για την Πάτρα, ο σύνδεσμος είναι πάνω δεξιά στη σελίδα, Υιώτα σου έδωσα λάθος οδηγίες και ζητώ συγνώμη.
Φιλιά και στις δύο
Ελένη μου συγχαρητήρια και σε σένα και στην Πασχαλία για τα βιβλία σας! Εύχομαι τα καλύτερα μέσα από την καρδιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΑντάζομαι, Ελένη,θα'χεις ήδη αρχίσει να μετράς τις μέρες για την παρουσίαση του βιβλίου σου στην Καλαμάτα. Θα παραστεί κι ένας μαθητής μου και του είπα να έρθει και να σου δώσει γνωριμία. Είναι πολύ καλό παιδί με παρα πολλά ενδιαφέροντα.
Καλά να περνάς πάντα, θα τα πούμε κι από κοντά
φιλάκια
Σμαραγδή
Eλένη μου, συγχαρητήρια και σε σένα και στην Πασχαλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά
Σμαραγδή
Σαφώς και δεν έχεις άδικο να αγαπάς την Πάτρα. Εδώ παθιάζομαι εγώ που έζησα μόνο τα τέσσερα χρόνια των σπουδών μου.Τη διάβασα την ανάρτηση.Μόνο τα σκαλάκια της Παντάνασσας;Ολόκληρη η πλατεία του ναού, πανηγύρι φωτός!Σα να ακούω τις φωνές των παιδιών που κάθε απόγευμα μαζεύονται στην Παντάνασσα.Το δεύτερο μου σπίτι βλέπεις...Καραϊσκάκη και Βότση! Τελικά στους ίδιους δρόμους κυκλοφορούσαμε!!!Κοντά και η Πατρέως έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε γράφεις όμως και για την Παλαιών Πατρών κάθε τσικνοπέμπτη;
Ένα θα σου πω καιθα σταματήσω.
Επισκέφτηκα το φοιτητικό μου σπίτιγια να δω τους νοικοκύρηδες που έμεναν δίπλα, δέκα χρόνια μετά την αποφοίτηση. Ακόμη στο κουδούνι υπήρχε το όνομά μου. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου για να βεβαιωθώ πως βλέπω σωστά και ευτυχώς που είχα και το Νίκο να μου το επιβεβαιώσει. Μετά από μένα έτυχε να μην το νοικιάσουν πια κι άφησαν λέει το όνομά μου από την αγάπη τους.
Γιαυτό σου λέω...Δεσμοί αξεπέραστοι με την Πάτρα. Κι άλλα...κι άλλα, μόνο καλά.
Φιλιά πολλά.Πάντα χαίρομαι να αναφέρομαι στην Πάτρα.
Γιαυτά λοιπόν τα ωραία σε κερνώ μια απολαυστική πάστα από το Λοτσάρηαν και είδα πως επιλέγεις Κραββαρίτη.
Εκείνο που με μάγεψε, είναι το Θέατρο! Μοναδικές συλλογές, πραγματικό καμάρι της Πάτρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε που και το θερινό, πάνω στα "χαλάσματα των καιρών..." είναι άλλου είδους μαγεία!
Αναμνήσεις που ζωντανέψατε μετά από τόσα χρόνια!
να είστε πάντα καλά, καλές μου,
Ελένη και Μαριάνθη.
Με αγάπη,
Υιώτα,
ναι, ήδη στη βροχο...-μουχλιασμένη Νέα Υόρκη!
΄Ζητείται ΗΛΙΟΣ!!!!
Το σπίτι που μέναμε ήταν μπροστά στην πλατεία και έβλεπε το αρχαίο θέατρο. Φέτος που ξαναπήγα, το σπίτι είχε κατεδαφιστεί για να απελευθερωθεί ο αρχαιολογικός χώρος που ήταν θαμένος στα θεμέλιά του. Όπως καταλαβαίνεις αγαπητή Υιώτα, οι δυνάμεις που με επηρέαζαν στην παιδική μου ηλικία ήταν πολύ ισχυρές και κρατάνε ως σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να βγεί και πάλι ο ήλιος στη Νέα Υόρκη και να καθαρίσει ο ουρανός για να θυμάσαι την πατρίδα.
Καλή συνέχεια στις παρουσιάσεις σας
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά φιλιά κυρία Ελένη μου
Αγαπητέ Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες στο σπίτι μας.
Μαράκι μου σε ευχαριστώ. Που χάθηκες τόσο καιρό; Πως πήγαν οι εξετάσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή